Comfort

We houden allebei ontzettend van lekker eten.
Het gasfornuis dat in de Pinical zat voldeed op zichzelf wel, alleen hing ondanks het feit dat hij cardanisch was opgehangen, scheef, hetgeen een enorme irritatie was voor met name Chantal, en natuurlijk ook niet erg veilig. Nou is dat wel te verhelpen, maar we vonden het ook echt geen schoonheid (mooi bruin geëmailleerd…), en de (3) pitten waren nogal klein (aan drie pitten heb je niet zoveel als je daar alleen hele kleine pannetjes op kwijt kunt).
Dus toen wij een tweedehands Force 10 op internet vonden (de Rolls Royce onder de scheepsgasfornuizen), was de keus snel gemaakt. Althans, door Chantal, want ze kon kiezen tussen een ring voor haar verjaardag (die máánden eerder was, maar nog steeds niet DE ring gevonden) of dit gasfornuis. Tja, en praktisch als altijd, kiest Chantal dan natuurlijk voor het gasfornuis. Lekker stereotiep hè…..
Die Force 10 heeft als bijzonderheid dat de ovendeur onder de oven verdwijnt als je hem opent (zie het plaatje). Is handig als de ruimte beperkt is, maar was geen must voor ons.
Aan weerskanten van het gasfornuis zijn bevestigingspunten in de kombuis aanwezig, waar je een band tussen kunt spannen. Daar kun je tegen aan als het schip op een oor ligt.

Onze achterkajuit is zeer royaal, en is dan ook de eigenaarshut. Het tweepersoonsbed is in het midden geplaatst, niet tegen een wand. Dat is natuurlijk niet zo handig als je schip op een oor ligt, of als je door de deining (met name bij voordewindse koers) van bak- naar stuurboord wordt geslingerd. We vervangen daarom het tweepersoonsmatras door twee eenpersoonsmatrassen, zodat we aan de zijkanten en tussen ons in (gezellig…) slingerzeiltjes kunnen maken.
Het materiaal van de matrassen wordt waarschijnlijk latex. Wel zo ongeveer het duurste materiaal, maar wel duurzaam, natuurlijk en het past bij onze behoefte wat betreft hard/zacht. Thuis hebben we een waterbed, en dan schijnt latex daar het meest op aan te sluiten.
Ook willen we lattenbodems kopen, waardoor de ventilatie beter wordt. Ons inziens geen overbodige luxe in tropische oorden, met die brandende zon op de kuip (waaronder het bed).

Dat is nu nog heel spartaans. In plaats van een houten bedbodem met matrassen, hebben we een soort stretcher-idee: aluminium constructie met canvas ertussen. Ideaal voor als je geen bezoek hebt of krijgt, want de ruimte onder het bed in de voorpunt, waar de zeilen in zitten, is daardoor erg bereikbaar. En mocht er eens een niet helemaal droog zeil opgeborgen moeten worden, dan ventileert het ook beter.
Echter, we vonden toch dat we dat onze opstappers/vakantiegangers niet kunnen aandoen, dus er komt toch een houten bedbodem met matrassen. Hebben we Bin, (neef van JG en goeie vriend, onze opstapper voor de oversteek van de Canaries naar de Carieb) ook gerustgesteld….. (die riep al dat ie de ANVR in zou schakelen toen hij in het beginstadium van onze website de links m.b.t. comfort en veiligheid nog niet werkend aantrof)

Eerste levensbehoefte!!
De bestaande aluminium watertanks (geïntegreerd in de bodemgroep) die we aan boord hebben kunnen 550 liter water bevatten. Daarnaast was er nog een tank van ca 200 liter niet in gebruik (voorheen vuilwatertank). Deze gaan we waarschijnlijk schoonmaken (buhhhh, klusje voor JG dus…), ontsmetten en ook in gebruik nemen als watertank.
RVS of aluminium tanks zijn overigens veel beter dan kunststof tanks, omdat kunststof kennelijk een ideale groeiplaats voor bacteriën is. De stoffen uit de wanden bevorderen namelijk de bacteriegroei.

Lang over gedubd, omdat die dingen zo prijzig zijn, en we tenslotte al flinke watertanks aan boord hebben. Uiteindelijk toch gedaan, omdat we er een tweedehands konden kopen, en we dan geen problemen hopen te hebben met het verkrijgen van drinkbaar water (in het buitenland niet altijd een sinecure, zoals we hebben gelezen).
De watermaker maakt van zout zoet water middels een osmoseproces onder hoge druk. Kost dus helaas wel stroom.

Ofwel, voor niet zeilers, de badkamer (is een groot woord voor zo’n klein hokje).
Onze natte cel achter is voorzien van een wastafeltje een pomptoilet en kastjes. De kraan van het wastafeltje is zodanig, dat je de kraan uit kunt trekken en ermee kunt douchen. Met een elektrische douchepomp kunnen we het water naar buiten pompen.
We gaan een aparte douchekraan in de natte cel monteren, zodat we niet moeilijk hoeven te doen. Ook hangen we een douchegordijn op, zodat niet alles kleddernat wordt als je doucht.

Is wat kleiner dan de natte cel achter, en voorzien van een pomptoilet, wastafel en kastjes. Wel een douchekraan, maar geen pomp, dus daar kunnen we niet douchen.
Voor niet-zeilers: we hebben in het verleden wel eens afgevraagd waarom er twee natte cellen aan boord zijn als de ruimte zo beperkt is (we hebben thuis niet eens 2 badkamers), maar uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat dat is omdat je dan altijd naar het toilet kunt, of het schip nou over stuurboord scheef hangt of over bakboord. Met zo’n pomptoilet pomp je namelijk water op als spoelwater.