Naar het pagina-einde

Naar maart 2004

Laatste update : 27 - 30 april,        Kemer                                      Klik hier       

Egypte

Het onderwerp piraterij is natuurlijk koren op zijn molen. Hij heeft daar zat ideeën over. Terwijl wij het 'sitting duck'-principe hanteerden, zijn er volgens hem ook andere tactieken mogelijk, ook als je geen wapens hebt.
"You can outsail them, you can outsmart them, or you can outfight them", was zijn gevleugelde uitspraak.
Het eerste is duidelijk.
Het tweede: slimmer zijn dan zij. Bijvoorbeeld lange lijnen achter je boot uitvieren en gaan slingeren in de hoop dat de lijnen in de schroef van de piraat komen. Maar nog sterker: ziplock-zakjes gevuld met benzine naar hun boot gooien, en vervolgens met een flare dreigen.
Optie 3: met wapens in de weer. Vanzelfsprekend heeft Dave wapens aan boord. Hij is immers Amerikaan.... Dave kwam er achter dat je in Thailand granaten kunt kopen. Natuurlijk was hij daarnaar op zoek, anders was ie er niet achter gekomen. Wat ze kosten?
"Veertig dollar per stuk."
"O, doe er dan maar 4." (een life-time-supply voor cruisers volgens Dave)
"Dat kan niet, je moet een case kopen."
"Hoeveel zitten er dan in een case?"
"Honderd."
En dat vond zelfs Dave te gortig.
Dave vond het eigenlijk wel jammer dat hij geen piraten is tegen gekomen. Hij had er nota bene 20 jaar voor getraind!!!!!

Het klinkt allemaal een beetje te Tom-Clancy-achtig. Niettemin is Dave wel aangenaam en amusant gezelschap..... Dat hebben we vanmiddag weer aan den lijve ondervonden.

Genoeg over het onderwerp Dave. Ik zou bijna vergeten dat ik vandaag de hele dag in de kombuis heb gestaan om lekkere dingen voor morgen te maken. En dat het hier zo mogelijk een nog grotere kwallenbende is dan op onze vorige ankerplaats. En dat de wind de hele dag tussen 20 en 25 knopen was, terwijl we eigenlijk weg wilden. En dat toen we er eigenlijk wel vrede mee hadden, de wind wonder boven wonder onder de 10 knopen zakte. En dat we dus toch nog met daglicht vertrokken zijn voor een nachttocht naar de volgende ankerplaats.
JG kreeg onderweg nog de schrik van zijn leven toen de dieptemeter ineens van oneindig naar 7,7 meter ging, terwijl we 2,5 mijl verwijderd waren van het dichtstbijzijnde rif. Nee het was geen vis die onder de boot door zwom, want Dave van Meander had het ook.
[Chantal]

Egypte

's Ochtends kwamen we in Port Khalib aan, waar een marina in aanbouw, maar al wel diesel verkrijgbaar is. Het moet een gigantisch complex worden, het project heeft meerdere fasen en is een 10-jarenplan. Uiteindelijk moet het hier een soort Sharm El Sheikh worden.
Hier ontmoetten we onze eerste Egyptenaren. Een ontmoeting die totaal anders was dan verwacht. Keer op keer hoorden we namelijk verhalen over dat Egyptenaren een heel naar volkje zijn. Ze kennen maar 1 woord: "money". Of "baksheeeeeeeesh". Overal moet over onderhandeld worden, en zelfs dan moet je nog op je hoede zijn, want ze neppen je waar je bij staat. Of de prijs wordt achteraf toch ineens anders.
Niets van dat al. De prijs van de diesel stond keurig op papier ( al was het enige deel van het papier dat JG begreep het getal 30 en de naam van de oliemaatschappij, de rest was Arabisch), en de Egyptenaren waren de vriendelijk- en charmantheid zelve. Zeer aardige gasten, deze lui. Zij en wij hebben ons bescheurd over de show die Dave van Meander ten beste gaf. Wat een komediant.

Misschien zijn we door al die verhalen wat te bevooroordeeld. We zouden bijna terugkomen op ons besluit (eergisteren genomen) om zo snel mogelijk naar Suez te gaan, nergens in te klaren, de officiële ports dus te vermijden en dus ook de hoge kosten (Egypte is duuuuuuuuur om binnen te komen), alleen ankerplaatsen en eilandjes aan te doen indien nodig, om zodoende die vreselijke Egyptenaren te vermijden en wat meer tijd te hebben in de Med. Jammer van Luxor, maar dat moet dan maar een andere keer. En de piramides kunnen we waarschijnlijk wel gaan bekijken vanuit Suez als we toch moeten wachten op de passage.
Maar ons plan staat nog steeds. Als het weer het toestaat. Voor de komende dagen wordt er een flinke bak wind voorspeld uit het noorden en moeten we dus beschutting zoeken. We voelen er weinig voor om aardig wat dollars te betalen voor een marina die er nog niet is, en hebben als ankerplaats Ras Toronbi uitgekozen, 7 mijl verderop.

Ras Toronbi was dan ook de plaats van het feest later op de dag. Weinig mensen gaven acte de presence, ondanks de uitnodigingen. Niettemin was het erg geslaagd, met Dave erbij die ons weer kostelijk vermaakte. En niet te vergeten alle lekkere dingen die ik had gemaakt. Schouderklopje voor mezelf, vooral het gebak was subliem (ook qua calorieën): arretjes-perzikkwarktaart en een hemelse chocoladetaart. Geen oven nodig, zie de vreselijk foute maar onvermijdelijke receptenpagina. JG voelde zich gisteren en vandaag helemaal schuldig dat ik er zoveel werk van maakte. Maar hij vergeet dat ik het gewoon erg, erg leuk vind om te kokkerellen. En bovendien ben ik een enorme lekkerbek (zo niet vreetzak), en dit was een mooie gelegenheid.
[Chantal]

Egypte

Egypte

We hebben vandaag in de verte een kameel in galop gezien. Dat is onvoorstelbaar, ik weet het. Het lijkt bijna een contradictio in terminis. Die herkauwende beesten die normaliter in slowmotion lijken te bewegen.
En nog zoiets raars: ik kon het niet goed zien, maar het leek wel alsof hij zijn voor- en achterpoten synchroon bewoog. Dus niet zoals een paard galoppeert.
Trouwens, ik zeg wel kameel, maar eigenlijk hebben we hier nog geen kameel gezien. Alleen dromedarissen. Eenbultig. Of zijn wij het enige malle volkje dat die eenbultige beesten een andere naam toedicht dan die tweebultige? JG rookt dan wel niet meer, maar volgens mij stond op zijn pakjes Camel ook altijd een eenbultig exemplaar. Toch?
[Chantal]

Egypte

's Avonds werden we van onze James Bond film opgeschrikt door wat geroep vlak bij onze boot. Vissers in een piepklein vissersbootje zonder buitenboordmotor. Vervelende Egyptenaren die wat willen? Daar gaat ons vooroordeel weer met ons aan de haal.
Een van de vissers had een zere mond, en in gebroken Engels vroegen ze of wij ze konden helpen aan 'some capsules'. Een ontzettend dikke wang was stille getuige. En we zijn tenslotte niet al te ver van het land van de barmhartige Samaritanen, dus gaven we ze een doosje met zware pijnstillers. "Thank you, thank you, thank you," zeiden ze dankbaar. So much for vervelende Egyptenaren.
[Chantal]

Egypte

Nog steeds nerveus trillend dronk hij de koffie die we hem gaven op. Waarna we weer drie uur lang op de hoogte werden gebracht van alles wat er op militair en intelligence-gebied in de wereld gebeurt. Wat er ECHT gebeurt, niet wat iedereen in het nieuws leest. Zoals over de 8 nuclear warheads die Bin Laden in Oezbekistan had gekocht, waarvan Amerika er alweer 6 te pakken heeft. En dat ze ze alle 8 zouden hebben als Frankrijk en Duitsland niet die dingen in Hamburg en Parijs zelf had willen pakken en de boel verprutst hadden. En dat die dingen dus nog steeds in de buurt van ons landje zijn, omdat ze niet zo gemakkelijk te transporteren zijn. O ja, en de ECHTE reden waarom Amerika in Irak is ingevallen (omdat twee van die nuclear warheads in Irak waren. En omdat anders Israël Irak zou binnenvallen en dan zou het eind zoek zijn want die Israëliërs walsen dan zo door naar andere landen. Volgens Dave). Zoals dat Amerika precies weet waar Bin Laden uithangt. Zoals over de mobiele laboratoria van Saddam Hoessein. O ja, en over de complete route die Saddam heeft afgelegd met Amerika op zijn hielen. Dat Saddam een paar keer echt geluk heeft gehad omdat hij door toeval aan de dood is ontsnapt. Dat de Amerikanen al van tevoren wisten dat er iets groots ging gebeuren op 11 september 2001, en dat Bush en alle andere belangrijke mensen al hoog en droog in de lucht zaten vóór de ramp. En over de geheime pogingen van Clinton om te onderhandelen tussen Israël en de Palestijnen. Dat Clinton Israel wist te overtuigen door chantage (geen steun meer). En dat Arafat telkens als er een akkoord was weer met nieuwe eisen kwam. En over de geldstromen van de terroristen, over de 28 vrachtschepen die met dat geld werden gekocht, en die over de wereld uitzwermden met kilotons aan explosieven en vaak ook met anthrax aan boord. En dat de Amerikanen al die 28 vrachtschepen heeft laten zinken, sommige zelfs op het allerlaatste nippertje. Enzovoort.
Genoeg om 10 nieuwe Tom-Clancy-thrillers op te baseren.
Snap je?

We hebben trouwens spijt dat we gisteren niet toch zijn vertrokken. Het was achteraf gezien precies een mooi windowtje geweest. Ik probeer mijn mond dicht te houden.... maar dat is heeeeeeeel moeilijk.
[Chantal]

Egypte

Eigenlijk waren we gisteren al van plan om weer te gaan klussen, maar Dave (Ooohh-all-this-intelligence-info-drives-me-nuts-Dave, Why-do-people-do-this- of Why-does-America-do-this- Because they can-Dave) bleef tot aan het begin van de middag hangen, en toen vonden we het te laat om te beginnen. Vandaag dus. Voor onze werkzaamheden: zie 3 april, alleen de locatie van de arbeid was anders. Ik heb weer voor zandstorm gespeeld met behulp van schuurpapier en lakte vervolgens andere stukken houtwerk, en JG nam de pomp van het toilet in de punt onderhanden.

We houden nog steeds angstvallig alle luiken dicht om te voorkomen dat we binnen ook een woestijn krijgen. Na het schuren hebben we toch maar het ergste stof binnen weggehaald, maar met luiken open zou het binnen de kortste keren weer een zandfestijn worden. Niet dat we zandstormen of zo hebben (die doen zich schijnbaar pas bij 35 knopen of meer voor), maar op de kant groeit niks dat het zand kan vasthouden, en dus zit er gewoon een boel zand in de lucht.
[Chantal]

Egypte

Egypte

Alles begint op te raken. Dave heeft geprobeerd toestemming te vragen aan de militairen hier op de kant om zonder visum naar El Quseir te gaan (een stadje 40 mijl naar het Noorden) om te internetten, sigaretten en verse dingen te kopen. In eerste instantie mocht dat met achterlating van zijn paspoort, maar toen puntje bij paaltje kwam vond de baas van de baas het toch niet goed. Zelfs met visum had dat niet gemogen. Dave en wij helpen elkaar dus aan van alles en nog wat. Uien, boeken, DVD's, sigaretten (neeee, JG is niet weer gaan roken, maar we hebben baksheesh-voorraad voor deze Marlboro-route door de Rode Zee), kwasten, noem maar op.

Het begint aardig te kriebelen om verder te gaan, ondanks onze activiteiten. Behalve klussen kunnen we namelijk niet zo heel veel doen. De kant op is dus onmogelijk. En zwemmen en snorkelen doe je hier ook niet voor je plezier. Een teen in het water vonden we al teveel. Sjessus wat is het water hier koud..... (geen wetsuits hè)
[Chantal]

Egypte

We hebben nog wel een paaaaaaaaaar kleine lekkere dingetjes. Zoals gedroogde vijgen. Maar geen roomkaas om mee te vullen. Zoals een zalige tapenade. Maar geen toastjes meer om het op te smeren (en brood bakken blijkt voor ons zonder broodbakmix na dik anderhalf jaar nog steeds een onmogelijkheid. Te zout. Te zoet. Niet gerezen. Teveel gerezen en weer ingezakt. You name it, wij hebben het gehad. Zelfs een broodbakmachine bracht geen uitkomst, want op onze omvormer houdt die er na het kneden mee op. En zelfs de broodbakmachine laat het brood instorten).

Ik neem nog maar een bouillonnetje. (daarvan hebben we nog een miljoen blokjes.......)
[Chantal]

Egypte

Egypte

Overigens was die zoektocht achteraf helemaal niet nodig geweest (afgezien van het feit dat die afzichtelijke kalender eindelijk zijn weg heeft gevonden naar de vuilniszak. Niet tegen JG zeggen hoor!), want mijn paps kondigde via de Iridium eerst Goede Vrijdag aan, en vervolgens Pasen.
En zelfs de Egyptenaar die vandaag bij ons op bezoek kwam wist te vertellen dat het rondom deze tijd een Christelijke feestdag zou zijn.

Ik weet niet wat het is hoor, wat nou zijn die Egyptenaren een rotvolkje waarvan het belangrijkste woord in hun vocabulaire baksheesh is??? Tot nu toe vinden wij die Egyptenaren een fantastisch volkje. Toegegeven, ons referentiekader is beperkt, want omdat we nog geen visum hebben mogen we niet naar de kant en ontmoeten dus nauwelijks Egyptenaren. Maar toch.
Vandaag kwam Ahmed bij ons buurten. Ahmed was van een van de 'duikboten' die hier langs de kust opereren. Regelmatig legt er een van die joekels van een meter of 30 aan op het rif vlak bij onze ankerplaats. Met hun gasten gaan ze een paar uur duiken, en varen dan naar een volgende plek. Ahmed kwam een praatje maken en dat was wel gezellig. Hij zag een van onze vislijnen met aas in het gangboord liggen, en was wel geïnteresseerd in aasjes en haken. We hadden alleen nog maar kleine octopusjes in de aanbieding, maar die had ie al genoeg, en gaven hem wat grote haken. Twee was genoeg, zei hij, terwijl we nog een zakje met wel 12 haken hadden. Wilde hij nog vislijn? Daar hebben we nog kilometers van. Maar nee, lijn had hij ook wel genoeg. Jee, we hebben wel eens anders meegemaakt. Dit was een buitengewoon aardige gast, en het ging op een leuke manier. Hij hoefde niet alles te hebben wat ie kon krijgen en wat ie niet kon krijgen, en vroeg tot slot nog of hij ons nog ergens me kon helpen. Ik bedoel maar. We bedankten hem, maar toch kwam hij een half uur later met een maat een fles drinken brengen. En als we in El Quseir zouden komen, 40 mijl naar het noorden, dan moesten we maar komen eten bij hem en zijn familie.
Hoezo vervelende Egyptenaren???
[Chantal]

Egypte

De windmolen draait weer overuren. Volgens JG is het een wonder dat we niet opstijgen. Aan het lawaai dat hij maakt, met 25 tot 30 knopen wind, kan het niet liggen. Ik bak nog maar weer eens een ontbijtkoek, en JG verbetert de isolatie van de motorkist. Hoezo stereotiep?
[Chantal]

Onze pogingen om vis te vangen bleven helaas vruchteloos. Wel zagen we weer hele velden met kwallen.
[Chantal]

Egypte

Maar de hoogte van het bedrag dat je ervoor over zou hebben hangt natuurlijk van het moment af. Toen we dit gisteren bespraken hadden we een kalme zee en maar een knoop of 5 wind. Na vannacht is de laatste factor, de gemakkelijkheidsfactor, ons een boel geld waard geworden. Waarom?

• Omdat we gisteravond in het begin van de Strait van Gubal (het begin van de Golf van Suez) heerlijk aan de wind motorzeilden met 5 knopen wind, en ineens, binnen een paar minuten, de wind boembats recht van voren kwam met 18 knopen.
• Omdat diezelfde wind er korte tijd daarna nog eens een schepje bovenop deed, en de rest van de nacht en de volgende ochtend tussen de 25 en 30 knopen blies.
• Omdat je hier in de Strait of Gubal recht tegen die wind in moet batsen omdat er geen ruimte is om te kruisen. Kruisen door de shipping lanes is uitgesloten, en aan weerszijden van de shipping lanes is te weinig ruimte. En bovendien stikt het in het zuidelijk deel van de Golf van Suez van de olieplatforms. Zowel werkende als niet meer in gebruik zijnde platforms. En die laatste zijn volgens de pilot 'lethal" omdat ze veelal vlak boven of zelfs onder water zijn afgezaagd, en vaak onverlicht zijn (onvoorstelbaar).
• Omdat we recht tegen 25 knopen wind en die k..golven een snelheid hebben van slechts zo'n 1,5 a 2 knopen.
• Omdat de stroming ook nog eens een duit in het zakje doet, met snelheden van 1,5 tot 3 knopen. Zodat je soms gewoon geen snelheid hebt, of alle kanten uitgaat. Wat dus tot zeer gevaarlijke situaties kan leiden met al die riffen in de buurt.
• Omdat de Golf van Suez ondiep is, minder dan 100 meter. Hetgeen garant staat voor hoge korte zeeën met veel wind. En zelfs nog erger als je wind tegen stroom hebt (dus denk niet: "Ha, we hebben stroom mee!"), wat 12 uur per dag het geval is.

Geen kattepis dus, die Strait of Gubal / Gulf of Suez, de linkervoelspriet van de Rode-Zee-rups. Dachten we eerst nog, naïef als we zijn, die 180 mijl in anderhalve dag te kunnen doen, inmiddels zijn we wijzer. We hebben deze bitch zwaar onderschat. Dit is geen eitje. Dit is een laatste loodje, en deze weegt zoals het een loodje betaamt zwaar.
Terwijl we vannacht in de wasmachine zaten hebben we de cruisingnotes van andere zeilers van een paar jaar geleden eens met een andere ogen gelezen. Twee weken doen over deze 100 a 200 mijl is geen uitzondering. Twintig knopen ook niet. Integendeel: mensen zijn zelfs blij met 20 knopen, fijn dat het niet meer is!!! Dit alles komt volgens ons in de Red Sea pilot onvoldoende naar voren. Of zijn we nou echt ontzettende watjes geworden, en gaan we klagen als we eens de wind aardig van voren krijgen? Misschien wel.......

In elk geval vinden we nu dat God een onzalige plek heeft uitgekozen voor zijn berg van Mozes (Mount Sinaï). Of misschien heeft ie dat wel met opzet gedaan, want dit is de uitgelezen plek om toch minstens een aantal van de 10 geboden in de praktijk te brengen.
Die Mount Sinaï en zijn maten aan weerszijden van de Golf van Suez (1.500 tot 3.000 meter) zijn de oorzaak van het tunneleffect dat de wind tot zulke snelheden opzweept.

Dave van Meander, die nog min of meer in ons kielzog zat omdat wij hadden afgeremd voordat we de Strait of Gubal waren, zag het vannacht op een gegeven moment niet meer zitten. Dit was zijn tweede nacht (hij is solozeiler), en slapen is er hier niet bij. Hij maakte op een bepaald moment door de tegenwind en stroming gewoon geen snelheid meer, met alle gevaren van dien, en dat was voor hem de druppel. Hij maakte rechtsomkeert naar een van de ankerplaatsen bij de eilanden aan het begin van de golf, en was daar al bijna toen we hem opriepen om te vragen hoe het met hem ging. Hij zat er helemaal doorheen. Hij meldde dat hij misschien nog wel verder terug zou gaan, naar Abu Tig Marina vlak bij Hurghada, om reparaties te doen. Wij vermoeden dat dat niet de ware reden is (hij had ons eerder gemeld dat zijn to-do-lijst niet zo groot was), maar dat hij daar wil proberen crew te krijgen.
Inmiddels waren wij wel doorgegaan, en hadden plannen om 's ochtends bij de eerstvolgende ankerplaats halt te houden.
We liggen nu sinds vanochtend bij Sheikh Riyah Harbour aan de oostkant van de golf. Met de kachel 's avonds aan. In afwachting van minder wind. (What's new? Alleen de plaats is anders....)
[Chantal]

Egypte

We hoorden vanochtend op het netje dat de Meander inmiddels in Hurghada ligt. De arme ziel was niet gestopt bij een van de eilanden aan het begin van de Golf van Suez, maar verder terug gegaan naar Abu Tig Marina. Maar daar laten ze je niet binnen als je nog niet hebt ingeklaard. En dus kon hij, kapot als hij was, nog eens 18 mijl verder terug naar Hurghada om in te klaren. Er zit nu alweer 75 mijl tussen ons, en we zijn blij dat wij wel zijn doorgegaan.

De warmtewisselaar van onze motor is onderweg weer een pietsie gaan lekken, en daar moeten we dus eigenlijk iets aan doen. Maar om erbij te kunnen moet de dynamo van de motor af, en dat durven we nu toch maar niet. Stel je voor dat we gaan krabben, dan kun je niets. Nou kunnen we hier wel een heel eind krabben voor we stranden, maar toch. Voor de zekerheid hebben we zelfs ons 20 kilo Bruce anker uitgegooid als 2e anker. Een primeur!!!!

Onze enige en Zwitserse buren van gisteren hebben, ongelofelijk maar waar, besloten om dit weer te trotseren, en zijn vanochtend vertrokken. Zij gaan naar het zuiden, dat scheelt natuurlijk, maar toch.
Gisteren werden we uitgenodigd voor een sundowner bij hen aan boord, en hoorden we dat ze hier 3 maanden in de Golf van Suez blijven, en dan weer terug naar Turkije gaan, waar hun boot gewoonlijk ligt. Ze zijn hier al 3 keer eerder geweest. Wat een lol. Ik zou hier voor geen goud 3 maanden blijven.  Ik vind alle plekken beter dan dit. Maar het zijn kennelijk duikfanaten. Gisteren kregen we 2 groupers van ze, die ze hadden gespearfished.

Als mensen ons vragen wat onze plannen op wat langere termijn zijn, welke plekken en landen we aan zullen doen, moeten we vaak het antwoord schuldig blijven. Dat is onze hele reis al zo geweest. Veel mensen, vooral niet-cruisers, kunnen zich dat niet goed voorstellen en vinden dat vreemd.
Meestal komen de plannen als we wat dichter bij zijn. Dat gaat vanzelf. Voordat de tijd is aangebroken dat je echt een keuze moet maken, heb je meestal al allerlei verhalen gehoord van verschillende mensen. En daarop baseren we onze keuze.
Nog maar kort geleden hadden we bijvoorbeeld nog geen flauw idee waar we in de Middellandse Zee naar toe zouden gaan. De oostkant (Cyprus, Turkije en Griekenland) overslaan, en gelijk langs Kreta naar Malta en Italië? Of naar de Adriatische Zee, want Kroatië schijnt geweldig te zijn? Wel wisten we dat we graag naar Sicilië en Sardinië willen, en dat we geen tijd gaan verspillen aan de Franse Zuidkust (is om) en de Spaanse Costa's. We moeten een keuze maken, want 2,5 a 3 maanden voor de hele Med is natuurlijk kort.
Inmiddels is voor ons duidelijk dat we absoluut naar Turkije gaan. We horen daar van iedereen zeer positieve verhalen over, nu ook weer van die Zwitsers die daar hun thuisbasis hebben. Mooier dan de Griekse eilanden, restanten van oude culturen, fantastisch cruisen, lekker eten, en relatief goedkoop (en stiekem wil ik ook graag naar Istanbul, maar dat is nog twijfelachtig want dat is toch weer een eind naar het noorden). Wie weet slaan we zelfs Cyprus over om meer tijd in Turkije te hebben.

O ja, ik vergeet nog te melden dat deze keer JG nog een poging heeft gedaan om een mooi vers brood te bakken. Dit brood was van de categorie 'je er iemand zijn kop mee kunt inslaan'.
[Chantal]

Egypte

Even aanzien werd iets langer dan even, want de wind nam niet meer af. We wachtten tot half 2, want dat was de uiterste tijd waarop we zouden kunnen vertrekken om nog voor het donker de shipping lane te bereiken. Dat is weliswaar om, want er is een rechtstreeksere route naar Suez, maar de pilot waarschuwt om vooral niet 's nachts te gaan varen in de Golf van Suez, vanwege allerlei gevaren zoals buiten gebruik gestelde, onverlichte boorplatforms die vlak boven het water zouden zijn afgezaagd. Of zelfs op waterniveau. Wij dachten: "Dat zal wel meevallen," want de meeste pilots zijn nogal bangmakerig. Maar onze Zwitserburen van eergisteren meldden dat het daadwerkelijk zo is, en dat zij wel eens een vlak boven water afgezaagde pijp op 2 meter afstand van hun boot zagen voorbij komen. En vertelden over onverlichte boeien die een meter of 4 breed zouden zijn, maar laag en niet zichtbaar op de radar. 's Nachts varen raden zij absoluut af, en niet alleen in het zuidelijk deel zoals in de pilot staat. Wij willen dus toch maar het zekere voor het onzekere nemen, en vlak buiten de shipping lanes gaan varen.

Maar op het uur U was de wind nog niet afgenomen, en dus hopen we nu op morgen. Nee, we hópen niet alleen op morgen, we gáán gewoon morgen!!! Het is namelijk niet ondenkbeeldig dat het weer op het punt waar we nu zitten niet representatief is voor de rest van de Golf van Suez. Het zuidelijk deel is het ergst, qua tunneleffect, en volgens de pilot zou het ergste ter hoogte van El Tor (5 mijl ten noorden van onze ankerplek) achter de rug zijn. Onze Zwitserburen spraken dat overigens tegen.

We spendeerden onze dag dus maar aan het ophalen van het tweede anker, het met vereende krachten extra lucht in de oude stootwillen stoppen want die waren erg zacht geworden (hoe deden we dat ook al weer?????), het opblazen van 2 joekels van nieuwe stootwillen die al 2 jaar werkeloos in de bakskist liggen (ander ventielsysteem, dus hoe doen we dit nu weer???), het wederom dichtsmeren van het lekje in de warmtewisselaar van de motor, het met kneedbaar hout (ongelofelijk wat we allemaal meesjouwen) dichtstoppen van gaatjes die de vorige eigenaar van Pinical in het houtwerk had gemaakt, het bakken van een cake voor onderweg (optimistisch??), en het vriendelijk lachen naar 3 politieagenten (jongens nog) die weer en vooral wind trotseerden en met een roeibootje bij ons kwamen buurten. Die kwamen zogenaamd om papieren te zien, maar eigenlijk vanwege het pakje sigaretten..... O ja, en ook nog, hoe heet dat ook alweer........, hisja (wij deden net alsof we niet begrepen dat ze graag hasjiesj wilden hebben). Waren we nog in Sharm El Sheikh geweest (voldoende supply daar kennelijk...)? En om de gelegenheid te baat te nemen om mij 3 zoenen te geven (1 van de 3, daarna ging JG tussen mij en de andere 2 staan). Maar aardige lui wel weer.
[Chantal]

Tja, en dan is er natuurlijk niet zo veel te melden als met die ontberingen van wind en golven. Dus ...... wat zal ik eens opschrijven??? Dat we een voorproefje hebben genomen op McDonalds en frietjes met een homemade visburger hebben gegeten? Want een pan met hete olie, dat doen we natuurlijk alleen met een blakke zee. Dat alle afgezaagde platforms weliswaar onverlicht zijn, maar allemaal "Boooeeeeehhhh" naar mij riepen? Of dat ik onze vlag, die we eergisteren eraf hadden gehaald omdat hij helemaal kapot waaide, in het water heb laten vallen toen ik hem weer wilde ophangen omdat het toch windstil was?
[Chantal]

Egypte

Eenmaal in Suez Jachtclub begon het circus. Agent zien te bereiken (lukte niet gedurende 3 uur), prijs afstemmen, schip laten opmeten, mensen vriendelijk stemmen (lees: pakjes sigaretten uitdelen en twintigduizend verzoeken om meer afslaan), was deels laten doen en deels zelf doen, proberen het onderwaterschip nog te laten schoonmaken etc.

Met name dat laatste was een verhaal op zich en een staaltje van de 'Egyptian style'. Eerst maar niet voor die exorbitant hoge prijs waarover (hee wat toevallig...) niet te onderhandelen valt. Vervolgens bleek dat er dan met ons ook niet te onderhandelen valt. We probeerden het nog een keer, maar er gebeurde niets met de prijs. Dan maar niet. De boot gaat er toch in Turkije uit voor een nieuw onderwaterverfje. Maar een uur later kwam de betreffende persoon toch in een gammel bootje aan onze bot kloppen. JG lag te tukken, dus ik stond de jongen te woord, maar dat gebeurt dus niet he, met een vrouw hakketakken. JG erbij, weer onderhandelen, jongen niet tevreden en weer naar de kant in zijn gammele bootje. Half uur later: JG ligt weer te tukken en de jongen klopt weer aan onze boot. Uiteindelijk komen we dan toch tot overeenstemming. Als JG weer naar binnen verdwijnt, probeert hij in mij een medestander te krijgen: die kapitein is wel erg hard en niet toegeeflijk, beweert hij. Maar hij heeft aan mij de verkeerde.
Maar daar is het dan nog niet mee klaar. JG en ik hebben ons bescheurd over het gekreun en gesteun van de jongen. Nou is het wel eeeeerrrrgggg kkkkkoud, en de onderkant van Pinical een moestuin, dus allee. Maar natuurlijk was dat weer aanleiding voor je jongen om opnieuw te zaniken over de prijs, en te proberen om weer wat meer te krijgen. "Too much, too much", beweerde de jongen keer op keer. En daarmee doelend op de hoeveelheid groen, niet op de overeengekomen prijs. "OK, dan doe je het toch niet", zou mijn reactie zijn. Ik heb het er helemaal mee gehad. Maar JG brengt het geduld op om wederom met de jongen in discussie te gaan. Het resultaat is een ietwat minder groene moestuin, na de betaling nog meer smeekbeden aan JG om extra geld, en als dat niet lukt verzoeken om een t-shirt, zonnebril, whatever. Dat lukt niet, maar dat weerhoudt hem er niet van om het bij mij ook nog eens te proberen, maar dan heeft ie aan mij de verkeerde. Onderhandelen met een vrouw is kennelijk not done, maar dit kan dan ineens wel. Onvoorstelbaar hoe weinig gêne die lui hebben. "Don't ask for all those things, people don't like that. You got paid very well and you know it." Mijn geduld was echt op.

Geduld voor de kanaal transit hoeven we niet op te brengen. We hadden aan onze agent gemeld dat we graag een snelle transit wilden, daarmee bedoelend dat we niet uitgebreid wilden toeristen. Wie schetst onze verbazing: we kunnen morgen al door het kanaal!!!! Tenzij er een warship doorheen moet, want dan wordt het kanaal afgesloten voor ander verkeer. We besloten dan maar om $50 en E£ 200 ($ 28) te besparen door geen visum te nemen en niet in te klaren. Dan mogen we nog wel steeds niet aan de wal, maar het schijnt dat daar in Ismailia (halverwege het Suez-kanaal, waar je toch moet overnachten) wel een mouw aan te passen is. Daar gokken we dan maar op. We zijn van plan om daar 2 dagen te blijven, en daarna het tweede deel van het Suez kanaal te bevaren.

Zou er weer een webcam zijn????
[Chantal]

Suez Canal Transit Part I

"Be ruthless. [....] Shameless dishonesty, a sublime ignorance or indifference to factual truth, a winning charm of manner and a willingness to bluster, bully and delay infinitely are endemic in Egyptian business life."

We zijn blij dat we straks weer in de Med zijn.....

Om 10 uur haalden we onze pilot op, en om kwart over 10 voeren we het kanaal in. Tja, en wat valt er over dat kanaal te zeggen? Eigenlijk niets. Het is een saaie tocht door een smal, bijna recht kanaal. Aan weerszijden zie je lange hopen zand, waarschijnlijk nog van het dreggen van het kanaal, die je het uitzicht belemmeren. Onze pilot was wel een aardige knul, in elk geval geen bedelaar, maar niet zo erg spraakzaam. Om 5 uur kwamen we aan bij Ismailia, een stad aan een meertje in het midden van het kanaal, en legden aan bij de Ismailia Yacht Club. Dat klinkt heel wat, een jachtclub, maar we waren het enige jacht, wat zeg ik, de enige boot!!! Plek voor 50 jachten aan een mooi aangelegd complex met een prachtig clubhuis. Het zou bijna een gebouw van Rietveld kunnen zijn. Vast een prestigeobject van de Suez Canal autoriteit, deze jachtclub, want dit complex kan nooit geld opbrengen.

Deel 1 van de Suez Canal transit was dus vooral erg saai. En daardoor merkten we pas goed hoe moe we eigenlijk zijn. Waarvan in hemelsnaam??????? Echt kapot! En dan moet je na vijven, eenmaal in Ismailia, ook nog de juiste mensen te pakken zien te krijgen om te regelen dat we zonder visum de kant op mogen. We willen hier namelijk 2 dagen blijven, om boodschappen te doen, diesel te regelen (6 dollarcent per liter tegenover 40 dollarcent in Suez en Port Said), en niet te vergeten te internetten. Jullie wachten al meer dan een maand op een nieuwe update!!!!! En wij op al onze mail!!!
Dat regelen duurde natuurlijk eeuwen, en we hebben weet ik veel hoeveel verschillende uniformen gezien. Waarvan we elke keer dachten: "Dit is 'm!!!" en vervolgens poeslief en aardig deden, met als gevolg dat iedereen ineens iets van ons wilde. Maar de goeie hebben we nog niet gehad. Morgen zien we de goeie vent.
[Chantal]

Egypte

We laten nu maar diesel en wat boodschapjes halen. Maar internetten, tja, dat gaat dus echt niet. Dit is echt de langste periode zonder update ooit....., en we zijn natuurlijk zeeeeeeeeer nieuwsgierig naar al die mail die op ons staat te wachten.
[Chantal]

Egypte

Volgens de Barcoo mannen zijn de zuidelijke Egyptenaren nog niet zo erg, maar in het Noorden (en de toeristische gebieden) des te erger. Dat klopt wel zo'n beetje met onze waarneming.
We geven onszelf nog eens een klopje op onze schouder vanwege onze beslissing om snel door Egypte te gaan.

O, o, wat een feest!!! We hebben weer allemaal verse dingen aan boord! De vriendelijke official bij de poort van de Ismailia Yacht Club heeft zijn ondergeschikten erop uitgestuurd om boodschappen voor ons te halen. Voor niets (ook al drongen we er op aan om hem iets te geven, moet je nagaan) konden we een boodschappenlijstje bij hem afgeven. En de Barcoo mannen haalden voor ons nog wat aanvullende boodschappen (waaronder 2 kilo Nederlandse kaas!!!!!).
De coördinatie was niet helemaal goed, dus ik zit nu met een kilo knoflook en ik schat zo'n anderhalve kilo roomkaas, maar ik ben echt helemaal in mijn sas met al die verse spullen aan boord. Totaal in mijn nopjes. Zo kunnen we er wel weer een tijdje tegenaan!!!!

Omdat je in Port Said, bij de uitgang van het Suez kanaal, eigenlijk niet lekker kunt liggen, hadden we het idee opgevat om hier in Ismailia te blijven liggen totdat de weerberichten groen licht geven om gelijk vanuit het Suez kanaal naar Turkije te zeilen. Deel 2 van de Suez Canal transit staat dan wel voor morgen gepland, maar die kunnen we altijd afbestellen.
Maar het weerbestandje dat we net ophaalden geeft groen licht, en dus gaan we toch morgen. Zes uur komt de Suez Canal pilot. Turkey, here we come!!!!
[Chantal]

Suez Canal Transit Part II

Med!!!!!!!

Maar niet zo koud als vanochtend. Nondeju!!!!! Vanochtend werden we om half 6 ruw uit onze slaap gerukt. De pilot, die om 6 uur zou komen, was ruim een half uur te vroeg. Pfffffff. Blauwbekkend van de kou gooiden we de lijnen nog voor zessen los. Mijn fleece-trui kwam voor het eerst sinds .... ja sinds wanneer..... sinds jaren (ha ha) uit de kast!

Dachten we dat onze vorige pilot nauwelijk Engels sprak, onze pilot voor vandaag, Abd', sprak echt helemaal geen woord Engels. OK, misschien 10 woorden.
Hij wilde onmiddellijk het stuurwiel nemen, maar JG stond dat niet toe. Eerst laten zien wie er de baas is, pas daarna mag ie sturen. Opdat ie niet denkt dat ie met ons alle kanten op kan, en vooral de kant van zijn vriendjes aan de kant, die natuurlijk allemaal baksheesh willen hebben. Dat is wat je in de pilot leest, en na al die verhalen van Barcoo, en gisteravond ook Blue Searcher (gisteren gezellig geborreld met 3 boten), staan we nergens meer van te kijken.
Abd' hield zich gedeisd, en was eigenlijk net als onze vorige pilot vrij bescheiden. Niettemin voel je je niet op je gemak, de hele dag met zo'n figuur erbij met wie je niet eens kunt communiceren en voor wie je toch op je hoede bent. Maar hij regelde een hassle-free canal transit, was onze levende autopilot (wie wil er nou de hele dag sturen?), leidde ons niet naar zijn vriendjes, zei wanneer we stootwillen moesten uithangen om een crewlist aan de kant af te geven (zonder baksheesh), en vroeg slechts eenmaal om zijn 'present', en dat was vlak voordat we in Port Said waren. En hij wist niet hoe hij het toilet moest doorspoelen. Ondanks zijn ruime baksheesh probeerde hij wel om meer te krijgen, maar wij vonden dat hij er maar blij mee moest zijn.
Misschien hebben we geluk gehad. Of misschien zijn de verhalen weer schromelijk overdreven.

De Suez Canal Transit deel 2 was weer saai. Gewoon een lang recht stuk water waar geen eind aan lijkt te komen. Je zult misschien zeggen dat dat op zee of de oceaan ook zo is, maar dat is toch anders.

Om een uur waren we uit het kanaal, zetten onze pilot af, en waren precies van al onze pakjes Marlboro af (2 sloffen voor de hele Red Sea! Ok, waarvan 4 pakjes voor Dave van Meander).
We voeren Port Said uit de Middellandse Zee op en vierden onze aankomst aldaar niet met champagne, maar met een heerlijk maal. Onvoorstelbaar, hoe blij je na een maand geen vers vlees en groente kunt zijn met een stuk kipfilet, verse boontjes en aardappelen. Ouderwets groen, geel en bruin!!

Dat was trouwens niet het enige wat er te vieren viel: om 4 uur 's middags hadden we er precies 25.000 mijl op zitten sinds Scheveningen!!!!!
[Chantal]

JG beweert dat de kleur van de zee hier echt véél mooier blauw is dan aan de andere kant van Egypte. En dat het schuim véél mooier wit is. Dat zal wel zo zijn, maar het is hier toch echt een stuk kouder. Brrrrrr. Met lange broeken, sokken, t-shirt, trui en fleece beginnen we de dag. En alleen in de zon en uit de wind kan er overdag wat van al die lagen uit.
Gek genoeg is het water hier wel een stuk warmer. Het scheelt 4 graden met Suez!

Als je denkt dat je in de Med af bent van die eeuwige Noordwester die je in de Rode Zee en vooral in de Golf van Suez hebt, dan kom je hier bedrogen uit. De wind komt hier in het oostelijke bassin van de Med meestal uit het noorden tot noordwesten. Aangezien onze bestemming in het NNW ligt, varen we dus weer hoog aan de wind, en zelfs regelmatig richting Cyprus in plaats van Turkije. Toch is dit zeilen van een ander kaliber dan in de Golf van Suez (en in iets mindere mate de Rode Zee). Waar het aan ligt???? Zijn de golven hier minder kort dan daar? Maar de Med staat ook bekend vanwege zijn vervelende korte golfslag. En toch is het anders.
Niettemin wachtten we de hele dag op het beloofde krimpen van de wind, want met ruime wind zeilen is natuurlijk een stuk lekkerder. Maar vooral ook minder koud!!! Sodeju, we zijn echt watjes geworden!
(En iedereen thuis haalde opgelucht adem dat we in de Med zijn. En denkt dat het zeilen op oceanen dat we deden veel enger is en zo. Niets ervan: HIER hebben we weer te maken met hoge- en lagedrukgebieden in plaats van stabiel weer met een bijna eeuwige passaatwind. HIER zijn de golven minder prettig dan op de oceaan. En HIER is het kkkkkkkoud....)
[Chantal]

JG heeft vandaag een gedaanteverwisseling ondergaan. Dat haar van hem!!!! Hij kon er bijna staartjes in maken, vond ie, net als ik. De wind is sinds vannacht gaan liggen, en het was vanmiddag rustig (en warm!!) genoeg om vlak onder de halfwinder de schaar op hem los te laten. De (nieuw gekochte!!) tondeuse die we al sinds Nederland meeslepen heeft het namelijk nog nooit gedaan. Maar met de schaar gaat het ook prima.
En terwijl hij al die lange lokken op zich neer ziet dalen, vindt ie dat die lokken eigenlijk nog best wel donker zijn. Hoezo in denial? Maar ik spreek dat natuurlijk niet tegen, want volgens JG heeft ie grijze haren sinds ie mij kent (en dat is met Oud en Nieuw al 10 jaar!!).
Tja, en over mijn haar zullen we het maar niet hebben. In Singapore ben ik voor het laatst naar de kapper geweest. Of ik in Turkije naar de kapper ga, vroeg JG vandaag. Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Turkije!! Die Turkse vrouwen hebben niet voor niks bijna allemaal hoofddoeken!!!
Overigens vindt JG dat mijn haar helemaal niet te lang is. Na viereneenhalve maand!!!! Eerder te kort, is zijn mening. Want volgens hem knippen alle vrouwen ouder dan 30 jaar hun haar af omdat ze vinden dat lang haar dan niet meer kan, en dat is volgens hem grote onzin.
[Chantal]

Turkije

Zelfde dag.
Het voelt echt bijna als thuiskomen. We varen de baai bij Kemer in, één halte voor de marina, omdat we daar de Janna zien liggen. Dirk en Jannie van de Janna zijn cruiservrienden van het eerste uur. We ontmoetten ze in Ria de Camariñas in Noord Spanje en zagen elkaar voor het laatst in Lissabon. Met hun prachtige Colin Archer charteren ze hier bij Kemer. Nu zien we elkaar na anderhalf jaar weer terug, en het lijkt dus een beetje alsof we ons wereldrondje volbracht hebben.
We toeteren naar de Janna als we vlak bij zijn, en zien Dirk en Jannie naar buiten komen. Het voelt echt een beetje onwerkelijk. We spreken af dat ze zo bij ons langs komen, en wij vervolgen onze weg naar de marina. Onderweg schrikken we nog van een touchdowntje op een vervelende rots, maar dat kan onze pret niet drukken. We zijn er!
[Chantal]

Turkije

Zelfde dag, later.
We hebben bijna een maand geen mail kunnen lezen, uitgezonderd de mail van ons iridium-adres. Helemaal opgetogen waren we, we kunnen hier wireless internetten!!!! Idealer kan niet, zou je zeggen, maar het toeval wil dat onze boot net in het enige gebiedje in de marina ligt waar er nauwelijks dekking is. Maar allee, we hebben eindelijk onze mail kunnen uitlezen. Joepie!
Die hosannastemming duurde niet lang. Het eerste mailtje dat we lazen was van de Ace. Prachtige mensen, Henk en Anja, we ontmoetten ze op La Gomera, waar we met zijn allen wachtten op het goede moment om onze eerste oceaanoversteek te gaan maken. Henk mailde verschrikkelijk nieuws. Aan hun reis is abrupt een einde gekomen, omdat Anja tijdens het snorkelen op de Dominicaanse Republiek is overvaren door een speedboot. Hartverscheurend en onvoorstelbaar, ze is hierbij om het leven gekomen. Verschrikkelijk. We zijn er nog steeds stil van.

Nog meer slecht nieuws. We lezen dat Nicolette van de Tramontana inmiddels vanuit Australië vertrokken is naar Nederland. Niet voor even, maar definitief. Moet je je voorstellen, een relatie verbreken is op zichzelf al een drama, maar voor Nicolette betekent het ook het halverwege afbreken van een droomreis, en voor Thijs, tja, die moet nog de halve wereld overvaren.... Mooie mensen, allebei, wij vinden het erg erg jammer dat het zo moet zijn. Natuurlijk hopen we stiekem dat het weer goed komt....

Het weer paste zich aan, en was slecht. Sneeuw hadden we al gezien, vandaag kregen we regen alsof de zee zich neerstortte. Druppels met een diameter van 7 cm. En hagel. En donder. En bliksem. Bijna de hele dag.
[Chantal]

Turkije

We hebben vandaag het appartement van Dirk en Jannie bekeken, en hebben wat rondgelopen in het stadje tot we met ijsklompjes van voeten terugkeerden naar de boot en daar de verwarming aan deden.
[Chantal]

Turkije

Pinical staat weer op het droge. Sinds vanochtend zijn we uit het water, en staan we op de kant.
De gevolgen van onze onvrijwillige aanraking met de rots vallen gelukkig mee, we moesten goed zoeken. De echte krassen waren die op de ziel van JG.....

Ik neem overigens mijn woorden terug als zou Turkije goedkoop zijn. Voordat je IETS gedaan hebt, ben je al 1.000 oude guldenflappen armer. En dan moet er nog nieuwe antifouling op, en hebben we een nieuw roerlager nodig (weet je wel, daar zat speling op). En we dachten: "Nou, als het dan toch geld moet kosten, dan doen we dat maar goed ook, en besteden we het lekker uit." Niet dat wij dan gaan zitten niksen hoor, we hebben voldoende dingen op ons lijstje staan. Maar daar hebben we eigenlijk bar weinig zin in: we hebben echt een vakantiegevoel.
[Chantal]

We hebben toch maar zin gemaakt, maar opschieten doet het nog niet.

• De roeras met roer kwam redelijk gemakkelijk naar beneden, maar om het kunststof lager eraf te halen, moet er eerst een RVS lager af. En je weet dat RVS en aluminium zo van elkaar houden dat ze elkaar gewoon niet los willen laten. "O, maar dan flexen we die er toch even af", zei de jongen, maar dan in het Turks. "O, doe dat nog maar even niet", zei JG. Eerst zien dat we zo'n lager kunnen krijgen, en op redelijk korte termijn. En twee: wat kost dat? We hadden een vaste prijs afgesproken, maar ja. Nu ja, om een lang verhaal kort te maken, het nieuwe RVS lager is besteld, en de oude gaat er niet af voordat de nieuwe er is.
• Wat de antifouling betreft is er nog niets gebeurd, maar we hebben de hele dag achter de mannen aangezeten.
• JG heeft daarnaast van alles en nog wat gedaan: bakskisten uitgeruimd om bij de roeras te kunnen, nieuwe anodes geprobeerd te krijgen voor de roeras (deels gelukt), en nog wat dingen.
• En niet te vergeten: hij heeft de schroef uit elkaar gehaald.
  Stel je voor dat we bijna de hele wereld zijn overgevaren met een schroef die in de verkeerde stand staat, en die dus voor te weinig vaart zorgt.
  Mensen met een goed geheugen herinneren zich nog dat we voor vertrek een paar duizen flappen armer werden omdat we een nieuwe Maxprop schroef hebben moeten kopen. De firma Bal in Bruinisse had namelijk bij het liften van onze boot de sling van de kraan op de verkeerde plek zitten (daar waren we niet bij, de schuldige waste zijn handen in onschuld en de verzekeraar kwam ondanks sporen van de sling op de romp met een onmogelijk rapport. Les voor de volgende keer: ben er ALTIJD bij. Zie 13 mei en 13 juni 2002....).
  De firma Van Swaay in Bruinisse (die we nu met naam en toenaam noemen) heeft toen de nieuwe schroef en schroefas gemonteerd, en JG heeft toen vooraf nog benadrukt dat ze er wel voor moesten zorgen dat hij met de juiste spoed gemonteerd moest worden. Maar dat sprak voor zich, want Van Swaay beweert zo ongeveer het enige professionele jachtservice bedrijf in Nederland te zijn. En daarom zijn ze zoveel duurder....
  En nu komen we er achter dat hij niet één, maar zelfs twee tandjes verkeerd staat, waardoor we met hetzelfde toerental 30% minder afstand afleggen. Dertig procent!!!!
  We hebben wel eens tegen elkaar gezegd dat we dachten dat we tijdens de vakantie een jaar voor ons vertrek een stuk harder gingen, maar we schreven het toe aan het extra gewicht dat we nu meeslepen. Nu begrijpt JG ook waarom onze motor geen druppel olie verbruikt.
  Af en toe.......
• En tot slot heb ik de onderlijkstrekker van het grootzeil vervangen omdat die lijn bijna door was. Niet zo'n lastig klusje, toch? Dat is het ook niet. Maar er moest wel een splits worden gemaakt in de nieuwe lijn. Wij hebben voor vertrek twee dure splitssets gekocht voor verschillende types lijn, en dat splitsen is echt een klusje voor mij. Gewapend met gebruiksaanwijzing en splitspennensets toog ik aan het werk. Na anderhalf uur: geen splits. Ik kan dat dus ECHT niet uitstaan. En word steeds vastbeslotener dat het me ECHT moet lukken. En steeds chagrijniger. Alle aanwijzingen gevolgd, maar het eindresultaat werd niet zoals het plaatje. Ik werd pas iets minder chagrijnig toen ik het aan JG liet zien, die tactisch zei dat het er toch prima uitzag maar toch wat anders dan hij zou verwachten. Waarna hij de gebruiksaanwijzing ook bestudeerde en tot de conclusie kwam dat ik het goed had gedaan.
  Maar die hele splits kon wat mij betreft uiteindelijk de boom in. Ik sneed de lijn af en maakte vervolgens een whipping-splice. Daar was ik nu echt voor in de stemming.

[Chantal]

Turkije

's Avonds lopen we door het stadje, verwonderen ons erover hoe mensen zich kunnen toetakelen en waar ze überhaupt die kleren kopen, worden door alle Turken in het Duits aangesproken (ondanks onze oranje uitmonstering) en kijken peperdure horloges van een euro of tienduizend.
[Chantal]

Terug naar boven

Naar mei 2004