Volgende keer vragen we aan
onze logées eerst of ze een certificaat van zeebestendigheid kunnen
overleggen, want Juul had het vanochtend niet breed. Iets te lang binnen
geweest met afwassen, even buiten uitpuffen en frisse lucht inademen. Maar
helaas, dat kwam net te laat, en dus heeft Juul de vissen gevoerd. En dan
5 keer sorry zeggen, omdat ze het zo vervelend vindt dat ze het er
overboord heeft uitgegooid. Ik kan me geen betere plek voorstellen om de
vissen te voeren!!!! Gelukkig ging het daarna beter, en bovendien moesten
we toch aan land. Vandaag moesten we
namelijk met Juul naar de Immigration in Scarborough. We hebben bij de
luchthaven een taxi genomen, prijs afgesproken met hoe-heet-ie-ook-al-weer,
en naar Scarborough gereden. Inmiddels hadden we met de taxichauffeur
afgesproken dat hij ons over 2 uur weer zou komen ophalen. We hebben twee
uurtjes rondgelopen in het levendige stadje. Echt overal winkeltjes of
liever gezegd van die straattentjes met van alles en nog wat. Juul wilde
slippers hebben, want ze liep nog rond op haar winterschoenen, en dat met
30 graden. We zagen leuke in een tentje, handgemaakt met
wat reliëf, en de man kon ze verven in de kleur die je wilde. Binnen 10
minuten droog. Ja ja, dacht ik, maar dat was dus echt zo. Juul dus blij
met 'r nieuwe lichtbruine leren slippertjes. Tot een minuut of 10 later,
want ze liepen voor geen meter, en als je dan ook nog geen teenslippers
gewend bent, is dat natuurlijk een martelgang. Na een tijdje hebben Juul
en ik dus geruild, tot ik ook een kapotte blaar had, en Juul de slippers
besloot om te dopen tot slaapkamerdecoratie. Inmiddels hadden we ook wat
handige dingetjes gekocht bij de ramsj, een tent die Wilson & Dutch
heette. Ja ja, Tobago is ook nog Nederlands geweest (is een keer of 36 van
nationaliteit gewisseld), en dat tentje stond vlak in het Dutch Quarter,
waar het Nederlandse fort ook zou staan (hebben we niet kunnen vinden).
Bij de Immigration bleek dat we eigenlijk voor niets waren gekomen, we
moeten weer als we Tobago verlaten. Zelfs als we naar Trinidad gaan, wat
ik gek vind, want het is hetzelfde land. Maar ja, het zal wel. Scarborough
was best aardig, hoewel de taxichauffeur het 
maar niets vindt.
Charlotteville schijnt veel leuker te zijn (aan de Man of War Bay), maar
dat ligt in het NW, en met wind en stroom tegen is dat niet echt een
lekkere tocht. In Man of War Bay ligt kennelijk ook de Crème Brulée.
Deze Engelsen belden ons onderweg bijna dagelijks met de Iridium telefoon
om hun positie door te geven, die wij dan weer via de SSB de ether
instuurden. Op een bepaald moment lukte de telefoonverbinding niet, en ook
pogingen van onze kant hadden geen resultaat. JG dacht dat ze ook naar
Barbados zouden gaan, ik dacht naar Tobago, maar we wisten het niet zeker.
Toen we ze dus in Barbados nog steeds niet zagen, vonden we dat niet
geweldig. We dachten wel dat hun telefoon kapot was gegaan, maar hadden
toch wel twijfels. Gelukkig mailden ze ons dat ze veilig en wel op 24
december in Tobago waren aangekomen, en dat lazen we gisteren, dus dat was
wel een opluchting.We hadden met onze taxichauffeur afgesproken dat hij ons op de terugweg van Scarborough naar onze ankerbaai bij de supermarkt zou afzetten en zou blijven wachten. En zo geschiedde. Prima supermarkt, de prijzen waren wat minder afschrikwekkend dan in Barbados, met uitzondering van vlees, dat ze hier ook nauwelijks hebben. Groente en fruit koop je hier kennelijk niet in de supermarkt, het is op straat te koop in allerlei tentjes. Wij kochten ons groente en fruit dus in een flinke tent (zo kun je het eigenlijk niet noemen, maar het is ook geen gebouw) naast de supermarkt. De groente en het fruit ziet er echt geweldig uit hier. Heel mooi, veel beter dan op de Canarische eilanden. We hadden onderweg al gezien hoe ontzettend groen het eiland was, dus ik vermoed dat het allemaal lokaal fruit en groente is. Veel onbekende dingen, en we hebben dus ook van alles en nog wat meegenomen, waarvan we gaan uitvinden hoe het smaakt, en wat we ermee in de kombuis kunnen doen. Ben benieuwd!!!
Omdat we vandaag niet echt gesocialised (de spellingchecker zegt gesocialiseerd...) hadden in de ankerbaai, hadden we niets afgesproken met de andere schepen. Eigenlijk bleek er ook niets georganiseerd te zijn. Wel een verschil met Barbados, waar het veel gezelliger was!!
Maar wij hebben het onszelf ook errug gezellig gemaakt,
eerst een goede bodem gelegd, vervolgens de nodige Carib biertjes
genuttigd, met Trafassi (kleine wasjes, grote wasjes, wasjes in de
wasmachien..... weet je wel??) op de achtergrond. Nou ja, achtergrond? Het
was behoorlijk feest aan boord, en de stemming kwam er dan ook goed in.
Jerry Lee Lewis deed er nog een schepje bovenop, en het gevolg was dat we
al iets na half 11 aan de champagne hadden die Juul had meegebracht.
Lekker spulleke!! Wat zou je nog wachten tot 12 uur????? Om 19.00 uur
hebben we de papsen en mamsen gebeld, en natuurlijk even HOENG (Het-Oud-En-Nieuw-Gebeuren)
in Onstwedde. Jammer dat we niet bij dat jaarlijkse gebeuren met de oude
hap zijn, maar ach, er zijn vervelender plekken dan Tobago......Om 24.00 uur hebben we een flink aandeel gehad in de kakofonie van scheepstoeters, en ook het vuurwerk was van de partij, al was het niet van ons. Toch handig om te weten hoe lang (kort dus) zo'n noodvuurpijl in de lucht blijft hangen.....
[Chantal]
We liepen vervolgens met Juul weer terug naar het strandje, en de branding was toch wel wat sterker geworden. Met al die spullen plus branding besloten we in 2 etappes te gaan. JG met Juul en de spullen eerst. Het vertrek vanaf het strandje is eigenlijk nog lastiger dan de aankomst, want je moet een rustig moment afwachten, maar zo'n brandinggolf kan ineens uit het niets tevoorschijn komen. Kom je dwars te liggen, dan ben je de klos, en ga je om. Maar goed, Juul met de spullen in de boot, JG buiten de dingy afwachten wanneer hij kon duwen, erin kon springen en de buitenboordmotor naar beneden kon klappen en starten. Maar dat kreng wilde niet naar beneden klappen!!! Na een kwartier proberen lukte dat eindelijk, maar toen werkte de vooruit en de achteruit niet!!!!! Uiteindelijk besloten ze dus maar te peddelen. Eenmaal terug bij de Pinical kreeg JG hem toch weer aan de praat, terwijl ik aan de kant helemaal lek geprikt werd door de muggen (ik dacht dat je die niet had bij zout water, maar niets is dus minder waar). Ik dacht dus dat het peddelen mij wel bespaard zou blijven, maar nee hoor.... het ding weigerde weer dienst. Toch maar gepeddeld dus, en inmiddels was JG toch aan zijn middel nat geworden. Onhandig zeg, zonder dingylanding!!!!
Juul had inmiddels de spullen die op ons boodschappenlijstje voor haar stonden al uitgestald, plus de dingen die het thuisfront had meegegeven (DANK!!!!!!!!), en het was weer net Sinterklaas....... Hartstikke leuk!!!
Na ongeveer 20 uur reizen, zag Juul er zo'n beetje uit als een vaatdoek, was eigenlijk onmiddellijk zeeziek aan boord (hopelijk door de vermoeidheid getriggerd) en kroop dus vrij snel onder de wol (nou ja, iets minder warms dan). Wij ook, want een beetje extra slaap konden wij ook wel gebruiken.
[Chantal]
We hadden eergisteren onze vertrektijd voor gisteren bepaald, rekening houdend met tijd voor tanken en uitklaren. Maar dat hadden we gisteren al gedaan, en onze vertrektijd niet meer gecorrigeerd. Dat scheelde 3 uur. En bovendien gingen we als een speer weg, zelfs met rif 2 en de genua een stuk ingerold. Ik moest duidelijk weer wennen aan de zee, want ik heb me wel eens beter gevoeld. Ook JG was een beetje katterig.
Gedurende de dag werd duidelijk dat we inderdaad veeeeel te voeg zouden aankomen, en dus hebben we maar wat zuidelijker gestuurd dan nodig was. De genua nog verder ingerold, maar we bleven gaan. En uiteindelijk hebben we 's nachts het grootzeil maar weggehaald, en dat scheelde tenminste een knoop of 2.
Eens kijken of Tobago net zo leuk is als Barbados. Zoals eerder gezegd was er aan het strand in Barbados in de baai een grote strandtent/restaurant/disco genaamd de boatyard. Met een eigen steiger voor de dinghy's van de yachties, douches, wasmachine, jetski's, bar, mooie mensen (blank en zwart), piratenschip, ijsbergen, etc. Fantastische mensen en goede service. De muziek stond de hele dag (en 1/2 nacht) snoeihard aan en dat gaf een enorm leuke sfeer over de ankerbaai. Vonden wij tenminste. Er zullen ongetwijfeld mensen geweest zijn die daar wat minder van gecharmeerd waren. Maar je kunt ook wat verder gaan liggen, en dan had je er nauwelijks last van. Zie www.boatyard.com voor een mooie impressie.
[Chantal & JG]
De Jan Steen en de Heavy Lady zijn vandaag naar resp de Grenadines en Grenada vertrokken. Sven en Sofie hadden de Jade, de Gulli en de Pinical uitgenodigd om 's avonds te komen eten ter afscheid, want de Gulli (en wij) gaan morgen naar Tobago. Een heel leuk afscheid dus. Bin hebben we bij de Tobe achtergelaten, Bin, we hopen dat je daar een goed tijdelijk onderkomen vindt. Maar met ijs aan boord lijkt ons dat geen probleem.... Hopelijk heb je de oceaanoversteek, ondanks alle zeeziekte en ongemakken, toch leuk gevonden. Voor ons was het in elk geval de lekkerste oversteek tot nu toe, ook al was het de langste. Waarschijnlijk zien we Sven en Sofie niet meer, want zij blijven nog tenminste tot 15 januari op Barbados, als de zus van Sven overkomt. De Jade zien we binnenkort waarschijnlijk weer terug als ook zij naar Tobago komen, want de problemen met hun motor en dynamo lijken binnenkort tot het verleden te horen.
[Chantal]
Vandaag wilden we het stadje wel eens zien MET mensen. En dat was geen probleem, echt stampvol. Terug op de Pinical, bleken Bin en Sven met het gastentoilet bezig. Beiden speelden weer diving plumber, en omdat dat geen resultaat opleverde, hebben ze de hele toiletpot er maar afgesloopt, en heeft Sven de slang uiteindelijk, inclusief viezigheid, weten te ontstoppen. Met dank! Hoewel de anderen (Jade en Tobe) naar een lokaal eettentje zouden gaan, moesten wij verstek laten gaan, want JG en Bin zijn nog de hele avond bezig geweest om de wc weer in elkaar te schroeven en gebruiksklaar te maken. Op zich hoeft dat niet zo lang te duren, maar om een of andere reden draaide de kraan wel als hij niet gemonteerd was, maar niet als hij wel gemonteerd was. Over een dwarse kraan / wc te spreken.... Maar goed, hij zit.
[Chantal]
Iedereen had wat te eten en te drinken meegenomen. Wel grappig hoor, een barbecue zonder barbecues. De Jan Steen had hem toch maar niet meegenomen omdat hun kip was bedorven. Dat is zo ongeveer het enige verse vlees dat je hier kunt krijgen. Alleen maar kippenpoten, verder wel wat ander spul, maar alleen ingevroren, en dan heb je het over varkensstaart, tenen, oren e.d. Of lamsvlees waar meer wit dan rood aan zit. Je wordt er onmiddellijk vegetariër van. Maar goed, de barbecue: kampvuur ook niet, want dat is verboden omdat schildpadden hun eitjes op het strand uitbroeden. Op het strand zie je ze trouwens niet hoor, wel in het water. Overdag zie je af en toe een kopje boven het water uitsteken. Maar goed, kerstkleed, lampje erbij, rum en cola, bier, groentecurry (heeeeeeet), minstens 3 salades, chips. En veel geleuter natuurlijk. En nadat we de boel hadden opgebroken, hebben we met een aantal nog een afzakkertje bij ons aan boord genomen.
Toch wel erg leuk dat we in Barbados terecht zijn gekomen......
[Chantal]
Wat hebben we vandaag gedaan. Ik heb 's middags in de kombuis gestaan, want er moest natuurlijk wel een kerstmaal op tafel. Nadat ik de verse tomatensoep en appelmoes had gemaakt zijn we even naar Hidde en Annebeth van de Jan Steen geweest, de vierde Nederlandse boot in de ankerbaai. Zij hadden voor tweede kerstdag het plan gesmeed om een barbecue op het stand te houden, ook heeelemaal niet vervelend. En toen we daar waren, kwam hun Engelse buurman met de dingy voorbij, die de halve ankerbaai probeerde te porren voor het happy hour in The Boatyard om 5 uur. Was dus wederom erg gezellig. Tussendoor ging ik even naar het dorp ging om te pinnen. Echt heel leuk, het is gewoon een stukje Engeland met een Caribisch tintje. Ontzettend vriendelijke mensen, bijna iedereen zegt je gedag, en zelfs een compleet gesprek gehad met een van de locals, gewoon midden op straat. En ondanks mijn culinaire activiteiten van die middag, besloten we het aanbod van Bin, die die dag andere dingen had gedaan, aan te nemen om een hapje te eten bij The Boatyard, samen met Dirk en Linda.
Het is trouwens heel vreemd, Kerst hier. Ondanks de minikerstboom die tegen de maststeun aangeplakt staat, inclusief kerstklokjes, de kerstballen die in de boot hangen en de slinger van engelenhaar, plus als klap op de vuurpijl massa's negers die rondlopen met een kerstmuts op, heb je hier niet de kerstsfeer die we van thuis kennen.
[Chantal]
Dag 23
Vanochtend droomde ik, vlak
voordat ik wakker werd, dat ik kleding aan het kopen was. Hoewel het
winterkleding was, moet mijn onderbewustzijn land geroken hebben in de
buurt. En toen ik even later, mijn ogen uitwrijvend, op de radar keek, zag
ik inderdaad land. Buiten was het was lastiger te ontdekken, maar jawel,
daar was het. Niet zo heel goed te zien, want Barbados is een tamelijk
vlak eiland. Zeg maar niet hoger dan Nederland. In fact, het lijkt
Terschelling wel!!!!!Met het eiland in zicht werden we ingeleide gedaan door een stuk of 10 dolfijnen. Wat een welkom!! Dit is natuurlijk echt hartstikke leuk. We hadden de hoop dat dolfijnen gedurende onze oversteek voor onze boeg zouden buitelen al opgegeven, maar dit was echt de leste beste dag wat dat betreft. En en passant zagen we ook nog een schildpad van zo'n halve tot driekwart meter doorsnee rondspartelen. De verzameling is dus bijna compleet: dolfijnen, walvissen, schildpadden, vliegende vissen, alleen nog geen haaien, maar of we daarom moeten treuren?
Om 11.00 lokale tijd, ofwel 15.00 UTC legden we aan in de commerciële
have van Bridgetown, Barbados. Hoewel dit de 23e (kalender)dag op de
oceaan was, hebben we er dus in totaal 21 dagen en 23 uur over gedaan. In
totaal hebben we 2874 mijl afgelegd, dus met een gemiddelde snelheid van
ongeveer 5,5 knopen. En dat valt ons eigenlijk nog wel mee, gezien die
windstiltes die we gehad hebben. De laatste dagen hebben het gemiddelde
gelukkig nog wat omhoog gehaald. Nog meer statistiekjes kun je straks vinden
onder de button "Allerlei" in het rechtermenu (in de maak).En wat een ontvangst hebben we gehad zeg!!!!!!! Toen we na het inklaren bij de commerciële haven naar de ankerplaats gingen zagen we de Jade al van ver liggen (groen hè...), fijn dat ze goed zijn aangekomen, en de Tobe. Toen wij nog aan het ankeren waren, kwamen zij al aangescheurd met hun dingies, en vervolgens aan boord. Even later hebben we de champagne ontkurkt, en die samen met Dirk en Linda, Sven en Sofie ons goed laten smaken. Het nuttigen van drankjes werd (heel vervelend....) voortgezet op de kant, nadat ons verwelkomers ons even wegwijs hadden gemaakt in The Boatyard (zo heet die strandtent, annex kroeg met allerlei faciliteiten voor yachties. Echt geweldig, je legt je dingy aan het dingy dock, en je stapt zo de kroeg annex strandtent binnen. Caribisch muziekje, tropische cocktails..... Het paradijs is helemaal compleet..... Als yachtie word je gelijk gebrandmerkt, want je hebt een papieren armbandje om, en dat heeft een andere kleur dan de rest van het volk, dat overigens moet betalen om daar te zijn. Toch maar even snel boodschappen gedaan, want morgen is het Kerst! En terug in de kroeg waren daar inmiddels ook Bob en Karin van de Heavy Lady, met hun opstapper Dirk en de ouders van Bob. Gezellig!!! 's Avonds uit eten geweest met Dirk, Linda, Sven, Sofie en twee Zweden, Per en Gunild, en daarna zonder Zweden aan boord van de Jade nog doorgezakt. Wat een aankomst!!!!!!!!!
Natuurlijk kwamen ook de sterke verhalen aan bod. Niemand komt zonder kleerscheuren de oceaan over, het is tenslotte toch een slijtageslag, maar Dirk en Linda spanden de kroon. We wisten al dat hun motor er onderweg mee was gestopt, en dat ze dus nauwelijks stroom konden gebruiken. Dat er radiostilte was vonden wij dus niet zo vreemd. Op zich heb je een zeilboot, dus zonder motor kun je tenminste nog wel varen. En ze hadden ook een windvaanstuurinstallatie, dus zonder stroom. Maar omdat die wat teveel slingerde naar de zin van Dirk en Linda, besloot Dirk (al voor de derde keer geloof ik) het ding nog eens uit elkaar te halen en in elkaar te zetten. En........ plons....... een van de onderdelen viel in het water. Ze hebben dus 9 dagen op de hand moeten sturen, en dat is geen sinecure. Dat wil je dus ECHT niet. We zijn dus echt heel blij dat ze veilig zijn aangekomen. Aanvankelijk wilden ze ook naar Tobago, net als wij, maar aangezien Barbados dichterbij was, en de Tobe hen wilde opvangen, hadden ze koers verlegd (met dagafstanden van 20 mijl, op zijn laagst....). Sven liep continu met handmarifoon op zak (ondertussen nog steeds radiostilte), en hoewel hij absoluut geen ochtendmens is, was hij onmiddellijk uit de veren toen de Jade hen op een dag opriep om half zeven 's ochtends. Ook de Noorse Gulli, die speciaal voor de Jade naar Barbados was uitgeweken, hielp mee. Echt geweldig. Als het nog een dag langer had geduurd, had Sven waarschijnlijk een zoekactie gestart.
[Chantal]
Dag 22
Ik had het een paar dagen
geleden al zien aankomen, maar nu was er geen twijfel meer mogelijk.
Hoopte ik een paar dagen geleden dat we onze snelheid nog ietsiepietsie op
konden voeren, inmiddels zouden we dan 7,4 knopen gemiddeld moeten halen
om voor het donker Tobago te halen. En hoewel we toch nog een aardige
snelheid hadden, was die toch lager dan gisteren omdat de golven hoger
waren geworden, en dus ook de golfdalen (met minder wind) dieper. Nadat ik
's ochtends het Big Fish net had uitgeluisterd en ons had gemeld, hielden
we beraad. 's Nachts Tobago aanlopen werd in de pilot afgeraden. Wat we
niet echt begrijpen, want het lijkt niet zo heel lastig. Maar laten we
toch maar wijs zijn. Bijliggen voor de kust van Tobago, die niet echt een
lijzijde heeft, was geen optie, want dan zouden we teveel verlijeren. Het
vooruitzicht om zeil te minderen en dan nog bijna de hele nacht rondjes te
varen voor de kust van Tobago zagen we ook niet zitten. Het werd dus optie
3. WE GAAN NAAR BARBADOS!!!!!!!! Dat is iets dichterbij (vanaf het moment
van besluit nog 180 mijl), en daar zouden we dan morgen in de loop van de
dag aankomen in plaats van na zonsondergang. En dat is nog leuk ook,
waarschijnlijk liggen daar de Jade en de Heavy Lady ook nog wel, en
bovendien is het het enige niet vulkanische Caribische eiland, en dan
hebben we dat tenminste ook gezien. Verder schijnt het vooral toeristisch
te zijn. We hoeven niet bang te zijn dat we daar te lang blijven liggen
(na 3 weken oceaan schijn je voorlopig even niet meer te hoeven - al denk
ik dat dat wel meevalt, maar dan spreek ik voor mezelf), want we hebben
een goeie stok achter de deur, nl Juul (mijn jongere zus) die op 30
december aankomt in Tobago.En dan verandert ineens je hele dag, als je beseft dat je morgen aankomt. Allerlei klussen moeten ineens worden gedaan, dus we zijn de hele dag druk bezig geweest. JG en ik tenminste, want Bin is weer zeeziek. JG heeft de bulletalies anders gemaakt, de rest van de bilge leeggepompt (omdat we, nu we de koers hebben verlegd, onder helling liggen, kon er weer wat water weggepompt worden), lijnen aan de stootwillen gemaakt (de oude begonnen allemaal te rafelen, en hebben we dus vervangen), we hebben water gemaakt (want de tank was leeg na het akkefietje van gisteren), ik moest ineens een nieuw gastlandvlaggetje maken (daar ben je dus bijna een hele dag mee bezig, maar het resultaat is dan ook super!!), de medische lijst moest definitief worden gemaakt en van een officiëlige tekst worden voorzien (foei) etc etc. Hard werken dus! Maar we (ik tenminste) zijn wel helemaal excited!! Ennuh, zeiden we niet dat we voor de Kerst aan zouden komen..........?????!!!!!!
[Chantal]
Dag 21
Ik had vandaag een absolute off-day. Echt barstende koppijn, giga-chagrijnig, een mok rijst die door de kajuit heen vliegt, van een blik op de zeereling werd ik al helemaal niet vrolijk, nog steeds een k..zee met die s...golven, en echt totaal nergens zin in. Zelfs niet in de website bijwerken. En geen warm water uit de douchekraan toen ik me even wilde afspoelen. En ja hoor. Dat kon er nog wel bij. Een slang was van de boiler afgegaan, en de waterpomp had dus vrolijk bijna al onze watervoorraad in de bilge gepompt. Konden we dus weer aan het werk. Het water stond met name onder ons bed in de achterkajuit, in verschillende compartimenten waartussen geen verbinding zit. Dat betekende dus uit ieder compartiment water wegpompen. Omdat we niet overal bij konden, heeft JG een gat moeten boren in een van de houten planken. Verder bleken de plastic boxen waarin ik ooit de bouten, moeren en ringetjes in had gesorteerd, in het opbergvak open te zijn gegaan. Is dat een beetje een excuus voor mijn chagrijn?
Er is volgens mij nog geen dag geweest dat we lekker hebben kunnen niksen, zonder iets te moeten doen. Maar aan de andere kant, het had veel erger kunnen zijn. Ditzelfde zal je gebeuren aan het begin van de oversteek, en je zult maar geen watermaker aan boord hebben. Dat is wel even heel andere koek. We hebben natuurlijk ook wel reservewater aan boord, een liter of 60 schat ik, maar dat is dan natuurlijk maar peanuts.
En die zee kan dan wel heel vervelend zijn (iedereen op het Big Fish net klaagt over de "confused sea"), we gaan wel hard!! We hebben vandaag ons absolute dagrecord behaald, met 171 mijl op de teller!!! Dat is ruim 7 knopen gemiddeld. Nog ca 370 mijl naar Tobago.
[Chantal]
Dag 20
We hebben vandaag trouwens 2 vrachtschepen gezien. Teken dat we weer wat dichter bij de bewoonde wereld komen...
Verder moet me natuurlijk nog wel even de dagafstand van het hart: een record van 162 mijl, en dat terwijl we gisteren nog anderhalf uur hebben bijgelegen om Bin voor diving plumber te laten spelen. En de snelheidsrecords vlogen ons ook om de oren, 9,9 knopen, 10,7 knopen, het kon niet op!!! Nog 540 mijl naar Tobago. Onze ETA (estimated time of arrival) ziet er bij deze snelheden ineens heeeel anders uit. Misschien eerste kerstdag??
Op het SSB net riep Sven van de Toby (Vlaams) ons op. Helaas was de ontvangst zeer slecht, ook op andere kanalen, en hebben we alleen het begin kunnen opvangen, maar daaruit wel kunnen afleiden dat de Jade veilig Barbados is aangelopen. We zijn echt heel blij dat dat Dirk en Linda goed gelukt is.
[Chantal]
Dag 19
De Heavy
Lady is vandaag Barbados binnengelopen. Zij zijn anderhalve dag eerder
vertrokken dan wij, en hebben er dus een heel wat snellere overtocht op
zitten dan wij. Zij hebben nog kunnen profiteren, in elk geval qua
afstand, van 1,5 dag forse wind extra in het begin, en daarmee hebben ze
voor het grootste deel de windstiltes die wij hadden kunnen ontlopen.
Alleen de laatste 2 dagen hadden wij meer wind dan zij, en de rest van de
tijd was het andersom. Moet je nagaan hoeveel tijd dat kan schelen. Wij
hebben dus vandaag weer lekker kunnen zeilen, en zoals het er naar
uitziet, kunnen we dat blijven doen tot we in de Carib zijn. Op zich was
een uurtje windstilte vandaag best welkom geweest (het is ook nooit
goed....), want het project "toilet ontstoppen" had nog steeds
niet tot resultaat geleid, en de volgend optie was om het van buitenaf te
proberen. Het gat zit onder de waterlijn, en Bin zag het wel zitten om het
te proberen. We zijn dus met de kop op de wind gaan bijliggen, zodat we
bijna stil lagen en de beweging van de boot beperkt werd. Geen motor, want
je wilt niet in die schroef terecht komen. Vervolgens ging Bin, gewapend
met duikbril en een plopper (wie heeft er nou zo'n ding aan boord?) te
water. Natuurlijk wel met een tuigje aan en aangelijnd aan de boot. Maar
helaas, het mocht niet baten. Hij heeft wel een kijkje kunnen nemen, en de
flora en fauna aan de onderkant van de Pinical kunnen bestuderen. Ondanks
de dure, vreselijk giftige troep (waarvan we niet durven zeggen wat het
is) zijn er toch behoorlijk wat eendekokkels die zich aan de achterkant
hebben "gezuignapt", plus nog wat ander ongeïdentificeerd spul
bij de waterlijn. Als ze al van een bepaald geslacht waren, zal dat
binnenkort niet meer het geval zijn.Verder zijn we er achter dat de theorie van spinakeren bij de Pinical niet zo geweldig werkt. We voeren de halfwinder (die eigenlijk een ATS is, een asymmetrische toerspinaker) meestal vliegend, niet met de halshoek op de punt maar op de boom. Die boom moet je volgens de theorie dwars op de wind voeren, maar dan valt het lijk aan loef in. Klinkt leken misschien vreemd in de oren, maar een lijk is een rand van een zeil.
O ja, om 16.00 UTC hadden we er 2.216 mijl opzitten, met nog 704 to go naar Tobago. Onze dagafstand was 126 mijl.
[Chantal]
Dag 18
Om 16.00 UTC hadden we 142 mijl
afgelegd. Volgens mij hadden we de grootste dagafstand van het Big Fish
net, maar alles wat vóór ons zit heeft kennelijk nauwelijks of geen
wind. Eindelijk een acceptabele dagafstand dus, maar eigenlijk willen we
boven de 150 mijl per dag scoren. Net niet dus deze keer, maar voor ons is
dit al bijna een record. Op de eerste en tweede dag van onze oversteek na,
hebben we eigenlijk best abominabele dagafstanden gehad als gevolg van het
lichte weer. Maar vannacht en vandaag heeft het goed gewaaid, zo'n 12 tot
15 knopen, en we hebben dan ook heerlijk gezeild. Totdat Pinical er de
balen van kreeg, hij is het zeker niet meer gewend om zo lang achter
elkaar zo'n tempo vol te houden. Want was het niet de stuurautomaat die
van slag af was en ons de verkeerde kant op stuurde, dan was het wel het
lummelbeslag (waarmee de giek op de mast zit) dat eruit was getrild of de
halfwinder die dreigde om de genua te rollen en dat uiteindelijk ook deed.
Dat lummelbeslag had JG dagelijks in de gaten gehouden op zijn
Dashewrondje, want dat was wat onwillig. JG had er al een moer op
gedraaid, maar omdat dat
lawaai maakte er weer afgehaald (inmiddels zitten
er 2 op). En die halfwinder om de stag, dat hadden we ook al eerder gehad.
Toen hadden we de halfwinder er zelf omheen gewikkeld, maar dat is een
flinke klus met 114m2. We probeerden nu een andere tactiek. Namelijk
grootzeil strak en vervolgens rondjes draaien met de motor aan. En dat
werkte! Ging wel sneller dan de vorige keer, maar het is wel risicovoller,
want dat dunne doek zal maar ergens achter blijven haken. Maar goed, het
werkte.Voor Bin stond vandaag weer het ontstoppen van het toilet op het programma. Daar had hij duidelijk niet echt veel zin in (ja, wie zou daar wel zin in hebben), want hij was ineens actief met andere dingen doen, lijnen opschieten, boot schrobben, waterflessen bijvullen e.d.. Misschien moeten we vaker zo'n vieze worst voor zijn neus hangen want dit zijn we niet gewend....:-). In het tweede deel van de middag had hij eindelijk voldoende moed verzameld en ging aan de slag (wederom met tussenposes) met de stagdraad. Maar no go, en aan het einde van de dag was niet alleen het toilet verstopt, maar ook de afvoer van het wasbakje in de natte cel voorin de boot. Gaat lekker! Misschien aangroei aan de buitenkant?
JG heeft de boot van binnen schoongemaakt, en ikzelf heb eigenlijk niet zo heel veel uitgevreten omdat ik niet lekker was (wat koorts, en het was vandaag vies warm, dus dat kwam er nog eens bovenop). Wel heb ik weer kokkie gespeeld, en hoewel we eigenlijk nasi hadden bedacht, hadden we daar geen zin in. Het werden aspergesoep en tapas. O ja, en 's ochtends weer een vers brood gebakken. O ja, en Big Fish net uitgeluisterd en het weer bekeken. En bezig geweest met de medische lijst voor de douane (never-ending story). De Jade meldt zich nog steeds niet op het Big Fish net, maar we hoorden daar wel dat ze via een ander schip een melding hadden gedaan dat ze een of andere technicus aan boord hadden gehad van een duikschool (ook toevallig als je die op de oceaan tegenkomt???), maar dat die hun motor ook niet aan de praat had gekregen. De diesel was vervuild (waarschijnlijk bacteriologisch), de motor was daardoor oververhit geraakt, dus wij vrezen het ergste voor hun portemonnee. Op het Big Fish net meldde de Maverick (uit de VS) gisteren trouwens dat ze water maakten, en de oorzaak niet konden vinden. Ze waren toen nog slechts 20 mijl van hun bestemming verwijderd. Vandaag meldden ze dat ze de oorzaak gevonden hadden: delaminering van de polyester romp, het deel vlak voor de kiel. Ze konden met de bilgepompen net het inkomende water bijhouden, en ze hebben heel veel geluk gehad dat ze zo dicht bij hun bestemming waren. Om e.e.a. te repareren moet de betimmering uit de boot worden verwijderd, dus dan heb je het echt over een major reparatie. Het klinkt ons trouwens hetzelfde in de oren als wat Hans-Elias en Inez van de Nexxus vorig jaar op hun rondje Atlantische Oceaan hebben gehad met hun schip. Zij konden het oplossen met een aantal extra glasmatten, maar dat is hier dus duidelijk niet het geval.
[Chantal]
Dag 17
De wind blies vandaag zo'n 12
knopen gemiddeld, en daar waren we heel blij mee. We merken wel dat we
toch wat knoopjes wind nodig hebben voordat we echt lekker lopen. Als de
wind minder dan 10 knopen is valt de halfwinder met name door de swell in
ieder golfdal in, en dan klappert ook het grootzeil. Niet echt lekker voor
je (gemoeds)rust. Vandaag dus weer redelijk actief zeilen en iedere keer
de trim van de halfwinder aanpassen. De zee was wat "confused"
zoals die Engelsen zeggen. Swell van twee kanten: een meter of 3 uit het N
en ca 1 tot 2 m uit het O. Een beetje katterigheid is het gevolg. Het is
trouwens heel gek, maar na een paar dagen windstilte moet je gewoon weer
een beetje inslingeren.Bin is de hele dag, met een boel tussenposes (dat laatste het grootste deel van de dag), bezig geweest met het verstopte toilet in de natte cel voor de gasten. Duidelijk niet zijn favoriete bezigheid, net als vissen schoonmaken, maar omdat het zijn boodschap betrof, had hij die hoofdprijs gewonnen. Om 3 uur 's middags kwam hij tot dezelfde conclusie als die JG 's ochtends al had getrokken, en had het probleem gelocaliseerd. En nu nog oplossen! We hadden de veer, die al jaren in de gereedschapskist zat, thuis gelaten, want die hadden we toch maar zelden gebruikt. Zul je net zien. Maar met de nodige creativiteit kom je ook een eind. Bin gaat het morgen dus weer proberen, deze keer met een stuk stagdraad door een tuinslang. Hopelijk is de klus dan binnen een kwartier geklaard.
De hoop om vóór Kerst aan te komen hebben we zo'n beetje laten varen. Nog niet helemaal, maar die kans is wel heeeeeeel klein. Ik schat nu in dat we op 2e kerstdag aankomen of 1 of 2 dagen later. Met Kerst aankomen zal wel een dure aangelegenheid zijn, want als je buiten kantoortijden en op zaterdagen al extra moet betalen, zul je met Kerst wel helemaal de hoofdprijs moeten betalen.
Van de Jade, die motorpech heeft, en dus haar accu's niet meer kan laden (behalve dan via 1 zonnepaneel) hebben we trouwens niets meer gehoord, ook niet via het Big Fish net. Waarschijnlijk houden ze radiostilte om stroom te sparen. Ze zouden op Barbados worden geholpen door de Toby (Sven en Sofie), en dat zal zo'n beetje vandaag of morgen gaan gebeuren schat ik in. We hopen dat Dirk en Linda veilig hun anker kunnen uitgooien; het is in elk geval erg fijn dat ze worden geholpen door de Toby. De initiatiefnemer van het SSB Big Fish net, Russel van Blue Highway (uit de VS) is inmiddels aangekomen (ook op Tobago by the way), en het is leuk dat het gewoon wordt voortgezet. Het netcontrol wordt bij toerbeurt gedaan door een aantal andere schepen, en zodra die weer bijna binnen zijn, worden er weer nieuwe netcontrollers gevraagd. Russel was de perfecte netcontroller, altijd heel vrolijk en positief, een beetje een hoge stem, heel veel intonatie en gezelligheid. Met hem als netcontroller lijkt het een beetje op Robin Williams "Gooooooooodmorning Vietnam...!" We hebben al zitten bedenken wat voor beroep hij zou uitoefenen, en we hebben al van alles bedacht, voor de hand ligt natuurlijk salesman, maar veilingmeester, tweedehands autoverkoper (Blue Highway...), bingopresentator of tv-dominee komen ook heel goed in aanmerking.
Vandaag om 16.00 UTC hadden we er 1.948 mijl op zitten. Onze dagafstand was 120 mijl. Nog niet echt heel veel dus, maar hij gaat gelukkig weer ietwat omhoog. We hebben de afgelopen dagen wat zuidelijker aangehouden om wind op te pikken, en dat heeft dus wel wat gewerkt. Na het sms-berichtje van mijn paps besloten we nu een directe koers naar Tobago te volgen, want met ingang van zaterdag schijnt het beter te worden!!!
[Chantal]
Dag 16
Vannacht hebben
we alledrie slecht geslapen. Tijdens de wacht van JG hebben we de
halfwinder nog laten staan, dat ging lekker snel. Omdat de wind toch wat
meer vlagerig werd, hebben we de halfwinder aan het begin van mijn wacht
verwisseld voor de genua, en dat neemt altijd de nodige tijd in beslag.
Bin moest toen ook wakker worden, omdat de halfwinder onder in de punt,
waar hij slaapt, wordt opgeborgen. En omdat de wind weer wat inzakte werd
de rest van de nacht ook tamelijk onrustig. 's Ochtends wakkerde de wind
weer aan, misschien heeft ons besluit om zuidelijker te gaan varen
eindelijk rendement opgeleverd in de vorm van (meer) wind. En nog voor het
ontbijt zetten we de halfwinder weer. Ik had niet moeten zeggen dat dat
soort dingen nu gesmeerd lopen, want prompt gaat het fout. De stuurboord
schoot schoot (2x!) namelijk los van de lier bij het opzetten (had ik
kennelijk niet goed gedaan), en dus vloog die kant van het zeil de lucht
in. En tot overmaat van ramp, Murphy deed zich weer gelden, klikte Bin per
ongeluk ook de bakboord schoot los, dus toen vloog alle 114m2 de lucht in.
Maar met wat kracht en een pikhaak was die snel weer binnen en stond hij
er weer netjes bij.Om 09.45 luister ik altijd het Big Fish net uit op de SSB, waar we ons vandaag hebben aangemeld. Vanaf vandaag melden we daar dagelijks onze positie en weersomstandigheden. Dat is leuk, handig en veilig.
Vlak daarna, ik was nog de posities en (m.n.) de weersomstandigheden van de andere Big Fishes (die ik altijd noteer) aan het bekijken, en Bin het ontbijt aan het klaarmaken, riep JG ons naar buiten om te helpen. De bakboord schoot van de halfwinder was namelijk op een of andere manier losgeschoten, natuurlijk waaide het toen net wat harder, zo'n 16 knopen, en de halfwinder had zich om de voorstag gedraaid, zowel bovenaan als onderaan, doch dan in tegengestelde richting. Het midden vatte wind, dus uit zichzelf kwam dit niet goed. Met vereende krachten hebben we de halfwinder tig keer om de stag heen gedraaid, eerst de ene kant op en toen de andere kant. Na anderhalf uur lag hij op het dek, en dat was weer genoeg halfwinder voor vandaag. Die had kennelijk een baaldag, dus de rest van de dag hebben we in plaats daarvan de genua bij gehad.
Vandaag hebben we weer een schip, een containercarrier, gezien (het derde), deze keer overdag. Om 16.00 UTC hadden we 1.828 mijl afgelegd, met een dagafstand van 11 mijl. Nog niet om over naar huis te schrijven (wat we overigens nog wel trouw doen....).
[Chantal]
Dag 15
At last!!!!
Wind!!! Vanochtend kon Bin tijdens zijn wacht zijn lol op, want de wind
blies ruim 12 knopen. In de loop van de ochtend nam dat af tot een knoop
of 5 tot 8. Beter dan niets dus, hoewel nog wel een pietsie weinig voor de
halfwinder. Omdat er redelijke swell was, valt de halfwinder namelijk in
de golfdalen in. Geen luie dag dus, maar continu bezig zijn met de
halfwinder. Dat is toch wel een hele kunst hoor, dat spinakerzeilen. Met
wat meer wind kan iedereen snelheid maken, maar bij licht weer moet je het
bewijzen.Volgens Herb de weergoeroe is er boven de 15e breedtegraad nog geen passaat, op de 15e moet je geluk hebben, en daar beneden begint het pas een klein beetje. Hij ziet nog geen verandering in de situatie tot tenminste donderdag, en dat is zover als hij kan kijken.
's Avonds wakkerde de wind een beetje aan, maar 's nachts viel hij weer terug naar zo'n 8 a 10 knopen. De verleiding was groot om 's nachts de halfwinder te laten staan, maar we hebben hem toch maar voor de nacht gestreken, en zijn verder gegaan op het grootzeil en de genua op de boom.
De stand Pinical - vissen is inmiddels trouwens 4-1. We bleken vanochtend een vis aan de haak te hebben, maar deze keer was het een lang maar heel dun, smal geval, dus die hebben we weer aan de oceaan gedoneerd. Ik denk niet dat ie de bodem, zo'n 4 kilometer naar beneden, zal halen. We hebben het diepste stuk van de oceaan overigens al gehad, zo'n vijf en een halve kilometer. Op ons traject tenminste, er zijn nog wel diepere stukken. Het diepste wat ik gezien heb was zes en een halve kilometer. Dat kan je je trouwens helemaal niet voorstellen als je er bovenop dobbert.
Vandaag om 16.00 UTC hadden we er 1.717 mijl op zitten, met een dagafstand van 113 mijl. Wanneer komen die mooie dagafstanden nou eens?
[Chantal]
Dag 14
Het wordt wat
eentonig, maar we hebben nog steeds geen wind. We zijn al vanaf
gisteravond aan het motoren. JG heeft gisteren onze dieselvoorraad
geprobeerd te benaderen, en we zouden toen nog ca 50 uur kunnen motoren
bij windstilte, rekening houdend met stroom draaien tot aankomst, reserve
voor motoren bij aankomst en een voorzichtigheidsmarge i.v.m.
onnauwkeurigheid. Dat betekent dus dat we nu al de helft van die 50 uur
verbruikt hebben. En nog niet al te efficiënt ook, want JG heeft vandaag
in het kraaiennest gezeten. Hij is dik
anderhalf uur de mast in geweest om het profiel van het genuarolsysteem te
repareren. (De zee was namelijk zo vlak, dat we besloten hebben om dat
toch te doen. Windstilte kan ook zijn voordelen hebben....) Dat kon alleen
met de genua uitgerold, daarvoor moesten we een ruime koers varen t.o.v.
de wind, ook al was die slechts 4 knopen. Wel motorend om de vaart erin te
houden, zodat de zijwaartse beweging van het schip zo veel mogelijk werd
beperkt. En dat betekende naar het NW varen. Shit, een uur of 4 diesel
verstookt. Maar ja, het profiel is provisorisch gerepareerd. Het profiel
bestaat namelijk uit een aantal stukken met daartussen koppelstukjes. Het
koppelstukje tussen het bovenste en een na bovenste stuk was kapot, en kon
er zelfs niet meer uit. Met de nodige creativiteit heeft JG ervoor gezorgd
dat het bovenste profiel niet meer omhoog kan, zodat het tegen het profiel
eronder wordt gedrukt. We konden gelijk de proef op de som nemen om te
kijken of het werkte, want het bovenste deel van de pees van de genua was
uit het profiel, en daarom moest de genua eerst naar beneden, en
vervolgens weer naar boven. Is allemaal goed gegaan. We moeten wel een
beetje voorzichtig zijn met in- en uitrollen, en zeilwisselingen doen we
alleen als het echt niet anders kan. Nou, JG is nu dus eindelijk ook de
mast in geweest. Wie kan dat nou zeggen, dat ie midden op de oceaan de mast
is in geweest? Ik had het zelf ook wel stoer gevonden, maar JG wilde de
inspectie zelf doen.
Vanochtend zagen we weer een walvis, en een tijd later ook grienden (grote
dolfijnen). Allemaal op wat grotere afstand, dus dat is wel jammer, maar
natuurlijk toch geweldig. Over vissen gesproken, de stand Pinical - Vissen
is nu 3-1. We hebben weer een dorade gevangen, nog groter dan de vorige.
Deze keer heeft Wout gezorgd voor de vangst. Wout is een geelgroene vis
van ca 15 cm, die JG voor zijn verjaardag had gekregen van zijn Groningse
vrienden. Hij heeft wat genetische manipulatie ondergaan, want de haakjes
waren niet geschikt voor oceaanvissen (te klein), dus Bin heeft er een
grote tweehaak aan gefabriekt. Deze dorade is goed voor 2 maaltijden. Het
enige jammere is dat die beesten meestal pas gaan happen als ik al bezig
ben met koken..... Maar het menu werd dus wat gemodificeerd. Deze keer
heeft JG trouwens de vis schoongemaakt, zij het met een wat minder
verfijnde methode als Bin en ik bij de vorige (understatement). (Bin is
heel stoer tot de vis binnen is, maar zodra hij gefileerd moet worden,
heeft hij last van zijn geweten. Deze keer gooide ik trouwens de dorade met het vel en al de pan in, en dat laat inderdaad heel
gemakkelijk los als de vis eenmaal gebakken is. De (stevige) graat
trouwens ook, eenmaal gebakken vallen de filetjes er zo ongeveer vanaf.O, by the way, ik heb vandaag ons eerste brood gebakken, en wel met de wonderpan. Gisteren hebben Dennis en Ank op internet opgezocht hoe die gebruikt moest worden. Heel goed gelukt, dus nou willen de mannen natuurlijk die gedroogde stokbroden niet meer opeten. Dat zullen we nog wel eens zien... Het brood heeft er trouwens een dik uur ingezeten (i.t.t het beloofde half uur door Anja van de Ace), dus de besparing van gas t.o.v. de oven valt nog te bezien. Volgende keer het gas iets hoger zetten, misschien helpt dat.
Vandaag om 16.00 UTC hadden we 1.604 mijl afgelegd, met een dagafstand van 109 mijl.
[Chantal]
Dag 13
Na een dikke dag bijna aan een stuk door voortgestuwd te zijn door het
ijzeren zeil, kon (alweer!) om 8.00 uur de motor weer uit. We hebben weer
de antipassaatwind, Bin noemt hem al de passeerwind, te pakken, namelijk
ZZW, met een knoop of 7 gemiddeld. Niet veel dus, maar aan te wind zeilend
(schuin ertegen in) is dat voldoende voor een knoop of 3 a 4 voortgang,
precies in de goede richting. Het gaat weliswaar niet hard, maar we zeilen
tenminste. Dat kan de Crème Brulee, waar we bijna dagelijks via de
Iridium contact mee hebben, niet zeggen. Zij hebben meestal nog minder
wind dan wij, hoewel ze zuidelijker zitten. Ze hebben inmiddels bijna al
hun diesel verstookt, en dobberen nu rond met 1 a 2 knopen, zelfs niet
genoeg voor de spinaker. Ik hoorde vanochtend op het Big Fish net dat de
famous Herb (voor niet ingewijden: de vrijwillige, doch strenge
weergoeroe uit Canada die een heleboel yachties voorziet van
weerinformatie. Dagelijks inchecken en je weersomstandigheden doorgeven,
en wee gebeente als je barometer niet geijkt is) heeft gemeld dat de
passaatwinden pas beneden de 16 graden zijn te vinden. Hiernaast zie je
een van onze weerfaxen van vandaag. Afgelopen dagen hebben we een hele
parade van lagedrukgebieden ten N van ons langs zien komen, met de nodige
Gale, Storm of Developing Storm waarschuwingen. Dat is hiernaast goed te
zien. Vandaag heeft het linker lagedrukgebied voor ZW wind bij ons
gezorgd.Wij hebben aan het begin van onze oversteek gekozen voor de directe lijn naar Tobago (rhumbline), volgens de statistieken toch de snelste route (in tegenstelling tot wat iedereen denkt, maar de extra knopen wind die je pakt als je zuidelijker vaart maken de extra mijlen statistisch gezien niet goed. Dit wordt overigens ook onderschreven door het software programma Visual Passage Planner). In dit geval dus misschien verkeerd gegokt. Afgaande op de windomstandigheden gedurende onze reis tot de Canarische eilanden hadden we misschien beter moeten weten..... de statistieken zijn voor ons tot nu toe nog verre van van toepassing. Maar ja. In elk geval is het voor ons geen optie om zover zuidelijk af te zakken. Zeker niet met deze wind, want dan zouden we oostelijker dan Z moeten gaan varen, en dat gaat ons te ver. Maar aan de andere kant, misschien hebben we niet verkeerd gegokt. De schepen die wel wat zuidelijker aanhielden, zijn grotendeels uitgeweken naar de Kaap Verdische eilanden vanwege te weinig wind, met het doel om daar diesel te bunkeren en de passaat af te wachten. En op weg daarnaar toe kreeg een flink lagedrukgebied hen te pakken, en hebben ze een andere kant van de oceaan leren kennen. We spraken een paar dagen geleden met Thijs en Nicolette van de Tramontana over de SSB, en het moraal had daar aan boord zwaar te lijden, zeker omdat ook nog eens een keer de motor ermee ophield. We hopen echt dat ze de moed niet laten zakken, en aan hun plan vasthouden. Datzelfde lagedrukgebied zorgde trouwens voor de gevreesde zuidenwinden (altijd storm) op de Canarische eilanden. Dat gebeurt een paar keer per jaar, en dan is het altijd goed raak. De afgelopen dagen hebben de Canarische eilanden meerdere zuidenwinden gehad vanuit die parade van lagedrukgebieden. So much voor statistieken....
Vanochtend tijdens het ontbijt merkten we dat een van de kapjes van een
luchthapper was verdwenen. Waarschijnlijk is de genuaschoot erachter
blijven hangen. Onze eigen stomme schuld, want we weten dat die dingen
niet geweldig vastzitten (truc van de fabrikant om er meer te verkopen
waarschijnlijk), en het borgen van het kapje d.m.v. een lijntje aan de
doradebox stond al in Nederland op onze to-do lijst. Niet zo hoof op de
prioriteitenlijst, en nu zitten we zonder. In Nederland hadden we al stad
en land afgezocht zoor zo'n kapje, want we misten er al een, en zo'n
zoektocht staat ons nu weer te wachten. Stom, stom, stom. Maar
overkomelijk. Wat minder is, is dat JG tijdens zijn "Dashewrondje"
(ingewijden weten wat dat is) zag dat het bovenste profiel van het
genuarolsysteem los zat. Dit was ook het geval vóór de aankoop van de
Pinical vorig jaar, en dat is toen hersteld door een professionele tuiger.
Ja ja, erg toevallig hè... Dit is niet fijn, want dit betekent dat we
geen zeilwisselingen meer kunnen doen, en moeten hopen dat onze gare genua
1 het volhoudt tot aankomst. Misschien toch wel handig dat het zo'n licht
weer is.... We overwegen trouwens wel om de mast in te gaan om te kijken
of het te herstellen is, maar daar zijn we nog niet uit. Aan de ene kant
moet dat zeilend gebeuren, want als de genua is ingerold kun je niet bij
het profiel. Aan de andere kant moet waarschijnlijk de genua een stukje
naar beneden om het te herstellen, en als dat niet lukt, kan de genua niet
meer omhoog, en zijn we helemaal de pineut. Daar denken we dus nog even
over.Vanaf 22.30 was de wind weer grote afwezige, en moest de herrieschopper weer aan. Ik zal er met wat meer eerbied over praten, want hij doet al sinds ons vertrek uit Nederland heel goed zijn best.
[Chantal]
Dag 12
Vrijdag
de 13e!!!Om 04.30 vannacht was de wind zover teruggezakt dat de motor weer aan moest. Om 08.00 kon die weer uit, en nu sukkelen we met een vaartje van ruim 3 knopen met een windje van een knoop of 7. Easy. Maar om 11.15 moest de motor weer aan, en dat is het grootste deel van de dag zo gebleven. De wind was minder dan 5 knopen.
Er is een hele lange hoge deining, ik schat zo'n 3 a 4 meter uit het N. Die zal wel van een van die stormen komen. Omdat hij zo lang is, is het helemaal niet onprettig. Volgens Bin komen die muren van water batchgewijs...... Beroepsdeformatie zullen we maar zeggen. Zo vindt hij een koers van 256 graden ook altijd een mooie koers, zei hij..... Anyway, het is heel mooi, net een traag bewegende deken. De afstand tussen twee swellgolven varieert van tientallen tot meer dan honderd meter, en met name het laatste is heel mooi om te zien. Geen probleem om daar een uur achter elkaar naar te blijven kijken. Het is heel jammer dat dat niet op een foto is vast te leggen. Ik denk niet dat dit vaak voorkomt op de oceaan, lange hoge deining vanuit een storm op een paar honderd mijl in een windstil gebied. Van de wind zijn er natuurlijk geen golven, en als je van boven naar het water kijkt is het net zo'n spiegel die een beetje beweegt.
Ik heb van de gelegenheid, dat de Pinical heel rustig beweegt (anders lig je toch niet lekker en moet je je de hele tijd schrap zetten, en liggend gaat dat bijna niet), gebruik gemaakt, en heb me vandaag een paar uurtjes in bikini in het gangboord geïnstalleerd met een boek, en dom, dom dom, ik ben natuurlijk verbrand. Die rug is nog helemaal niets gewend, en nou moet ik spreekwoordelijk op de blaren zitten (liggen dus eigenlijk). Trouwens, zelfs op zo'n rustig bewegende boot speel ik het klaar om me nog overal aan te stoten.
Vanochtend om 08.40 hoorde JG een fonteintje, en ja hoor....... een
WALVIS!!!!!!!!! Zo om de 3 a 4 minuten zagen we een waterfontein spuiten,
en een grote dikke rug met een vin traag door het water glijden. Soms
bleef hij net onder de oppervlakte en kon je aan het feit dat het water
minder rimpelde zien waar hij uithing. Sterker nog, het bleken er 2 te
zijn!!!! Ze hebben ons een minuut of 40 vergezeld, achter ons aan
glijdend. Wat een fantastisch gezicht!!! Eigenlijk zie je natuurlijk maar
een klein stukje rug, dus de lengte kunnen we niet inschatten, maar het
waren flinke joekels. De kleinste afstand tussen ons en de walvissen was
een meter of 25. Echt geweldig!!! Het is natuurlijk moeilijk om die
walvissen precies op het goede moment te fotograferen, maar op de foto
hiernaast kan er geen misverstand over bestaan, dacht ik zo. Proof!! Wat
nou vrijdag de 13e??
Vanochtend
vonden trouwens ook onze eerste vliegende vis aan boord. Je snapt echt
niet dat ze kunnen vliegen, want de "vleugeltjes" stellen echt
helemaal niets voor. Hij heeft flink liggen spartelen, want er liggen
aardig wat schubben omheen. Later vond ik ook schubben op de buiskap, dus
moet je nagaan hoe hoog die beestjes nog kunnen komen. Vissen zijn
natuurlijk geen beestjes, maar ach.JG heeft eindelijk de watermaker aan de praat gekregen zoals hij moet werken. Niet door jezelf een breuk te sjouwen aan putsen zeewater voor de toevoer, maar gewoon door de huiddoorvoer. Je raadt nooit wat het euvel was....... De nieuwe huiddoorvoer, door een 'professioneel' bedrijf aangebracht, zat helemaal dichtgekit. Geen wonder dat de watermaker geen water aanzoog dus. Alweer verkeerd gedacht dat uitbesteden beter is. Als we het allemaal opnieuw zouden moeten doen, zouden we veel meer zelf doen. Maar achteraf praten is altijd gemakkelijk.....
Om 16.00 UTC hadden we 1.389 mijl afgelegd met een dagafstand van 105, grotendeels motorend dus.
[Chantal]
Dag 11
We hebben eergisteren trouwens het wachtsysteem opgeschoven. Vorige week (of liever gezegd 8 dagen) deed Bin vorige week de eerste (19.00-23.00), JG de tweede (hondenwacht van 23.00-03.00) en ik de derde wacht (03.00-07.00). In theorie althans, want dag 2 en 3 hebben JG en ik de wachten gedeeld. Deze week heeft JG de eerste, ik de hondenwacht en Bin de derde wacht. Volgende week wisselen we weer.
[Chantal]
Vannacht hebben we met genua, kotterfok en grootzeil aan
de wind gezeild. Om een uur of half 5 kregen we onze eerste echte squall
over ons heen. Het viel best mee, de wind nam wat toe, en er hoort meestal
wat regen bij. Wel waren we met z'n allen wakker en op. 's Ochtends
hoorden we op het Big Fish net dat er een waarschuwing werd gegeven voor 2
gale-kernen (stormen). Iedereen ten Oosten van 35 W werd geadviseerd om
niet boven de 19e breedtegraad te komen. Wij zaten net op de 36e
lengtegraad (en 20N), en dus zaten wij in principe veilig. Toch maar even
de meest actuele weerfaxen opgehaald, en we zagen de lagedrukgebieden
inderdaad liggen. Omdat het weer zo onbestendig is en de barometer toch
aardig zakte, besloten we toch maar Z te koersen. De wind was erg variabel
qua kracht vandaag, 's ochtends zo'n 10-12 knopen met een uitschieter van
10 knopen gedurende een uur (terwijl alle weersvoorspellingen maximaal 5
knopen aangeven!) en 's middags helemaal verschillend van 4 tot 10 knopen.
Om 16.30 moesten we de motor weer aanzetten, en om 20.30 kon die weer uit.
Sindsdien sukkelen we met een vaart van zo'n 3 soms 4 knopen vooruit. Een
ding is zeker, een snelle overtocht zal het niet worden. Niet alleen is er
veel te weinig wind (gemiddeld zou je zo'n 15 knopen moeten hebben), maar
bovendien komt de wind uit veel te veel verschillende richtingen. Hierdoor
ben je genoodzaakt om meer mijlen te maken, met name 's nachts, doordat je
een andere koers moet gaan voorliggen.
Omdat het weer zo onvoorspelbaar is, en zeker met die stormkernen ten N
van ons, ben je toch wel een flinke tijd bezig met het verzamelen en
interpreteren van weerinformatie. 's Ochtends het Big Fish net Oostelijk
deel (SSB) om 08.45 UTC, Westelijk deel om 10.45 UTC, Maxsea weerinfo
opvragen, weerfaxen van Boston downloaden, en vervolgens proberen wijs te
worden uit de brei aan informatie en er enige lijn in te ontdekken. En dan
bekijken welke koers je wil gaan voorliggen.
Vandaag werden de berichten uit ons gastenboek weer voorgelezen over de
SSB door Dennis, en dat is toch wel ontzettend leuk!!!! We zijn trouwens
ontzettend blij met die zender/ontvanger, en vinden dit echt een
aanrader!!
Big T blijkt een toppertje te zijn, want even voor vijven had ie weer een
vis te pakken. De stand Vissen - Pinical is hiermee op 1,5 - 2 gekomen. 's
Ochtends hadden we nl. ook beet, maar toen we hem bijna hadden ingehaald
liet ie los, en 's middags was het kleine zusje van Big T verdwenen. Deze
vis was wat groter dan de vorige keer, en een andere dan eergisteren. Hartstikke
geel van kleur, blauw toen ie dood ging, en later grijs. Bin, de
visvanger, had wat moeite met het doodmaken (de vorige vis was al dood),
maar we hebben hem verdoofd door Weduwe Joustra (sorry.....) in z'n kieuwen
te gieten. Na de Fish Identifier erbij gepakt te hebben, kwamen we tot de
conclusie dat we een Dolphin beet hadden. Voordat we jullie ons als
Flipperkillers te boek stellen: deze vissoort deelt haar naam met de
dolfijnzoogdieren, de broertjes en zusjes van Flipper. Om verwarring te
voorkomen wordt ie ook wel bij zijn Hawaise naam, mahi mahi genoemd ofwel
bij zijn Spaanse naam........., dorado!!!.... Jawel, we hadden een
doodordinaire dorado gevangen van een centimeter of 40! Bin de visvanger
had wat gewetensproblemen bij het fileren, en verzon allerlei klusjes om
het fileren uit te stellen. Na voldoende moed te hebben verzameld begon
hij aan het karwei. Volgens de Fish Identifier moest het vel eraf voordat
de filetjes worden gesneden, en dus gingen we braaf aan de gang, Bin het
mes hanterend en ik proberend die glibberige vis vast te houden. Bin had
wat moeite met het velletje, en droeg het fileermes al snel over aan mij,
en met vereende krachten (Bin nu de vis in bedwang houdend, lastig hoor,
zo'n dooie vis!!, en ik snijdend) was hij een tijdje later ontveld en van
zijn ingewanden, kieuwen en vinnen ontdaan. Jezus wat een werk! Het
fileren zelf leek ons te lastig, dus dan maar zo de pan in (in stukken).
Dan is even naar de viswinkel lopen toch wel wat gemakkelijker!!!!! Maar
het loonde, want het was wederom een lekkere, stevige vis. Eenmaal
gebakken kwamen de filetjes er trouwens heel gemakkelijk af, getuige het
feit dat we in totaal nog slechts 7 graatjes vonden tijdens ons maal. En
toen was het 20.15 en was ons wachtsysteem dus wat in de soep
gelopen. Toch eens informeren hoe de Heavy Lady dat doet als ze dagelijks
tussen 6 en 7 vis vangen. Zij zullen de kneepjes van het fileervak
inmiddels wel onder de knie hebben.
Om 16.00 UTC hadden we 1.284 mijl afgelegd met een dagafstand van 127.
[Chantal]
Dag 10
Wat er nu is gebeurd met het weer? Ik weet
het niet. Dachten we gisteren nog dat we 3 dagen windstilte zouden
krijgen, en leek het daar inderdaad op omdat we al vanaf 14.45 gisteren
aan het motoren waren, om 09.45 vanochtend rolde ik de genua uit en vierde
ik het grootzeil (dat nog bij stond terwijl we aan het motoren waren).
Wind!!! Ik riep al dat je mij niet zou horen klagen, en dat ik inmiddels
al blij was met de 8 knopen wind en 3 knopen snelheid die we hadden, maar
niet lang daarna wakkerde de wind nog wat aan. We hebben vandaag dan ook
een zalige dag gehad met zo'n 13 knopen wind (uit het NW tot NNW!!!!), en
hebben met de halfwinder, flink de sokken erin zettend, een ruime koers
richting ZZW aangehouden. Eigenlijk te zuidelijk, maar we vonden dat we
dit wel verdiend hadden. Ik heb de weerinformatie nog eens bekeken, en
getuige de best snel dalende barometer vanmiddag, vermoed ik dat het
lagedrukgebied ten NO van ons toch wat dichterbij is gekomen, waardoor we
deze wind hadden.Vanochtend heb ik het Big Fish net uitgeluisterd in de hoop wat wijzer te worden over de weersomstandigheden aan de hand van de condities die elk schip doorgeeft, en heb een boel gefrustreerde zeilboten gehoord: geen wind. Veel schepen wijken uit naar de Kaapverden om daar te tanken en/of te wachten op goede wind. Ook de Tramontana, de Moose en de JustInKees hebben daartoe besloten. Voor ons is dat geen optie omdat we al te westelijk zitten, en bovendien zeilen we nu!!!
Vanavond heb ik geprobeerd wijs te worden uit de weerinformatie die we hadden (2 weerfiles van Maxsea van 2 verschillende voorspellingsmodellen, de SSB weerfaxen, de doorge-sms-te weerinformatie van mijn paps en Wouter, maar enige overeenkomst in deze 5 (!!) bronnen was er niet in te ontdekken. Absoluut niet. De enige conclusie die ik daaruit kon trekken is dat niemand het weet, en dus besloten we maar weer recht op ons doel af te gaan. We hebben de koers dan ook wat verlegd en zeilen nu ('s nachts), aan (!!!!!!) de wind, recht op ons doel af. Dat is de Pinical bijna niet meer gewend, onder helling liggen!!! En wij ook niet!!!! Het gaat trouwens echt steeds sneller, de zeilwisselingen met de halfwinder. Het gaat nu echt gesmeerd.
We hebben vandaag in de Fish Identifier geprobeerd te vinden welke vis wij gisteren aan de haak hebben geslagen en verorberd, en we zijn er zeker van dat het een tonijn was. Welke tonijn is nog de vraag, we twijfelen tussen 2 soorten, maar zeker is dat ie heerlijk was!!!! Hopelijk kunnen we er nog veel verschalken, maar vandaag hadden we helaas geen geluk.
Om 16.00 uur UTC hadden we 1.157 mijl afgelegd, met een dagafstand van 121 mijl. Nog ca 1.500 mijl naar Tobago.
[Chantal]
Dag 9
[Chantal]
05.30: Ik zit nu wat beter te kijken naar
de weerfile, en eigenlijk snap ik er geen hout van. De weerpijltjes zijn
namelijk totaal niet in overeenstemming met de isobaren. We hebben een
gebied van ongeveer 1200 mijl in het vierkant geselecteerd, en ik zie
welgeteld 1 isobaar, en dan nog helemaal aan de rand. En hetzelfde voor de
komende dagen. Daaruit kan ik maar 1 ding concluderen: geen wind. Terwijl
de windpijltjes toch nog wel wind voorspellen, nu zouden we bijv 14 knopen
moeten hebben, en we hebben maar de helft. Wordt het dan nog erger dan ik
dacht? Helemaal geen wind? Bovendien is de richting van de windpijltjes
niet echt in overeenstemming met de isobaren. Die zou namelijk in een
bepaalde hoek t.o.v. de isobaren moeten zijn, en dat klopt in de file ook
niet echt. Mmm, toch maar eens een ander voorspellingsmodel kiezen? Bij
Maxsea kun je nl. uit verschillende modellen kiezen.
[Chantal]
Proberen de rest van de dag in een nutshell
te vatten. Hum, lastig.
JG en Bin hebben de speurtocht naar de oorzaak van de krakende verstaging
voortgezet, en zijn een paar uur met de verstaging bezig geweest.
Afgelopen nacht was het gekraak namelijk weer oorverdovend. De oorzaak is
nog steeds niet achterhaald, maar als we het middenwant loszetten, lijkt
het weg te zijn. Maar om dat nou te doen? Nèh... Ik zelf was gisteren al
begonnen met het gastlandvlaggetje van Trinidad / Tobago te maken. Het is
een vrij simpele vlag, maar toch doe je daar dan gewoon een dag over.
Natuurlijk moest ie wel een beetje netjes worden, en ik mag wel zeggen dat
dat gelukt is. De volgende is van Grenada, en daar mag ik mijn borst voor
nat maken, want dat wordt veeeeel werk. Erg handig die lappen stof en
textielstiften (cadeau van Jane en Dineke, ouders van JG)!! JG is verder
gegaan met de watermaker. Die zuigt nog steeds geen zeewater aan via de
huiddoorvoer, maar hij
heeft zich twee uur een breuk gesjouwd met putsen zeewater, en dat werkt
wel. Kost wel veel stroom trouwens, zo'n ding.... Maar ach, we hadden
inmiddels toch de motor aanstaan. De wind, toch al niet veel, was namelijk
vanmiddag volledig weggevallen, en dus lukte het zelfs de halfwinder niet
om een schamele 2 a 3 knopen snelheid uit de Pinical te persen. Ik was
sinds mijn weeronderzoekje nachts al niet echt blij, maar na vanochtend
een uur naar het Big Fish net (een net waarop iedere Atlantische
oversteker zich dagelijks kan melden, en waarop ook weerinfo wordt
gegeven) op de SSB geluisterd te hebben, leken slechts schepen
zuidelijker dan de 19e breedtegraad wat wind te hebben, en dat is ruim 400
mijl zuidelijker. En de weerinfo die we laat in de middag van Dennis via
de SSB en Wouter via de Iridium kregen, werd het chrystal-clear: mijn
conclusies van vannacht klopten helaas.... Komende dagen (tot en met het
weekend zo ongeveer) GEEN wind. Inderdaad pas veel zuidelijker een pietsie
wind. We hebben nu besloten om zuidelijker te koersen. Niet pal Zuid, maar
ZW. Voorlopig is motoren het devies, want de wind is ca 2 knopen. Dat
maakt je toch echt zelden mee, en je verwacht het al helemaal niet op de
oceaan!!! Het water is dan ook net een spiegel, en als ik niet zo zat te
balen, zou ik het nog mooi vinden ook. Op het Big Fish net hoorde ik
inderdaad dat zulke weersomstandigheden zeer zeldzaam zijn. Misschien
moeten we toch eens wat betere vrienden worden met meneer Murphy, want hoe
vaak hebben wij tijdens onze reis al geen wind gehad...?. Mijn hoop om Kerst in de Carib te vieren lijkt hiermee ijdele
hoop te worden... Echt 3 keer balen. Niet zozeer vanwege de Kerst, maar
van 3 dagen windstilte kan ik echt niet blij worden. Misschien toch naar Barbados? Dat
scheelt een dag varen.
Maar aan de andere kant, wat zitten we nou te zeuren? Via de SSB hoorden
we dat de Jade was overkomen waar ze bang voor waren, namelijk dat ze geen
stroom meer konden draaien. Sterker nog, de motor weigerde gewoon dienst.
Op zo'n moment ben je waarschijnlijk wel heel erg blij met je SSB, want
dan kun je nog met anderen overleggen. Maar Dirk kreeg hem niet aan de
praat. Hoewel het op zee lastig is (je kunt wel wat besparen op stroom,
maar je hebt toch wel iets nodig), wordt het pas echt lastig als je in de
buurt van land komt, want probeer dan maar eens veilig een haven of
ankerplaats aan te lopen. Ze hebben hun plannen daarom gewijzigd, en gaan
in plaats daarvan naar Barbados, waar Sven en Sofie van de Toby (ook van
het SSB netje, Belgen) hen zullen helpen. Fijn, maar toch spannend.
We zijn vandaag wel de 1.000 mijl gepasseerd. De dagteller kon dat niet
aan, en sprong naar 343,05. Snappen jullie dat? In plaats van dat ie nu
naar 0 springt, nee, dat hebben we maar handmatig gedaan.
Om 17.50 zag JG dat we beet hadden: stand Pinical - Vissen: 1-0!!!! Het
was weliswaar een kleintje van zo'n 30 centimeter, maar Bin heeft samen
met mij geoefend met fileren, en we mogen wel zeggen dat ie eg
lekker smaakte. Wat het was? Geen idee!!! Maar Big T heeft zijn werk
gedaan. Dat zo'n kleine vis naar die grote Big T hapte verbaasde me wel
trouwens, wat een gulzig beest! Hoewel, hapte? De haak zat door zijn kop,
en niet in de bek. Hij was er snel geweest, want we hoefden hem niet eens
meer dood te maken.
Juul (zuslief) meldde dat ze een ticket had, en ons vlak voor Oud en Nieuw
komt vergezellen voor 3 weken. Leuk!!!!
Om 16.00 uur UTC hadden we er 1.036 mijl opzitten, met een schamele
dagafstand van 95 mijl.
[Chantal]
Dag 8
Vandaag staat het
laatste vlees op het menu (varkenshaas, was ingevroren gekocht in La
Gomera), en dus moet er vanaf nu worden gevist!! Bin heeft zijn visspullen
tevoorschijn gehaald, en jullie moeten toch echt kennismaken met het meest
memorabele item van zijn visserscollectie. Aangenaam: Big T (alias KR2,
nee ik verzin het echt niet zelf, kijk zelf maar). Big T en zijn wat mager
tegen hem afstekende vriendjes moeten ervoor zorgen dat wij van een
overheerlijke dorade, bonito, tonijn of wat dan ook kunnen gaan genieten. We hopen
alleen dat ie niet 2 meter is.....Vandaag hadden we heel weinig wind, gemiddeld zo'n 8 knopen. Niet om over naar huis te schrijven dus, en al helemaal niet om naar Tobago te varen. Zelfs de halfwinder viel vandaag in. En Wouters mailtje dat het hele gebied ten westen van de Kaapverden een zooitje is qua weer, er zou geen touw aan vast te knopen zijn, geeft de burger geen moed....
Wouter meldde trouwens ook al via de Iridium-sms dat er in Nederland geschaatst kan worden. JG is bijna jaloers!!!!!!! Het Elfstedenbestuur zou bijeen zijn? Of was dat een geintje? Dat zou wat zijn, Bin is Elfstedenlid......
Ik heb vandaag gemerkt dat 2 courgettes waren verworden tot moes, een boel smerig vocht veroorzakend in 1 van de 2 groentekratten (die we onder de kajuittafel hebben vastgebonden). Ze waren niet eens meer vast te pakken (uugh). Ik heb alle groente eruit gehaald en voor zover mogelijk afgenomen met keukenpapier. De andere courgettes worden aan de hals ook wat minder, en ik heb er nog 6, dus de komende dagen is het courgette, courgette, courgette wat de pot schaft. Vanaf nu zal het dagelijkse menu dus niet zozeer afhangen van mijn fantasie als wel van wat er gewoon op moet. Jammer maar helaas. Het is trouwens inderdaad waar wat we gelezen hebben: de maaltijd is het hoogtepunt van de dag tijdens de oceaan-oversteek. Maar wie ben ik om dat te zeggen, dat is het voor mij eigenlijk altijd al wel....
Vandaag waaide het dus ca 8 knopen en we hebben vandaag op de halfwinder gevaren. Die laten we 's nachts trouwens natuurlijk niet staan. Overigens varen we 's nachts ook meestal de genua zonder boom om toch nog een beetje comfortabel te kunnen slapen. We varen dan een ruime koers in plaats van plat voor het lapje. Dat is wel minder efficiënt, maar nachtrust is ook wat waard. Vannacht hebben we hem voor het eerst laten staan en konden we wel voor de wind varen, omdat er (met name het eerste deel van de nacht) genoeg wind stond. Om 16.00 uur UTC hadden we er 941 mijl opzitten, een dagafstand van 123 mijl. Nog 1.784 to go, in vogelvlucht.
[Chantal]
Dag 7
Al bijna een week op de oceaan. En we
vervelen ons geen moment. Sterker nog, we komen alleen 's nachts toe aan
een leesboek. Overdag zijn we tot nu toe eigenlijk gewoon bezig met zeilen
(toch nog vrij veel wisselingen van de stand van de zeilen omdat de wind
wat variabeler is dan puur NO), wat klusjes doen, in het begin
ingeslingerd raken, eten en drinken, weerinformatie verzamelen en
bekijken, communiceren via de SSB e.d. We hadden de wachten een uur
opgeschoven, omdat het pas om 8.00 uur licht werd, maar vandaag zijn
we de 30 graden westerlengte gepasseerd, en kon de klok dus een uur terug.
Beseffen jullie wel dat er 2 van de 3 dus om 19.00 uur al naar bed gaan?We genieten tot nu toe met volle teugen. Het lijkt wel of de Oceaan, met name met (bijna) zonsopgangen en zonsondergangen, patent heeft op de mooiste luchten, en ik ben bijna bang dat als we over dik anderhalf jaar terug zijn, we een miljoen foto's van luchten hebben. Fauna hebben we nog nauwelijks gezien, geen dolfijnen, vliegende vissen, haaien, walvissen, bruinvissen, dorado's of wat dan ook, alleen een paar vogels (vogels die lijken op zwaluwtjes zo klein en fladderig, en vogels die lijken op meeuwen maar dan anders), en flora groeit alleen onder aan onze boot en een voorbijdrijvende putsemmer (!). Schepen hebben we ook nog niet gezien, alleen die ene op de radar. Bin heeft het tot zijn dagelijkse doel gemaakt om tenminste elke dag iets te zien, en we hebben tot nu toe alleen 2 tonnetjes gezien. Vandaag was hij trouwens weer zeeziek, vanwege de wat hogere swell gedurende het eerste deel van de dag (lange swell van de ene kant, en wat kortere haaks daarop). Zelf noemt hij het niet zeeziekte, maar hij is gewoon moe, lamlendig, futloos. Wat natuurlijk zeeziekte is.... We blijven proberen om hem te laten eten en drinken, omdat dat helpt. Maar eigenwijsheid zit in de familie (ha ha). Uiteindelijk wat minder vriendelijk gesommeerd om te eten en drinken, en alweer wonder boven wonder: aan het einde van de middag was hij weer opgeknapt....
JG heeft vandaag de boot van binnen en buiten uitgemest (ik heb nog nooit zoveel straaltjes op zijn rug gezien), terwijl ik de grabbag definitief (foei, ietwat laat) klaar heb gemaakt. Voor nieuwsgierige aagjes heb ik trouwens een nieuwe button "Allerlei" gemaakt in het rechtermenu, en via die pagina kon je te weten wat er in onze grabbag zit, wat wij eten op de oceaan, en wat voor wetenswaardigheden ik er nog meer bij kan verzinnen. Schroom trouwens niet om vragen te stellen (via ons gastenboek bijvoorbeeld), dan kan die pagina Allerlei misschien worden uitgebreid.
Vandaag waaide het ca 13 knopen en we voeren plat voor het lapje richting Tobago. Om 16.00 uur UTC hebben we er 818 mijl opzitten, een dagafstand van 135 mijl. Nog 1.916 to go, in vogelvlucht.
[Chantal]
Dag 6
Ik was trouwens zelf ook nog in La Gomera op zoek gegaan naar een fileermes, om dat aan Bin voor Sinterklaas te geven, maar zelfs de kookwinkel aldaar kwam met een groentemes aanzetten. Wat nou flexibel, smal lemmet? Zo'n groentemes heb ik zelf ook wel!
Bin en ik kunnen elkaar vandaag de hand schudden, want we hebben nu beiden last van onze rug. Bin had al een verkeerde beweging gemaakt, en zijn regelmatig terugkerende rugklachten begonnen weer danig op te spelen. Ikzelf ging gisteren door mijn rug toen ik gisteravond op mijn rug op ons bed in de achterkajuit lag om het slingerzeiltje van JG dat ik had hersteld, te spannen. Op het moment dat ik tegen JG zei dat ik NU een goede buikspieroefening ging doen en me een stukje oprichtte, zei mijn rug AU. Maar bij mij is het alleen maar een spier, bij Bin waarschijnlijk niet, en dat is ernstiger. Als hij geen fysiotherapie krijgt is de enige remedie geduld. We hopen dus dat dat goed blijft gaan, en hij moet dus zijn rug maar ontzien. Fijn, zo'n wiebelende boot.... Wat dat betreft hadden we eigenlijk beter moeten weten, Bin heeft namelijk een buitengewoon talent om ziek, zwak of misselijk te worden tijdens zijn vakanties en reizen. Dengue, gebroken arm a.g.v. een auto-ongeluk, tyfus, noem maar op, bijna elke reis is het raak. Dom, dom, dom van ons...... Hij heeft trouwens geen medisch paspoort bij zich waarin staat dat hij is ingeënt tegen Gele Koorts, dus we hopen dat dat goed gaat in de Carib.
Nou, de gare genua is vandaag klaar. Ik heb alle lijken (voor leken: de
randen, die zijn verstevigd) nagekeken en nog wat naadjes hersteld, en het
is afwachten hoe lang hij het de volgende keer vol gaat houden. Maar we
hebben hem dan ook meegenomen om hem "op" te zeilen. We hebben
een uur lang pogingen ondernomen om dat loeizware en loeigrote ding op te
vouwen en in de zeilzak te krijgen, maar tevergeefs. Los in de punt onder
Bins kooi was ook geen optie, want zou ook niet passen, en in de bakskist
ook niet, want al zou ie daarin passen, dan nog zou hij niet door de
opening te krijgen zijn. De enige optie die overbleef was hem opnieuw
hijsen en dan gecontroleerd, voor zover dat enigszins mogelijk is, weer
laten zakken en tijdens het zakken opvouwen als een harmonica. Maar omdat
dat dubbel werk zou betekenen (huidige genua eraf, oude genua hijsen en
weer laten zakken, en vervolgens de andere er weer op), en we toch dat
gare ding zouden opzeilen tijdens onze reis, besloten we voor een enkele
wisseltruc. Is dit nog te volgen??? Nou ja, het resultaat is in elk geval
dat het gare ding weer is gehesen, en dat we de minder gare genua nu in de
zak hebben zitten. En om alles misschien wat begrijpelijker te maken:
waarom paste de gare genua nou niet in de zak en de minder gare wel? Ze
zijn even groot, maar de gare genua is van veel zwaarder doek gemaakt,
heeft veel meer dubbelingen, en stikt van de naden, die al wel tig keer
hersteld zijn. Snappie?Wat zeilen betreft, we hebben vandaag, op de 118e dag van onze reis, voor de eerste keer (!!!!!!) onze kotterfok gehesen. Dure aanschaffing hè, zo'n kottertuig plus -zeil. Niet als zwaarweerfok, maar gewoon bij de genua. Het was vandaag namelijk licht weer, zo rond de 10 knopen, met af en toe, als er een regenwolk in de buurt kwam, een kwartiertje 18 knopen ofzo. We blijven trouwens bezig met de zeilen, grootzeil aan de ene kant, genua aan de andere kant, allebei juist aan een kant, bakboord, stuurboord, genua met of zonder boom....... niet echt wat je verwacht als je met de passaat mee naar de Carib wil. Hoewel de wind tot nu toe wel uit het NO of O komt, hoorden we gisteren via het SSB-netje dat Herb, de strenge weergoeroe, heeft gezegd dat de echte passaatwind momenteel pas ten zuiden van de 16e breedtegraad begint. Dat is wel heeeeel zuidelijk, nog zuidelijker dan de Kaapverdische eilanden, en we piekeren er dan voorlopig ook niet over om zover naar het zuiden te gaan, zolang de Carib voor ons hier nog een beetje te bezeilen is.
Vanmiddag heeft JG weer over de SSB gepraat met Dennis en Ank in Nederland, en zij hebben ons de berichtjes uit het gastenboek voorgelezen. Super!!!
Om 16.00 uur hebben we er 683 mijl opzitten, een dagafstand van 131 mijl. Nog 2.036 to go, in vogelvlucht.
[Chantal]
Dag 5
Een
dag met veel buien vandaag, en weinig wind, hoewel Navcenter ons 25 knopen
beloofde....... Was de wind 's ochtends nog boven de 10 knopen, 's middags
zakte ie eronder, en om 17.30 zetten we zelfs de motor aan.Met zo weinig wind heb je altijd meer last van de golven en slinger je meer door de lagere snelheid van het schip. We hebben dus alledrie vannacht slecht (lees: nauwelijks) geslapen. Hetgeen in het geval van Bin positief was!!!! En inderdaad was hij vandaag een stuk opgeknapt, en al bijna de oude. Maar toch waren nog wel enige tukjes noodzakelijk. Een daarvan werd wreed verstoord door regen, en Bin maakte van de nood (de nog steeds in de kuip liggende genua) een deugd (dektent). Zie foto. Vanochtend was het trouwens sowieso wat regenachtig, maar 's middags werd het wat zonniger. Het lijkt eigenlijk wel een beetje op een Nederlandse zomerdag. Niet te warm, niet te koud, schapenwolkjes, af en toe een buitje, zacht windje. Een prima IJsselmeerzeiltochtje hoor.... Tot nu toe hebben we bijna elke dag nog de motor aan gehad om stroom te draaien, want omdat het niet zo zonnig is, leveren de zonnepanelen niet genoeg stroom op (om over de windgenerator nog maar te zwijgen...). Hoewel we de windvaanstuurinstallatie gebruiken, verbruiken we met name 's nachts toch wel veel stroom.
Vandaag ben ik weer verder gegaan met het naaien van de genua
(nog niet klaar), en heb
daarmee het aantal
kloven en sneetjes in mijn handen danig weten uit te breiden. Geen idee hoe
goed ijzergaren tegen UV straling kan, dat zal de tijd uitwijzen. Het is
toch al niet veel soeps meer, die genua. Verder hebben we in de kombuis wat elastieken gemaakt waarachter we wat spullen kunnen zetten, want het is lastig koken als je niets neer kunt zetten. Eenvoudig, zo'n oplossing, maar wat is dat handig!!!
's Avonds heb ik het slingerzeiltje van JG hersteld, want door zijn plompe gewicht (nou ja...) was die uitgescheurd. En zonder slingerzeiltje geen nachtrust... Kortom, wat heb ik vandaag gedaan? Stereotype vrouwendingen (mm). Bin heeft vannacht trouwens weer meegedaan met de wachtdiensten.
JG wilde de watermaker in gebruik gaan nemen, maar dat ding weigert dienst. Om precies te zijn, hij zuigt geen zeewater aan. Bij het testen hebben we een emmer water gebruikt, en niet het havenwater, want dan weet je zeker dat het membraam erg snel vervuilt. Met die emmer deed ie het prima, maar nu dus niet. Aan het einde van de dag nog geen verbetering. We maken ons geen zorgen, want we hebben voldoende water en drinken aan boord, maar toch zou het wel gemakkelijk zijn. We hebben vandaag wel een douche genomen (tot nu toe wassen we ons gewoon), al wiebelend in de natte cel. Ging best!! En we zijn weer heeeerlijk fris! Ennuh.... ik heb getwijfeld of ik dit op de website zou zetten, maar in het kader van 'geen censuur' meld ik toch maar dat mijn haar geföhnd heb. Op de oceaan ja. Lach me maar uit, maarrrr "Als je ha-aar maar goe-oed zit"!!!
Om 16.00 uur hadden we 552 mijl afgelegd, een dagafstand van 132 mijl.
[Chantal]
Dag 4
Met Bin gaat het iets beter, er zit weer wat leven in. Hij zag vandaag trouwens een vogel. Zo ver weg van land zou die vogel ten dode opgeschreven zijn?
Ik heb geprobeerd om de genua te repareren, maar toen ik na driekwartier nog maar 4 steken had gedaan, concludeerde ik dat het zeilgaren te dik was. Er was geen doorkomen aan. Het enige resultaat waren dus die 4 steken, een stuk of 4 kloven in mijn vingers en beginnende blaren. Ik probeerde ijzergaren uit, en dat leek een stuk beter te gaan. Maar 5 december is natuurlijk helemaal geen werkdag, maar een feestdag!! Om 3 uur liet ik de genua dus voor wat ie was (handig trouwens hoor, zo'n geval in de kuip: bij het aanhalen van de neerhouder van de boom, die we nu wel hadden gezet kukelde ik er middenin en had dus een
hele zachte landing!!)
en voegde Bin de zak van Sinterklaas uit Opende toe aan de (zelf
gebakken!) pepernoten van
de Tramontana, en de zak van een stiekeme Sinterklaas uit La Gomera (de
mannen hadden de website dus inderdaad niet gelezen). De uitgestalde
cadeautjes werden natuurlijk uitgebreid op foto- (wij) en video- (Bin)
camera vastgelegd alvorens de supergedichten voor te dragen (of liever
gezegd, af en toe te zingen, want dat had Sinterklaas ons opgedragen) en
de cadeautjes uit te pakken. Dank u Sinterklaas!!!!We waren net op tijd klaar met uitpakken voor het telefoontje van de Crème Brulee (Adrian en Julia) om hun dagelijkse positie door te geven. Zij hebben alleen een SSB ontvanger, en kunnen dus niet meepraten met het dagelijkse netje om 17.00 uur dat we hebben. We hebben dan contact met de Jade ( Dirk en Linda) en nog wat andere schepen. Iedereen geeft zijn positie door, we bespreken de omstandigheden, weerinformatie, eventuele akkefietjes en keuvelen wat. Na het netje roept de Moose (Duncan en Irene) ons meestal nog op. Tegen een uur of 18.00 is dat afgelopen, en staat het avondeten op het programma. En om 19.00 uur begint de eerste nachtwacht. Dus dat doe je nou zo'n hele dag op de oceaan. Ik kom alleen 's nachts toe aan leesvoer. Het keuvelrondje duurde vandaag wat langer dan anders, want ook de Heavy Lady wilde contact met ons, en wat we heel leuk vonden is dat Dennis vanuit Nederland contact opnam. We hebben Dennis en Ank in Bruinisse leren kennen, ze hebben ook spannende plannen (nog spannender eigenlijk, want Antarctica klinkt toch wel heel anders dan de Carib) en waren ook bij ons vertrek. Dennis is zendamateur en was speciaal naar locatie gegaan om met ons te babbelen.
Vandaag was trouwens een heerlijk dagje. Zonnetje, 12 knopen wind (niet veel, maar wel lekker), heerlijk relaxed. De komende dagen zou het volgens de weerinfo die we via Iridium binnenhaalden wat steviger worden met iets boven de 20 knopen. Maar toen ik 's avonds voor de derde keer het weerbestandje bekeek, leek mij er toch iets niet aan te kloppen. Het zou wel heeeeeel toevallig zijn als de wind op 6 december in het hele (nogal uitgebreide) gebied dat we selecteerden precies hetzelfde zou zijn, en gezien de isobaren leek dat ook wat vreemd. Op 7 december toonde de weerinfo nagenoeg hetzelfde plaatje. Gek!!! Toch maar weer een nieuw bestandje ophalen.
Om 16.00 uur hadden we 420 mijl afgelegd, dagafstand 128 mijl.
[Chantal]
Dag 3
Aangezien ik
gisteren overdag een beetje had bijgeslapen (eerste nacht slaap ik
traditioneel helemaal niet), en me redelijk fit voelde, nam ik de eerste wacht vanaf
19.00 voor mijn rekening. Maar wat had ik daar een spijt van zeg!! En dan
duren die 4 uur toch lang terwijl je zit te knikkebollen!!! En als je dan
denkt dat je dan echt wel kunt slapen op het moment dat je wacht erop zit, nee dus,
nada, noppes. Ik ben maar verkast van de achterkajuit naar de bank in de
kajuit, want ons bed is, zelfs met slingerzeiltjes, veel te breed om klem
te kunnen liggen. En dat is toch wel een voorwaarde met dat geslinger.
Maar ik kon mooi de uren aftellen tot 03.00 uur, toen ik weer aan de beurt
was. Ik hoop dat ik hier snel aan wen. Overdag gaat het inmiddels wel
aardig goed, maar slapen is echt nog een ramp. Ook JG heeft daar last van,
maar we hebben dit altijd de eerste 2 nachten. Tijdens mijn tweede wacht
zag in een schip op de radar. Aan de snelheid af te lezen ook een
zeilschip. Eerst zag ik geen licht buiten, maar op een bepaald moment had
hij kennelijk ons ook in de gaten, en had zijn toplicht aangedaan. Ik
probeerde hem op te roepen, maar helaas...... geen antwoord. Jammer, want
zo vaak kom je niet schepen tegen.'s Ochtends belde Arie van de Iron Overload op onze Iridium, om te vertellen dat hij was vertrokken uit Tenerife, maar noodgedwongen naar La Gomera had moeten uitwijken om medische redenen. Hij zat nogal in de put, en we hopen echt voor hem dat het mee blijkt te vallen, en dat hij snel weer kan vertrekken.
Overdag hadden we zo'n 18 knopen wind, die van NO naar O ging. Prima dagje. De windpilot gierde nogal, en toen JG er beter naar keek, zag hij een onderdeel loshangen. Dat heeft hij weer vastgemaakt, maar zag wat kleine haarscheurtjes in een ander onderdeel. We weten niet of dat kwaad kan, het is gegoten aluminium, maar het is zeker iets om heel goed in de gaten te houden.
Om half zes merkte JG op dat er werk aan de winkel was, en toen ik in de richting keek waarheen hij keek, zag ik dat hij gelijk had. Het achterlijk van onze (vrij gare) genua 1 was gedeeltelijk kapot, een naad was kapot gegaan over een lengte van ongeveer driekwart meter. Geen optie om hem te laten staan voor de nacht, want dan weet je zeker dat je nog veel meer werk eraan hebt. Hij moest er dus af, en snel ook, want over een uur zou het donker zijn. Klinkt simpel, een zeil verwisselen, maar..... Volgorde bedenken van wat er moet gebeuren, windvaanstuurinstallatie afkoppelen, elektrische stuurautomaat aanzetten, de genua, die aan stuurboord stond, van de boom afhalen, dus inrollen, boom weghalen, bulletalie van het grootzeil, dat aan bakboord stond, afhalen, oploeven, stormrondje maken (overstag gaan leek ons nu beter dan te gijpen), aan de wind gaan zeilen, genua uitrollen, genuaval laten vieren waardoor het zeil naar beneden komt, proberen het binnenboord te houden, proberen die enorme lap zeil een beetje op te vouwen, andere (iets minder gare) genua 1 die al in de kuip lag naar het voordek halen, uit de zak pellen, proberen de schoothoeken te vinden, de val en de schoten aan te klikken, een persoon hijsen en de andere de pees door de sleuf van het rolsysteem geleiden, (ondertussen Bin naar de kuip dirigeren want die lag op apegapen) genuaschoot aantrekken en hij staat. Dan proberen de gare genua in de zeilzak te krijgen, wat natuurlijk van geen kanten lukt. Zo'n lap op de steiger opvouwen en in de zak proppen vinden we al een hele kunst, laat staan op een relatief klein, niet vlak voordek met allerlei obstakels als stagen, blokken, scepters enz. Dus maar zo naar de kuip gesjouwd en erin gedropt. Het was al zo goed als donker (je bent zo een uur verder) en morgen is er weer een dag (met weinig wind, anders hadden we hem wel op moeten ruimen). Gelukkig waren de wind en de zee ons gunstig gezind, want die hielden zich aardig koest. Het enige resultaat waren een paar spetters op m'n zeilpak, waarvan ik me overigens niet kan heugen wanneer ik het voor het laatst aanhad. JG (en Bin, maar dat was logisch, die was apathisch) verkoos zoals gewoonlijk om zonder zeilpak dit alles te doen. Deze keer had hij gelijk......
Bin eet en drinkt nog steeds niets, en ligt de hele dag in zijn bed. We proberen hem er af en toe uit te halen, en buiten te krijgen, want anders wordt het niets. Die horizontale houding leek ons niet de meest optimale om zijn evenwichtsorgaan te laten aanpassen. Hij heeft nergens zin in, eet en drinkt nauwelijks, hoewel wij daarop aandringen en zeggen dat ie natuurlijk geen energie krijgt als hij niets eet. Toen hij aan het eind van de middag vroeg of ik ORS had omdat ie zo lusteloos was, schrok ik wel, maar was voor mij de maat vol. Ik heb natuurlijk wel ORS (hele ladingen zelfs!!!), maar volgens mij is dat met name tegen uitdroging (hoewel er ook suiker in zit). En dat leek niet het probleem te zijn want kleine boodschappen kwamen er nog wel uit. Hij moest eerst maar eens eten naar binnen krijgen, en voldoende drinken, en als dat niet helpt kunnen we altijd nog ORS proberen. Ik besloot dat ik vanaf nu eten en drinken door zijn strot zou duwen, en maakte dus een bord fruit klaar en gaf hem appelsap. En wonder boven wonder was hij zelfs 's nachts even op tijdens een wacht van JG.
De JustInKees belde op de Iridium dat ook zij morgen aan de oversteek zouden beginnen.
Om 16.00 uur hadden we 292 mijl afgelegd.
[Chantal]
Dag 2
Vannacht was een
ruige nacht, en achteraf gezien hadden we toch nog even moeten wachten met
weggaan. Zoals Thijs opmerkte dat het weer bij vertrek het enige weer is
dat je kunt "uitkiezen", hij had natuurlijk gelijk. Maar achteraf praten is altijd
gemakkelijk, en we wilden ook heel graag weg. Maar die wind van 30 a 35
knopen met uitschieters boven de 40 waren dan ook niet voorspeld, anders
hadden we zeker gewacht.Bin was de hele dag geen mens, eet en drinkt nauwelijks, en hij was dan ook niet in staat om de tweede nacht wacht te lopen. Shit, dachten we de nachtelijke smart te kunnen delen, zitten we toch weer aan 4 uur op 4 uur af vast! Maar het is niet anders. Hij is vooral ontzettend moe en lusteloos, slaapt zo ongeveer de hele dag, hetgeen een symptoom van zeeziekte is. Verder is hij niet ziek.
Ik zag vannacht op de radar de eerste squall voorbij trekken. Je kunt ze echt goed zien. Het is trouwens erg donker 's nachts. Hoewel er volgens Bin een maan zou zijn, heeft die zich waarschijnlijk verscholen achter wolken. Hoewel, soms is het wel helder, en dan zie ik hem ook niet. Het is echt ongelofelijk hoeveel meer sterren je ziet dan aan de wal.
Overdag werd de wind wat minder, gemiddeld zo'n 20 a 25 knopen, met uitschieters naar boven en naar beneden. We zeilden met rif 2 in het grootzeil, en ongeveer 3/4 genua. Eerst zonder boom, maar 's middags konden we dat gehannes met die boom niet langer uitstellen. En zoals altijd denk je dan: "Dat hadden we eerder moeten doen".
[Chantal]
Dag 1 (nou ja, dag?)
Wat heb je altijd
toch nog veel te doen als je denkt dat je al bijna klaar bent. JG knippen
(althans, zijn haar),
douchen, website updaten, naar het internetcafé, post wegbrengen, nog
even wat administratieve zaken regelen i.v. thuis (inclusief brief
schrijven), laatste mails, vlees halen,
koelkast inruimen, losse dingen aan boord wegbergen, slingerzeiltjes
ophangen, kraanlijn nog even vervangen, de walschoenen nog even afspoelen
i.v.m. mogelijke kakkerlakeitjes, diesel tanken, water bijvullen, andere
vertrekkers uitzwaaien c.q. -toeteren (de halve haven voer zo ongeveer
uit), afscheid nemen (Tramontana bedankt voor de zelf gemaakte pepernoten
en het gedicht, d
ie bewaren we nog even!!), SSB-frequenties afspreken, Iridium telefoonnummers
uitwisselen, en vervolgens zelf uitgetoeterd worden. Wat een stress!!!!
Het klinkt gek, maar je bent dan blij als je eindelijk weg bent. Maar of 3
weken op de oceaan iets is om blij van te worden????? Wij weten het nog
niet.Het weer rondom de eilanden is echt heel lokaal. Dat merkten we ook weer toen we net vertrokken waren. Zuidwestenwind?? Jawel hoor, wij hadden hem te pakken! Pas toen we een heel eind uit de luwte van het eiland waren (dat duurde een paar uur) konden we de Noordooster oppikken. En wat voor één! Gelijk boven de 30 knopen met een flinke swell.
Anderhalf uur nadat we de wachten verdeeld hadden (Bin de eerste van 19.00 tot 23.00, daarna JG tot 03.00 uur en ik van 03.00 tot 07.00 uur)
en ik
was gaan slapen, rook ik een diesellucht, tegelijkertijd met JG, die nog
buiten was. Ik dus weer uit bed, ik kon toch niet slapen, zoals altijd
zo'n eerste nacht. Fijn hoor, JG op zoek naar het lek, terwijl het boven de 30
knopen waait met uitschieters boven de 40 knopen. JG in de bakskist. Was
een jerrycan de boosdoener? Nee. Geen diesel in de motorruimte, waar dan
wel? Het bleek een van de tanks zelf te zijn, waar een miniem gaatje in
het laswerk van het mangat bleek te zitten. En wat nu? Om het gaatje te
dichten moet het minimaal droog, schoon en vetvrij zijn, en met zo'n zee
zit dat er niet echt in. El Hierro, in welke richting we voeren heeft
geen geschikte haven en terug naar La Gomera is al helemaal geen optie met
die golven. We hebben dus maar wat diesel eruit gepompt en hebben een stuk
met de
motor aan gezeild, en toen leek de lek gestopt. Nu begrijpen we
ook dat het vloerluik daar altijd wat viezig was, waarschijnlijk zit het
gaatje er al lang. Hopen dat het onderweg niet weer gaat lekken. In de
Carib moeten we een aluminiumlasser zien te vinden, die dit kleine euvel
verhelpt. Onze voorraad
fruitsappen, die in de bilge ligt, is hierdoor wel wat uitgedund, maar
we hadden dan ook voor een weeshuis.Bin voelde zichzelf al snel na vertrek niet jofel, en heeft duidelijk gelukkiger tijden gekend. Op een bepaald moment vond hij het nodig eventuele vissen in onze kuip te voeren.... Ik zelf was een klein beetje katterig, en JG, met zijn neus boven de diesellucht, altijd een goed ingrediënt voor zeeziekte, moest er ook enigszins aan geloven.
[Chantal]
Druk druk
druk........ Laatste dingen doen, boodschappen, kisten met groente een
plek geven en borgen, kraan tussen de watertanks monteren (mislukt, want
het paste niet), autoradio met MP3 installeren (mislukt, want de MP3-s
speelt ie niet af, en daar ging het nou juist om), laatste netjes maken om
fruit op te hangen, boodschappen opbergen (massa's houdbare broodjes en
croissantjes), baguettes drogen (zijn onderweg weer eetbaar na ze nat
gemaakt te hebben en in de oven warm gemaakt te zijn), motor checken,
reservewater opbergen, to do lijst bijwerken (wordt alleen maar langer),
het weer checken in het internetcafé, laatste was doen (alweer), via de
SSB contact hebben met mensen die al onderweg zijn, kletspraatje met Thijs
en Nicolette, koelkast ontdooien, kombuisvoorraad aanvullen, etc etc etc.En natuurlijk de beslissing nemen wanneer we weggaan. Lastig, want het weer is wat onstuimig, vooruitzichten lijken iets beter, maar het zou ook meer van hetzelfde kunnen zijn, we willen met Kerst aan de overkant zijn (tijdsdruk bij een sabbatical van 2 jaar....), we willen ook een lekkere overtocht en al dat soort factoren. Maar de knoop is doorgehakt. We gaan morgen, 2 december, aan het begin van de middag vertrekken...... De start zal wat minder comfortabel zijn, maar we gaan voor een relaxed vervolg.
We wensen jullie veel leesplezier met ons oceaanlogboek, maak je niet gelijk zorgen als een berichtje iets langer uitblijft, en oefen geduld bij het wachten op het uitgebreide dagboek. We beloven jullie dat jullie tijdens de kerstvakantie een boel te lezen zullen hebben....
[Chantal]
PS, het rechtermenu is ietwat aangepast, de weerlink werkt als het goed is, en hopelijk kan nu iedereen de buttons gebruiken. Zo niet, stuur ons een mail, dan skippen we de buttons.