De schade tijdens onze oversteek van de Atlantische Oceaan

Wat was de schade?

Dag 1	Aan het begin van de eerste nacht roken JG (buiten) en ik (binnen) tegelijkertijd een diesellucht. Na een zoektocht door JG, bij een wind van 30 knopen met uitschieters boven de 40, bleek dat er een minuscuul gaatje zit in de lasnaad van het mangatdeksel op de bakboord dieseltank. Waarschijnlijk heeft het er al lang gezeten, want het vloerluik was al vanaf de aankoop van de Pinical wat viezig. Door de zeegang en wind lekte de tank nu een klein beetje diesel.  Op dat moment lagen we op koers om langs El Hierro te gaan, maar een blik in de pilot leerde dat er geen geschikte haven was op El Hierro. Terug naar La Gomera was ook geen optie i.v.m. de golven. We besloten om wat diesel van de bakboordtank over te pompen in de volle stuurboordtank, waardoor er een paar liter diesel naar buiten werd gepompt. Verder hebben we een tijd de motor aangehad, en na niet al te lange tijd lekte het gaatje niet meer.  In de Carib moeten we een aluminiumlasser zien te vinden, en die zal het euvel waarschijnlijk binnen 5 minuten verholpen hebben.
Dag 3	Driekwart meter achterlijknaad los van onze toch al gare genua 1. Geen probleem want we hadden nog een genua 1, die iets minder gaar was, en daarnaast nog een genua 2. E.e.a. onderweg hersteld.
	JG ontdekt een loszittend onderdeel aan de windvaan. Terwijl hij dat weer vastmaakt (geen probleem), ziet hij haarscheurtjes in een ander onderdeel. Dat is minder geslaagd. Het is gegoten aluminium, en we weten niet of dit kwaad kan. We zullen het goed in de gaten moeten blijven houden. Via de SSB horen we van Dennis dat er levenslange garantie zit op de constructie.
Dag 5	Een oog van het slingerzeil van JG is door zijn plompe (nou ja...) gewicht uitgescheurd. Je kon er bijna op wachten, want destijds bij het stansen van de ringetjes werd het malletje van scheef, en het werd toen steeds moeilijker om de oogjes te maken. Er zitten er dan ook een paar niet helemaal goed (scheef, ingedrukt). Gelijk die dag provisorisch hersteld, want ik kreeg zo gauw geen naald door 4 lagen van die stof heen (het is buiskappenstof).
Dag 6	De wartelharp waarmee de halshoek van de genua aan het rolsysteem vastzit is 's nachts gesneuveld; de pin is eruit. Hierdoor flappert het onderste deel van de genua tot waar de pees van het zeil in de sleuf van het rolfoksysteem gaat. Vervangen door een andere wartel met een losse harp, geen schade aan het zeil. Het was licht weer.
Dag 10	Het blok waarmee we de wegneembare kotterstag aan de voetrailing vastzetten, gebruikten we onderweg aan bakboord als blok voor de bulletalie (een lijn om te voorkomen dat het grootzeil gijpte). Tijdens de nachtwacht van Bin is de bevestiging van dit blok gesneuveld. Het blok zelf hing nog wel aan de bulletalie, dus misschien kunnen we daar nog wat mee. Overigens was het die nacht bijzonder rustig, het waaide zo'n 8 knopen. Voor de bulletalie gebruikten we daarna een harp, en de wegneembare kotterstag kunnen we met een ander blok of een lijn aan de voetrailing vastzetten.
Dag 11	Het reguleerlijntje van het achterlijk van onze gare genua 1 blijkt gebroken en in de tunnel verdwenen. Bin peutert het er, al zeilend, weer uit, en bevestigt een nieuw stukje lijn eraan. Er zou eigenlijk een nieuw reguleerlijntje door de tunnel moeten worden getrokken, maar het is de vraag of we dat nog gaan doen.
Dag 13	's Ochtends tijdens het ontbijt zien we dat het doradekapje van een van de luchthappers weg is. Hoewel het licht weer is, lijkt het toch het meest waarschijnlijk dat de genuaschoot erachter is blijven hangen, mogelijk tijdens mijn wacht van afgelopen nacht, toen ik de genua in rolde. Omdat de anderen sliepen, moet ik dan zelf steeds een stuk van de schoot laten vieren om de genua in te kunnen rollen, en op dat moment klappert de genuaschoot. Maar misschien was het al langer zo en was het ons niet opgevallen. Dit is onze eigen schuld. Die kappen van doradeboxen zitten namelijk niet zo geweldig vast, en het borgen d.m.v. een lijntje aan de doradebox zelf stond al voor vertrek op de to-do-lijst. Het is geen ramp, want zonder kan het ook wel, maar we hebben afgelopen zomer ook al stad en land afgelopen voor zo'n kapje omdat er al 1 ontbrak, en diezelfde zoektocht staat ons misschien nu weer te wachten.
	JG merkt op zijn Dashew-rondje (ingewijden weten wat dat inhoudt) dat het bovenste profiel van het rolsysteem van de genua los zit. Vóór aankoop van de Pinical was dat ook het geval, en e.e.a. is hersteld door een professioneel bedrijf. Toch wel erg toevallig dat we nu ditzelfde euvel weer hebben. So much voor professionaliteit in de watersport..... Dit zou betekenen dat we geen zeilwisselingen meer op de voorstag kunnen doen, en het was dus hopen dat de gare genua het volhoudt tot aankomst, en dat het euvel niet erger wordt. De volgende dag was het windstil en er was nauwelijks swell, en JG besloot de gelegenheid te baat te nemen om het euvel van dichtbij te inspecteren. De mast in dus. Het koppelstukje tussen het bovenste en een na bovenste profiel was kapot, maar kon er ook niet af. We moesten dus creatief zijn, en JG heeft met een stagklem bewerkstelligd dat het bovenste profiel niet verder naar boven kan, en dus tegen het profiel eronder wordt aangedrukt. Na anderhalf uur was de klus geklaard. We moeten wel voorzichtig blijven doen tot het definitief is hersteld, en dat wordt nog een leuke klus, omdat het koppelstukje niet los wil.
Dag 15	De lijntjes van de windvaanstuurinstallatie worden naar het stuurwiel geleid via een aantal blokjes. Eén van de blokjes zit aan de hekstoel. Het is zaak zo min mogelijk rek op de lijntjes te hebben, en toen JG vandaag een van de blokjes, namelijk die op de hekstoel, straktrok, zag ik dat er toch wat speling begon te ontstaan bij de voet van de scepterpot (waarmee de hekstoel aan het dek vast zit). Om te voorkomen dat dit erger wordt zullen we toch een andere plaats voor het blokje moeten verzinnen, en dat betekent helaas dat we een oog moeten maken op de kuiprand. Zonde van de zitruimte en alweer een gat in de boot boren... Maar ja...
Dag 17	Verstopt toilet in de gasten natte cel. Aangezien het Bin z'n boodschap betrof (zijn privétoilet tenslotte) had hij de hoofdprijs gewonnen. Dit werd uiteindelijk een neverending story (zie Van Dag Tot Dag December), die pas 10 dagen later was opgelost.
Dag 18	Een bout van het lummelbeslag (voor leken: daarmee zit de giek aan de mast vast) blijft uit zichzelf losdraaien. JG heeft hem al een paar keer aangedraaid. Eergisteren geprobeerd een moer te vinden die erop past, en na enige tijd zoeken, vonden we een M14. Sowieso is het wijs om zeer regelmatig (om de paar dagen!) alle bouten, moeren en schroeven te controleren, want hoewel je het moeilijk voor kan stellen, ze trillen toch op een of andere manier los. En vandaag was het raak. JG had de moer weer losgedraaid omdat die geluid maakte. Maar nu zijn we onverbiddelijk: dat ding blijft erop. Dit item is natuurlijk geen schade, maar misschien wel handig om te weten voor vertrekkers-to-be. Alles goed in de gaten blijven houden dus!!
Dag 20	Kapotte zeereling als gevolg van een klapgijp doordat het blok van de bulletalie sprong. Dat het blok, dat erg degelijk was, sprong is al heel vreemd, maar dat we een klapgijp maakten begrijpen we nog steeds niet. Een uitgebreider relaas kun je lezen in Van Dag Tot Dag December. Schade aan 3 scepterpotten (gelukkig niet aan het dek), de relingdraad moet worden vernieuwd, het blok moet worden vervangen. Lijkt dus op het eerste gezicht mee te vallen, ware het niet dat je, om de scepterpotten weer in het dek te bevestigen, je aan de onderkant van het dek erbij moet kunnen. En dat kan niet zonder heel veel betimmering weg te breken. Daar moet dus een andere oplossing voor worden gevonden......
Dag 21	Toen ik me even onder de douche wilde afspoelen, kwam er geen water uit de warme kraan, en op de koude kraan stond echt bijna geen druk. Jeegeehee!!!!!! En ja hoor, wat al een keer eerder gebeurd was (maar toen kwamen we er bijna onmiddellijk achter), een slang was losgeschoten van de boiler. En Murphy had natuurlijk ook weer een aandeel, want natuurlijk hadden we kennelijk net de elektrische waterpomp aangelaten (wat we op de oceaan eigenlijk alleen deden bij gebruik, om zuiniger te zijn met water en stroom), en dus was nagenoeg onze hele watervoorraad in onze bilge (de buik van de boot) gepompt. Ik was de nacht van tevoren nog uit bed geweest om op onderzoek uit te gaan omdat ik water hoorde klotsen. Had ik niet tegen de anderen gezegd, want ze horen me het al zeggen! Natuurlijk klotst er water om je boot. Maar mijn oren hadden me dus niet voor de gek gehouden. Ik had wel in de bilge gekeken, maar geen water gezien. Onze bilge heeft diverse compartimenten, die niet allemaal met elkaar in verbinding staan. Het water was dus in de compartimenten onder ons bed in de achterkajuit gelopen, en toen die eenmaal vol waren, in de compartimenten daarvoor. We hebben geen automatische bilgepomp achterin, de romp is daar eigenlijk sowieso wat minder diep. De compartimenten onder het bed waren lastig leeg te pompen. Met een lange slang aan de bilgepomp ging de ene kant wel, maar de andere kant niet, want daar staan de accu's op een verhoogde plank. We hebben dus, in die lekkere klotsbak van een zee die we toen hadden, een gat moeten boren in die plank om dat compartiment leeg te kunnen zuigen. En dan nog krijg je natuurlijk niet alles in een keer weg, dus de dagen daarna hebben we nog wat etappes gehad. Maar het kan natuurlijk allemaal veel erger. Het zal je maar een paar dagen na vertrek gebeuren, met bijvoorbeeld nog twee weken voor de boeg, en geen watermaker aan boord. Wij dankten de hemel op onze knietjes dat we een watermaker hadden, en we waren bovendien bijna aan de overkant.
En verder...	2 gebarsten mokken doordat ze door de kajuit vlogen, een elektrische kabel overboord, en that's all........

En dan denk je dat je geen geld uitgeeft als je op de oceaan zit...... No go dus. Waarschijnlijk zelfs meer dan het dagbudget met de belminuten meegerekend.

Als je dit allemaal leest, ontstaat misschien de indruk dat het één groot rampenplan is. Dat is het echter niet, het zijn gewoon de dingen die kunnen gebeuren als je zeilt, en omdat we het schip veel intensiever gebruiken tijdens zo'n reis dan wanneer we weekendjes op het IJsselmeer doorbrengen, gebeuren dit soort dingen. Je bent continu bezig je schip en haar uitrusting te vervolmaken. You've got to keep working on it..... Onderhoud plegen is het beste devies, zorgen dat je de nodige reserveonderdelen bij je hebt (maar je weet natuurlijk nooit welke), en een flinke portie creativiteit.