Griekenland
Allemachtig,
wat een puinhoop was het in en op de boot toen we gisteren aankwamen in
Rhodos-stad. De kussens van de kajuitbanken lagen her en der verspreid, een
aantal kastjes achter de banken was opengevallen (vergeten op slot te doen)
en de inhoud lag overal, de matrassen in de punt waren zeiknat omdat het
ventilatieding in het luik niet goed afsluit (wel bij regen, maar dus niet
bij zijwaarts vast water zoals we vele honderden liters hadden geschept
(stom systeem), wat er op die matrassen lag bevond zich inmiddels op de
grond en was ook nat, de kabeldoorvoer bij de mast had in de kajuit voor het
nodige zoute water gezorgd (en daar heeft het nog NOOIT gelekt), de
tijdschriften die tegen de mast gebonden waren lagen overal, de bijboot die
op het voordek lag zat vol water, de hele boot was zout, de jerrycans
stonden niet meer op hun organieke plek vanwege het feit dat ze hebben staan
dansen op al het water dat door de gangboorden stroomde, en ga zo maar door.We kunnen wel zeggen dat onze nieuwe gangplank zijn doop heeft gehad. En de rattlefree deurklem die ik in de natte cel had gemaakt heeft de vuurdoop goed doorstaan. De andere twee deurklemmen had ik in afwachting van DE test nog niet gemonteerd, maar al wel de pashoutjes gezaagd, geschuurd en gelakt. Die kunnen er nu dus gewoon op.
Dan
kom je dus bekaf aan om half 7 's avonds, en dan kun je nog beginnen met
schoon schip maken. En inklaren. En met koken. Maar omdat dat mannetje van
mij overdag nagenoeg al het natte werk voor zijn rekening had genomen, de
schat, vond ik dat ie wel een erg lekkere maaltijd had verdiend.Pffffffff. Wat een k..tocht.
Ik was er vandaag nog helemaal kapot van. Nadat we ongeveer de halve ochtend waren bezig geweest met inklaren (yes! We zijn weer in de EG, dus dit is de laatste keer.....), dook ik gewoon nog voor een paar uur het bed in.
Het waait vandaag even stevig als gisteren, zelfs in de haven geeft de windmeter regelmatig 20 knopen aan. We houden de weersvoorspelling goed in de gaten, en gaan dus niet morgen weg richting Kreta, zoals we planden. Hopelijk overmorgen.
Maar
Rhodosstad is leuk. Zo'n 16 jaar geleden ben ik hier ook geweest, en de stad
is veel groter dan ik me herinner. Vandaag hebben we het oude stadsdeel,
binnen de stadsmuren, verkend. Het is wel toeristisch, maar 1 straat achter
de winkelstraat is het al leuk. En let wel, we liggen in de haven waar de
Colossus zou hebben gestaan.....
's Avonds kwamen Derick en Ariel van Tehani Lee een borrel
drinken. Zij riepen ons gisteren verheugd op op de marifoon toen ze ons
binnen zagen komen. Zij zijn hier inmiddels een week, direct vanuit het Suez
Kanaal. Onvoorstelbaar dat we nog samen in Massawa lagen. Zij hadden in de
Rode Zee pech met de motor, later was hun outboard gestolen, en toen
zat het weer nog eens tegen. En dan nóg zeggen ze dat ze geluk hebben gehad,
want waren ze 1 dag later geweest, dan had het ze nog eens een paar weken
extra gekost. De laatste meute komt pas net uit het Suez Kanaal, nadat ze
dagenlang 40 knopen wind hebben moeten afwachten in de Golf van Suez.
[Chantal]
Griekenland
En
toen was het donderdag. En hadden we een beetje hoofdpijn door de wijn bij
het eten gisteren. En de wijn daarna. En de biertjes er voor op het terras.
En de sterke drank die we hier eindelijk weer konden kopen (tegen een
normale prijs althans) hadden we nog niet eens aangeraakt....Lekker
uitgebreid ontbeten, de boot afgespoeld met het restant-quota van de
inmiddels vertrokken buren, de rattle-free deurklemmen gemonteerd en
nog wat door de stad gelopen, onder meer zoekend naar een internetcafé waar
we dit soort dingen kunnen uploaden.
We moeten wel weer erg wennen aan de prijzen. Ik bedoel, dat alles weer in
euro's is, is makkelijk. Maar de hoogte van de prijzen: poeh, dat is niet zo
gemakkelijk.
De weersvoorspelling is redelijk en met een beetje geluk kunnen we morgen
vertrekken naar Rethimon, Kreta. Daar ontmoeten we mijn moeder en zusjes en
willen we dus niet te laat zijn. Maar ja, dan moet die wind wel een beetje
mee werken..... Nu, woensdag 18.00 LT, knettert die nog met 5-6 bft door de
haven. Die, zie foto, overigens ook heel mooi is.
[JG]
Wind
tegen. Kruisen dus. Maar met een knoopje of 12 wind vinden we dat niet erg.
Integendeel zelfs, het was gewoon lekker zeilen. Het kost weliswaar wat
extra mijlen, maar ach....Aan de andere kant is het wel gek. Na een half uur hebben we beiden al zoiets van: " Zijn we er al?" Het is dan ook al een tijdje geleden dat we een overnighter hebben gedaan. Zo'n week of 5. De afgelopen weken waren het allemaal tochtjes van 7 mijl, 9 mijl, 4 mijl en bij hoge uitzondering eens 40 mijl. Echt vakantiezeilen, geen cruisen. 't Is raar, maar daar wen je snel weer aan. En dan nu weer een tocht van zo'n anderhalve dag á 2 dagen. Tja, eigenlijk is het natuurlijk gewoon niks, maar we hebben er eigenlijk gewoon geen zin in.
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Wat
die zin betreft zat het vandaag alweer goed. Het was dan vandaag ook zeilen
zoals zeilen bedoeld is. Want hoewel het de hele nacht windstil was (motoren
dus), stak de wind 's ochtends zijn hoofd om de goede deur. De deur in het
ZO, een lekkere ruime wind dus (onze koers is WZW). De voorspellingen hadden
het gelukkig mis, want die hadden het over een west tot noordwesten wind.
Totaal anders dus. Onze halfwinder voer er wel bij, en deed ons samen met grootzeil en stagfok recht naar het doel denderen. Met name 's middags, want de wind nam gedurende de dag steeds verder toe. Omdat de golven meewerkten aan het ideaalplaatje, konden we de halfwinder zonder problemen blijven voeren totdat we met 20 knopen richting ons doel stevenden. Tja, zonde eigenlijk om hem naar beneden te halen, maar tegen zessen deden we dan toch maar. Nog even een tukje doen, en dan zijn we er.
Wat een bofkonten waren
we met die zuidoosten wind. Het verandert gelijk je planning, want we gingen
zo hard de goede kant op, dat we niet nog een hele nacht zouden hoeven
doorzeilen. Toch nog op tijd voor de Kronen!!
Om 10 uur 's avonds belden we met Dineke (jr), dat we zo tussen middernacht
en een uur of 1 zouden aankomen in
Rethimnon
op Kreta. Dus: nog borrelen?? De moeder van JG en zijn 2 zussen kwamen om
23.00 uur aan in hun appartement. En het is ongelofelijk maar waar, ze
hebben vanuit hun appartement uitzicht op de marina (in aanbouw). Ze konden
het gewoon niet geloven, maar bij navraag bleek het echt waar te zijn. Twee
minuten lopen, wat een grap. Sterker nog: ze zagen ons toplichtje vanuit de
verte al aankomen!
Ze deden nog een rondje door het dorp van een uur, terwijl wij de laatste
mijlen aflegden. Die laatste mijlen waren gelijk de heftigste van de tocht,
want er kwamen flinke windstoten van het land af. Heel warm, en van een zeer
variabele kracht. De ene keer gaf de windmeter 28 knopen aan vanuit het ZO,
10 seconden later 5 knopen vanuit het Z of ZW. Zeilen was dus eigenlijk niet
te doen, dus we haalden de zeilen naar beneden en motorden het laatste
stukje naar de haven van Rethimnon. We lagen nog niet vast, of er werd al
gezoend en geknuffeld. Wat een geweldige timing...
Onnodig te zeggen dat we nog tot in de late uurtjes in de kuip zaten.....
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Uitslapen?
Niets ervan! Gisteravond hadden we al gemerkt dat er föhnwinden vanaf het land kwamen. Hard en warm. Maar dat was NIETS vergeleken bij wat we vanochtend om onze oren kregen. Je ligt dan niet lekker rustig in je bed, als je merkt dat de boot compleet scheef hangt en je weet dat je aan de verkeerde kant (namelijk de zuidkant) van de steiger ligt. Met opzet overigens, want we blijven hier meer dan een week, en de wind komt normaliter uit het NW. Toch even checken. Zo stond JG dus eerst nog voor zevenen naast zijn bed, maar na een paar minuten ik ook. Ik checkte de maximale wind volgens de windmeter, en zag 45 knopen staan. Vijf minuten later wees de windmeter 54,1 knopen aan. Dat is nog geen orkaankracht, maar het scheelt niet veel..... Op zo'n moment ben je toch wel heeeeeeeel blij dat je niet nog op zee zit, en toch maar de nacht tevoren die haven bent aangelopen. Zoveel wind hebben we nog nergens gehad... (dus wie denkt dat we, nu we de oceanen hebben gehad, in veiliger vaarwater zijn aanbeland: NOT.....)
We
waren we een uur bezig om te proberen het zaakje wat beter voor elkaar te
krijgen. De stootwillen waren met deze wind niets waard en werden totaal
platgedrukt tussen de boot en de steiger. De romp lag lekker tegen de
steiger aan te rijden (fijn dat we het verfsysteem van het bovenwaterschip
niet al hebben laten vernieuwen), nagenoeg tot de stootrand omdat we zo
scheef lagen. Een andere plek zoeken was onmogelijk, want bij deze wind
zouden we niet van onze lagerwal plek afkomen. Later hoorden we van de
havenautoriteit dat het cruiseschip dat hier vannacht in de haven lag 2 uur
vertraging had opgelopen omdat het de hele tijd boven de 40 knopen waaide en
ook zij niet loskwamen van de kade. JG maakte een band van de kademuur los, en wilde die als stootwil gebruiken, ondanks de hardnekkige zwarte
vegen
die dat ding op de romp zou maken. Alles beter dan krassen. Samen probeerden
we een goed moment af te wachten waarop de wind iets minder zou zijn. Ik gaf
dan een stoot gas achteruit zodat de kont door de schroefwerking wat naar
stuurboord (van de kant af) zou gaan, en hij probeerde het ding tussen wal
en schip te duwen. No go. Het duurde voor mijn gevoel eeuwen. Later kwamen
er 2 Grieken helpen de boot af te duwen, wat natuurlijk een onmogelijke zaak
was. Maar uiteindelijk zat de band er dan toch tussen. En toen herhaalden
het hele verhaal zich weer voor de tweede band. Om kwart over 8 kropen we
toch nog maar even ons bed in.
De
Kronenbende kwam wat later op de ochtend bij ons ontbijten. Daarna: feest!
Wat een verwennerij met al die
verlate verjaardagscadeautjes en andere
dingen die ze hadden meegenomen. Geweldig leuk, het leek net de zak van
Sinterklaas. Nogmaals dank jullie wel!!
Tijdens een verkenningsrondje door het oude stadje deden we nog even onze plicht bij de havenautoriteit. Want hoewel we natuurlijk in de EG zijn en niet meer hoeven inklaren, kunnen er nog wel havenautoriteiten zijn die precies willen weten wie en waar je bent. Toen we afgelopen nacht zaten te borrelen kwam er al een mannetje alle steigers controleren. Om half 2 's nachts, moet je nagaan. En vanochtend weer. Ze hadden beiden net zulke witte schoenen als al die havenautoriteitmensen in Rhodos. Witte schoenen, nou vraag ik je. Ik vind witte schoenen echt het toppunt van lelijkheid, en nu hoor ik ook nog dat die in Nederland gewoon weer worden verkocht! Mode????
We slenterden door het gezellige oude stadsdeel van Rethimnon met smalle straatjes, pittoreske Venetiaanse huisjes, een oud Venetiaans haventje en een groot fort. Duidelijk het leukere deel van Rethimnon, want al die toeristen moeten natuurlijk ook ergens verblijven, en dat is dus in het moderne deel. JG loopt meestal voorop, tja, wat wil je als je met 4 vrouwen op stap bent... (en er ook veel winkeltjes zijn).
's Avonds doen we eerst ons huiswerk en lezen we de boekjes over Kreta
die we hebben geleend, voordat we ons op de enorme berg Nederlandse
tijdschriften storten die we hebben gekregen. En dan is het moeilijk om je
aan je voornemen te houden om vroeg naar bed te gaan.....
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Onder
de bezielende leiding van Lies maakten we een wandeltocht door (alweer) het
oude stadsdeel en bezochten het fort. Het fort besloeg een enorm gebied,
maar het schijnt dat toen de Venetianen het hadden gebouwd, het toch te
klein was om alle dorpsbewoners te herbergen, en dat vervolgens toch
iedereen buiten het fort ging (of bleef) wonen. Alleen in tijden van oorlog
deed het fort dus nog dienstHet was de bedoeling dat we deze keer wat gestructureerder zouden rondlopen door de oude stad dan gisteren, maar of dat zo was????? OK, een beetje dan.... Het is in elk geval erg gezellig om al keuvelend en bijkletsend wat door zo'n gezellig stadje te lopen.
Een
van de belangrijkste bezienswaardigheden, een Venetiaanse fontein, zijn we
minstens 3 keer voorbij gelopen. Toen we uiteindelijk die fameuze fontein
met behulp van het kaartje hadden gevonden, hadden we zoiets van: "Is dit
het nou?" Niet alleen JG en ik hoor (we zijn natuurlijk enorm verwend), maar
ook de rest van de Kronen.Ik herinnerde me weer wat Don en Agnes van Honeymoon een week geleden zeiden, namelijk dat cruisers die al jaaaaaren cruisen (wij niet dus... ha ha) slechte toeristen worden. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Wij ginnegappen af en toe ook tegen elkaar :"Weer een heap of stones". Niettemin zijn we het nog lang niet beu....
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Omdat later in de week de wind naar verwachting flink zou aantrekken, hadden
we vandaag uitgekozen om met de Kronenbende een dagje te gaan zeilen. "Ha,
bemanning aan boord!", zei JG gisteren, denkend aan het kruisen dat we
vandaag waarschijnlijk zouden moeten doen als we naar het westen zouden
zeilen. Maar Dineke jr maakte duidelijk
dat het doel van dat zeiltochtje toch zeker niet het inlieren van genua's
zou zijn. Zon en luieren, dat was de bedoeling. Dom, dom, dom, hij had het
kunnen weten met 4 vrouwen aan boord.....En zon en luieren hebben we gekregen. De wind was nogal afwezig zullen we maar zeggen, ondanks een voorspelling van windkracht 4 a 5.
Op de heenweg naar Yioryioupoulis waaide het 4 tot 7 knopen
(ruime
wind tot onze verrassing),
maar na een uurtje motoren hebben we toch maar 'fanatiek' gedaan, en de
halfwinder gehesen. Lekker relaxed gleden we met een knoop of 2 a 3 naar het
11 mijl verder gelegen dorpje.'s Middags weer terug, en toen was het al zo laat dat we maar niet meer zijn gaan kruisen, maar de plof het werk hebben laten doen. Slecht hè. Niettemin (of misschien wel daarom....) vonden de dames het allemaal heerlijk.
We hebben inmiddels al bijna iedereen besproken en beroddeld, dus jullie zijn gewaarschuwd, we zijn weer bijna helemaal op de hoogte.
Gek hè dat het weer laat werd....
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Schoonmaken,
dieseltanken, onderdeeltjes opsporen en was regelen moet ook allemaal
gebeuren. Net als website bijwerken, mail regelen en bootonderhoud als
dieselfilters vervangen, alles checken en nalopen en weet ik veel wat niet
meer. De dag vloog voorbij en sloten we af met een koud biertje (of 2) en
verse salade op een groot balkon met uitzicht op de haven en de daar
afgemeerde prachtige zeiljachten :-).Daarna nog even voorbereiden voor de dag die gaat volgen en dan....
[JG]
Kreta, Griekenland
En
toen gingen we lekker met zijn vijven in donkerblauwe Xsara (met airco
godzijdank) over het eiland crossen. Buiten het strand en touristshops is er
ook nog heel veel te zien op Kreta en daar hebben we een klein deel van
bewonderd. Waarom Chantal hier dan toch weer een foto van een vis bij
plaatst weet ik ook niet. Waarschijnlijk omdat het een hele grote zwaardvis
was en een mooi kleurig haventje, en dat was het ook. Ook het klooster, de
markt en de (min of meer) lokale taverne waar we lunchten mochten er zijn.
De kans om bij te praten, van het landschap te genieten en lekker bij te
komen. Niets spannends aan dus eigenlijk....
[JG]
Ja, ik was inderdaad niet bij die vissersboot weg te slaan, toen ik zag dat
er een werkelijk enorme tonijn uit 'de kelder' werd getakeld. Wat een
machtig gezicht, zo'n manshoge tonijn die aan de haak wordt geslagen, naar
boven wordt getakeld, neer wordt gezet op zijn neus (die gelijk verplettert
onder dat gewicht), wordt afgespoeld, met een kraantje wordt overgeheveld
naar een vrachtwagentje dat klaar staat, en daar tegen het wandje wordt
gezet. En daar kwam er nog een, ongelofelijk. Het formaat van de broertjes
en zusjes die volgden was iets kleiner, maar toch vroegen we ons af waar ze in
hemelsnaam gevist hebben en hoe lang ze op zee zijn geweest. De Middellandse
Zee is namelijk zo ongeveer leeggevist. Wij hebben nog geen poging gedaan om
hier te vissen, want we lazen in de pilot dat dat zo'n beetje verloren
moeite is. Hm, misschien toch maar eens proberen.....
Nadat we kriskras door Chania (of Khania of Hania) hadden gelopen (erg leuke stad!), kwamen we
weer langs diezelfde boot, en ze waren nog steeds van die joekels aan het
uitladen. Deze keer zwaardvissen, en die hebben we nog niet eerder gezien.
Ik heb dus wederom duizend foto's gemaakt, en was weer niet weg te branden.
Vandaar dus.
[Chantal]
Kreta, Griekenland
naast de boot staat. Gek is dat toch. Maar ja, wie verwacht er
dan ook, na bijna 2 jaar weg te zijn, een oud-collega van KPMG Rotterdam
naast je boot te hebben staan... Erg leuk dat hij ons opzocht, en ook erg
toevallig dat we net op de boot waren. We zijn er eigenlijk niet vaak. We
zijn benieuwd welke foto's er straks van ons gaan circuleren bij KPMG. Het ziet er
waarschijnlijk niet uit, want de boot hing van voor naar achteren helemaal
vol met was. We waren net, zeg maar, aan het uitrusten van diezelfde was,
het ophangen en het opruimen van de boodschappen die we 's ochtends op de
markt hadden gekocht. Zo ideaal hebben we het trouwens nog nooit gehad: die
markt vindt plaats aan het begin van de havenpier, zo'n 200 meter van onze
boot. Met 3 vingers in de neus sjouwden we de boodschappen dus naar de boot.
's Middags banjeren JG en ik samen door de stad. Na een uur of anderhalf
vinden we het wel tijd voor een terrasje. Onder het genot van een biertje
bemonsteren we alle voorbijgangers en bespreken de witte benen, of juist de
roze benen, de kleuren haar, de tattoos, de uitpuilende buiken, vetrollen,
en niet te vergeten de kleding. We raden de nationaliteit van de mensen. JG
vraagt zich af waarom vrouwen denken dat, als ze op vakantie zijn, die BH's
uit mogen, en de tieten een verdieping lager hangen. En ik vraag me af
waarom vrouwen met een buikrol zonodig een heupbroek of -rok met een kort
truitje aan doen, waardoor precies dat deel ertussenuit piept en dus extra
duidelijk zichtbaar is.
Het anderhalve biertje hakt er enorm in bij mij (nog steeds erg moe). Ik
waggel een beetje, en JG grijpt voor de zekerheid mijn hand, om te voorkomen
ik zonder te kijken van de ene kant naar de andere kant van de straat
stiefel. Dat moet gedempt worden, en waar kan dat nou beter dan bij de Mac?
Dat scheelt wel iets, maar toch zijg ik op de boot neer op de bank en doe
een tukje.
's Avonds eten we samen met de moeder en zussen van JG een zalig
afscheidsdiner bij een restaurantje dat we 's middags ontdekten. Geen
toeristenhap, maar een heel goede keuken, mmmm.
Wat gaat het snel zo'n weekje, dit is hun laatste avond op Kreta.
Morgenavond zitten ze alweer in het vliegtuig....
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Herkennen
jullie dit hiernaast? Déja vu.........??? Drie maal is scheepsrecht, luidt het spreekwoord, en het blijkt maar weer eens waar te zijn. We hebben weer een gebroken stag. Of liever gezegd, gebroken terminal. Alweer aan bakboord, al lijkt de stag aan stuurboord ook het begin van een scheurtje te vertonen. Deze keer hebben ze het een maandje langer uitgehouden dan de vorige keer: 5 maanden. In januari lieten we voor de tweede keer nieuwe onderwanten maken.
Hoe kan dit nou, zul je je afvragen? Nou, wij ook. Die stagen moeten
tegen een stootje kunnen en minstens een aantal jaren meegaan.
Ligt
het aan het systeem, want veel tuigers zeggen dat dit niet het beste systeem
is? Waarom gingen de oude stagen die we in Nederland voorzichtigheidshalve
voor de reis lieten vervangen dan al jaaaaaaren mee?
Ligt het aan de hoek waarmee de stag uit de mast komt? Die was deze keer
echt goed.
Staat het want te los of te strak? Volgens de tuiger in Tahiti en Thailand
niet. En ook als we het vergelijken met andere jachten doorstaat onze
verstaging de proef.
Dus waar ligt het aan? Vast aan het spreekwoord....
Maar ondertussen moeten we ons wel weer even bezinnen. Door alle trammelant
met de stagen hebben we nog wel een aantal reserves: één goede (namelijk de
alleroudste), één waarvan de hoek niet optimaal is, en één waarvan een van
de staaldraden wat ontdraaid is. De twee eerste hebben we er vandaag
ingehangen, samen met Lies. Maar we hebben natuurlijk wel 2 nieuwe nodig,
dus moeten we een tuiger vinden. Misschien moet ons 'reisplan' dus wat
worden aangepast. Maar ja, daar zijn het ook plannen voor.
Het
was dus een bezig dagje. We ontdekten de gebroken terminal bij de reguliere
check, waarbij ik JG in de mast hijs. Deze keer geholpen door Lies, die aan
de val ging hangen terwijl ik JG naar boven lierde. Scheelt wel! Tja, en
toen dus de onderwanten losgedraaid, oude stagen onderuit de bakskist
gehaald (altijd het alleronderste), nieuwe stagen erin gehangen en het hele
want weer vastgedraaid.
Verder handwassen gedaan, boot schoongemaakt, Navtex uitgeprobeerd met een
zelfgebrouwde antenne, motor gecheckt, opgeruimd, etc. etc.
[Chantal]
Wat vliegt een week zo voorbij. Iets na 18:30 LT zette we de dames op de
bus. Bruin, lachend en zwaaiend. Of ze ook uitgerust zijn weet ik niet, wij
in ieder geval niet. Al die gezelligheid, veel, lekker en laat eten en hier
en daar een borreltje zijn we niet meer gewend... Het was dus erg, heel erg
leuk en gezellig en goed om weer even bij te praten.
Zo meteen een pizzaatje, internetten en dan op tijd naar bed. Morgenvroeg vertrekken we
voor een tochtje van 33 mijl naar Chania. Daarvandaan gaan we Wouter
oppikken op het vliegveld in Heraklion, op de terugweg een beetje
sightseeing doen en dan richting Sicilië.
"And now for something completely different", het blijft een meesterlijke uitdrukking, te pas en vooral te onpas gebruikt in een zeker Brits TV-programma.
Het blijkt namelijk dat wij niet voldoen aan de eisen voor 'goed zeemanschap'. Jaja, schrik niet, maar het is echt waar. In het mei 2004-nummer van de Zeilen (fijn hè, familie die langs komt!) stelt redacteur Rob Bijnsdorp dat je 'minimaal ook in het pikkedonker' alle handelingen met vallen en schoten moet kunnen doen. Zalinglampen en hoofdlampjes zijn enkel 'rommel'. Ook moet je bij elke wachtwissel met een schijnwerper je complete tuigage inspecteren en de resultaten daarvan in je logboek zetten. De andere 'eisen' noem ik maar niet eens.
Goed, eigenlijk wisten we ook al wel dat we geen goed zeemanschap
praktiseren. Per slot van rekening gebruikten
wij ook al toiletpapier in plaats van een touw met wat knopen. Bovendien zit
er ook al een motor in die niet-houten comfortcontainer van ons. En, een
ware doodzonde, die gebruiken we ook nog eens als de wind te weinig wordt om
de zeilen te vullen in plaats van de zeilen lekker stuk te laten klapperen
aan de mast. Brrrr.
Wat daar ook van zij: wij wagen in ieder geval niet ons leven door, zonder
gebruik van de radar, hazenslaapjes te
doen van 15 minuten zoals deze redacteur
in hetzelfde artikel adviseert. Een beetje container carrier doet 24 knopen, wij doen zo rond de
6, reken maar uit hoe snel dat schip je dan tegemoet komt. Dat is 1 mijl per
2 minuten. Met vanuit je
lage kuip een zicht van misschien 5 mijl kun je in dat geadviseerde kwartiertje
toch zo 2 keer overvaren worden zonder ook maar iets te hebben zien aankomen........
Erg hè, dat ik me hier aan stoor. En daar dan ook nog tijd aan besteed door
dit te typen. Maar ik kon het toch niet laten. Een goed zeeman had
waarschijnlijk zijn tijd beter besteed en alle koper gepoetst. Of de bilge
in de was gezet. Of schetsjes gemaakt van kaarten die je al hebt. Of
worteltjessap geperst .... Of ....... Ach, wat maak ik me ook druk.
Proost!
[JG]
Kreta, Griekenland
deel worden
betaald) in verkeerde zakken verdwenen. In elk geval liggen er pontons, waar
je prima aan kunt liggen. Waarom niet meer jachten dat doen is ons een
raadsel, want de afgelopen week hebben we niet meer dan 6 jachten
tegelijkertijd in de haven gezien. En dan te bedenken dat het nog gratis is
ook. Tenminste, de marina dan. Aan de
havenautoriteiten moet je wel wat betalen, maar dat is maar 1 of 2 euro per nacht. Precies weten
doen we het niet, want toen JG vanochtend het transit log wilde ophalen en
wilde betalen, was het kwitantieboekje op. En ze kunnen natuurlijk geen geld
in ontvangst nemen zonder een kwitantie uit te schrijven..... Die hoeven wij
natuurlijk niet, maar dat was ondenkbaar: wel betalen en geen kwitantie.
Om kwart voor 9 gooiden we de lijnen los, en vertrokken naar Khania, een
oude stad die een mijl of 30 meer naar het westen ligt. De wind hield zich
wel erg koest: we vertrokken met 1,2 knoop wind, en kwamen aan met 5 knopen
wind. Knorren dus.
In Khania autootje geregeld voor morgen, en vervolgens hebben we in onze
kuip net gedaan alsof we op een terras zaten. We zitten dan ook midden in de
stad op de eerste rang.
Heb je je trouwens wel eens verslikt tijdens het tandenpoetsen? Ik wel. We
hadden ineens een leuk kunstwerk in de natte cel.
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Onderweg
naar Heraklion schiet ik nog helemaal in de stress
(en JG van mij), omdat de benzinemeter wel heeeeeel erg weinig aangeeft, en
het pompstation waar we willen tanken dicht is. Omdat het zondag is, of
omdat de Europese verkiezingen hier vandaag plaatsvinden. Uit
arren moede gaan we maar ergens bij een dorpje van de weg af, maar Murphy
zou Murphy niet zijn als daar een benzinestation zou zijn. Vijftien kilometer
verder richting Heraklion, was de boodschap. En die 15 kilometer duurden heeeeeeeel erg lang.
JG snapt niet dat ik op zo'n moment in de stress schiet: Wouter wacht heus
wel even. En eigenlijk snap ik het ook niet, maar ja, eens een stresskip,
altijd een stresskip.
Maar Wouter is er dus! Gezellig. Toen we om een uur of 3 weer op de boot
waren, en hij zijn spullen installeerde in de punt, toverde hij van alles
voor ons uit zijn tas, waaronder 3 oer-Hollandse rookworsten. Die had hij op
zijn knieën in zijn nette pak uit het onderste schap in de Albert Heijn
gekocht op een dag waarop het 33 graden was....
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Wouter
zou eerst naar Sicilië komen, maar had zijn vlucht omgeboekt toen bleek dat
JG's moeder en zussen een weekje later naar Kreta kwamen dan we dachten.
Gelukkig kon dat, dan hoefden we niet eerder weg uit Kreta en het scheelt
toch wel een boel gehaast en gestress en gedoe als het weer niet mee zou
werken. Maar nu worden we gestraft. Als we de oorspronkelijke planning hadden gehandhaafd, hadden we prachtig weer gehad om in Sicilië te komen.
Maar nu zijn we een paar dagen later, en komt er de komende dagen een flinke bak wind uit het westen. En zoals het er nu naar uit ziet duurt dat nog wel effe.
Maar we liggen midden in het oude stadsdeel van Chania, en je kunt dus wel een slechtere plek hebben om verwaaid te liggen.
En nog meer straf. We zetten een foto van Wouter (en ons) op de website, en dan merken we dat die het niet doet....
Vanavond nodigde Wouter ons uit om uit eten te gaan (misschien was hij
niet zo'n liefhebber van die salade met
aardbeien,
noten en kip die ik gisteren heb gemaakt...., zie
receptenpagina).
Uit eten gingen we dus. En hoe! Het water loopt me weer in de mond als ik
denk aan dat megabord met parmaham. Of aan die filetto met een saus van
witte truffels en pecorinokaas. Of aan die tiramisu van JG (hi hi).
[Chantal]
Kreta, Griekenland
"Vandaag drink ik niet hoor", meldde ik gisteren aan de mannen ietwat
hoofdpijnerig. "Vandaag drink ik ECHT niks hoor", zei ik vanochtend, terwijl ik een beetje shaky in de kajuitopening stond. Wouter en ik hebben afgelopen nacht namelijk tot 3 uur zitten kletsen in de kuip. Onder het genot van wijn (ik) en whisky (Wout). Ik kan me überhaupt de tijd niet heugen dat ik zo laat naar bed ben gegaan. Maar dat was vast niet de oorzaak van dat shaky gevoel.
JG antwoordde fijntjes: "Dus je gaat niet drinken tijdens het voetballen vanavond?"
O shit.
De oranje Hup-Holland vlag hangt al in het want, de oranje opblaaskroon ligt
klaar, en het
'Die-Mannschaft'-voodoopoppetje dat Wouter bij de Panorama
kreeg idem dito. De gebruiksaanwijzing die daarbij zit luidt als volgt:
Steek op dinsdag 15 juni 2004, om 20.40 uur, ......, een kaars of een waxinelichtje aan. Pak nu de voodoopop met twee handen vast, sluit beide ogen en neem een Duitse speler in gedachten. Spreek daarna hardop de volgende woorden uit:
Jij bent vanaf nu (noem de speler van uw keuze)...........!
Pak nu een speld (wel eerst uw ogen opendoen) en houd die in de kaarsvlam. Als de speld heet wordt steekt u hem in de voodoopop. Sluit nu weer uw ogen en spreek hardop de volgende woorden uit:
Jij veroorzaakt straks een penalty voor Oranje!
Herhaal dit met de overige 2 spelden en leg de voodoopop op een rustig plekje (laat de spelden er gewoon in zitten). Zet uw TV op Nederland 2 en let op wat er straks allemaal gebeurt.
JG en Wouter hebben het voodoopoppetje gezamenlijk al
onderhanden genomen.
Maar ik weet het niet hoor. Oranje en penalties ........???
[Chantal]
Zelfde dag.
Spannende wedstrijd! Het café-restaurant zag er enigszins oranje uit, het
voodoopoppetje werd steeds verder gemolesteerd, en we hebben een nieuw
scheldwoord: Schweinsteiger.
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Deze keer heeft Wouter met JG de halve nacht in de kuip gezeten. Met whisky.
O, o, wat heeft Wouter een slechte invloed op ons. Vanochtend kwamen we om half 11 uit bed. De tijd dat we dat deden kunnen we ons ook niet meer heugen.
JG en ik hebben afgesproken dat we als straf om de beurt met Wouter in de kuip blijven zitten. Eens kijken hoe lang hij die uitputtingsslag volhoudt. Gna gna.
[Chantal]
PS: jullie zien zeker wel dat het niveau daalt....
Zelfde dag.
Wouter vindt juist dat wij een slechte invloed op hém hebben. Hij kan zich
ook niet herinneren wanneer hij voor het laatst om half 4 naar bed is
gegaan. Je kunt je afvragen wat die alcohol met zijn geheugencellen
doet......
In elk geval sprak hij vanochtend de legendarische woorden: "Ik ga vandaag
echt niets drinken."
Misschien gaat het toch nog goed komen met ons drieën.
[Chantal]
Hoewel???? Een paar quotes van vanavond:
"C 70 bestaat niet." "Jawel toch, Volvo verkoopt ze toch ook?!"
"Komt een man bij de dokter, ...."
"'t Is net limonade." (over Amaretto)
"Het neemt alleen maar ruimte in." (over drank aan boord)
"Ik zou er niet op spugen." (geen commentaar)
[Chantal]
Zoals elke avond zitten we in de kuip, en becommentariëren we
iedereen die over de kade flaneert en er niet uit ziet (en dat zijn er veel). De
mannen krijgen les in BH maten en lopen op hoge hakken op kinderkopjes (theorieles wel te verstaan).
Tegelijkertijd zien we werkelijk ENORME kakkerlakken, van een centimeter of
vijf lang en anderhalf breed, ook over de
kade flaneren. Ze houden zich met name op bij 'ons' elektriciteits- en waterkastje en
vlak langs de rand. De afstand tussen de kade en onze loopplank, die daar
zo'n 10 cm boven zweeft,
is me ineens
veel te klein. De waterslang rust op de kant van de kade en ik zie het pad
van de kakkerlakken van de kade naar onze boot. Die slang moet er af!!!!
Wouter redt ons daarmee. Vervolgens spuiten we met kakkerlakkentuig
onzichtbare barrières rondom de plek waar de landvasten op de kant
vastzitten, de loopplank (al denk ik niet dat kakkerlakken kunnen springen,
maar toch), en we vergassen het randje onder het elektriciteitskastje, en
spuiten en passant ook nog een kakkerlak naar hogere sferen.
Shit, ik had al zo lang geen kakkerlakken meer gezien, ik dacht bijna dat
die beesten niet meer bestonden.
[Chantal]
Kreta, Griekenland
"Is ie zeewaardig?", klinkt het met een zwaar Limburgs accent. Een
voorbijganger probeert een praatje aan te knopen, maar dat is bij deze een
onmogelijke zaak.
Is ie zeewaardig, nou vraag ik je! Waar liggen we dan in?!!! Hoe zouden we
hier anders komen, slimmerik?
En JG zegt nog ja ook. Dat is natuurlijk ook eigenlijk de beste manier om er
snel van af te zijn. Is ie zeewaardig.
We zijn ongelofelijk luie varkens, en voeren de hele dag niets uit. O
nee, we hebben onze grote zonnetent opgezet.
En let wel, we zijn verstandig geweest en zijn vroeg, ik zeg vroeg, naar bed
gegaan.
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Zie je wel, God straft onmiddellijk. We hadden helemaal niet vroeg naar bed
moeten gaan. Het opzetten van onze grote zonnetent staat namelijk garant
voor een flinke dot wind, en dus konden we 's nachts gedrieën proberen de
zonnetent
van de boot af te halen, terwijl de wind met een knoopje of 25 om ons heen
gierde. De windmeter gaf zelfs een maximum van 37 knopen, maar dat lijkt ons
een beetje stug.Toen we na driekwartier weer in bed lagen, begon het te spetteren (onze buurman de volgende ochtend: "What was THAT, the stuff coming out of the sky"), dus ik klom er weer uit om wat dingen veilig te stellen.
Terwijl JG en Wouter vervolgens rustig lagen te knorren, lag ik uren wakker te
zijn. Ik had vandaag dan ook een echte off-day. En een
bad-hair-day. Ik was van plan om te gaan shoppen, en dat staat bij mij
normaal gesproken garant voor een beter humeur. Maar het shoppen lukte niet.
Ik weet niet aan wie al die winkels hun waar verkopen, maar vast niet aan
toeristen. Uitsluitend geschikt voor frêle 18 jarige meisjes, al die
piepkleine maatjes. Ik voelde me dik. Korte broeken kennen ze hier al
helemaal niet, behalve dan hotpants-achtige gevallen. De weinige kleren die
ik wel leuk vind, loop ik voorbij, want die vallen in dezelfde categorie als
de suède
rok uit Turkije: niet geschikt voor aan boord. En ik heb ondergoed nodig,
maar omdat ik gekleed ben in een vale korte broek, met een even vaal shirt,
komen de verkoopsters aanzetten met ondergoed voor een aantrekkelijke prijs.
IK WIL GEWOON WEER EENS VOOR-BOOT-ONPRAKTISCHE-DINGEN KUNNEN KOPEN!!!!!
Ik kom dus terug met niks. JG gelooft het niet.
[Chantal]
O ja, het plan. Het weer zit al een tijdje dwars, tenminste, de
wind in de Ionische
Zee. Veel te hard tegen voor ons watjes, en al helemaal
voor de maidentrip van ons nieuwe crewlid. Want het is nog maar afwachten
hoe sterk de maag van Wouter zal zijn. Je zou zeggen dat ie een sterke maag
moet hebben, afgaand op wat er allemaal doorheen gaat. Nee, beste
beeldbuiskinderen, ik doel niet op drank (zijn ouders stuurden al verontrust
een mailtje....), maar op de berg knoflook die Wouter in zijn diners stopt.
Goeie scheepskok, die jongen (en ik heb dan lekker vrij...).
Het ziet er wel al dagen naar uit dat het vanaf zondag beter wordt, dus
zondag gaat het gebeuren: eindelijk naar Sicilië.
[Chantal]
Kreta, Griekenland
Vanavond natuurlijk wel weer voetballen kijken. JG ziet de bui alweer hangen. Grote bezwaren tegen die Hup-Holland-vlag en oranje opblaaskroon had ie afgelopen keer. En dat als Kroon.
[Chantal]
Zelfde dag.
Tjongejongejongejonge. Was ik effe blij dat ik die opblaaskroon
deze keer niet op had omdat we uit eten gingen. Ik
had daar toch niet
na de wedstrijd mee terug naar de boot willen
lopen. Maar aan de andere kant, misschien was dat juist de oorzaak?
Enniewee, we hebben naar goed behoren samen met de andere Nederlanders in de
kroeg eerst gejuicht en kreten geslaakt, en later getierd en gevloekt, en de Scheids (absolute nummer 1) en Medved
(de matennaaier) uitgescholden voor Schweinsteigers (je zult toch met die
naam geboren zijn...). Het is dat we geen voodoopoppetje(s) bij ons hadden,
maar anders.....
Over de uitslag zullen we het maar niet hebben. Shit, de volgende
(beslissende) wedstrijd zullen we missen......
[Chantal]
PS: nieuwe foto's bij voorgaande dagen....
Vroeg
op en weg. De weersvoorspellingen geven eindelijk groen licht. Maar voorspellingen blijven voorspellingen, en de werkelijkheid is vaak anders. Zo ook nu. In plaats van een westenwind van een knoopje of 10-12 kregen we het dubbele te verwerken. En zoals ook zo vaak is het niet de wind, maar de zee die het zo oncomfortabel maakt. En eigenlijk is oncomfortabel zeeeeer eufemistisch. Zeg maar gerust een k..zee.
Zo k.. dat Wouter geen behoefte heeft om hier een stukje te schrijven. Hij ziet groen en geel, en er komt van alles uit die jongen, zelfs als er niets meer in zit. Ik zelf ben ook katterig, en zelfs JG voelt zijn maag.
Tot nu toe zijn we niet echt positief over zeilen in de Middellandse Zee. Het is dat het land eromheen leuk is....
[Chantal]
Verkassen
naar de kajuitbank, zoals JG hem voorstelde, was geen optie. Dat betekent
namelijk dat je moet opstaan. Naar de wc gaan is helemaal een onmogelijke
zaak. In dat kleine natte celletje voorin voel je je net alsof je op een
rodeostier zit. JG, die nog nooit zeeziek is geweest, die voelt hooguit zijn
maag een beetje en laat in zulke omstandigheden een boer als hij flink aan
een lier heeft zitten draaien, bood Wouter een biertje aan, want wie weet
was het wel een cold turkey in plaats van zeeziekte..... Het was dat
Wouter niet veel praatjes had, maar anders ......Zodra de wind wat ging
liggen kreeg Wouter wat meer praatjes. Vanuit het antizeeziekstandje (zie
foto) beweerde hij dat wij wanprestatie leverden. Zo'n overtocht kon hem
gestolen worden, en hij wilde niet goed - geld terug garantie. Of hij zou
van boord stappen.
Wij
daarentegen vinden dat juist wij recht hebben op schadevergoeding, want
Wouter heeft niet van tevoren aangekondigd dat hij geen zeebestendige maag
heeft, en daardoor hebben wij géén 8 uur slaap per nacht, en kunnen we hem
ook niet inzetten voor klusjes die we al maandenlang voor hem aan het
opsparen zijn. En als hij van boord wil stappen, prima. Het dichtstbijzijnde
land is 2 kilometer. Naar beneden.
Twee advocaten aan boord hè..... Ben benieuwd hoe dat gaat aflopen.
Een paar uur nadat de wind wat aangenamer werd, kwam ie net zo hard weer
terug, zo'n 20 knopen, soms harder, in elk geval veel harder dan door alle
weerberichten voorspeld. Maar die wind is nog tot daaraan toe, dat gaat nog
best. Het is de zee die er toe doet, en die is al twee dagen een enorme
klotsbak. Niet fijn voor de maag. Niet alleen voor die van Wouter, mijn
eigen maag was ook tamelijk opstandig, al voelde ik me vergeleken bij Wouter
een hele piet. Maar niet voldoende om van alles te doen. Eigenlijk precies
voldoende om niet veel te doen. En dus komt al 2 dagen bijna alles op JG
neer. De schat. Hij zorgt voor onze drankjes, warmt de nasi op die ik voor
vertrek had klaargemaakt, wast ook nog de vaat af, en installeert het
slingerzeil voor de kajuitbank (een primeur (!), dus even kijken hoe we het
ook al weer hadden bedacht), waar Wouter de komende nacht gaat liggen.
[Chantal]
In
de loop van gisteravond, tijdens mijn wacht, nam de wind af tot de
voorspelde proporties, zo'n 15 knopen. Niet dat JG, die ontzettend moe was,
daardoor beter sliep, integendeel, hij sliep niet tijdens zijn eerste
slaapbeurt van half 9 tot half 1, ook niet toen ik hem wat extra tijd cadeau
gaf.Ook gisternacht heeft hij nauwelijks geslapen, eigenlijk alleen 's ochtends, want tijdens mijn wacht (half 9 tot half 1) moesten we het grootzeil dubbel reven en uitwijken voor een containerschip. Van half 1 tot half 5 had hij zelf wacht, en Wouter was daarna al helemaal niet in staat om wacht te lopen, dus JG trok nog een paar uurtjes door, waarna ik hem weer afloste.
Wouter sliep prinsheerlijk op zijn nieuwe bed, en was 's ochtends vanaf een uur of 6 zowaar in staat om wacht te draaien. JG heeft tot half 1 in bed gelegen, het was nodig.
Wouter
is weer helemaal fit, gelukkig. Een goeie nachtrust, maar vooral het weer en
de zee, zullen daar de oorzaak van zijn. In de loop van de nacht is de wind
afgenomen, en het was bijna de hele dag heerlijk relaxed zeilen. Weliswaar
gingen we niet hard, en ook niet helemaal de goede kant op, maar niemand
klaagde.
We hadden de rug van hogedrukgebieden achter de rug, en naderden de kern van
het hogedrukgebied. En dan gaat de wind uit. Om half 5 moesten we zelfs de
motor aanzetten. De zee was mooi vlak, en we vonden het een goede
gelegenheid om het onderwant te controleren. Weet je nog, we zaten op Kreta
weer met 2 gebroken stagen, en hebben er daar twee andere ingehangen die we
nog hadden. Afgelopen 2 dagen heeft het spul toch wel op zijn flikker gehad,
dus we grepen deze gelegenheid aan, en JG ging de mast in voor een check.
Niet zo hoog, slechts tot de eerste zaling, maar ook op een vlakke zee ga je
dan toch nog wel lekker heen en weer. Alles was gelukkig prima.
We douchten ons schoon, en terwijl Wouter mij nog even gezelschap hield
tijdens mijn wacht, zag hij zijn eerste dolfijn. Jammer dat het een
einzelgänger was (gek, hebben we nog niet eerder gezien) en dat ie alweer zo
snel verdween, maar toch gaaf om te zien hoe hij van die rare bokkensprongen
maakte.
[Chantal]
Minstens
acht uur slaap per nacht tijdens een overtocht, dat is toch wel een enorme
luxe. En dan nog achter elkaar ook. JG heeft wat minder geluk, want die
heeft de hondenwacht. Om half 10 vanochtend werd ik wakker, voelde de boot een beetje hellen en wat golfjes kabbelen, dus zodra ik buiten was rolde ik de genua uit en stopte de motor. Zalig halve wind zeilen met een NO wind, waarvan niemand weet waar die ineens vandaan komt. We proberen Wouter al dagen uit te leggen hoe oceaanzeilen voelt. Een beetje als dit.
Halverwege de middag waren de windbatterijen echter leeg, en startten we de motor maar weer. Echt 1,2 knopen wind, in die orde van grootte.
De
mannen poetsten bijna al het RVS, terwijl ik de reisgidsen en de pilot zat
te lezen (mooie verdeling, niet?). Jee, wat is het weer moeilijk, het klinkt
allemáál zo leuk. Ondertussen zien we om de haverklap een schildpad voorbij
drijven. Af en toe maken we een rondje, en spartelen ze naar onder het
wateroppervlak.Wouter is trouwens een enorme bofkont, want hij heeft vanavond alweer dolfijnen gezien. Deze keer spartelden ze weer als vanouds om onze boeg, en bleven minstens 20 minuten.
 Terwijl
ik dit zit te typen, gaat de telefoon. Ik neem op, want de mannen
liggen al in bed."1 - 0 !!" roept Lies. Joooooooo!!! "En hoe zit het met Duitsland - Tsjechië???!!!" roep ik terug. Om kwart voor negen zaten wij hier al met strakke gezichten van de spanning (ahum), en met de Hup-Holland-vlag (echt waar!) in het want, te wachten op een sms-je van het thuisfront over de einduitslag van Duitsland - Tsjechië. Maar er kwam niets, en we dachten dat iedereen ons was vergeten. Maar nu hoor ik dat de wedstrijden tegelijkertijd worden gespeeld. Ja logisch eigenlijk. Shit, het is 1 - 0 voor Duitsland...... Ik vertel Wouter, die in de kajuit ligt en nog wakker is, het goede en het slechte nieuws. Per saldo is het slecht. Een minuut of 10 later gaat weer de telefoon: "2 - 0 !!", roept Lies. Jooooooooooooooooooooooo!! En Duitsland tegen Tsjechië staat 1 - 1!! Het gaat de goede kant op!  Deze
keer kan ook JG zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en roept vanuit
de achterkajuit.
Vandaag mailde mijn vader het volgende: Jooooooooooooooooo!!!!! 3 - 0!!!! (En 2 - 1 voor de
Tsjechen). Lies is de eerste die het meldt, en mijn paps bevestigt
het nog eens. De schatten. |
Sicilië, Italië
Wat
duurt zo'n laatste dag altijd laaaaaaang. Gisteren lag onze ETA (estimated
time of arrival) nog op 10 uur vanochtend. Vanochtend was ie ineens 5 uur 's
middags. Dat kwam doordat de wind vannacht opstak, en jawel, precies uit de
richting waar wij naartoe willen. Hoe is het toch mogelijk dat die wind dat
zo feilloos aanvoelt? We kruisten dus, en gingen veel te veel naar het zuiden. De zee was heel erg knobbelig, zelfs met wind en stroming van dezelfde kant. We vroegen ons af waar die golven vandaan kwamen. De wind was inmiddels weer gaan liggen, en volgens de weerberichten zou het ook overal rustig zijn. We zaten onder
de
lij van Sicilië, dus je zou zeggen dat de zee zich niet echt kan opbouwen.
Wel dus kennelijk. Ik zat me af te vragen wat dat dan wel niet moet beloven voor de Straat van Messina (tussen Sicilië en het Italiaanse vasteland). Daar wil je namelijk doorheen met stroming mee, en zo min mogelijk wind. Tussen het hoge land krijg je daar een tunneleffect, waardoor de noordenwind wordt versterkt. Wind tegen stroom dus. Nog maar even niet aan denken.
Ons doel was
Taormina, een plaatsje dat in de reisgids van Wouter zo fantastisch wordt
beschreven dat je je afvraagt hoeveel ze daarvoor hebben betaald. Ook in de
pilot zag het er geweldig uit, 4 ankerbaaien om uit te kiezen, maar toen we
er eenmaal waren, waren we van geen van alle ankerbaaien erg onder de
indruk. Afgezet met tonnetjes voor de zwemmers, te krap, of juist te open,
of valwinden die van de berg afrazen.
Onze track in Maxsea ziet er niet uit (niet te zien hiernaast natuurlijk),
want we zijn een aantal keren heen en weer gevaren om te kijken wat we de
beste plek vonden, ankerden, vonden het later toch niet geweldig, gingen
ankerop
en
voeren naar de meest zuidelijke baai, merkten onderweg dat we onze dinghy
kwijt waren, keerden dus weer om om die op te pikken, en voeren wederom naar
de zuidelijkste baai.
Hè hè. We zijn er.
[Chantal]
Sicilië, Italië
Het kan aan ons liggen hoor. Maar toen we vandaag het dorpje Taormina gingen
bezoeken, dat overigens een paar honderd meter boven onze ankerbaai
schitterend gelegen is op een stuk rots, zagen we iemand zonder
rechterbeen, een fiks aantal Tarzannen met heuptasjes, dure auto's met
wederom brede mannen met oortjes in, een chique Italiaanse trouwerij met
feestgangers in de allerduurste galakleding, diverse dure sleeën met chauffeur, en als klap op de vuurpijl
ook nog iemand zonder linkeroor. Sicilië zeker....
Taormina schijnt volgens alle reisgidsen het mooiste plaatsje in Sicilië te zijn, en ook onze reisgids is verschrikkelijk lovend. Het is inderdaad een mooi en leuk plaatsje, maar vooral de ligging maakt het zo bijzonder. We snappen best dat de Italiaanse jetset hier graag komt (ook vanwege de winkels....).
Ik
speel trouwens voor Manke Nelis. "Krak", zei mijn enkel gisteravond. Ik deed
kennelijk iets verkeerd. Wat is me niet helemaal duidelijk. Vannacht dacht
ik nog dat het de achillespees was, maar vanochtend bleek het een van de
enkelbanden te zijn. Beter een enkelband dan die pees, dacht ik. Het is een
beetje opgezet en een minuscuul beetje blauw, maar gelukkig gaat het lopen
nog wel redelijk. Het probleem is trap af, en berg op en berg af. Leuk in
Taormina met al haar trappen en steile straatjes....
Die voeten willen wat, want ook die van Wouter zitten dwars. Hij is echter
geen Manke Nelis, zijn grote blaren zitten (sinds Khania al) mooi
symmetrisch onder beide voeten.
[Chantal]
Italië
Geen misselijke straat, dat
bleek al uit de Odyssee van Homerus, die in elk geval een deel van zijn
verhalen situeerde in de Straat van Messina. Twee monsters van gevaren
huisden hier. Scilla, die met zijn 12 voeten
en 6 hoofden aan de oostkant van de straat huis hield, plukte schepen en vissen
uit de straat. Tegenover Scilla was er nog een gevaar in de straat, namelijk
Charybdis, die van alles verzwolg en de diepte in trok. Er zijn theorieën dat Homerus met dit tweetal waterhozen (Scilla) en een een enorme draaikolk (Charybdis) beschreef. Waterhozen komen nog steeds voor, en er zijn ook talloze draaikolken in de straat, al is het waarschijnlijk dat een grote aardbeving in 1783 de bodem zodanig heeft veranderd dat de draaikolk Charybdis een stuk minder indrukwekkend is geworden dan in de oudheid werd beschreven.
Hier
in deze contreien moest men volgens de Griekse mythen ook oppassen voor het
eiland van de Sirenen. Zodra je die hoorde zingen, MOEST je ernaar toe, en
daarmee was je lot beschoren. Kapiteins moesten de oren van hun bemanning
dichtstoppen met was, om te voorkomen dat ze zouden worden verleid tot een
bezoekje aan de Sirenen, en zouden eindigen als een van de vele beenderen in
de wei waar de Sirenen zongen.
Ook de
Eolische eilanden, die boven Sicilië liggen, komen voor in de Odyssee. De
God Aeolus, de heerser van de winden, zou volgens de Odyssee hebben gewoond
op Volcano, een van de eilanden. Hij sloot de (tegen)winden op in een leren zak,
die hij aan Odysseus gaf, zodat die snel naar
Ithaca zou kunnen terugkeren. Maar
helaas negeerden de vrienden van Odysseus de instructies van Aeolus, en
maakten de zak open. De winden kregen zo vrij spel, en zorgden ervoor dat ze
steeds verder van hun bestemming raakten.
Aeolus liet vandaag zijn tegenwinden ook op ons los (wat heeft Wouter
stiekem gedaan???), maar dan in omgekeerde
richting, namelijk vanuit het noorden. We voelden ons net Odysseus, toen we
25 knopen wind, met uitschieters tot 34 knopen, om onze oren kregen. En dat
met een weersvoorspelling van windkracht 0 tot 2 Beaufort. Beter kan je het
niet hebben, zou je zeggen. Maar waar ik eergisteren nog niet aan wilde
denken (en toch deed), werd nu werkelijkheid.
We hadden precies uitgekiend
wanneer we vanuit Taormina moesten vertrekken om in de straat de stroming,
die kan oplopen tot 4 knopen, mee te hebben. Om half 7 vertrokken we met 5
knopen wind. Een uur later was het het vijfvoudige, met een zee waar je niet
blij van werd. Hele korte, steile golven, en dat terwijl we de stroming toen
nog wat tegen hadden. Dus nog niet eens de beruchte wind tegen stroom, die
een tijdje later volgde. Vanwege de bokkensprongen die we maakten (Wouters
maag hield het gelukkig prima), liep onze snelheid liep flink terug. Teveel eigenlijk om in het nauwste stuk, aan de noordkant van de straat
nog stroming mee te hebben. We motorzeilden een beetje kruisend tegen de wind
in om de vaart er nog een beetje in te houden.
Na een paar uur vond Aeolus kennelijk dat ie ons genoeg op de proef had
gesteld, en temde de tegenwind wat. Dat scheelde enorm in onze snelheid en de
zeegang. Die laatste werd een stuk rustiger, en nu waren de draaikolken en
wervelingen in het water goed
te zien. Onze stuurautomaat zwabberde continu van bakboord naar
stuurboord en weer terug, maar ze deed goed haar best, en loodste ons de
laatste mijlen
door de straat, met inderdaad zo nu en dan flinke stroming mee (onze hoogste
snelheid was 9,2 knopen!).
We voeren in een rustige Thyrreense Zee nog een paar mijl naar Bagnara
Calabra, een vissersdorpje op het Italiaanse vasteland (Calabrië). De haven was bomvol,
en na anderhalf rondje meerden we uiteindelijk aan naast een vissersboot.
Bagnara Calabra is vooral bekend vanwege haar zwaardvisboten. Toen we
aanmeerden was het dus ook een teleurstelling dat er geen enkele
(karakteristieke) zwaardvisboot in de
haven
lag. Later kwam dat gelukkig goed.
Die zwaardvisboten lijken zelf een beetje op een zwaardvis. De boot zelf is
niet zo bijster groot, maar er zit werkelijk een enorme boegspriet aan. En
dan bedoel ik echt ENORM. Tot 3 keer de lengte van de boot zelf. Die
boegspriet wordt gedragen door tientallen stagen (staaldraden), en hoewel
hij open is aan de onderkant (dus geen echte bodem) vraag je je af hoe zo'n
bootje (of liever gezegd die boegspriet) het in hemelsnaam kan overleven in
een wat ruigere zee. En je vraagt je helemaal af hoe de man op de punt het
kan overleven. Op het uiterste puntje van de boegspriet staat namelijk een
visser met een grote harpoen. Omdat die boegspriet zo ver vooruit steekt
kan
de boot zwaardvissen overvallen. Op de boot zelf staat een soort mast met
bovenin een plateautje. Een soort kraaiennest zeg maar. Daarin staat een man
of 3 zwaardvissen te spotten, die kennelijk aan het wateroppervlak liggen te
luieren. De boot kan vanuit dit kraaiennest worden bestuurd.
Fascinerend hè ....
Aan het eind van de middag liepen we naar het dorp voor een terrasje, een
hapje en een televisie. Volgens de pilot een kwartier lopen. Afijn, na een
uur of anderhalf á twee lopen naar en in het dorp hadden we eindelijk een
pizzeria gevonden. En nog met een televisie ook.
We waren
overigens de attractie van het dorp. Niet om onze oranje kledij
(zonder kroon paps...), maar gewoon omdat we geen dorpsbewoners waren.
Volgens het reisgidsje van Wouter zouden de toeristen Bagnara Calabra ook
ontdekt hebben, maar daar was niets, maar dan ook niets, van te merken.
Gewoon een leuk, echt Italiaans dorpje, met Italiaanse mama's die buiten op
een stoel met elkaar zitten te keuvelen, was die buiten op balkons hangt,
een enkel eet- en goklokaal, her en der een visstandje met een deel van een
enorme zwaardvis, en vooral veel dicht.
Wij posteerden ons als enige klanten van de pizzeria aan een tafeltje
voor de televisie. De groep van 8 Italiaanse jongetjes van een jaar of 10
die later aan de tafel naast ons kwamen zitten, vond het buitengewoon fantastisch
dat wij er waren, en vooral om een blonde vrouw te zien. Dat ik meer dan 3,5
keer zo oud ben als hen, was geen beletsel om samen te smoezen en te
proberen met ons te praten en Italiaanse
machogedrag te vertonen. Erg vermakelijk.
De wedstrijd, tja. Nederland gewonnen met penalties.... (!!!). Volgens Wouter heeft zijn hart al lang niet zo hard
geklopt....
Woensdag volgende wedstrijd!
[Chantal]
Italië
Vandaag
voeren we weer een mijl of 40, deze keer naar het vulkaaneiland Stromboli,
een van de Eolische eilanden. Het lijkt wel of je hier in de Med ofwel veel
wind hebt, en dan op de neus, ofwel geen wind. Deze keer geen wind, dus we
motorden.De Stromboli ziet er uit zoals het een vulkaan betaamt. Precies
zoals je het je voorstelt. Een berg met gelijkmatige hellingen, groen
begroeid en op sommige plekken zwarte opgedroogde
lavastromen.
De top is eraf, en om het halfuur komt er een pluimpje uit. Ondanks dat
laatste rommelt hij niet, zoals we de Etna op Sicilië hoorden doen.
De Stromboli is de enige permanent werkende vulkaan in Europa. Dat wil
zeggen dat hij constant blijft spuwen. De Etna doet dat bijvoorbeeld om de
zoveel tijd.
Zodra je aan land bent, staat er een enorm informatiebord. Hierop staan
de locaties waarop je moet verzamelen in geval van een echte uitbarsting.
Vanaf
die
plekken worden de evacuaties uitgevoerd. Ook zijn de gevaarlijke plekken
aangegeven. In tegenstelling tot wat je zou denken, moet je in geval van een
uitbarsting juist naar boven, en niet naar de kust. Aangegeven is waar de
grootste lavastroom naar beneden zal stromen (niet aan de kant van het dorp,
maar aan de NW kant), en dat je daar dan niet mag varen. Alsof je dat zou
willen.
JG had geen zin in een (nachtelijke) steile tocht van 4 uur omhoog naar
de krater van de Stromboli, uitgerust met wandelstokken en helmen, 1,5 uur
kijken, en dan 2,5 uur naar beneden. Watje.... Wouter en ik zouden het wel
doen hoor, maar ja, die enkel en blaren.... ha ha.
Het dorp zelf doet echt heel Grieks aan. De huisjes zijn bijna allemaal wit,
vaak met Grieks blauwe kozijnen. Elk jaar wordt er geschilderd, want door
het stof van de vulkaan wordt alles grijszwart. Smalle, steile straatjes.
Eigenlijk zoals je je Griekenland voorstelt, maar zoals we het daar
eigenlijk niet hebben gezien.
[Chantal]
Italië
We
hebben er weer dik 30 mijl op zitten, van Stromboli naar Vulcano, een ander
Eolisch eiland. Zoals de naam al doet vermoeden, is Vulcano ook een vulkanisch eiland. En wat voor één. Deze vulkaan wordt door seismologen beschouwd als een van de gevaarlijkste ter wereld, en is dan ook de best geobserveerde vulkaan ter wereld.
Er is continu activiteit (ook al zeggen ze dat hij slaapt (?)), net als bij de Stromboli, maar kennelijk is deze vulkaan veel gevaarlijker. Seismologen zijn van mening dat hij elk moment zonder echte waarschuwing kan uitbarsten. De vulkaan wordt vanaf Lipari, een eiland op 1 kilometer afstand, in de gaten gehouden aan de hand van metingen. Gek genoeg vind je hier op het eiland geen informatiebord met aanwijzingen wat te doen als het mis gaat.
Er worden geen bouwvergunningen afgegeven, maar dat weerhoudt mensen er niet van om er een restaurant, hotel of huis neer te zetten.
Nog voordat je voet aan wal zet, ruik je het al: de lucht van rotte
eieren. Het strand is vergeven van de zwavellucht, en bij de modderbaden,
die zich even
verder
op een omheind terrein bevinden, is het helemaal erg. We hadden gelukkig
aanlandige wind....
Overal om je heen zie je gele plekken in de rotsen en in het gesteente, op
straten e.d. Dat zijn fumarolen, kristallen die worden gevormd door fusie
van zwavel met de rotsen.
Net als in de modderbaden zie je ook in de zee continu belletjes naar
boven komen door het vrijkomen van samengeperste lucht uit de grond. Dat
moest worden uitgeprobeerd! We namen een duik, en merkten de verschillen in
de temperatuur van het water heel duidelijk.
Grote
verschillen.
Ook bij de Stromboli merkten we dat het water warm was, rond de 25 graden
Celsius. Een aantal graden verschil met bijvoorbeeld Bagnara Calabra, en nog
meer met de Ionische Zee. De hele Thyrreense Zee is overigens warmer dan
haar omgevende zeeën. Zou het door de vulkanen komen? De Thyrreense Zee is
niet bepaald een ondiepe zee, misschien wat minder diep dan de Ionische,
maar dan nog...
Toen we aankwamen was het nog rustig op de ankerplaats, zo'n 4 boten. In
de loop van de middag werden dat er steeds meer, en we hebben tijdens een
happy hour of 2 op ons voordek alles gadegeslagen. Met verbazing, over hoe
dichtbij al die jachten bij andere boten ankerden. Soms met wat minder lol,
als ze wel erg dicht bij ONZE boot ankerden
("Do
you want to come on board??"). Maar meestal met veel lol, over de
ankerpogingen van anderen, over een stel dat na de derde ankerpoging het
verzoek kreeg van een ander jacht om verder weg te gaan liggen en waarbij
het toch al niet zo amusante sfeertje aan boord nog veel minder amusant
werd, over een partij herrie toen een Fransman wilde gaan ankeren (kloeng
kloeng kloeng, geen idee wat er aan de hand was), en over ex-gespierde
Italianen waarvan de tieten nu een beetje lobbig zijn, over een Italiaan die
minstens 50 keer aan het koord trekt van zijn buitenboordmotor met de
ontluchtingsdop nog dicht (hè wat vreemd, normaal doet ie het wel...), over
het aantal mensen dat zich op een boot bevindt.
Drukker dan de Carieb, hier bij Vulcano.
[Chantal]
Italië
Vanochtend
om 7 uur gingen we ankerop, laveerden tussen alle boten door op de
ankerplek, en voeren langs de noordkant van Vulcano naar het westen, op weg
naar Cefalu op Sicilië. We voeren langs de vingers van Aeolus, die Vulkano
als thuisbasis gehad zou hebben. Die uit de zee stekende rotsen vonden we
meer op James Bond eiland (in de Phnang Nga baai bij Thailand) lijken dan op
vingers...Het water was totaal vlak. Het eerste uur was de wind minder
dan 1 knoop, dat is dus windkracht 0 Bft. Na een uur zag ik zowaar 1,1
knoop. En nee, het is niet waar! De wind werd zelfs na anderhalf uur
aarzelend 2 knopen! Maar zakte vervolgens resoluut naar 0,6 knopen, en bleef
weer een tijd beneden de 1 knoop. Pas een uur voor
aankomst
zag ik de windmeter even de 5 knopen raken, maar het was maar heel even, en
verder niets, nada, niente. Zeg maar gerust hetzelfde als gisteren. En als
eergisteren. We kunnen dan wel mijlen vreten (vandaag meer dan 50, gisteren
ruim 30, eergisteren ruim 40, de dag daarvoor ook ruim 40), maar het is
allemaal met behulp van het ijzeren zeil en een flinke hoeveelheid
diesel....
Ons doel is Cefalu, een klein stadje aan de Siciliaanse noordkust, waar
we een dagje blijven voor we door gaan naar Palermo. Daar zetten we zaterdag
onze scheepsmaat Wouter op het vliegtuig. Hij is dan in totaal 3 weken bij
ons geweest, wat gaat dat snel!
[Chantal]
Sicillië
Hoe meer je weet, hoe beter je beseft dat je eigenlijk niets weet. Wie heeft
dat ooit ook al weer gezegd?Nou ja, waar het nu om gaat, is dat we zonder reisgids eigenlijk niet zo goed kunnen kiezen waar we heen moeten. Maar mét reisgids beseffen we dat er zo ontzettend veel te zien is, dat je er bijna moedeloos van zou worden, want dat gaat nooit lukken. En dus gaan we regelmatig 'de fout' in. Namelijk door van hot naar her te crossen, en zo veel mogelijk te zien in korte tijd. Terwijl we eigenlijk juist liever wat langer op een plek zijn, omdat we vinden dat je die plek dan juist beter leert kennen.
Zo zijn we de afgelopen dagen iedere dag voor dag en dauw opgestaan, hebben tientallen mijlen gevaren, kwamen in de loop of aan het eind van de middag aan, en verkenden dan de rest van de middag de plek waar we waren. Om de volgende dag weer precies hetzelfde te doen. Wat een sukkels hè....
Vandaag hijgen we een beetje uit, en blijven een dag in Cefalu. Leuk oud vissers
stadje, dat Cefalu.De halve finale tegen Portugal kijken we in een
caférestaurantje, waar alle 10 andere Nederlanders in Cefalu ook waren
gestrand. We volgen het natuurlijk via RAI Uno, maar we maken dat goed door
achteraf het commentaar van Cruijff te bedenken:
"Sja, als je niet scoort, dan win je ook niet hè."
"Je weet 't pas als je het in de gaten hebt."
Ennuh...
Tja, ze waren zo nietszeggend, echt Cruijff, dat ik ze niet eens meer heb
onthouden....
[Chantal]