December 2003            Overtocht naar Singapore - Maleisië 

 

Naar het pagina-einde

Naar november 2003

 

Datum Locatie Logboek
ma 1 dec Java Sea Gisteren zei JG: "Elk uur komen we 10 kilometer dichter bij huis." "Ja, toch wel een lekker gevoel hè."
Vandaag kunnen we dat eerste niet zeggen. In de loop van de dag begonnen we steeds meer stroom tegen te krijgen, dus 5 mijl per uur was er niet meer bij. Zeker niet onder zeil. Op een gegeven moment hadden we 2 knopen stroom tegen, maar erg weinig snelheid. We gingen een tijdje 2 knopen door het water, en dus 0 knopen over de grond. "Nog even en we gaan achteruit", zei JG. En we wachtten op het moment dat dat zou gebeuren, voordat we de motor maar weer aan zouden zetten. 
Nog later hadden we zelfs 3 knopen stroom tegen. We lieten de motor meer toeren maken dan normaal, en hoewel hij werkte als een paard, kreeg hij toch niet meer snelheid uit Pinical geperst dan een schamele 3 knopen. We baalden, en dachten aan onze slinkende voorraad diesel.

Iedere nacht wordt het een stukje lichter. We vertrokken uit Lombok met nieuwe maan, en het was 's nachts dus, afgezien van de onweersflitsen, donker. Maar nu, een aantal dagen later is er alweer een redelijk streepje maan te zien gedurende de eerste helft van de nacht.
Maar dat is geen garantie voor botsingen..... Toen JG vanavond net in bed lag, en ik achter de kaartentafel zat, hoorde ik botserdebotserdebots. We raakten iets, meer dan 1 keer. Ik sprintte naar buiten, maar vergat een schijnwerper. JG kwam achter mij aan, inmiddels met schijnwerper, maar we zagen al niets meer, ondanks het feit dat we maar 3 knopen snelheid hadden.
Hebben we een bootje geraakt? Dan had er vast wel iemand geroepen. Het is waarschijnlijker dat we een van de vele dingen hebben geraakt die hier in de zee drijven. Het is werkelijk ongelooflijk hoeveel troep er hier in het water drijft. Natuurlijk zien we, zoals wel vaker, af en toe een kokosnoot in het water drijven, maar hier in de Java Zee drijven takken, zelfs hele boomstammen en boomstronken. Maar niet alleen oerwoudresten, ook veel, heel veel menselijk afval. Indonesiërs gooien werkelijk alles in zee. Enige aandacht voor het milieu is ze kennelijk vreemd. JG heeft zelfs een koelkast in het water zien drijven.
Het is vast een boomstam geweest. 
Maar na een kwartier zag ik toch ineens een lampje achter ons. Toch een bootje?
[Chantal]

di 2 dec Java Sea "Oeps, boompje" Van wie was dat ook al weer? :-)Ik schrok me vannacht echt een ongeluk. Toen ik tijdens mijn wacht, gewapend met hoofdlamp, naar buiten ging om een kijkje in het rond te nemen (zonder hoofdlamp, anders zie je geen donder) fladderde ineens iets recht in mijn gezicht. Drie libellen, van het formaat l x b x h: 6 x 6 x 1, kwamen kennelijk op het licht af, en belandden gedrieën hevig fladderend tegen mijn gezicht. Ik blies ze, zelf nu ook heftig wapperend, van me af, en deed de hoofdlamp uit. Rust...... 
"Shit. nu gaan ze vast naar binnen, want daar is licht aan", dacht ik. En inderdaad fladderde even later, tussen mijn neus en de laptop, weer zo'n minihelikopter. Ik probeerde hem naar buiten te lokken door met hoofdlamp weer naar buiten te gaan, en prompt kreeg ik zijn maten weer op mijn dak. Vervolgens stond ik in het gangboord (ik wilde ze uit de kuip, van onder de bimini vandaan, hebben) te wapperen met een handdoek die onder de buiskap lag. Toen ik ze had verdreven ging ik weer naar binnen, op zoek naar nummer 3. Die helemaal verstijfd, van angst waarschijnlijk, inmiddels onder de kaartentafel zat, en zijn dood tegemoet zag. Ja, noem me maar een bruut.

Vandaag hadden we nog steeds stroming tegen, al was het waarschijnlijk geen 3 knopen meer. Waarschijnlijk, zeg ik, want we waren aan het kruisen. Toen onze nachtwachten erop zaten, en JG toch nog een tukje ging doen, ging ik overstag omdat onze koers steeds meer WZW werd in plaats van W (we moeten naar het NW). Je rekent met een verschil in koers tussen de kruisrakken van ca 2 keer 60 graden, omdat we ca 60 graden aan de wind varen. Maar toen we over de andere boeg voeren bleek het verschil 160 graden te zijn. Voor alle duidelijkheid: als je "kruisrakken" 180 graden van elkaar verschillen, kom je dus geen meter dichter bij je doel. Met 160 graden dus ook nauwelijks. Ik begon echt aan mijn zeilcapaciteiten te twijfelen. Maar de stroming was de boosdoener. Gisteren vond ik het nog wel grappig, om achteruit te vareOK, dan nog maar weer eens een zonsondergangn. Vandaag niet meer. 
Toen JG wakker werd zijn we maar een stukje gaan motoren, en bespraken we onze tactiek. Dat is nodig. Gisteravond hield namelijk de motor er ineens mee op, en kennelijk was onze stuurboordtank leeg. Hoe het kan begrijpen we niet. Het lijkt een onmogelijke zaak dat we ineens 4,3 liter per uur verbruiken ten opzichte van 2,5 a 3 normaal. Maar het was een feit dat de tank leeg was, want op de andere tank liep de motor weer als een zonnetje.
Onze dieselvoorraad slinkt dus erg hard, en we hebben nog eens een dubbele tegenvaller met die stroming tegen. Die volgens alle berichten zal blijven tot aan Singapore. De keuze is ofwel ergens diesel zien te krijgen, ofwel de purist uithangen en het hele stuk te zeilen. Maar we zitten in een windloze periode (de transitieperiode tussen de 2 seizoenen), dus dan kunnen die 450 mijl nog wel 10 dagen gaan duren. We zijn al tamelijk laat door alle ziekenboegperikelen in Bali, en als we ons willen houden aan ons schema (Kerst in Phuket, Thailand, het eindpunt van onze trip door ZO Azië), dan blijft er al erg weinig tijd over voor Singapore, Maleisië en het stukje Thailand. Na een weerbericht voor de komende dagen te hebben opgehaald (geen wind), kozen we er maar voor om te proberen ergens diesel te krijgen. Met die ongelofelijk waardeloze pilot van dit gebied begon er dus een papieren zoektocht van jewelste. En zetten we uiteindelijk koers naar het noorden, naar ofwel Serutu, ofwel Karimata, twee eilandjes die naast elkaar liggen ten westen van Kalimantan. Niet zo'n hele grote omweg.
[Chantal]

wo 3 dec Karimata Strait Land in zicht? Nee hoor, gewoon een Buitje, met een hoofdletter wel verstaan. Hier hebben we de hele nacht van genotenGisteren was het precies 1 jaar geleden dat we aan onze eerste oceaanoversteek begonnen. En vannacht hebben we net zo'n eersteklas kutnacht gehad als toen. Echt driewerf klote. Sorry voor mijn taalgebruik, maar dat moet even.
Ik heb het al eerder gezegd: pas op wat je wenst, anders krijg je het ook nog. Wind wilden we, en wind hebben gekregen. En regen, regen en nog eens regen. Om half 12 vannacht haalde JG me uit bed om rif 1 te zetten. Om 12 uur volgde rif 2 en een groot stuk genua. We hakten tegen wind tussen de 20 en 30 knopen in, en batsten op de korte golven die zich in deze ondiepe zee vormen. 
Het was de meest rottige nacht in een hele lange tijd.
Hiernaast zie je een radarbeeld waarop de bui duidelijk zichtbaar is. De bui kwam van voren, en je verwacht dus dat je er na maximaal 12 mijl varen weer uit bent. Mispoes! Hij bleef boven ons hangen, ging lekker met ons mee, of breidde zich uit, weet ik veel. Het enige dat ik weet is dat we pas om 7 uur 's ochtends uit de bui waren. Ondertussen hadden we veel heel veel wind, heel veel regen en heel weinig, wat zeg ik, géén slaap. Maar we hebben wel gezeild....

De keus tussen Serutu en Karimata was snel gemaakt. Door de wind werden we al richting Karimata gestuurd, en bovendien zou de ankerplaats bij Serutu met deze wind totaal onbeschut zijn. Maar van Karimata 20031206Regen1197.JPG (12803 bytes) hadden we geen detailkaart (van Serutu overigens ook niet hoor), en met die pilot van ons komen we ook geen steek verder. Op de bonnefooi dus maar. 
Op een mijl of zo van het eiland zagen we een paar vissersbootjes. We voeren op de eerste af, en vroegen "Solar?", wijzend op het eiland. Nee, we bedoelden geen zonne-energie, maar diesel. De twee jongens in het bootje lachten vriendelijk terug. Na nog een vergeefse poging om onze bedoelingen duidelijk te maken voeren we naar een ander bootje. "Solar?", vroegen we weer. De man ontblootte vriendelijk grijnzend zijn half tandeloze mond aan ons. Betekent dit dat ze diesel hebben of dat hij ons niet begrijpt? Ik zwaaide met een jerrycan naar een ander bootje, en die visser lachte ons ook vriendelijk toe, wijzend op het eiland. OK. Maar waar? We draaiden aarzelend onze boeg richting eiland, en zagen tot onze opluchting de half tandeloze visser zijn lijnen binnenhalen. Waarna hij ons gedurende een half uur naar de goede plek bij het eiland loodste, tussen riffen door met twee doorgangen minder dan 10 meter. Dat hadden we nooit zelf gekund.

Een loods door het koraal is onontbeerlijkEenmaal geankerd bij het eiland kwam er een vissersbootje op ons af. "Hello! I speak English!!!!!!" Hello to you too. We zwaaiden vrolijk terug, en dat werd kennelijk als een uitnodiging gezien, want voor we het wisten raakte hun boot de onze, sprongen er 7 mannen over op onze boot, en vulden onze kuip. Ik was als een hazewind in de kajuitopening gaan zitten (we hadden nog niets weggeborgen, geen laptop, geen satelliettelefoon, handheld apparaten, fototoestellen, alles lag nog open en bloot, en een gewaarschuwd mens telt voor twee), maar dat weerhield ze er niet van om ongegeneerd langs me heen naar binnen te loeren, en idem door het raampje vanuit de kuip naar de achterkajuit. Ik verdween even naar binnen om ze blij te maken met een pakje Marlboro (doet wonderen. Neeee, JG is niet weer begonnen met roken. Hij táált zelfs niet naar een pakje dat al dagen voor het grijpen ligt), terwijl JG probeerde hun aandacht vast te houden door met ze te praten. Dat is lastig met slechts 1 Indo die alleen de basics kent in Engels. De rest keek vrolijk grijnzend toe en om zich heen, alles aanrakend en vastpakkend, en in koeterwaals met elkaar over al die dingen pratend. Je hebt het idee dat je alles in de gaten moet houden, want ze vinden alles interessant. 
We vertelden over de afgelopen nacht, dat we slecht weer hadden gehad, en niet hadden geslapen. En de smoes dat ik wilde slapen kwam me goed uit toen de Engels sprekende Indo vroeg of ik (niet we) mee ging naar zijn huis (????).
Ik probeerde het onderwerp op diesel te brengen, want daarvoor kwamen we, en we wilden snel weer weg. Ja ze konden ons wel helpen. De Engels sprekende Indo maakte aanstalten om met JG naar de kant te gaan om diesel te halen. De andere 6 mannen maakten geen aanstalten. Ik gebaarde dat ik wilde slapen. Zij gebaarden dat dat goed was en ze bleven zitten. Ja, krijg nou wat! Ik zei: "You go". Ze gingen mee....
[Chantal]

Pulau KarimataMet onze 5 jerrycans ging ik met de mannen mee op de houten vissersboot naar een iets grotere boot naar de kant. Dat bleek de lokale parlevinker te zijn en het was alsof ik eeuwen in de tijd terug ging. Ik zal proberen het te beschrijven.
De bemanning bestond uit Indonesiërs van verschillende leeftijden met oude kleren en bijna tandeloze monden. Onder een doek op het achterschip zat, in een U van dozen met koopwaar, in kleermakerszit een oude, dikbuikige Chinees constant kleine chocoladekoekjes te eten. Voor hem een rekenmachientje, een kladblokje en een mooi bewerkt geldkistje. De bemanning sprak niet met hem, dat deed alleen de bootsman. Eerst moest ik naar hem toe, werd gebaard. Hij sprak amper, maar solar begreep hij heel goed. Hij deed wat ingewikkeld met zijn rekenmachine en schreef 2500 op. Ik had geen rekenmachine, maar kan ook lachen en vervolgens ingewikkeld kijken. Na wat heen-en-weer schrijven op het papiertje kwamen we uit op 2200 roepia's per liter. Veel duurder als bij de pomp (ca 1800), maar nog altijd goedkoper als Bali Marina en ook hier werd het aan de boot en in de tank gebracht, dus allé. Hij blafte wat naar de bootsman en 1 van de matrozen verdween in het voorste "ruim". Vanuit grote 1000 liter drums werd met een handpomp onze jerrycans gevuld. Tot en met de dop natuurlijk zodat hij er bij het omhoog tillen onder kwam te zitten. Ik keek een beetje toe om te kijken of er niet te veel troep in de diesel zat (nee). Ondertussen probeerde de rest wat te communiceren met gebarentaal. Over mijn horloge (de nep Breitling uit Bali), Belanda (Nederland), vissen en natuurlijk Van Basten. Met zijn achten weer terug naar onze boot waar, met veel geknoei en kabaal, de jerrycans in de tanks werd gegoten terwijl de houten vissersboot netjes werd afgehouden. Daarna met zijn allen weer de 50 meter terug naar de "Restu Ilahi" om de jerrycans opnieuw te vullen. Toen dat klaar was zei de bootsman doodleuk "finish, thlee hundled". Dat had ik namelijk met de baas afgesproken. Alleen, in onze jerrycans gaat 22 liter per stuk en we hebben er 5. 2 Vullingen is dus van zijn levensdagen geen 300 liter, ook al vulden ze de cans tot de rand. Ik heb hem dus maar eens aan gekeken alsof hij gek was, grijnzend "goede grap, volgende grap" gezegd en Parlevinker met gebaren duidelijk gemaakt dat hij zich een heel klein beetje vergiste. Heftig verontwaardigd werd met veel misbaar 1 jerrycan weer leeggegoten en die zou opnieuw gevuld moeten worden met een een soort hoosblik van "lima liter". Daar leek het blik wel erg klein voor dus ik vroeg "liter or US gallon?". Lachend knikte hij wel 10 keer dat het US gallon was. En dat is maar 4 liter..... Dat had ik hem, met behulp van een oudere dorpsbewoner (ik vermoed de kampong-boss) die ook nieuwsgierig een kijkje kwam nemen uiteindelijk ook aan zijn verstand gepeuterd en, jammer voor hem staat op 2 van onze jerrycans heel duidelijk "22 L". Breeduit lachend en op mijn schouder kloppend kregen de jongens in het ruim opdracht om nog 3 jerrycans van hem van 25 liter te vullen. En natuurlijk moest ik tot 3 keer toe gebaren dat die ook vol moesten, en niet maar driekwart. De baas zat nog steeds onverstoorbaar chocoladekoekjes te eten en schreef nogmaals het bedrag op en nam met een knik het geld aan, telde het na, knikte nogmaals met zijn hoofd en zei grijnzend "nice day". De eerste keer dat ik zijn stem hoorde. Terug naar de boot (met zijn allen weer) waar hun jerrycans geleegd werden in onze tanks. Gezien het dieselballet gaf ik aan dat ik zelf de eigen jerrycans wel zou overgieten. En ondertussen moet je alle kanten op kijken want terwijl er 2 bezig zijn met overpompen, zwerven er 2 anderen over de boot, alles vastpakkend en aanrakend wat maar mogelijk is. En ondertussen ook jou goed in de gaten houden. Chantal had alles van waarde al naar binnen gedaan en toen ze door hadden dat ik ze in de smiezen had kwamen ze groot grijnzend naast mij zitten. Uiteindelijk waren ze zo'n beetje klaar, en toen wilden ze wat te roken, wat te drinken, T-shirt (you present for memory) en geld. GVD, ook hier. Geen toerisme of wat dan ook, en gezien de omschrijving in de pilot ook zeer weinig jachten, en toch dat bedelen en zeuren. En niet ophouden als je zegt dat het er toch echt niet in zit.... 

Goed, dan nog even over de boot van onze Indonesisch-Chinese SRV-man te water. In de opbouw was een uitsparing voor een offertjes en op dakrand waren standaard lampfittingen geschroefd met rood en groen geverfde lampen. In de opbouw hingen wat hangmatten en lag een enorme berg ondefinieerbare zooi. Het 2e ruim was gevuld mKarimataet ijs waarin de vis werd opgeslagen die hij inkocht van de lokale vissers. Er hing dus ook een grote weegschaal onder het afdak aan de voorkant. Waarvan de schuifgewichten (met heel groot "1 KG" gegraveerd) heel opzichtig flink afgevijld waren aan de onderkant...... Ook die handel ging gewoon door terwijl de jerrycans gevuld werden. Het houten dek was dus in 10 minuten spekglad van schubben en ingewanden met een flinke scheut diesel voor een fijn aroma. Dat maakte kennelijk niet uit; iedereen liep er vrolijk door heen. 
Een houten schip, van ca 2-4 cm dikke planken met veel lagen totaal versleten verf. Op sommige plaatsen ontbrak de verschansing geheel en op 1 plaats was duidelijk een V in het dek zichtbaar. Toen ik daar naar keek, zei een bemanningslid "boem". De ankerlijn zouden wij nog niet voor de dinghy gebruiken zo dun. Rond alle luiken en doorgangen waren de randen helemaal weggerot c.q. versleten en kierde alles aan alle kanten. De motor komt uit Japan en stond in een bad van olie. Op zich wel handig; bij het ongetwijfeld zeer regelmatige bijvullen schep je het gewoon weer terug.
Ik hou er mee op. Ik zal hier nog vaak, met plezier en verwondering, aan terug denken.
[JG]

Willen we weg, komt deze bui eraan.Het lijkt wel een feuilleton, het verhaal van vandaag. Ik neem het stokje weer over.
Toen we klaar waren met de diesel, de afwas was gedaan, en we aan een kop soep zaten om daarna te vertrekken, zagen we een hele donkergrijze bui aankomen. Shit. Snel weg, voor we het rif niet meer zien. Maar toen we ons anker hadden gelicht lieten we het maar weer vallen, want we zagen al geen riffen meer. We waren nog niet klaar met ankeren of het begon al te kletteren. 
Het werd niet meer licht vandaag, en dus konden we niet weg. Ieder nadeel heb z'n voordeel, zegt Cruijff, en dus hebben we een hele nacht slapen voor de boeg.
[Chantal]

do 4 dec South Chinese Sea Chantal achter het stuurwielIk zit tijdens mijn avondwacht wat met Maxsea te knoeien en zie tot mijn grote verbazing dat het, in vogelvlucht weliswaar, nog maar 6000 mijl is naar NL. Pffff, nu komt de realiteit wel ineens dichtbij zeg! :-)

Vanochtend om 06.00 uur er uit. Voor sommige mensen niets bijzonders, maar mijn biologische klok blijft zich er erg hardnekkig tegen verzetten. Wel heerlijk geslapen. Na een bak koffie en Brinta (het brood is op... Waar gekocht? Bonaire natuurlijk!) hebben we om 08.00 uur het anker gelicht en hebben we heel voorzichtig onze weg door het koraal naar buiten gezocht. Toch weer gehaast, want er kwam alweer een gitzwarte lucht aan. De zon stond achter ons dus de doorgangen in het koraal waren net te zien. Wel vermoeiend zo op de vroege ochtend; Chantal achter het stuurwiel en ik heen en weer rennen van de boeg naar de PC om te checken of we nog steeds over onze track van de binnenkomst gisteren voeren. En natuurlijk klopte dat weer op de centimeter. Misschien moeten we toch leren daar iets meer op te vertrouwen?
Tussen Pulau Karimata en Serutu door gingen we naar buiten met zowaar 10 knopen wind uit het NO. Het zou toch niet waar zijn, hè? Helaas, toen we een uur later uit de lij van Serutu kwamen was de wind alweer NW en niet veel meer dan 6 knopen. "Weet je zeker dat we alle viskorven bij ons hebben?" "Ja, hoor, zeker weten" Of toch misschien Sinterklaas? Met stroming tegen niet genoeg om te kruisen én enige voortgang te maken. Wij willen echter nog wel graag dit jaar aankomen en dus hebben we meneer V. Penta maar weer aangezet. Het logboek leert verder dat we later op de dag nog 1,5 uur de motor niet aan hebben gehad. De wind kwam boven de 8 knopen en fanatiek als we zijn hebben we onmiddellijk de zeilen gezet. Tot de eerstvolgende bui ook deze wind weer weg nam.....
Neemt niet weg dat het ook wel voordelen heeft. We hoeven totaal niet zuinig te zijn met water en stroom. De watermaker kan zoveel draaien als wij willen en de dynamo houdt de accu's volledig vol. En dat is ook wel weer eens lekker. We lezen wat, schrijven een beetje, filosoferen wat over de toekomst en kijken nog maar weer eens om ons heen. En dan is er weer een dag voorbij!
[JG]

vr 5 dec South Chinese Sea 20031206Regen1199.JPG (28307 bytes)Toen het vanochtend licht werd leek het net de omgedraaide wereld. Het was donker in het oosten en licht in het westen, het leek net alsof de zon (onzichtbaar overigens) in het westen op kwam. Vreemd. Oorzaak: - what's new - weer een enorm buiengebied van ettelijke mijlen. We grossieren in rotnachten: het was er weer eentje. Vanaf een uur of 4 's nachts tot 's middags 4 uur zaten we in dit gebied. Het leek wel zo'n echte ouderwetse Hollandse winderige, grijze, natte, viezige dag. Jullie kennen dat wel...... Nou wij ook!!!
Het weer was miserabel, en zo waren wij. We bivakkeren de hele dag binnen. We hebben vannacht weer nauwelijks geslapen, en dus slapen we overdag ook om beurten. Althans, we doen pogingen. Het is maar goed dat we in Karimata een nacht goed hebben kunnen slapen.
Maar we konden wel weer een flink stuk zeilen. Kruisend. Met continu draaiende wiDe boot van Sinterklaas!!!nd. Inmiddels staat de motor overigens weer aan.

Sinterklaas heeft ons geen fijne dag gegeven. We missen Sinterklaas, voor het tweede jaar vieren we het niet thuis. Vorig jaar vierden we het nog op de boot, met z'n drieën. Bin had toen een zak van Sinterklaas meegenomen, en ik had zelf ook nog wat cadeautjes gekocht. Door die griep in Bali is dat er dit jaar niet van gekomen, en dus geen feest vandaag. 

We lijken tot de vorige tankbeurt in Karimata (vanaf Bali) inderdaad een schrikbarend hoog brandstofverbruik te hebben. Ca 3,8 liter per uur, terwijl we normaal tussen de 2,5 a 3 liter per uur zitten. Zo hoog is het nog nooit geweest, en we vragen ons af hoe dat komt. Het enige dat we kunnen bedenken is dat we veel aangroei hebben, op de schroef. Een vieze schroef kan zo tot een kwart meer Pannenkoeken!!!!! brandstofverbruik leiden. Maar toch is het gek als dat sinds Darwin, toen we uit het water zijn geweest, al weer het geval zou zijn. 
Als we niet halsoverkop vanuit Karimata hebben moeten vertrekken, omdat we anders misschien nog een dag kwijt waren geweest, had JG wel even een duik genomen om te kijken. Maar dat zat er dus niet in. Vervolgens dachten we dat we dat dan onderweg wel zouden doen als het rustig weer is en er weinig golven zijn (er was toch geen wind voorspeld). Dat zit er dus ook niet in. In Singapore liggen we in een marina, en daar wil je nog voor geen goud het water in. In Maleisië schijnt het water bruin te zijn van het rivierwater, dus dan zie je niks (en bovendien nodigt dat ook niet uit tot een duik). Het wordt dus waarschijnlijk pas in Thailand, over een paar weken, dat we uitsluitsel hebben. En tot die tijd dus een hoog brandstofverbruik. Want een ding is duidelijk: dit is absoluut het verkeerde seizoen om in dit gebied te zeilen. Deze overtocht staat echt met stip bovenaan als de meest rottige lange overtocht van de hele reis. We hebben het beiden even helemaal gehad met het zeilen. Hebben geen zin meer in die lange stukken. Gaat wel weer over. Dat moet.
[Chantal]

za 6 dec South Chinese Sea

Vreemd. We zitten in de (beruchte) Zuid Chinese Zee. Nooit gedacht dat we die wateren zouden bevaren. We wisten niet dat die zich tot hier uitstrekken.

Over de evenaar!!!Weer een rotnacht gehad. Klereweer. Kleregebied. 
Maar de rest van de dag was eigenlijk wel aardig. Geen beroerd weer, we hebben lekker gezeild, en nog de goede kant op ook.

ENNNNNN, last but not least: we zijn de evenaar weer over!!!!! Jongens, we zijn bijna weer thuis!!!!!! Zo voelt het een beetje.
Om 17.11 locale tijd hebben we geproost met Neptunus, en verlieten we het zuidelijk halfrond. Echt een hele vreemde gedachte dat we slechts 7,5 maand van onze hele reis van 25 maanden op het zuidelijk halfrond doorbrengen. Uiteindelijk was het ons oorspronkelijk allemaal te doen om dat stuk Pacific. Maar er ligt nog veel moois in 't verschiet.....
[Chantal]

zo 7 dec South Chinese Sea - Batam

Nongsa Point Marina

JG in Nongsa Point MarinaTegen zonsopgang liepen we de Riau-straat aan, een straat door een Indonesische eilandengroep ten zuiden van Singapore. Je denkt dan dat je er al bijna bent, maar dan is het nog een kleine dag varen naar Singapore. 
De Straat van Singapore, tussen Singapore en de Riau eilanden, staat te boek als het drukste vaarwater ter wereld, en dat willen we dus bij daglicht doen. We kozen ervoor om de komende nacht door te brengen in een marina aan de noordkant van de Riau eilanden, Nongsa Point Marina. Een moderne marina bij een resort. Het resort ziet er leuk uit, maar de ontwerper heeft duidelijk geen enkel verstand van het aanleggen van jachthavens. De swell en golven van langsvarende schepen komen recht de marina binnen zetten, er is totaal geen protectie. Deze ligplaats is slechter dan menige waardeloze ankerplaats. We deinen als een gek op en neer op het water, en tegen de kant aan. Alle stootwillen zitten tussen Pinical en de steiger, ze worden helemaal plat gedrukt, bewegen op en neer, en we hopen dat er morgen nog iets van over is.
[Chantal]

ma 8 dec Batam - Singapore Eén fendersok verdwenen, twee andere aan flarden.....Het was een duur nachtje!! Eén fendersok is verdwenen, twee andere fendersokken zijn aan flarden, en met opnieuw in- en uitklaren, overheidsbelasting en havengeld zijn we al met al zo'n 50 euro lichter gemaakt. 
We moesten hier opnieuw inklaren én uitklaren, en had nogal wat voeten in aarde.We wilden vandaag vroeg vertrekken, zodat we op tijd in Singapore zouden zijn  om nog wat dingen in gang te zetten. Daarom hadden we gevraagd of het in- en uitklaren gisteren nog kon worden gedaan. Gisteravond bleek het echter nog niet gebeurd te zijn. Gebeld, ok, vanochtend 8 uur, misschien wat later. Kwart over 8: geen immigration officer, geen dockmaster. Negen uur: nada. Kwart over 9 heeft JG stennis gemaakt bij de manager van het resort, en uiteindelijk konden we pas om kwart over 11 vertrekken. En dan zul je net zien dat zodra we buiten de havenmond komen, we 2 a 3 knopen stroming tegen hebben..... Gelukkig bleef de stroming niet de hele tijd zo sterk, maar wel tegen, en we hebben dus maar flink het gas opgezet, plus zeilen, om nog op tijd aan te komen in Singapore. 

Het oversteken van een van de drukste stukken vaarwaters ter wereld, ach, dat was bijna een peulenschilletje. Het is wel druk, maar lang niet zo druk als volgens alle indianenverhalen. De Maasmond oversteken is bijna spannender. Wij hadden een prachtig mooi gat bij het oversteken van de eerste shipping lane, en bij de tweede hebben we moeten oppassen voor in totaal 4 schepen. En dat was dat. Toch hadden we het niet graag 's nachts gedaan, en zijn we blij dat we op daglicht hebben gewacht bij Batam.

Tussen de schepen door laveren in de Singapore Strait (of tussen de schepen op de ankerplaatsen)En toen lagen we bij Republic of Singapore Yacht Club, een unieke club, want ze zijn beursgenoteerd. Mannetjes rijden met golfkarretjes over de steigers om je te komen helpen met de lijnen, je kunt je ermee laten vervoeren naar de jachtclub (een paar honderd meter), zwembad, het enige dat je mee moet nemen is je badkleding, de rest is aanwezig, twee restaurants, douches met zwarte leren banken, veel marmer, een gokhal, een computerspelletjeshal, gratis internet, en een gym. Allemaal heel groots en sjiek opgezet. En ze doen het goed op de beurs, als we Kees mogen geloven. Kees is van de Britt. De Britt ligt namelijk ook hier, een familie met 4 kinderen. Toen we Darwin aanliepen was het allereerste en enige jacht dat we zagen een jacht met een Nederlandse vlag. We hadden toen marifooncontact, maar zij vertrokken net naar Bali, en wij kwamen net in Darwin aan. Na wat e-mailtjes over en weer hebben we elkaar hier in Singapore gevonden, en hebben we er een gezellige avond van gemaakt.
[Chantal]

di 9 dec Singapore Vanochtend belden we Raymarine om naar de autopilot te kijken, en een uurtje later stond er al iemand op de stoep. Dat beloofde veel goeds. Maar nadat de man het probleem had aangehoord, even een blik wierp op het apparaat, meldde hij dat hij niets kon doen, en gaf ons min of meer het advies om een nieuwe te kopen. We vroegen of hij het apparaat niet kon checken, omdat er waarschijnlijk gewoon ergens een los contact is. Nee, kon niet. En waarom kon het in Darwin dan wel? Dat wist hij niet te vertellen. En wij zijn wel goed maar niet gek, en we gaan dus echt niet een paar duizend euro uitgeven voordat we weten wat er aan de hand is.
Onze laatste mogelijkheid voor de Middellandse Zee is Phuket in Thailand. En we hopen ECHT dat het daar gaat lukken. We hebben nu dan wel het helmstokstuurautomaatje op de windvaan, maar dat is natuurlijk ook niet voor heavy use. En bovendien trilt de hele windvaan nogal als we de motor aan hebben (door het schroefwater), dus dat kan natuurlijk ook nooit goed zijn op de lange termijn. Met in het vooruitzicht de tweede helft van de Rode Zee, waar we recht tegen een forse wind in moeten, willen Een tiptoetsscherm in de taxi we toch echt wel onze autopilot kunnen gebruiken. Wordt vervolgd.....

Eerste indruk van Singapore: metropool (28 miljoen passagiers per jaar op Changi Airport!), smeltkroes van culturen (Chinezen, Maleisiërs, een combinatie van die twee, Indiërs, moslims, sikhs, westerlingen), hypermodern (tiptoetscomputer in de taxi met allerlei informatie), schoon en netjes (kauwgom is verboden, roken is taboe), shopping paradise en vooral veeeeeel eten. Een collega, die hier MBA heeft gestudeerd, schreef ons al: "When you arrive in Singapore, you should be hungry." Gastro-mania, eten is de national passtime in Singapore.
[Chantal] 

wo 10 dec Singapore Is dit lelijk of is dit lelijk? Dit is Raffles Marina. Waar we dus NIET liggen. Het is regenseizoen, en dat weten we inmiddels erg goed. Elke dag is het raak, en vandaag is het weer helemaal bar en boos. Vanaf dat we opstonden tot 's avonds laat regende het. Soms met bakken, soms met gieters. Het weer dwarsboomde onze plannen om vandaag de toerist uit te gaan hangen. Little India, Chinatown en het Colonial District stonden op het programma. In plaats daarvan zijn we naar DE marina van Singapore geweest, en hebben tevens de watersportzaak daar aan de binnenkant bekeken. Raffles Marina wordt in de pilots hoog aangeschreven, en is vooral duur. Maar wij vinden onze RSYC toch wel 10 keer zo geweldig. Het restaurant bij Raffles Marina was van de categorie AC-restaurants, en de ambiance van het complex was een stuk minder dan dat van RSYC. 
Zowel een mahjong kamer voor rokers, als eentje voor niet-rokers bij onze jachtclub Maar onze RSYC is dan ook bijna niet te evenaren, met een groot zwembad, twee restaurants, een buitenbar, een kaartenkamer met werkelijk alle kaarten en pilots van de hele wereld, een gameroom, een childrens room, een mahjong room, een fitness zaal, een appartementen complex, een business center met gratis internet, elektrische golfkarretjes die je kunt oproepen om je naar het clubgebouw of naar je boot te laten brengen (droog!), een televisiekamer, een room met wel 30 gokautomaten, zaaltjes voor congressen, een binnenbar, doucheruimtes met zwart leren banken, en ik ben vast nog van alles vergeten. En je wordt er niet eens arm van.
[Chantal]
do 11 dec Singapore Een beetje wazige skyline van SingaporeOp aanraden van een Nederlandse cruiser in Darwin hebben we een tijdje geleden eens gekeken op www.leesails.com, een zeilmaker in Hongkong. Hij had er zeilen besteld, en was uitermate tevreden met de kwaliteit, en nog meer met de prijs. Je kunt via hun website alle denkbare details van een zeil invullen en een quote aanvragen.
Nu hebben wij dan wel twee genua 1's en een genua 2 aan boord, maar de genua 1's lopen beide toch wel op hun laatste benen. Vervangen is nog niet direct nodig, maar na nog eens 10.000 mijlen (dus over een maand of 10, wanneer we weer thuis zijn), is een nieuwe genua 1 geen overbodige luxe. Na wat mails heen en weer met details hebben we een deal: we gaan een nieuwe kopen!!! Kost ongeveer eenderde van wat we in Nederland kwijt zouden zijn, inclusief vrachtkosten (voor vertrek hadden we al offertes opgevraagd bij verschillende zeilmakers, maar toen besloten het nog niet te doen). Dat is de moeite! We laten het naar Langkawi sturen, een duty-free-haven in Maleisië, dus er komen geen invoerrechten e.d. bij.
So far so good. Nu moeten we nog betalen. In US dollars naar Hongkong. Begint de ellende met de bank weer. Via internetbankieren lukt het niet om US dollars over te maken (alleen Hongkong-dollars), en het rekeningnummer valt niet in te voeren. Dan maar eens in de stad proberen bij een bank, het schijnt dat dit ook met een creditcard te regelen is bij elke willekeurige bank.

CablecarsSingapore is een shopping paradise, dus daar wilden we vandaag wel eens wat van zien. We lieten ons met de taxi afzetten bij HET winkelgebied van Singapore, Orchard Road. Er zitten werkelijk tientallen shopping malls langs deze straat. Wie schetst onze verbazing dat het eerste uithangbord dat we spotten wanneer we uit de taxi stappen van onze eigen Nederlandse bank is. "We zitten gebakken!", dachten we gelijk. Maar 5 minuten later kwamen we minder blij uit de bank. Kan wel, maar kost US $ 80. Ja daaaaaag. 
Andere banken geprobeerd, ook niet gelukt. 

Maar shoppen stond op het programma, en shoppen hebben we gedaan. De variëteit van shopping malls is groot. In de ene groots opgezette shopping mall met veel marmer en loopruimte zie je Versace, Armani en Prada. In de andere shopping mall kom je terecht in een hoge toren met krap bemeten looppaden, vergane glorie, veel Aziatische winkeliers, troepjes, winkels waar je maatkleding kunt laten maken (met uitgestoken hand komen ze op je af: "hello mister"), en 10 golfsportzaken op een verdieping. In een andere moderne shopping mall vonden we een gigantische bookstore, die alleen wordt overtroffen door Donner in Rotterdam. Daar konden wij ons wel even vermaken. Toen we naar buiten wilden bleek de lucht donkergrijs te zijn geworden, en kwam het water met bakken uit de hemel. Maar zoals elke metropool kent Singapore ook ondergrondse paden, en konden we gewoon droog naar de volgende moderne mall lopen. 
Zo donker was het vanmiddag. Enorme regenbuien en de nieuwste clip van Britney Spiers Vreemd, het winkelen valt mij, ja mijn persoontje die zo van winkelen houdt, een beetje tegen. Dingen waar ik anders naar zou kijken zitten er nu gewoon niet in: in het cruising life heb je niets aan hooggehakte Prada schoenen, Italiaanse kleding en mooie boeken. Flipflops, vale korte broeken en shirtjes, en ruilboeken is het, wat de klok slaat. 

We realiseerden ons al winkelend dat we twee raampjes op de boot open hadden laten staan. Met al dat hemelgeweld zou het wel goed mis zijn. Inderdaad, het was een enorm waterballet in de natte cel en in de kombuis toen we terug kwamen.
[Chantal]

vr 12 dec Singapore De Britt had computerproblemen, en JG de computer-crack zou wel even helpen. Drie uur later.......... OK, dan maar (alweer) geen sightseeing vandaag. 
In plaats daarvan wilden we de Carrefour hier in Singapore wel eens checken. Het water liep ons al in de mond, met de Carrefour in Tahiti in onze gedachten. Wat lijkt dat nog maar zo kort geleden!
"Can you take us to Suntec City", zeiden we tegen de taxichauffeur, daarmee een shopping mall bedoelend. 
"Which tower?", vroeg hij. 
SkyscrapersHuh? Inderdaad. Suntec City is een shopping mall die 3 verdiepingen en twee ondergrondse lagen beslaat van 5 wolkenkrabbers, die onderling op al die 5 lagen met elkaar zijn verbonden. Het is zo immens, dat we het hebben gepresteerd om te verdwalen. Om de zoveel meter staat een tableau met een plattegrond van alle 5 lagen, maar er was werkelijk niet uit te komen. Meerdere malen hebben we ons afgevraagd of wij nou werkelijk zo dom waren. 
Ik had honger, en wilde wat eten. op het tableau zag ik dat Subway, de Amerikaanse fastfood-(lekkere-)broodjes-zaak, een vestiging had in het complex. We hebben er minstens driekwartier naar gezocht terwijl we van Tower 1 naar 2 naar 5 en omgekeerd liepen, zowel op de begane grond als in Basement-1. 

In de rij op de taxistand bij Suntec CityToen we lekkere brietjes, stokbroodjes, aardbeien en wat dies meer zij in hadden geslagen bij de Carrefour, liepen we naar de taxistand. We zijn inmiddels gewend aan de lange rijen wachtenden die hier in Singapore bij elke shoppingmall staan. Een meter of 30 wachtenden is geen uitzondering (je zult ijs hebben gekocht). Auto's zijn hier in Singapore niet te betalen, en een vergunning om een auto te hebben evenmin. De overheid ontmoedigt de bevolking om auto te rijden, want anders zou de stad helemaal vol lopen. Dat doet het zo ook al, in de spits. Vergunningen worden bij opbod verkocht, en kosten zo rond de Sing $ 35.000 (Sing $ is ongeveer gelijk aan de oude gulden). Zo'n vergunning is 10 jaar geldig, daarna moet je er gewoon weer een proberen te krijgen. Als je hier een simpele Volkswagen Golf wilt rijden, ben je zo, inclusief vergunning, $ 150.000 kwijt.

Singapore is werkelijk een stad van skyscrapers. De ene wolkenkrabber na de andere. Als je in een taxi zit, zie je er eigenlijk niet zo veel van, je moet er dan echt op letten. Maar dan is het wel een machtig gezicht.
[Chantal]

za 13 dec Singapore Eén van de vele standjes op het foodcourt. Zie je de reuzengarnalen? En de rogvleugel? Mmmmmmm!!!!Het is de hele dag snertweer, en dus maakten we er een bootdagje van. JG bouwde de autopilot voor de zoveelste keer uit, om nogmaals alle contactjes na te kijken (we sturen hem misschien maar op naar Engeland, waar het servicecenter zit), en gaf de motor een kleine beurt, terwijl ik de boot van boven tot onder sopte.

's Avonds kwamen Stefan en Natascha borrelen. Twee Nederlandse ex-pats (toevallig is Stefan ook accountant), die hier in de haven sinds 3 weken op hun boot wonen, om in juli, aan het einde van hun ex-pat termijn, terug naar Nederland te zeilen. Zij nemen de andere route, via Zuid-Afrika. Met hen zijn we naar een van de vele foodcourts in Singapore geweest. Het idee is een beetje hetzelfde als de roulottes in Tahiti. Tientallen wagens/stands met uitklapramen, complete keukenfaciliteiten en een wereld aan eten. Je kiest een willekeurig tafeltje (maakt niet uit bij welk tentje), loopt vervolgens rond, en bestelt hier en daar datgene wat je lekker lijkt, geeft je tafelnummer op, en ze 20031214WitEnGroot02083.JPG (30329 bytes)komen het brengen. En werkelijk zaaaalig eten. Gigantische garnalen van zo'n 25 centimeter, krab (ook hier levend de pan in), rog, saté, noedels (normaal niet te eten, vind ik, maar hier is het lekker!), je kunt het zo gek niet bedenken of het is er, en de kwaliteit is erg goed. Erg leuk om dit mee te maken.
Na een ritje met de metro sloten we de avond af in een kroeg. Gezellige avond!!!
[Chantal]

Jaja, het woord "kroeg" komt voorbij dus mijn interesse is onmiddellijk gewekt. Het was lang geleden dat we weer eens lekker in een kroeg geweest waar niet zeilers en watersport de boventoon voerden. Gewoon een grootsteedse, moderne en hippe kroeg. Helaas had ik niet meer de tegenwoordigheid van geest om daar nog een foto van te maken. Het had een enorme ingelijste spiegel (2 verdiepingen) en toch iets onmiskenbaars Singaporees. Wat dat is, ben ik nog niet achter, maar het heeft in ieder geval met hightech, glitter en mobiel (wat dan ook) te maken. Later hier over meer.
Elke kroeg heeft natuurlijk altijd mijn speciale aandacht en voorkeur. Toch nog iets van beroepsmatige interesse zullen we maar zeggen.... Niet alleen hadden we erg leuk gezellig gezelschap maar tot mijn grote vreugde schonken ze van de tap Hoegaarden. En dat was lang geleden zo'n lekker fris witbiertje. Nou ja, biertje? De foto spreekt voor zich denk ik.....
Ons gezelschap gaat inderdaad volgend jaar zeilend terug naar Nederland in hun 44 ft schip. Niet via de Rode Zee, maar via Zuid Afrika, Zuid Amerike en de Carieb (klinkt erg goed nietwaar?). Gebouwd in Australië en gekocht in Hongkong. En straks liggend in Scheveningen. Zie voor meer info en ongetwijfeld mooie verhalen straks op www.espiritu.nl !
[JG]

zo 14 dec Singapore 20031214Rommelmarkt02089.JPG (50350 bytes)Om de een of andere reden kwamen we vandaag wat later op gang. Toen we net klaar waren met ons ontbijt met croissantjes, stokbrood, brie de meaux en camembert, kwam de Avanti binnenvaren met Singy en Ola uit Noorwegen. Die hadden we eerder in Bali ontmoet en zijn ook op weg terug naar Europa in hun Bavaria 43 Ocean. Ook zij kwamen nogal vermoeid aan na een toch met vrijwel geen wind en dus heel veel motoren. En een kapotte autopilot, dus dat betekende 24 uur per dag op de hand sturen.... Helaas voor ons hebben ze besloten om het langzamer aan te doen en pas volgend jaar door de Rode Zee te gaan. Na de Espiritu van allerlei digitale cruise-shit te hebben voorzien en van de Britt een enorme stapel tijdschriften in ontvangst te hebben genomen (heel veel NL dus de volgende update kan wel even gaan duren....) zijn we, opnieuw in de stromende regen, in een taxi gestapt naar de wijk Little India. De wijk was kleurig, met rommelmarkt, kleine en oude winkeltjes met werkelijk alles van de nieuwste fototoestellen tot 4000 oude videorecorders, heel veel Indiërs (wat een verrassing nietwaar?) en heel veel goudsmeden en juweliers. En natuurlijk proberen ze je dingen te verkopen maar de manier waarop is zoveel vriendelijker en relaxter dat het, ondanks de stromende regen, erg leuk was om door heen te lopen en te kijken. En weer wat troep voor de boot erbij te kopen zoals eindelijk fatsoenlijke verlichting voor de keuken, nieuwe tie-raps, meetlint en dat soort dingen. In ieder geval zal het ons nu niet meer gebeuren dat we de komkommer koken en de wortelen in de salade doen!!! Wel nog even inbouwen die lampjes natuurlijk.....
20031214LittleIndia02099.JPG (28977 bytes)De computer-mall ernaast is werkelijk overdonderend. Elke gadget, ooit uitgevonden of nog uit te vinden, is hier te koop in alle kleuren en maten. Alles het nieuwste van het nieuwste en dat wordt natuurlijk luid en kleurig aangeprezen op ongeveer 6 of 7 verdiepingen van een enorm winkelcentrum. Kortom, erg veel verleidingen die we, althans vooralsnog, hebben weten te weerstaan. Één ding is zeker; we kunnen hier zonder enige moeite in 1 middag het budget voor de rest van de reis uitgeven....
Tussendoor bij een verzameling lokale foodstalls wat eten gehaald. Erg lokaal en traditioneel, maar natuurlijk wel weer de airco op standje elfstedentocht en uit de luidsprekers Frankie goes to Hollywood en de Fine Young Cannibals. Heerlijk die contrasten. Het bevalt me hier een stuk beter dan ik ooit had gedacht.....

En toch kriebelt het. We genieten er enorm van om op deze intensieve manier wat te kunnen zien en proeven van een land. En we houden ook allebei van de hectiek en voorzieningen van een stad met alles wat daar bij hoort, maar we missen de rust, de ongecompliceerdheid van helblauwe lagunes, gele stranden, BBQ'en met ander werkschuw bootjesvolk en dat soort Carieb- en vooral ook Pacific-genoegens. En we willen zo graag weer zwemmen en snorkelen.... Tijd om verder te gaan! Via Maleisië (Kuala Lumpur?) naar de 1000 eilanden van Phuket, volgens sommigen een paradijs op aarde. Nu zijn wij al een heel klein beetje verwend, maar dat klinkt ons toch wel heel goed in de oren!
[JG]
ma 15 dec Singapore De Republic of Singapore Yacht Club (RSYC). Grijs weer he!!Ja.....nee....ja.....nee....jaaaaaa.....neeeeeeeeeeeeee!!!!!!!!!! 
We overtreffen onszelf niet, en gaan dus niet op de geplande dag, morgen, weg. Als we nou eens ophouden met de geplande dag op de website te zetten, en in plaats daarvan gewoon uitgaan van een dag later, dan klopt het misschien eindelijk eens een keer.
Er zijn altijd genoeg redenen te bedenken om nog een dagje te blijven, en dat was dan ook precies wat we deden. Toch een laptop kopen (!!) bij het mega-electronica-complex, de CampingGaz-flessen blijken hier ineens te kunnen worden bijgevuld, ons Raymarine log kan ineens morgen worden gerepareerd (zodat de dag-trip niet meer van 999,9 naar 352 springt), de duiker  die onze schroef en ons onderwaterschip zou schoonmaken is niet op komen dagen, en genoeg dingen te doen. 
Ach......, wat maakt het eigenlijk uit? Planningen zouden planningen niet zijn als er geen wijzigingen in zouden komen.
[Chantal]

En bovendien is het werkelijk een fantastische jachtclub; hele aardige mensen, alle voorzieningen (zie terug) en ook nog normaal geprijsd. Er rijden zelfs golfkarretjes om je van en naar de boot Een van de clubcars op de steiger van de RSYC te brengen, je kunt gratis onbeperkt internetten, fitnessen, games spelen, kaarten bekijken, krant lezen en weet ik veel wat. Die karretjes (op afroep op kanaal 77 beschikbaar) zijn wel heel decadent, maar met 34 boodschappentassen in de stromende regen ook wel heel erg prettig. En vrijwel ongemerkt gaat vlak naast de jachtclub 1 van de grootste containerterminals ter wereld dag en nacht door met laden en lossen, wordt er een eindje verder een booreiland gebouwd en varen de ferries naar alle eilandjes, platforms en geankerde boten in de wijde omgeving met veel geweld en hekgolven af en aan. Klinkt druk en overweldigend, maar dat is het toch niet. Het contrast met de relaxte sfeer in de marina wordt er alleen maar door benadrukt en doet je des te meer genieten van wat je daar doet..... Niet zoveel dus eigenlijk :-)
[JG]

di 16 dec Singapore Wat een beauty! Onze duiker is vandaag dan toch komen opdagen, en meldde ons dat de schroef inderdaad helemaal vol met beessies zat. Dat dachten wij al wel, gezien het brandstofverbruik, maar het is toch prettig om te horen dat het daadwerkelijk zo is, en dat het dus niet aan iets anders ligt. De beessies zijn nu van de schroef af, en het groen-bruine slijm van de romp. 
Het is overigens maar goed ook dat die duiker pas vandaag kwam, want hij vertelde dat je boot in deze wateren na 4 dagen stil liggen alweer helemaal vol zit.

's Middags togen we naar de Carrefour om grote boodschappen te doen. En op het nippertje ben ik toch nog maar even naar de kapper geweest. Het is erg kort, maar wel goed geknipt.
Met Kerst en Nieuwjaar in het vooruitzicht is er voldoende reden om veel erg lekkere dingen te kopen. Goeie smoes.... Ik liep echt helemaal watertandend en lekkerbekkend door de supermarkt, terwijl JG moedeloos achter me aan reed met het karretje. Later gaf hij dat op, en bleef hij maar gewoon ergens staan, totdat ik uitgebreid rondgebanjerd had en terugkwam met cranberry's (weliswaar gedroogd, maar toch!!), gerookte zalm, saladetjes, patéetjes, tapenadetjes en wat dies meer zij. 
Met al dat nieuwe lekkers moest er natuurlijk worden gekookt (iets wat ik sinds Bali nog maar sporadisch doe omdat het zo goedkoop en gemakkelijk en lekker uit eten is in dit gebied). Het resultaat was zaaaalig, en staat op de vreselijk foute, maar onvermijdelijke receptenpagina. 
[Chantal]

wo 17 dec Singapore - Maleisië

Pulau Pisang

Help! Het beest Singapore groeit!!! Help, het groeit!!!! Het beest Singapore breidt zich uit. 
Heb je de route naar onze volgende stop netjes in de (overigens recente) digitale kaart gezet, doemen er gewoon landtongen voor de boeg op, die niet op de kaart staan! En niet één maar meer. En geen kleintjes, maar grote lappen nieuwe grond. Singapore breidt zich jaarlijks uit. Hiernaast zie je een deel van een digitale kaart van Singapore (met de detailweergave op low gezet. Als je op deze schaal de detailweergave op high zet, weet je niet wat je ziet. OK, ik zet datzelfde plaatje, met detailweergave op high, eronder, dan kunnen jullie het zien). De blauwe lijn met de rondjes is de route die we van tevoren hadden bedacht naar onze volgende stop. De rode lijn is de werkelijke route. En de gearceerde vlakken zijn de nieuwe landwiHier zie je toch echt door de bomen het bos niet meer??nningen die JG heeft ingetekend op de digitale kaart. Verrassing!!!!!! Singapore 'legt zichzelf droog'. En voor de kenners: dit is de C-map van 2000...
(toevoeging JG: net als in alle pilots geldt natuurlijk "not to be used for navigation") .  

Over drooglegging gesproken, Singapore heeft natuurlijk de reputatie om bijzonder streng om te gaan met drugsdelinquenten. Die worden gewoon ex-drugsdelinquenten, want op drugstraficking staat de doodstraf (overigens wel opvallend voor een land dat nog niet eens zo heel erg lang geleden 70% van haar inkomsten uit de opiumhandel haalde!!!). 
Ik maakte me toch wel eventjes zorgen over onze morfine bij het inklaren...... Maar  zolang het gelabeld was, en een recept aanwezig (waar ze niet om vroegen), was er Is dit een lekker kontje ...... geen enkel probleem. Easy.
 Het is vreemd. In Australië werden we knettergek van de regeltjes. Maar ondanks dat in Singapore ook alles enorm gereguleerd is (het wordt ook wel de 'fine' city genoemd: er is een fine voor alles, op straat spugen, kauwgom kauwen, de straat schuin oversteken, alles), vinden we het een erg aangename stad. Alles is geweldig goed georganiseerd, is schoon, erg veilig, en er zijn fantastische faciliteiten (en maar 3 of 4 % belasting....). En het eten!!!! Ja, ik zou hier best een tijdje kunnen wonen.......

Maar er is een tijd van komen en van gaan. Wij laten dit kleine eilandstaatje dus  achter, en vertrekken naar de volgende bestemming: Pulau ...... of niet?!! Pisang, ofwel  het Maleise eiland genaamd Banaan. Dan denk je dat het eiland de vorm heeft van een banaan. Nee. Veel bananenbomen dan? Ik zie er geen een.
En nu liggen we op een idyllisch plekje, bij ons eigen privé-eilandje aan ons eigen anker. Geen ziel te bekennen. Stilte. Heerlijk. Die afwisseling doet het 'm. Singapore was erg leuk, en ook erg gezellig (nogal veel gebierd.....) met de Britt (Kees en Lydian, met kinderen Karen, Jan, Sally en Rook) en de Espiritu (Stefan en Natascha), en dan daarna zo'n rustig plekje als dit: het klopt gewoon allemaal.
[Chantal]

do 18 dec Pulau Pisang - Pulau Besar

Maleisië

Vandaag stond er 70 mijl op het programma, en dus moest er ERG vroeg worden opgestaan om bij daglicht aan te komen. De wekker stond om kwart voor 6, met het doel om om 6 uur te vertrekken. Maar om kwart voor 6 was het nog aardedonker, dus ik zette de wekker opnieuw, nu om 6 uur. Toen was het ietsje minder donker. Om kwart voor 7 was het licht genoeg om te vertrekken.
Het werd een saaie tocht. JG zat de hele dag binnen, en was bezig om alle programma's en data op de nieuwe laptop de installeren (wat een werk!). De hele weg hebben we gemotord, en af en toe konden we de zeilen bij zetten. Zeilen alleen ging niet hard genoeg, dus we hadden de keusAlweer aan het sturen?? tussen motorzeilen of Melaka (het oude Malacca) skippen. Dat laatste is geen optie, het moet een prachtige koloniale stad zijn. 
Om kwart voor 6 kwamen we aan bij de Water Islands (ja, ik kan het ook niet helpen dat Maleisië van die fantasierijke namen verzint voor haar eilanden), vlak voor Melaka. 
De Brilliant II, de enige andere boot die er lag en die we van Singapore kennen, kwam ons met de dingy tegemoet om te vertellen over de bodemgesteldheid. Dat was fijn, want met onze niet erg gedetailleerde kaart (1:100.000) en onze waardeloze pilot blijft het behelpen. Zeker als je weet dat er wat rotsen en riffen zijn, en het water niet helder genoeg om ze te zien. Het zicht was overigens vandaag sowieso slecht. Enkele uren zag je bijna geen verschil tussen lucht en water, zo heiig was het.

Het is gek. Zowel JG als ik hebben last van oriëntatieproblemen. We hebben de hele tijd het gevoel dat we een iets andere kant opvaren dan we werkelijk doen. Dat moet door de stand van de zon komen. We komen natuurlijk steeds noordelijker, terwijl de zon steeds zuidelijker staat. Het is immers bijna zomer op het zuidelijk halfrond. Ze zon komt in het ZO op, en gaat in het ZW onder. Dat is erg verwarrend. Nooit beseft hoe je je onbewust kennelijk toch op de zon oriënteert. 
[Chantal]

vrij 19 dec Pulau Besar

Maleisië

Kiekeboe!Het was de bedoeling om vandaag verder te gaan naar Melaka, zo'n 3 mijl verderop. Maar we waren lui, en besloten een dagje te luieren. Dat is ook precies wat ik deed. JG daarentegen is weer bijna de hele dag bezig geweest met het installeren en instellen van onze nieuwe laptop. Allemensen, wat is dat veel werk! Als ik dat had geweten, had ik vast niet zo gemakkelijk vóór gestemd (onze beslissingsprocessen nemen normaliter nogal wat tijd in beslag, we lijken wel meuten. Maar over het besluit om een nieuwe laptop te kopen deden we niet heel erg lang, en dat terwijl we hem niet echt superhard, echt, vreselijk nodig hebben. Maar ja, we hadden geen back-up voor dit hooggewaardeerde, veel gebruikte en eigenlijk tamelijk noodzakelijke apparaat aan boord, en het prijsverschil met een tweedehands oud barrel was niet al te groot). En ik snap helemaal niet dat JG vóór heeft gestemd, want hij is hier de computercrack, dus hij is wat dat betreft de klos. Aan de andere kant.....
20031218NieuwSpeeltje2122.JPG (55968 bytes)En natuurlijk gebeuren er dan weer allerlei onverklaarbare dingen als je doodnormale dingen probeert te doen met de nieuwe laptop en een nieuwer besturingsprogramma. Maar uiteindelijk lijkt alles weer opgelost.
[Chantal]

Overdrijven is ook een kunst; tussendoor heb ik ook afgewassen, opgeruimd, e-mail bijgelezen en foto's gekeken, backups zitten maken, motor, bak en schroefas gecontroleerd en wat dies meer zij. Gisteren had ik al vanuit de jerrycans de dieseltanks bijgevuld en het bleek dat we gemiddeld toch weer beneden de 3 liter per uur gebruikt hebben. En dat terwijl we toch flink doorgevaren hebben gisteren. Toch fijn om te weten dat wel het aan de aangroei op de schroef lag (zoals wij dachten c.q. hoopten) en niet aan de motor zoals werd gesuggereerd door de lokale Volvo-man. Ik heb die eerder regelmatig schoongemaakt omdat we wel wisten hoeveel het scheelde, maar ik merkte eigenlijk nooit zoveel verschil in snelheid en verbruik. Waarom het nu wel zoveel uitmaakte zullen we wel nooit weten. Barnacles met stormankers misschien? 
[JG]

za 20 dec Pulau Besar

Maleisië

20031219HetStadthuys1361.JPG (35129 bytes)We wilden eigenlijk met onze boot vlak voor Melaka (voorheen Malacca), 3 mijl verderop gaan liggen, en van daaruit de stad in gaan. Maar van Brilliiant II (die inmiddels weer weg is, we liggen hier nu samen met nog een andere boot, de Crimson Tide) hoorden we dat dat inmiddels niet meer mogelijk is. Met een watertaxi, een longboat met een weet-ik-veel-hoeveel-pk-buitenboordmotor, speerden we samen met Jaap en Dine van de Crimson Tide naar het vasteland, en namen daar de bus naar Melaka. 

We hadden hoge verwachtingen van Melaka, Het is een van de oudste koloniale steden in Maleisië, destijds een belangrijke vestiging van de Nederlanders. De Portugezen waren de eerste bezetters, in de 16e eeuw, maar die Chinatown in Melaka werden halverwege de 17e eeuw verdreven door de Nederlanders. Toen de Nederlanden anderhalve eeuw later bezet werden door de Fransen, hebben de Engelsen het bewind van de Nederlandse kolonies overgenomen. Zij (onze bondgenoten nota bene!) waren geen voorstanders van het monopolie van de Nederlanden in ZO-Azië, en zagen grote kansen voor zichzelf. De verraders!!! Ze ontmantelden een groot deel van het fort, en dwongen de bevolking om te verhuizen naar Penang, zodat Melaka gen stad van betekenis meer zou zijn als de Nederlanders het stokje weer over zouden nemen. Sir Thomas Raffles heeft voorkomen dat het helemaal tot de grond toe zou worden afgebroken, maar een groot deel van het leed was al geschied, en in het begin van de 20e eeuw werd het gebied gecedeerd aan de Engelsen. Voeg daar nog Beaded shoes Chinese en Indiase invloeden aan toe, en je hebt een stad met en zeer rijke geschiedenis.
Van het oorspronkelijk Portugese fort is inderdaad niet veel meer over, maar de belangrijkste Nederlandse gebouwen staan er nog en zijn in goede staat. Zo is het wel grappig om in Maleisië het Stadthuys te zien, de kerk , en oud kerkhof met allemaal belangrijke dooie Nederlanders en nog wat andere gebouwen. Het oude centrum is mooi in stand gehouden.
Niet ver daarvandaan is Chinatown, en om eerlijk te zijn vonden we het nog leuker om daar rond te lopen. Geweldig al die Chinese winkeltjes, antiekzaakjes met de meest vreemde en oude dingen, drukke Chinese tempels waar driftig met wierookstokjes wordt gebeden, rode lampionnen, de meest wild versierde tEen trishaw (een soort riksja) in Chinatown. De ene is nog fantastischer versierd dan de andere. Inclusief geluid!!rishaws (en soort riksja's). Een geweldige sfeer hangt daar.
Een zeer geslaagde dag dus!!! 

De watertaxi was op de terugweg op wonderbaarlijke wijze twee keer zo duur geworden. De beste man bleef maar volhouden dat het 5 ringit vanaf Pulau Besar naar het vasteland is, en 10 de andere kant op. Als reden noemde hij dat er veel meer mensen de ene kant op gaan dan de andere kant op. Toen ik zei dat het dan na verloop van tijd wel erg druk zou worden op Pulau Besar, bleek dat humor niet zijn sterkste kant was. Na nog wat andere argumenten van ons en Jaap en Dine (die we inmiddels weer hadden ontmoet) bleef hij voet bij stuk houden. Wij zeiden dat we dan Maleierwel zouden wachten op meer passagiers. Die kwamen niet onmiddellijk, dus na een minuut of 10 kon het natuurlijk wel, maar de beste man was niet blij. Hij wilde vooraf betaald worden, en toen Jaap begon te zwaaien met een biljet van 50 ringit (ongeveer EUR 12,50) hadden we het helemaal verbruid. Wij konden wel gepast betalen voor ons vieren, maar zijn chagrijn was inmiddels zo groot dat hij dat niet wilde aanpakken. Maar hij startte wel de motor. Ook goed!! 
Natuurlijk betaalden we achteraf, en we zwaaiden vriendelijk toen hij weer wegvoer met nieuwe (ha ha) passagiers. Hij riep ons nog wat na over vijf en tien. Waarschijnlijk dat we dat moesten melden aan de derde boot die er inmiddels lag, de Britt.

En dat is toch niet te filmen. Net als drie en een halve eeuw geleden liggen de Nederlanders voor Melaka. Ben je in Maleisië, bij een piepklein eilandje, liggen er 3 boten, alle 3 met Nederlanders (al heeft de Crimson Tide een Nog zo'n trishaw, in het koloniale deel van MelakaNieuw-Zeelandse vlag, want Jaap en Dine zijn geëmigreerd in de tachtiger jaren). 
En het wordt nog gekker. Er liggen dus een Koopmans (Britt), een Van de Stadt (Crimson Tide) en en Dick Zaal (wij). Stom dat we daar geen foto van hebben genomen.......

Inmiddels werd het erg grijs achter ons, en aangezien we flink ver van het eilandje voor anker lagen (vanwege het feit dat het erg ondiep is), hebben we het niet droog gehouden tijdens het ritje met de bijboot van het strand naar de boot. Dat kwam overigens niet alleen door de regen. Het waaide flink en de golven waren navenant. Schuilen bij de Britt dus. 
Chantal]

zo 21 dec Pulau Besar - 

Port Dickson

Maleisië

JG staat in het zeilJee wat worden we watjes!!! Sinds zo'n beetje de Torres Strait hebben we nauwelijks wind gehad (op squalls na dan), en nu waait het tussen de 15 en 20 knopen op de ankerplaats, en we vinden het al veel. Toen we om het eiland heen voeren werd het nog een tikkeltje meer, en hadden we wind tussen de 20 en 30 knopen. En wat gingen we hard!!! Gemiddeld boven de 8 knopen, maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de stroming daar ook wel een handje in had.
Later viel de wind terug naar 1 knoop, en een uurtje later was het weer 12, nog weer later 7 knopen. Allerlei stroomrafelingen in het water, soms volledig vlak water, 2 meter verder woelwater. Rare dag.
Inmiddels zitten we in Port Dickson. Over onze plannen moeten we nog nadenken. Misschien gaan we van hieruit naar Kuala Lumpur, misschien zeilen we morgen weer verder. Daar gaan we dadelijk eens, onder het genot van een biertje, over nadenken.....
[Chantal]

Avondrust voor een hele chique jachtclub....De Pinical leek wel weer rood, brandweerrood wel te verstaan. Met ruime wind tussen de 20 en 30 knopen aan hogerwal. Geen golfslag van betekenis en dus heerlijk ongecompliceerd raggen met soms meer dan 9 knopen over de grond. Heerlijk!!!
We liggen wederom in een jachtclub / marina met een hoofdletter. Zo typisch Brits dat je haast zou denken dat ze hier nooit zijn weggegaan... :-) Gelukkig zijn de prijzen niet zoals aan de Engelse zuidkust; dan hadden we buiten voor anker moeten liggen. Als je nieuwsgierig bent naar waar we zijn: zie www.admiralmarina.com !
[JG]

ma 22 dec Port Dickson - Malacca Strait De douane in Port Dickson: mooie stempels hebben ze daar!!!We zijn er net, maar gaan ook al weer weg. We gaan een lange slag maken naar Penang om daar Kerst door te brengen. Hoe dat zal zijn? We hebben geen idee, maar dat zullen we wel zien. Daarna door naar Langkawi om onze inmiddels vaste oudjaars gast op te halen van het vliegveld. Juliette, goede reis en hopelijk is de aankomst net zoals in Tobago!!

Gisteravond met Kees en Lydian van de Britt genoten van een enkel biertje en de bladstille avond. Dat hier toch weer meer natuur in de buurt is kun je goed merken aan de hoeveelheid vogelgezang; dat was in Singapore en ook daarvoor in Indonesië bijna nihil. Vanochtend het rituele in - en gelijk ook weer uitklaren. Dat hadden we net zo goed niet kunnen doen, want ik had niet de indruk dat het ze veel interesseerde. Vriendelijk is iedereen wel weer enorm; heel erg fijn. Als gezegd is de jachtclub fantastisch. Als je dan toch in een marine moet liggen, is dit de beste manier!!! We genieten er maar weer even van voor deze ene nacht en ochtend.
[JG]

di 23 dec Malacca Strait In de kuip bij het mega-marina/resort-complex in Port Dickson Gistermiddag zijn we om vier uur vertrokken vanuit Port Dickson. De afstand naar Penang is zo'n 210 mijl. Eigenlijk net een rotafstand. Het liefst willen we in dayhops door de Straat van Malacca, vanwege het feit dat het zo'n drukke scheepvaartroute is, omdat het krioelt van de vissersbootjes, stikt van de visnetten, en toch ook wel een klein beetje vanwege de piratenverhalen (al zijn er geen, in elk geval geen recente, incidenten bekend waarbij jachten betrokken waren). Maar de hele afstand kusthoppend afleggen is niet mogelijk. 
 Ten eerste omdat er maar 1 geschikte ankerplek is onderweg (Port Klang, op 55 mijl), en je toch sowieso 1 nacht door moet varen. 
En ten tweede hebben we een zeeeeer goede reden om een beetje haast te maken: bezoek!!! Dit is wel een stunt hoor. Juliette, een van mijn twee zussen, presteert het om twee keer Oud en Nieuw met ons te vieren tijdens onze wereldomzeiling. Eerst in Tobago / Trinidad, en nu in Langkawi / Phuket. Nauwelijks was het idee opgekomen, en het was al geregeld. ERG leuk!!!!!!
JG vult de dieseltank bij met de wet van de communicerende vaten Maar goed, naar Penang dus. Voor zo'n afstand rekenen we normaal zo'n anderhalve dag. Dus twee nachten en een dag, Of twee dagen en een nacht. Met lood in onze schoenen kozen we toch maar voor twee nachten, want als je dan geluk hebt (in dit seizoen) en een beetje wind hebt, kun je tenminste gaan zeilen (met een wat lagere snelheid). Kies je voor 1 nacht en 2 dagen, dan ben je verplicht om een kleine 6 knopen (gemiddelde) snelheid te halen, en is het dus bijna per definitie het hele eind motoren.
En we hebben het geweten hoor!!! We varen op het randje van de shipping lane om aan stuurboord zo min mogelijk last te hebben van visnetten en vissersbootjes, en aan bakboord van de grote scheepvaart. Maar als mijn slaapbeurt (ofwel in-bed-lig-beurt) erop zit en ik de kajuit in kom, zegt JG: "Nou, kom er maar eens naast zitten." Ik schuif naast hem op het zitje voor de kaartentafel, en refereer verschrikt naar een heilig persoon. Allejezus, de radar lijkt wel een bord gevulde soep!! Als ik een blik buiten werp, zinkt de moed me helemaal in de schoenen. Hoe kun je daar ooit uit wijs? Ik tel de lichten, en kom tot 50. En dan reken ik nog niet eens de lichten mee waarvan ik denk dat ze op het vasteland zijn. We hebben een tijdje geleden een verhaal van andere cruisers gelezen die op een gegeven moment wel 70 lichten / radarreflecties zagen, en wij verwezen dat verhaal onmiddellijk naar het rijk der fabelen. Zoveel, dat kan gewoon niet. Nou, het kan dus wel. 
SchoffieDe maan helpt ook niet, want het is natuurlijk weer nieuwe maan. Hoe kienen we het uit?!
Maar na een tijdje went het, en lukt het om wijs te worden uit alle lichten en overeenstemming te vinden tussen binnen (radar) en buiten, en zo nodig ook nog uit te wijken. En het blijft gelukkig niet zo druk.
Gelukkig kunnen we wel een groot deel van de nacht zeilen (en hebben we de stroom mee), dus als we door een net gaan, dan draait het zich tenminste niet helemaal vast om de schroef. Je moet er toch niet aan denken om hier stuurloos tussen al die schepen, bootjes en netten rond te dobberen, en te wachten tot het eerste daglicht waarbij je je schroef kunt ontdoen van het net of de lijn.....

Vannacht hebben we ook een staaltje antipiratenmaatregelen gezien. Op een gegeven moment werden we opgelopen door een enorm schip, en ik kon duidelijk van verre zien dat er vanaf de hek van het schip schijnwerpers naar achteren gericht stonden (daar komen de piraten meestal naar boven), en de brandkranen wagenwijd naar achteren open stonden.

Een bewijs van hoe druk het is, is ook wel het feit dat ik welgeteld anderhalf uur over dit stukje dagboek heb gedaan. Tussen het bestuderen van de radar en het werpen van blikken buiten door. Onze conditie vaart er wel bij, zo vaak ga je naar binnen en naar buiten.
[Chantal]

wo 24 dec Malacca Strait - Penang

Maleisië 

Hoe krijg ik in hemelsnaam alles wat we vandaag hebben gedaan en gezien en meegemaakt in dit dagboek zonder dat het een ellenlang verhaal wordt. Nou, dat gaat geloof ik niet lukken, dus maak je borst maar nat.... Het was een hele lange dag, en we hebben VEEL gedaan. Als je onderweg bent, en dus 'dag- en nachtdiensten' draait vloeien de dag en de nacht toch al in elkaar over, maar vandaag leek het wel alsof we energie over hadden. Althans, zo deden we (zo voelden we ons niet).

Het is HEET in Penang...Vooraleerst (dat klinkt wel heel Belgisch, of niet?) hebben we gevaren. Let wel: gevaren, niet gezeild. Nog steeds in de Straat van Malacca, maar gelukkig wordt die na Port Klang steeds breder, en dus ook minder druk. We zagen nog wel relatief veel schepen, vissersbootjes en visnetten, maar een stuk minder dan gisternacht. 
We hadden onze tocht goed uitgestippeld en getimed, en dus liepen we 's ochtends vroeg de straat (nou ja, straatje) tussen het eiland Penang en het vasteland aan. Met laag water weliswaar, maar volgens de kaarten zou het ruim diep genoeg zijn in het midden van de geul. Niet dat je er iets van kon zien hoor, kennelijk is hier een modderbodem, want het water was chocoladebruin. Je zag hooguit nog wat extra wolken modder opdwarrelen. We begonnen toch even te twijfelen toen onze dieptemeter slechts 2,2 meter aan gaf....... (we steken bijna 2 meter). Maar met een modderbodem durfden we het wel aan, weliswaar met een slakkengangetje. Even later werd het gelukkig wel weer wat dieper.
Wachten op de taxi bij de Makro Van Jaap en Dine van de Crimson Tide hadden we gehoord dat er een nieuwe, gratis marina zou zijn aan de oostkant van Penang. Volgens de update van onze pilot zou die ongeveer 1 mijl ten zuiden van de langste brug (18,8 km) van Azië zijn, die Penang verbindt met het vasteland. Maar hoewel we steeds verder voeren en de brug al lang konden zien, zagen we geen marina. Die bleek uiteindelijk bijna onder de brug te liggen en was pas vanaf dichtbij te zien. Toen we de haven binnenvoeren gaf onze dieptemeter nog maar 1,2 meter aan......maar we merkten niets. Nu blijkt dat de Raymarine-man in Singapore onze dieptemeter na het vervangen van het bord heeft ingesteld op het water onder de kiel in plaats van vanaf de waterlijn, zoals JG had gezegd. Pfffff.
Er stond al een volledig welkomstcomité van 4 man klaar om onze lijnen aan te pakken, Chinatown in Penangen dat was geen overbodige luxe. De straatjes tussen de steigers zijn zo krap dat we anders de bocht nooit hadden gehaald. 
O ja, de marina is gratis omdat de overheid de tarieven nog niet heeft vastgesteld.....

Laurie en Sue, van een Australische cat, meldden dat ze over een half uurtje naar de Makro gingen, en vroegen of we meegingen. Ook hier dus een Makro. Ach ja, waarom niet, nu vlak voor kerst nog even gebruik maken van het feit dat de winkels nog open zijn. Ze hadden niet verteld dat we een half uur moesten lopen....... En dat in een onovertroffen brandende hitte. Allejezus wat is het hier heet. Bij de Makro konden we een beetje afkoelen en laadden we onze kar weer eens een keer vol. Terug naar de boot met een taxi, gauw opruimen, Zo'n rotzooi, dat kan alleen maar in Chinatown zijnwant we wilden nog naar de stad.

De stad heet eigenlijk Georgetown, maar wordt ook wel met Penang (of Pinang, ofwel betelnoot) aangeduid, dat eigenlijk de naam van het eiland is. Penang was een belangrijke Engelse koloniale stad, maar Chinezen voer(d)en de boventoon. We wilden nog graag rondlopen in Chinatown voordat al die zaakjes dicht zouden gaan voor Kerst. We reden met de bus met bijna kapotte schokbrekers naar de stad. De wegen zijn ook verre van gelijkmatig, dus laten we het erop houden dat ons zitvlees onderweg voldoende gemasseerd is.
Nadat we eerst door Little India liepen (relatief klein in Penang), kwamen we in Chinatown. Hoe Chinatown is, de sfeer, de cultuur, is nauwelijks te beschrijven. Wij vinden het geweldig. Die zaakjes met allerlei waar, mannen die mahjong zitten te spelen op straat, het Chinese koeterwaals Het zaakje van de poison man in Chinatowndat je overal hoort, de drukke bezige mensen, rode lampionnen, wierrookstokjes, Chinese karakters overal, wat een plek!

Hoewel Penang toch echt niet klein is, liepen we toevallig Laurie en Sue weer tegen het lijf. "Have you heard about the poison man?", vroeg Laurie. Nu wel ja, maar wie is dat? Het is ongelooflijk hoe snel dit soort dingen rond gaat in het cruiserswereldje. Een of andere Chinees (ja hoe kan het ook anders), die als bijnamen de poison man en de chemical man heeft, verkoopt TBT, het goedje dat het allerbeste werkt in antifouling, maar bijna overal ter wereld verboden is. En hier kun je het gewoon krijgen, en voor de kosten hoef je het in elk geval niet te laten. 
Wij zochten en vonden de beste man. Het kon niet missen. Een zaakje van een oud Chinees mannetje, dat werkelijk En nog een foto van het zaakje van de poison man helemaal volgebouwd was met gebruikte jerrycans, flesjes en containers met allerhande goedjes erin, planken vol met oude chemieboeken.  Je wilt er niet aan denken dat zo'n zaakje de lucht in vliegt. 
De Chinees wist al voordat we de zaak binnenkwamen waarvoor we kwamen. Waar hij dat aan zag? Aan onze bruine huidjes. Even later kwam er een ander stel binnen (het bleken Belgen te zijn). Ook cruisers, van een kilometer afstand te zien. En ook voor TBT. 

Om half 9 zaten we uitgeteld in de kuip. Maar wel zeer voldaan. Wat een dag!
[Chantal]

do 25 dec Penang Na zo'n dag verdienen we wel een rustdag. We deden niet zo veel.
Ondertussen kregen we berichten dat we volgens onze website terug in de tijd waren, in Cartagena, Colombia. Wat lijkt dat alweer lang geleden, in maart waren we daar. Dat is precies aan de andere kant van de wereld als waar we nu zitten. In 9 maanden hebben we ruim 13.000 mijl afgelegd.
JG vertrok met de laptop naar een internetcafé om te kijken wat er aan de hand was en om de mail op te halen. In een ruimte zo groot als een klaslokaal, met wel 50 computers werd JG enigszins gek, terwijl hij het euvel probeerde te vinden. Alle PC's hadden een AltecLansing soundsystem met subwoofer. De gemiddelde leeftijd was14 jaar. En ze speelden allemaal Doom XXXIIV of hoe het ook moge heten. Het aantal decibels was onmeetbaar.

's Middags waren we voor een kerstborrel uitgenodigd door Sue en Laurie op hun catamaran. We dronken de homebrew  van KerstdinerLaurie. Dat is trouwens iets dat we nergens anders gezien hebben. In Australische supermarkten hebben we vakken vol gezien met homebrewpakketten van ieder denkbaar biermerk. Ook Nederlandse merken. Waarom verkopen ze dat nergens anders? In elk geval smaakte het een beetje als Stout, en was het goed weg te drinken, al wisten we er niet zo goed raad mee als een van de locals die ook was uitgenodigd. Binnen 5 minuten had hij 3 pullen weggeklokt in zijn kleine lijf. Ik hoef niet te zeggen dat hij het gezelschap domineerde, want hij was natuurlijk erg lollig en spraakzaam. 

En Kerst is natuurlijk geen Kerst zonder een lekker maal. Op aanraden van Laurie hadden we gisteren bij de Makro buffalo tenderloin gekocht. Ze hadden niets teveel gezegd. Net rosbief.
[Chantal]

vr 26 dec Penang - Malacca Strait

Voor de City Hall in PenangHet is vandaag Boxing Day, en dat betekent dat er alweer veel dingen open zijn. We stapten vroeg op de bus naar de stad om het koloniale deel van de stad te bekijken. De koloniale gebouwen in Penang liggen wat verder uit elkaar dan in Melaka.  En dit geloof je gewoon niet, er zijn twee wandelroutes, de American Express Heritage Tour 1 en de American Express Heritage Tour 2. 
In tegenstelling tot Melaka, dat in de koloniale tijd een Nederlandse basis was, was Penang een Engelse basis. We startten bij het Fort Cornwallis, het oude Engelse fort in de noordoost-hoek van het eiland, dat de hoofdattractie van de stad zou zijn, en we troffen daar een dichte deur aan. Het forst wordt gerestaureerd en we konden er dus niet in. Of we er veel aan gemist hebben valt te betwijfelen, want het schijnt dat de buitenmuur zo ongeveer het enige dat er nog van over is, en binnen de muren zouden wat stalletjes zijn met toeristenwaar. Markt in Chinaown, PenangWe liepen langs de Esplanade, een groot plein dat net als vroeger bij de Romeinen werd gebruikt voor spelen (zonder brood denk ik), naar de City Hall en de Town Hall (wat is het verschil eigenlijk tussen een City Hall en een Town Hall?). Van de Town Hall was niets te zien, want die ging verborgen achter een sluier vanwege renovatiewerkzaamheden. Vanaf de Town Hall lagen de koloniale gebouwen wat verder uit elkaar, en liepen we dus wat verder de stad in. Zo kwamen we weer in Little India en Chinatown uit, en eigenlijk vonden we het leuker om daar wat rond te banjeren en die sfeer op de snuiven. 

Het centrum van Penang is vrij compact, en dus hadden we ruim de tijd. Met de berichten dat je in Maleisië zeeeeeeer goedkoop DVD's (onze nieuwe laptop heeft een Chinese tempelDVD-speler) en VCD's kunt kopen al maanden lang in ons achterhoofd, liepen we door een groot winkelcentrum. We zochten en vonden, en scoorden een hele stapel van die illegale schijfjes. Ondertussen keken we met verbazing rond. In het midden van zo'n grote zaak stonden een aantal televisies waarop verschillende films werden afgespeeld. Kriskras door de zaak stonden minstens 50 stoelen, en elke stoel was bezet door en Maleisiër die gebiologeerd naar een scherm staarde. De eigenaar van een klein barretje buiten de winkel, in het gangpad, had zijn plek goed gekozen, want alle barkrukken en tafeltjes en stoelen waren bezet met mensen die daaraan vastgeplakt leken. 
Net als in Darwin en Singapore was de bovenste laag van zo'n winkelcentrum het speelhol. Overal zaken met speelautomaten, racespelletjes, dansmachines (echt weird, Past het of past het niet?een vloertje met vlakken die oplichten als je daar een been neer moet zetten, ondertussen kijk je naar en scherm waarop Britney Spiers zingt en danst, zodat je die bewegingen precies kunt nadoen), gokautomaten en natuurlijk veel, veel, veel lawaai. De internetgelegenheden bevinden zich ook op die laag, en zonder uitzondering zijn die gelegenheden helemaal donker. Alleen de beeldschermen lichten op. Wij zaten daar onze mail te bekijken tussen alle jeugd die internetspelletjes speelde of zat te chatten of lag te slapen met zijn hoofd op zijn toetsenbord. 
We worden oud geloof ik.

Aan het eind van de middag vertrokken we vanuit Penang naar Langkawi. We namen voorzichtigheidshalve niet de kortste route direct naar het midden van de brug die Penang met het vasteland verbindt, maar voeren om een eiland heen. De brug zou in het midden 28 meter hoog zijn, maar als je daarop af vaart, kijk je er toch wat anders tegen aan. Alles ging goed, en even later zaten we aan onze tweede kerstmaaltijd.
[Chantal]

za 27 dec Malacca Strait - Langkawi 

Royal Langkawi Yacht Club

Neptunus had duidelijk geen Kerstgevoelens afgelopen nacht. In plaats van rustig, vreedzaam weer, kregen we de ergste nacht sinds ons vertrek voor onze kiezen. Zelfs erger dan de allereerste dag/nacht van onze reis, van Scheveningen naar Zeebrugge. Die zakt een plaatsje in de top 3.
Aankomst in Langkawi Aan de wind lag het niet eens zo erg. Nee, we waren natuurlijk niet blij met 20 tot 30 knopen bijna pal op de neus, maar de combinatie met de hoge, steile, korte golven deed het hem. Wind tegen stroom, ondiep water, felle wind (maar wel en strakheldere hemel)waren de ingrediënten die Neptunus vannacht gebruikte, en alles bij elkaar werd dat een kermisattractie. We stampten enorm op de golven, elke keer weer zo'n klap tegen de romp. Dat remt enorm af. En VEEL vast water over de boot. Zoveel hebben we nog nooit gehad. Keer op keer hoorden we in de kajuit (als je pech had stond je net in de kuip uitkijk te houden of de stuurautomaat bij te sturen) weer zo'n joekel van en golf overkomen. Woesh!!!!! En vervolgens hoor je het zeewater langzaam van het kajuitdak en in de gangboorden lopen. Zelfs onder de buiskap was het kleddernat, en de kuip, tot en met onze grote brugdek, idem dito.
We begonnen gistermiddag heel conservatief met 1 rifje. Na een tijdje kwam er een bij, en op een gegeven moment hebben we zelf rif 3, dat we zelden gebruiken, ertegenaan gegooid.
En ik had me helemaal ingesteld op en rustig nachtje zonder wind, motoren en lekker slapen tussen de wachten door. No go dus. In plaats daarvan: 
  • vlogen de bananen door de kajuit, 
  • lekten de luiken in de punt flink veel zeewater, 
  • voerde ik op een haar na onze heerlijke kerstmaaltijd aan de vissen (bijna, ik had het niet gered tot aan de zeereling, maar ach, buiten de kuip was ook goed, want om de zoveel seconden overspoelde weer een nieuwe golf het gangboord), 
  • hing de laptop voor het eerst van zijn leven aan het lijntje waarmee we hem borgen, 
  • Hoezo veel blikken???? Dit is nog niet de helft.....waren zowel de windpilot als het helmstokstuurautomaatje wat dwars (en moest je dus elke keer naar de achterkant van de boot waarbij zowel JG als ik natuurlijk net de volle zeewaterlaag kregen, we liepen dus rond in onze onderbroeken),
  • spoelde een stootwil overboord (de andere kon JG nog net redden),
  • en hadden we aan bakboord het zeewater tot aan de planken in onze bilge staan. De afdichting van het gat (bij de ankerlier, waar de ketting doorheen loopt) van de ankerkluis bleek weg te zijn gespoeld, en elke keer wanneer we lekker in de golven beukten, of er weer zo'n heerlijke klets zeewater over kwam, verdwenen er ettelijke liters zeewater via de ankerkluis in onze bilge. 
    JG merkte dat de lampjes van het bedieningspaneel van de koelkast het niet deden, ging op onderzoek uit, lichtte een vloerluik op, en zag het zeewater bijna tot aan de planken staan. Ik, die op de bank lag, was onmiddellijk van mijn zeeziekte af. Geweldig spul, die adrenaline. Maar de koelkast waarschijnlijk kapot. Damn! Zie er hier maar eens tussen Kerst en oud en Nieuw aan een nieuwe te komen. Hopelijk wordt dit geen duur geintje, daarvan hebben we er al genoeg gehad.
  • En tot overmaat van ramp zag ik, toen ik een keer van de kajuittrap afdaalde, een kakkerlak net wegsprinten tussen de motorkist en een wandje. Shit! Ook dat nog. Ik wil niet van die beesten!!!!!!!

Pinical wordt binnenstebuiten gekeerdOm 11 uur 's ochtends voeren we de marina bij Langkawi binnen. Geen rust, want er was VEEL werk aan de winkel. Bijna al onze voorraden staan aan bakboord, onder de banken, en doordat we zo in de golven aan het beuken waren, vreesden we voor de staat van die vakken en inhoud. Ze moesten inderdaad allemaal leeg en worden schoongemaakt. ALLE blikjes stuk voor stuk afgedaan met zoet water. En geloof me dat zijn er VEEL.... In Europa hebben we ons helemaal lens gekocht aan blikken, en er vervolgens nauwelijks van gegeten. Als ik zeg dat we alleen al 19 blikken met knakworstjes hebben, dan moet dat genoeg zeggen over de rest van de blikvoorraad, I say no more..... 
De zeiknatte matrassen uit de voorpiek halen en met zoet water afspoelen (zul je net zien, vlak voor we bezoek krijgen gebeurt er dit), de bilges leeg- en schoonmaken, alles bij elkaar waren we er tot vroeg in de avond mee bezig. 
Wat een klereklus. Maar..... de boot is wel weer erg schoon!!!
En de koelkast kapot, bleek, nadat JG de elektronica met zoet water had nagespoeld, met een tandenborstel schoongemaakt en met contactspray ingespoten. Damn. Nieuw gekocht voordat we vertrokken. Voorlopig wordt het dus koelkast op zijn koelbox, met zakken ijs (en hopen dat in de tussentijd het spul niet al bedorven is...). We hopen dat we snel iemand kunnen bereiken om ons uit de brand te helpen. Geen sprake van dat ik zonder koelkast de Indische Oceaan op ga..... M'n arme buffalo tenderloins, parmezaanse kaasjes, camembert, slagroom, etc etc. Ja stom hè, zoals een mens gehecht kan raken aan dood spul in een koelkast.
Enniewee, het is nu weekend, en we kunnen er dus nu niets aan doen. Hopelijk is niet alles tussen Kerst en Oud en Nieuw dicht, en kunnen we een nieuw onderdeel voor de koelkast bestellen. Dit gooit hopelijk niet te veel roet in het eten voor onze planning.
[Chantal]

O ja, in welk luxe-oord we nu weer zijn? Zie http://www.langkawiyachtclub.com/ Voor ca 6 euro per dag......
[JG]

zo 28 dec Langkawi

Royal Langkawi Yacht Club

Gezusters aan de barWe stonden op tijd op, om Juul van het vliegveld af te halen. Heerlijk om haar weer te zien!

Juul met haar jetlag, en wij met de onrustige zeilnacht en de arbeid van gisteren nog in onze lijven, we deden dus niet zoveel. 
Juul stak haar eerste sigaret op in 16 uur, en nog een en nog een, we banjerden wat door een winkelcentrum, dronken een biertje aan de bar, en nog een, en nog een, aten de laatste buffalo tenderloin op, en doken vroeg het bed in.
[Chantal]

ma 29 dec Langkawi

Royal Langkawi Yacht Club

" Ziet het er zo uit?", vroeg Kees. Kees van de Britt had zich ineens achter zijn oren gekrabd, en bedacht dat hij nog een spare had van de elektronica van hun koelkast. Daar kwam hij mee aan zetten op het moment dat JG naar het internetgebeuren was om uit te zoeken waar er dealers zijn, en of die dealers ons kunnen helpen. 
"Dit ziet er PRECIES zo uit!", zei ik, en vervolgens liep ik JG tegemoet. Dat zou toch een bak zijn zeg......
Inderdaad was dit precies hetzelfde kastje als wat er bij onze koelkast het niet meer We say no more........ deed. JG was een uurtje bezig, en kwam tot de constatering dat de koelkast het met dit andere kastje wel deed, althans de compressor, maar het besturingseenheidje had kennelijk ook een tik gekregen. Maar we zijn voorlopig even uit de brand. We kunnen de koelkast nu handmatig bedienen. Kees wil wel graag zijn spare terug, en dus bestellen we een nieuwe uit Nederland, en tevens een nieuw besturingskastje. Weer een tegenvaller, want met de verzendkosten erbij zijn we bijna zoveel kwijt als we in Nederland hebben uitgegeven aan onze nieuwe koelkast. Zonde geld, maar er is niets aan te doen. 

En waar laat je dat ding naar toe sturen? Keuzes keuzes keuzes. Daar zijn we toch al zo sterk in..... En nu hebben we ook rekening te houden met Juliette, die een ticket terug heeft vanuit Langkawi. Juul en ik liepen naar de ferry jetty (hier vlakbij), om te gaan bellen met Malaysia Airlines en te infomeren naar de mogelijkheden om haar ticket om te zetten zodat ze vanuit Phuket (Thailand) zou kunnen vliegen. Zo gezegd zo gedaan, denk je. Ik zou inmiddels beter moeten weten. Natuurlijk is dat niet een kwestie van een telefoontje. Neeee, je moet eerst een telefoontje kúnnen plegen. Daarvoor moet je eerst op zoek naar een telefoonkaart (4 winkels gehad), dan naar een telefooncel, vervolgens werkte het telefoonnummer niet (gewijzigd zei de computermevrouw), vervolgens naar de tourist information voor het goeie nummer, dan blijkt dat het opgegeven nummer uit teveel cijfers bestaat (aldus dezelfde computermevrouw), terug naar de tourist information, waar we geholpen worden door twee mensen (afzonderlijk), beiden buitengewoon hulpvaardig (hoewel, vaardig???), terwijl er zich nog een derde en een vierde mee bemoeide, en uiteindelijk, na dik een uur, kregen we dan toch Malaysia Airlines aan de telefoon. " Go to the Malaysia Airlines office", was de boodschap. En die is pas de volgende dag weer open...... 
Inmiddels was het internetgebeuren dicht, en konden we dus geen betaling meer doen voor de koelunit via internetbankieren. Doen ze het pakje dan nog wel vandaag weg uit Nederland? We duimen. We besluiten het dan toch maar naar Langkawi te laten sturen. Dat is wel jammer voor Juul, want dan ziet ze alleen Langkawi. Maar misschien gaan Juul en ik nog wel met de ferry naar Penang, zodat ze toch nog iets van het koloniale Azië ziet. We zien het allemaal wel.

In de tijd dat Juul en ik Malaysia Airlines probeerden te bellen, deed JG wat bootklusjes. Toen we terugkwamen zei hij: " Ga er eens even voor zitten." Ik heb geen idee hoe ik erbij kwam, maar het floepte eruit: " Nee hè, niet weer een stag hè." Ja dus. JG had de stagen met de verrekijker geïnspecteerd, en zelfs zonder verrekijker kon je de breuk al bijna zien. Eén van de onderwant stagen is weer kassiewijle. Wéér aan bakboord, wéér het onderwant, en je gelooft het niet, wéér de massief RVS terminal die aan de staaldraad gewalst is. Dus niet de stag zelf, zoals je zou verwachten. Inderdaad, die stag die we ook tussen Tahiti en Moorea braken. Waarna we voorzichtigheidshalve in Tahiti twee nieuwe stagen (voor de zekerheid, omdat we de hoek waarmee de stuurboord stag uit de mast kwam ook niet meer vertrouwden) lieten maken na twee weken gewacht te hebben op de goede terminals uit Nieuw-Zeeland. En dan moet je ook nog eens bedenken dat ik JG in Singapore nog de mast in gehesen heb, en dat hij toen alle stagen en terminals heeft geïnspecteerd. Twee weken geleden.
Wat moet je hier nou mee?
We beginnen echt te denken dat we nooit de oude verstaging in Nederland hadden moeten vervangen. Voor de zekerheid, hebben we dat toen gedaan, omdat de verstaging er toch al een aantal jaren inhing. Ja daag, zekerheid. De oude verstaging, die had zichzelf wel bewezen. Thank God, dat we er daar nog één van als reserve bij ons hebben. Die kunnen we er dus gewoon weer in hangen. We besluiten dus om geen geen nieuwe stag te bestellen.
[Chantal]

di 30 dec Langkawi

Royal Langkawi Yacht Club

Het programma voor vandaag was al klaar. Eerst internetbankieren en de betaling doen voor de koelkastunit, dan boodschappen doen, vervolgens gaan Juul en ik shoppen (joepie), de was ophalen, tig traytjes taxfree bier inslaan, andere stag in de mast hangen, en dan op naar een verlaten baaitje.
En zo geschiedde. Not.
Driekwart gebrokenOK, voor een deel dan. Tot en met het shoppen is het gelukt. De was was nog niet klaar, het bier was op. Vervolgens hees Kees (van de Britt) JG in de mast (fijn, zo'n vent voor de spierkracht, ik was dus daarvan vrijgesteld) om de oude stag (die we in Nederland hadden vervangen) in de mast te hangen in plaats van de kapotte. De terminal bleek voor driekwart door te zijn. Wat hebben wij weer vreselijk mazzel gehad zeg.......! In Singapore geïnspecteerd, en toen was er nog niets aan te zien. Vervolgens hebben we zo ongeveer van Singapore naar Penang gemotord, dus dan heeft zo'n stag niets te lijden. En vanaf Penang naar Langkawi hebben we wel gezeild, en hóe, die shitnacht. Het kan toch niet dat die stag tijdens één zo'n nacht zo ontzettend te lijden heeft dat de terminal breekt? Alweer een fabrieksfout? Dat zou wel erg toevallig zijn. We hebben waarschijnlijk enorm geluk gehad dat we over bakboord voeren (de zeilen aan bakboord), en dat de load dan voor het grootste deel op de stuurboord stagen staat. Opnieuw zijn we een hele vervelende dans ontsprongen, waarbij we de mast hadden kunnen verliezen. 
JG hing de oude stag in de mast, en terwijl ik die aan de onderkant op de dekputting draaide, draaide Kees het stuurboord onderwant vast. En hield daar onmiddellijk weer mee op. "Ja, stop maar, deze is ook kapot!" Nee hè!!! Maar het is waar, je kunt zien dat een van de draden van de stag los zit, op de plek waar de stag uit de terminal (deze keer de terminal onderaan de stag) komt. Ik slaakte een paar kreten die niet geschikt zijn om hier te herhalen. Dit is toch werkelijk niet te geloven!!!!!!!! Twee stagen hebben we in Tahiti vernieuwd. En ze zijn beide kapot!!!!! 
Wat nu? De dichtstbijzijnde tuiger zit in Phuket, Thailand, zo'n 130 mijl hiervandaan. Niet zo heel ver dus, maar we moeten er nog wel komen. We kiezen tussen twee kwaden, en hebben nu in plaats van de stag met die ene losse draad de stag uit Nederland, die met een verkeerde hoek uit de mast komt, in de mast gehangen. 
Dit verhaal met al die stagen is vast niet meer te volgen. Een samenvatting dan: het is shit en het kost weer geld (heeee, en Dit is alvast het mooie plekje waar we morgen liggen gisteren hadden we ook al zo'n geintje.......). En garantie vanuit Tahiti, ja daar kun je natuurlijk naar fluiten als je in Maleisië zit. En we hopen dat de tuiger In Phuket die bijzondere terminals van ons op voorraad heeft, en dat dit gedoe dus niet al te veel roet in het eten gooit voor onze planning.

Ben ik nou zo'n klager? Of hebben we alweer erg toevallig pech? 
OK, je kunt het ook anders zien. Er zitten ook zeer positieve kanten aan:

  • we hebben wederom zeer veel geluk gehad dat we de mast nog hebben. En dit is geen gein;
  • het gebeurt wederom wanneer we tamelijk dichtbij een tuiger zitten;
  • doordat we merkten dat de terminal van de ene stag bijna gebroken was, merkten we ook dat de andere stag kapot was;
  • gelukkig brak de stag niet helemaal tijdens die k**nacht zeilen vanaf Penang, met die k**golven;
  • en gelukkig gebeurt het niet tijdens een oceaanoversteek;
  • en al helemaal niet wanneer we net een paar dagen op de Indische oceaan zitten, met de eerstvolgende tuiger in de Middellandse Zee.

Eigenlijk mogen we dus ontzettend in onze handjes knijpen.....
[Chantal]

wo 31 dec Langkawi

Royal Langkawi Yacht Club - Dayan Bunting

Zonsondergang We hadden met de Britt afgesproken om samen Oud en Nieuw te vieren in een rustig baaitje. Maar voordat we weg konden uit de jachtclub, moesten er nog wat dingen gebeuren. Het belangrijkste was om de tuiger in Phuket op de hoogte te stellen van onze komst, en te vragen of ze alvast de juiste terminals willen bestellen om nieuwe stagen te maken. 
Op internet checkten we waar al onze poststukken uithangen: de stuurautomaat in Engeland (maar nog niets gehoord of het te maken valt), ons nieuwe voorzeil inmiddels langs Malaysian Customs en op het eiland, en de koelkastonderdelen al in Kuala Lumpur!!
We hebben nog nooit zoveel poststukken (onderweg) gehad. 
En over post gesproken......... we kregen vandaag echte post!!!!!!! Rook, de jongste zoon van de Britt, kwam ons een ansichtkaart brengen, die Kees toevallig tussen de post in de jachtclub had gevonden. Post!!! Voor ons!!!! Verstuurd door Lies, op 14 december, aan ons op het adres van Royal Langkawi Yacht Club. Toch knap dat Lies toen al wist dat we hier zouden zijn, want toen wisten wij het in elk geval nog niet!! We checken nergens de post, want wie stuurt ons nou wat als we geen adressen en data doorgeven? Wie weet wat voor post we ondertussen allemaal hebben gemist! Maar Lies, HARTSTIKKE LEUK!!!!!!!

Met champagne op weg naar de BrittIn de loop van de dag motorden/zeilden we naar een idyllische ankerplek vlak bij een zoetwatermeer, tussen hoge limestone-rotswanden, en lekker allenig met de Britt. Aapjes op de kant, gele kwallen in het water, prachtige limestone rotswanden en begroeide hellingen, groen water. Echt een van de mooiere ankerplekken van onze reis. Zo mooi en hoog dat zelfs de iridium er stil van werd; geen bereik tussen die steile hellingen.....

's Avonds togen we naar de Britt, gewapend met flessen champagne. Het is een vreemd idee dat een jaar geleden wij een paar uur later Oud en Nieuw vierden dan Nederland, en dit jaar een paar uur eerder.
De jaarwisseling werd omlijst door bliksemflitsen in de verte als enig vuurwerk. Samen met Lydian en Kees, en kids Karen, Jan, Sally en Rook hebben we lekker getafeld en geborreld en elkaar een heel goed 2004 en een mooie en veilige thuisreis gewenst.
[Chantal]

 

Terug naar boven

Naar januari 2004