Oktober 2004          Engeland

 

Naar het pagina-einde

Naar september 2004

 

Datum LocatieLogboek
vr 1 okt Het Kanaal - Dover Krijtrotsen!!Ik zie krijtrotsen! Het is bijna magisch: het lijkt net alsof ze zelf licht geven. Maar de ratio corrigeert die gedachte, want het is natuurlijk gewoon maanlicht dat de rotsen doet oplichten.
Sinds 1 uur vannacht zitten we weer op het oostelijk halfrond.
O, en onze bestemming hebben we gewijzigd naar Dover. La Coruña - Dover, hemel. Alsof het niks is. Maar het is zowat een kwart oceaanoversteek. Ik vond het wel weer erg lekker, zo'n langere oversteek (op die eerste dag na dan).
[Chantal]

Brrrr. In Maleisië zweten ze uit de boot, en wij varen in een lichte mist met een waterig zonnetje Dover binnen. Het lijkt inderdaad niks. Dat krijg je ervan als je vertrekt met het idee dat je doorgaat zolang het leuk is. En waait natuurlijk. Althans, als er waaien voorspeld is.
We weten allang dat op zee het leven niet uit gemiddelden bestaat (en aan land gelukkig ook niet...), maar soms... Ik heb eens zitten kijken naar de voorspelde wind en wat we daadwerkelijk hebben ervaren. De wind was veel harder dan voorspeld bij vertrek, en daarna bijna steeds minder dan voorspeld. Resultaat; Dik ingepakteen (voorlopig) laatste oefening zwaarweer-zeilen bij Spanje, gevolgd door veel aerobics met zeilvoering en motorsleutel omdraaien. En niet te vergeten, weer 250 liter diesel verbrand. Hadden we gewoon gekregen wat voorspeld was, of zelfs maar het gemiddelde daarvan, dan waren we al een dag eerder aangekomen. Bijna dan.
Let wel; geen geklaag hier. Het was lekker. En ook wel relaxed. En langzaam maar zeker realiseer je je dat het nu wel snel afgelopen is. Onwillekeurig denk je steeds vaker "dit is de laatste keer dat ik dit of dit doe". Of haal je herinneringen op. Of heb je de neiging om 's nachts, tijdens je wacht, foto's te gaan bekijken. En ik niet alleen, zag ik aan de laptop bij het overnemen van de wacht.
En dan lees je van vrienden, in Maleisië. Het is daar warm. En het regent. En mooi. Erg mooi. En ze hebben nog zoveel tijd en toch zal die te kort zijn. En dan te bedenken dat wij dezelfde tijd vorig jaar nog moesten aankomen in Darwin... Om met een bekende, witbierdrinkende zuiderbuur te spreken, "Amai, da's pas lekker!".
Hmm, genoeg! Ik zal weer eens op de radar kijken.

En ondertussen is het ook hier genieten van de kleine, bekende dingen. Het geaffecteerde Engels van de Engelse Coastguard (maakt niet uit welk station), het razendsnel uitgesproken Appèl-á-tous, Appèl-á-tous, Appèl-á-tous van de Fransen die nog steeds te eigenwijs zijn om (de aankondigingen) van hun weersvoorspellingen en navigatie-berichten in het Engels uit te spreken, de drukte in het kanaal, dat je eindelijk weer de marifoon op 16 kunt laten staan zonder dat er iemand boert, hijgt, kreunt, fluit of dj speelt. 
Kortom, we zijn er bijna!
JG]

Oliegladde plekken in een heksenketel, door de zware stromingLeuk dat Kanaal met springtij; volgas en met de boeg dwars op de breakwater sukkelden we de havenkom van Dover in. Vervolgens was het even heel hard tegensturen om niet vol in de kademuur te vliegen. Een kwartiertje later lagen we vast. Na nog een uurtje zeilen te drogen hangen, boot afspoelen, boot verkassen naar de binnenhaven vanwege de sterke ZW-wind en opruimen waren we klaar om te bellen, in te checken, stad te verkennen en een pint te pakken. De traditionele lokale specialiteit in de pub smaakte erg goed. Ook al was het fish & chips.... :-)
En nu regent het en staat de kachel aan.
[JG]

za 2 okt Dover

Engeland

Bezoek!!!Nu weet ik het zeker.
Ik vroeg me eergisteren af waarom ik zo hyper was. Gisteren was mijn stemming idem dito. En vanochtend was het helemáál erg.
Ik heb, zonder te overdrijven, vanochtend in een tijdsbestek van nog geen anderhalf uur minstens 30 keer op mijn horloge gekeken. Ik ruimde de tafel al af voor JG klaar was met ontbijten, ging van de zenuwen opruimen en de gootsteen schoonmaken, zette alvast water op om een thermoskan mee te vullen (dat doen we nooit), en stond al te trappelen om weg te gaan voordat JG klaar was. En dat laatste is bijna een unicum.
JG heeft geprobeerd om me niet uit te lachen, maar dat mislukte jammerlijk.

Zwaaien tot we een ons wegen...Maar 1 ding is zeker, nu weet ik dus zeker dat die stemming te maken had met het feit dat we hier in Dover mijn zus Lilian, haar man Michel en hun kids Dominique en Maxime zouden ontmoeten.
Volgens de stand van eergisteren zou het niet lukken, gisteren veranderde dat in misschien, en toen ik ze vanochtend nog een keer belde wisten we het zeker: het ging dus lukken!! Na een paar dagen huizen kijken in Londen zouden ze vandaag namelijk met de Seacat het kanaal oversteken en terug naar Nederland rijden. En laat die Seacat nou pakweg op een steenworp afstand van onze boot zijn aanlegplaats hebben....
... en totdat die armen bijna uit de kom vliegen.Er was zelfs tijd om nog koffie te drinken aan boord van Pinical. Terwijl we honderduit kletsten, lokten de meiden de meeuwen met stukjes eierkoek naar de boot.
Toen ze drie kwartier later moesten inchecken hebben we vanaf de pier uitgebreid naar elkaar staan roepen en wuiven. Ik heb denk ik wel duizend keer gezwaaid, en ik had gewoon kramp in mijn kaken van die glimlach die in mijn gezicht was ingebrand. SUPER om ze weer te zien.
[Chantal]

zo 3 okt Dover

Engeland

Gisteravond voelde ik me alsof ik omwikkeld was door een deken van gelukzaligheid.
Niet alleen omdat ik mijn zus en haar gezin heb gezien, al was dat natuurlijk wel een factor. Maar eigenlijk omdat alles gewoon klopte. Het was een beetje raar, moeilijk uit te leggen. Alsof al het mooie van de vooruitzichten van wat de nabije toekomst zal brengen zich vermengde met het besef wat voor geweldigs we allemaal achter de rug hebben. En dan een sausje erover van het heden in Dover, met al haar heerlijke knulligheid (het lijkt hier wel alsof Lezen in het zonnetjeje regelrecht in een aflevering van Eastenders bent gestapt. Die hóófden alleen al. En massa's blokhakken. Blókhakken, nou vraag ik je, dat was toch al eeuwen geleden? En jassen die nog uit de oorlog lijken te komen. En die malle knullige pubs met vloerbedekking hier. Die voetbalhoofden van de mannen. Dat tááltje, waarbij alive wordt uitgesproken als een binnensmonds euloiv. Die ontzettende 'Engelsheid'. Het feit dat het percentage lelijke mensen drastisch toeneemt zodra je op Engelse bodem stapt. Maar dat alles terzijde). Een soort overkoepelende terugblik en vooruitblik op alleen maar mooie dingen, alsof de minder positieve kanten ervan gewoon niet bestaan.
O, dit klinkt natuurlijk echt afschuwelijk hoogdravend. Maar ik heb je gewaarschuwd, dat het moeilijk uit te leggen was.
[Chantal]

Vandaag regent het. En volgens de havenmeester krijgen we windkracht 10.
Hmmm. We hebben dus maar wat extra lijnen en fenders uitgebracht. Meer dan 26 knopen vlaag hebben we echter niet gezien. Een beetje vertraging wellicht? Regen hebben we wel gezien. Heel, heel veel regen en optimistisch als we zijn hebben we maar bedacht dat dit weer een boel werk scheelt. We hoeven nu niet zelf meer de boot af te spoelen / ontzouten. Gelukkig doet de kachel het goed. Nu nog afwachten of het gaat lukken om te internetten. We zijn hier inmiddels al 3 dagen maar het is nog niet gelukt.
[JG]

ma 4 okt Dover

Engeland

De marina in Dover biedt wireless internet. Hartstikke mooi natuurlijk. Maar wij liggen in zo'n uithoek dat we geen bereik hebben op onze boot.
Geen probleem, denk je dan. Het is wireless, dus je kunt overal in de haven terecht. Juist. Dat klopt theoretisch. Ware het niet dat ik ergens in het duistere verleden een mok thee over de laptop heb gemorst, en de batterij morsdood is (ik snap nu waar die term vandaan komt). We hebben dus stroom nodig.
Ook niet zo'n punt, zou je denken: dan ga je naar het marinakantoor. En daar kwamen we er achter dat ook dat niet ging lukken omdat ze hier een andere standaard hebben voor stopcontacten en stekkers. Geen adapter, dus balen als een spreekwoordelijke stekker. (Bovendien, het tarief voor wireless internetten is hier £ 11,5. Per dag. Ook als je maar een uurtje internet. Leuke tarieven niet? Zo heb ik eergisteren ook een paar wassen gedraaid á £ 4 per was. Let wel, dan is het nog niet droog, dat kost extra.)
Het witte spookje...Nog geen man overboord: overal heb je internetcafés. Dover is 1 internetcafé rijk. Wij gisteren met de laptop erheen, want ze zouden op zondag open zijn, en het zou mogelijk zijn om onze laptop aan het world wide web te hangen. Dicht.
En zo kun je dus úren bezig zijn met dit soort dingen.

Maar vandaag lukte het hier dan toch eindelijk om te internetten (tegen 'slechts' £ 4 voor een uur, en met een trucje toch de stekker in het stopcontact), en dus om de website te uploaden (aan de hits te zien zit iedereen met zeer grote smart te wachten op een update: vandaag een nieuw record, we krijgen net een SMS dat er al 207 hits zijn, en de dag is nog niet voorbij. Een absoluut, ontzettend, gigantisch, fenomenaal record. Goed zo mensen!!), onze mail binnen te halen, en last but not least het weer voor de komende week te bekijken.

Tja, en dat laatste.
We (vooral ik) hadden het in ons hoofd gekregen om komend weekend onze rentree te maken in Scheveningen. In een hoekje weggedokenDat zou natuurlijk wel leuk zijn, want dan zijn de meeste mensen vrij.
Wij, en inmiddels ook jullie mag ik aannemen, weten natuurlijk dat we afhankelijk zijn van het weer, en dat dus niets vast staat. Maar in deze regionen van overwegend ZW-winden leek dat plan niet bij voorbaat uitgesloten. En bovendien: voor een trip naar Scheveningen vanaf België of Dover zijn alle windrichtingen ok, met uitzondering van NO, dus wat kan ons gebeuren?
Drie keer raden wat de weersvoorspellingen zijn. Juist. Iedere dag van de week prima windrichtingen, maar uitgerekend zaterdag en zondag niet. En na het weekend draait de wind zoals het haar betaamt weer naar ZW.
Het moge duidelijk zijn: de weergoden hebben vergaderd, en zijn het er niet mee eens dat we naar huis komen.
Eens kijken wat er gebeurt als we het idee opvatten om onze thuiskomst een dagje te vervroegen, naar vrijdag dus. We'll keep you posted......!!
[Chantal]

di 5 okt Dover Chantal checkt even de windWe zouden het ook graag eerder weten, maar het weer is niet erg duidelijk met wat het nu wil. We blijven nog 1 dag hier en morgenochtend melden we hier wanneer we (eindelijk) terug zullen zijn!
(dat zal of vrijdag of zondag worden).

Kijk zelf maar mee op www.weeronline.nl.
[Wij]

Het is dat ze hier geen dijken hebben, maar anders zou de stront van de dijken waaien. Dat nodigt nou niet bepaald uit om te vertrekken, terwijl we eigenlijk van plan waren om dat vanavond te doen. Morgenavond is ook nog de vraag.
Het begint er steeds meer op te lijken dat we geen tussenstop in België kunnen maken voordat we naar Chantal krijgt het in haar bol: grote schoonmaakScheveningen gaan. Eergisteren zaten we nog uitgebreid in de pilots te kijken naar alle havens langs de Belgische en Nederlandse kust, te rekenen met de stroming en het tij, vandaag lijkt dat een zinloze oefening geweest.
We zitten nu steevast elke ochtend in het internetcafé te kijken naar het weer.

Ik heb schoonmaakkoorts. Van boven tot onder wordt de boot gestoft, gezogen, en vooral gepoetst. Ik moet kennelijk iets om handen hebben. JG vlucht op een gegeven moment maar weg.
[Chantal]

wo 6 okt Dover Hoverspeed, die gaat iets harder dan wij.Lang gekeken. We waren heel graag in het weekend aangekomen, maar dat zit er niet in. Het wordt dus vrijdagmiddag...
[JG]

Ja, dat staat er nou zo even kort. Maar jullie willen niet weten hoe lang we hebben getwijfeld en gezucht en geprobeerd te besluiten. Wat een gedoe. Overal zitten voor- en nadelen aan.
Wat zouden we doen als onze laatste etappe niet onze laatste etappe zou zijn? Je gaat tenslotte op andere momenten ook niet voor je lol tegen 20-25 knopen inhakken als het niet echt hoeft. En op zo'n laatste tocht wil je natuurlijk wel een beetje lekker zeilen. Zeiltechnisch zouden we dan bij voorkeur op donderdagochtend weggaan. En dus vrijdag aankomen. Dus dat wordt het dan ook maar.

Duur kasteelOndertussen zijn we alweer een dag of 5 in Dover, en hebben we nog steeds het kasteel niet gezien. Noch de oudste zeegaande boot ter wereld, die hier in het museum tentoongesteld is. En dat gaan we ook niet doen ook.
Wat dat kasteel betreft: zijn wij nou zulke krenten geworden? Wij denken niet dat we zo'n bezoek £ 8,50 per persoon waard gaan vinden. Voor 2 personen is dat dus 60 oude pieken! Zo hebben we al eerder kathedralen in Cadiz en Sevilla, met net zulke entreeprijzen, overgeslagen. Wij rekenen dat soort dingen in etentjes, cultuurbarbaren die we zijn.
Ook die oudste boot ter wereld laten we voor wat hij is. Zou het echt waar de oudste zijn? En, ik zag een fotootje van dat bootje in een foldertje, en concludeerde gelijk dat ik ook daar dus niet heen hoefde. Ja, dan kan hij nog wel prehistorisch zijn (absurd woord trouwens, dat is toch een contradictio in terminis?), maar het is een pietepeuterig houten bakje dat lijkt op een Optimistje zonder zeil.
Ja ja ja, ik weet het. Ik ben verwend. Wat verwacht ik nou eigenlijk?
[Chantal]

do 7 okt Dover - Het Kanaal - Noordzee Vertrek uit DoverDe laatste etappe. Aan de ene kant voelde het helemaal niet zo, aan de andere kant juist wel.
Alles was gewoon perfect vandaag (afgezien van twijfels over restanten zeewier in de schroef van voor de aankomst bij Dover). Stralende zon in een strak blauwe lucht, maar vooral: wind in de rug van precies de goede sterkte. Beter konden we het ons niet wensen. We snelden met een enorme vaart richting Scheveningen. Met de halfwinder omhoog toonden we met trots onze grootste Nederlandse driekleur. Zo kwamen we al goed in de stemming.

Chantal met de white cliffsEn laat je die dan staan gedurende de nacht? Ik voelde er niet zo veel voor. Varend langs de shipping lane, met diverse afslagen naar havens ben je dan toch beperkt wat uitwijken betreft. Maar bovendien, ik heb meestal de wacht van 19.00 tot 22.00, en het lijkt wel alsof er dan ALTIJD wat gebeurt. De wind verandert of van richting, of van kracht. Echt bijna altijd. Daarom heb ik een beetje een hekel aan die wacht.

En wat gebeurt er? Net na zevenen varen we onder een hele lange sigaarvormige wolk, en gaat de wind bijna uit. Vervolgens draait hij alle kanten op. Halfwinder naar beneden. De genua, die aan de andere kant op de boom stond, ingerold, en het ijzeren zeil bij. Langzaam, want we liggen ver voor op schema, en komen op deze manier veeeeeeel te vroeg aan.

Chantal knoopt al onze gastlandvlaggen aan elkaar.Deze keer was het ook raak tijdens mijn tweede wacht: actie. De wind wakkerde wat aan, was wat gekrompen, en het was net op het randje of er nu te zeilen viel. Echter, de spiboom van bakboord naar stuurboord omzetten, een klusje dat toch wel enige tijd in beslag neemt, is toch niet een van onze favoriete bezigheden midden in de nacht. Al helemaal niet midden in de aanlooproute naar de Westerschelde. Maar wij bikkels doen dat dan toch maar even.
Verdikkie, je zou toch bijna niet in de gaten hebben dat we Nederland aan stuurboord zien!
[Chantal]

vr 8 okt Noordzee - Scheveningen Chantal blaast de VS opDe hele natte cel is zout. Ik heb vannacht het toilet in de flush-stand laten staan, stom. Het klotste lekker heen en weer op de douchevloer, toen ik nietsvermoedend de deur open deed en vervolgens met mijn sokken in het water stapte. Het voordeel was dat ik wel gelijk wakker was.

Half 10. JG merkt dat de motor even hapert. Even later gaat het weer goed. Hij sprint naar buiten, loopt onderweg de nodige blauwe plekken op en zet de motor in zijn vrij. Hij ziet nog net iets groenigs achter de boot drijven, waarschijnlijk een visnet.
Dat zal je toch gebeuren!! Op de laatste dag, terwijl iedereen op je staat Relax man....te wachten in Scheveningen, een net in de schroef krijgen en een sleep van de kustwacht naar de dichtstbijzijnde haven, ergens in Zeeland. Gelukkig had Murphy mededogen, en heeft onze schroef het net doen loslaten.

Het laatste stuk moesten en zouden we natuurlijk zeilen, ook al stond er maar 7 knopen wind. Dat gaf niets, want we hadden tijd zat. Met de halfwinder omhoog sukkelden we naar Scheveningen.

Ons stoere plan, om precies om 3 uur met de halfwinder de haven van Scheveningen in te varen, werd helaas Ons uitgebouwde grootzeilgedwarsboomd door een aankomende en een vertrekkende ferry. We moesten wachten met naar binnen varen vanwege de uitgaande ferry, terwijl de binnenkomende ferry recht op ons af stevende. Met de halfwinder op draalden we nog een tijdje, maar uiteindelijk was het onmogelijk om naar de goede kant uit te wijken zonder te gijpen, dus moest die grote lap naar beneden. Jammer, maar al motorend hadden we bij de pieren wel veel meer tijd om te kijken wie er allemaal stond en onze armen uit de kom te zwaaien. Bijna iedereen had elkaar gevonden op de noordelijke pier, en het sfeertje straalde ervan af.

En dan gaat het allemaal veel te snel.
Wat een finale! Goede wind, juiste richting, prachtig weer!!Raden wie wie is.
Met de verrekijker turen.
Zwaaien.
Zwaaien en turen lukt niet tegelijkertijd verdorie!
Een zoen aan JG geven.
Zwaaien.
Roepen!
Op de andere pier ook nog!
O, we moeten ook nog foto's maken!
Ondertussen stootwillen en landvasten klaarmaken.
Zwaaien!
Schreeuwen!
Waar moeten we aanleggen?
O, daar ook nog mensen!!
Alles tegelijkertijd!
Boot vastleggen.
Zoenen.
Omhelzen.
Brok in de keel.
Kramp in de kaken van het lachen.
CHAMPAGNE!!!!!!!!

Jee, we zijn weer thuis................
Na 789 dagen, 29.003 mijl, 5.445 uur varen, ontelbare foto's en onvoorstelbaar veel mooie ervaringen, plaatsen en ontmoetingen. Het welkom was bijzonder, raar, fantastisch en nog veel meer.
[Chantal]

za 8 okt Scheveningen Als ik zeg dat we het vrijdag fantastisch vonden, dan is dat een understatement. Welk woord moet je hiervoor gebruiken? Ik kan het even niet bedenken.
Super dat op zo'n korte termijn toch nog zoveel mensen op de been waren om ons op een doordeweekse dag naar binnen te wuiven. Heel bijzonder. Hartverwarmend. Ook het latere bezoek. Iedereen ontzettend bedankt.....

Het is wel een beetje raar nu. We hebben namelijk helemaal niet het idee dat het er op zit. Net alsof het fantastisch was om iedereen weer te zien, maar dat we nu weer over gaan tot de orde van de dag. Slapen op de boot. Thee en koffie drinken in de kuip. Een stuk lopen in de stad. Afwassen. Eten kopen bij de supermarkt. De mail ophalen. De website bijwerken.

Ja, dat laatste. We moeten er nu toch maar eens een eind aan breien. Ik zal het missen. Heel erg missen. Het zal raar zijn. Maar ik heb de oplossing al: er komt een boek......
[Chantal]

Epiloog

Het gaat niet.
Als ik dit typ is het al de 18e (dit is dus schaamteloos geantidateerd), en ik voel me al een dikke week alsof er iets niet compleet is. Ik mis het dagboek. Ontzettend.
Er gebeurt nog zoveel dat ik kwijt wil. Dat eigenlijk gewoon nog bij de reis hoort. Voor ons gevoel is het gewoon nog niet over, onze reis. We wonen nog op de boot, liggen in een stad die niet de onze is, en doen dingen die we op reis ook deden. Ook wel andere dingen natuurlijk, maar toch.

Via de mail, telefoon en anderszins (we worden zelfs bij de supermarkt in Scheveningen aangesproken) horen we van bekenden en onbekenden dat mensen ons dagboek missen. Ook uit de Nedstatstatistiekjes blijkt het aantal hits na een week toch nog steeds aanzienlijk.

Dus waarom zou ik dus niet nog even doorgaan met het dagboek? Ik blij, lezer blij, iedereen blij. Toch?
Ik ga dus door tot ik het gevoel heb dat het zo'n beetje afgelopen is. Alleen geen aansprekende foto's erbij, want die zijn er niet.
[Chantal]

zo 10 okt Scheveningen

We troffen onze gastlandvlaggen bij de buurman in het want aan. Dat zat er al aan te komen, want al die vlaggenlijntjes zijn natuurlijk niet bijzonder sterk, en bleken inderdaad niet bestand tegen de ijzige harde wind die er vandaag stond. Een lijntje was gebroken, het onderste deel van de vlaggenlijn hing zielig over de railing, bijna in het water, de onderkant van het bovenste deel was verstrikt geraakt in de verstaging van de buurboot.
Onze ontdekking viel samen met de aankomst van bezoek, en dus mochten die onmiddellijk in actie komen. JG werd de mast ingetakeld, en onze vlaggenlijn is passé.
De ballonnen die Dien en Lies aan de railing haden geknoopt begonnen er ook een beetje zielig uit te zien, want door de kou zijn ze gekrompen.
Onze opblaaswereldbol met route draait nog wel trots om haar as, bungelend aan de beugel op het achterschip.
En verder hoor je ons absoluut niet over het weer, want het hele weekend hadden we een stralend blauwe lucht. Wat wil je nog meer?!

Vanaf dat we voet aan Nederlandse wal zetten hebben we weer een mobiele telefoon (06-45990023). Dat is vreemd. We hadden de afgelopen 2 jaar dan wel een satelliettelefoon, maar echt lekker bellen doe je daarmee niet. Is het niet de vertraging die er regelmatig op zit waardoor een normaal gesprek bijna niet mogelijk is, dan is het wel het gevoel dat de andere kant (wij iets minder, maar dan nog) failliet gaat van de belkosten.
Maar ineens mobiel bereikbaar zijn, en kunnen bellen, dat voelt wel een beetje onwennig.
Wouter heeft voor onze prepaid kaart geregeld, ons zijn oude mobieltje ter beschikking gesteld en daarop de ringtone Das Boot van U96 geprogrammeerd. Helemaal in sfeer dus.
[Chantal]

ma 11 okt Scheveningen We zijn de trotse bezitter van een auto. JG heeft vandaag Snotje opgehaald in Hilversum. Snotje is het Peugeootje 205, dat Mark en Ruth aan ons hebben gegeven. Je leest het goed, gegeven. Voor niets, nada, noppes. Cadeau gedaan. Onvoorstelbaar toch??
Na 6 maanden terug in Nederland te zijn geweest, reisden Mark en Ruth net 2 dagen voor onze aankomst weer naar hun boot Thalassa II in Zuid-Amerika, om dit seizoen nog om Kaap Hoorn te varen. Erg jammer dat we elkaar net hebben gemist.
Die naam hebben wij overigens niet verzonnen hoor, dat is geen ondankbaarheid. Dit geweldige autootje, dat gewoon zonder problemen doet wat ie moet doen, werd door Ruth 16 jaar geleden Snotje gedoopt vanwege de kleur. Zonder foto kunnen jullie je er dus wel iets bij voorstellen.
Weten jullie dat dit de grootste bolide is die ik ooit heb bezeten? In een ver verleden heb ik alleen Fiat Pandaatjes gehad....

De rest van de dag hielden we ons bezig met de vraag of ons huis tijdens onze reis fiscaal als eigen woning of als bezitting zou worden aangemerkt. Dat maakt namelijk verschil voor de hypotheekrente-aftrek over de afgelopen 2 jaar en de eigen-woning-reserve die sinds 1 januari van dit jaar in het leven is geroepen.
Het voert te ver om hier gedetailleerder in te gaan, en jullie vinden zoiets vast niet interessant. Voor ons is het héél erg interessant, want het is relevant voor de vraag of het handig is om weer in ons te gaan wonen nu we terug zijn. Het zou namelijk kunnen dat we daarmee 30 jaar lang (in de toekomst) een fiscaal voordeel mee teniet doen. En dat fiscale voordeel zou zo groot zijn dat we daar tegen die tijd best 2 jaar van op wereldreis zouden kunnen. Ha!
Nu hebben we de afgelopen maanden ons al duizend keer, dagenlang over deze kwestie gebogen, maar ook met hulp van fiscalisten is de situatie niet duidelijk. Eén ding is wel duidelijk: we zitten in een grijs gebied. Vandaag belden we met drie verschillende mensen van de belastingdienst, en kregen elke keer een ander verhaal te horen.
Lastig, lastig, lastig.
We neigen ernaar om wel te proberen of we gebruik kunnen maken van die toekomstige fiscale voordelen, en dat zou betekenen dat we ons huis verkopen. Een huis is namelijk ook maar een huis. En dus zouden we dan dakloos zijn. Niet erg praktisch, maar ja.
[Chantal]

di 12 okt Scheveningen We crossten vandaag met onze bolide naar het zuiden op zoek naar een winterligplaats voor onze Pinical (ons onderweg verwonderend over al die groene ruimte in Nederland. Hoezo vol?). Het zou wel handig zijn om de boot dichter bij huis (welk huis?) te hebben, zodat we voorbereidingen kunnen treffen voor de grote klus die ons in het voorjaar te wachten staat: het schilderen van het bovenwaterschip en de opbouw.
Ja, Pinical staat dan wel te koop, maar alleen voor de juiste prijs. We hebben er veel in geïnvesteerd om hem uit te rusten voor zo'n lange reis, en al die toeters en bellen zijn natuurlijk niet nodig om in Nederland te varen. Dus als er geen koper is, dan houden we hem lekker, en verkopen gewoon alleen de toeters en bellen.
[Chantal]
wo 13 okt Scheveningen We hebben tegenwoordig nog maar bijna één gesprekonderwerp. Terwijl we weer in het zuiden des lands rondreden op zoek naar een geschikte ligplaats, bespraken we ons nog maar weer eens voor de honderdduizendste keer de fiscale situatie van ons huis. En wat we los van de fiscaliteit met het huis zouden willen. Ondertussen hebben we weer een aantal telefoontjes gepleegd, maar het blijft onduidelijk. Terwijl het zo langzamerhand toch wel handiger wordt om weer in Brabant neer te strijken.
We komen er natuurlijk weer niet uit, en besluiten dat we morgen de belastinginspecteur gaan bellen voor een afspraak.

Wat die ligplaats overigens betreft: we zouden ook wel in Scheveningen kunnen blijven liggen, zij het dan niet in een box. Eigenlijk voelen we daar ook wel wat voor, hoewel het nou niet bepaald vlak bij huis is. Het is namelijk een gezellige haven met veel leven. We hebben nogal veel aanspraak van de leden van de zeilvereniging (die erg actief is, met name ook in de winter), en dat vinden we erg leuk. De vereniging zou ons er trouwens graag bij hebben, want ze vinden ons nogal bijzonder. Snap je dat nou?
[Chantal]

do 14 okt Scheveningen Overal ter wereld konden we internetten, maar hier in Scheveningen lijkt internetten een onmogelijkheid. Het wireless netwerk hier in de haven werkt bij ons om een of andere reden niet, en internetcafés zijn er niet. Balen.
Uiteindelijk lukte het vandaag pas in Den Haag.

Een afspraak met de belastinginspecteur maken blijkt nog niet zo eenvoudig. Die man wordt goed afgeschermd, en dus moeten we eerst met een aanslagregelaar praten. Volgende week....
[Chantal]

vr 15 okt Scheveningen "We missen jullie!", zegt een mevrouw tegen me bij de supermarkt.
Huh?
"Ja, we hebben 2 jaar lang jullie verslagen gevolgd, en nu is het ineens afgelopen!"
Grappig hè. Ik antwoord dat ik zelf het dagboek ook erg mis, en dat ik eigenlijk van plan was om er nog maar een stukje aan te breien.
Belofte maakt schuld, dus voilá, vandaar deze epiloog.

Vandaag stond er eigenlijk niets in de 'agenda'. We gingen naar de stad, probeerden een cadeautje te vinden, en kochten voor onszelf een agenda.
De agenda die we van de week in het leven hebben geroepen bestond uit een blaadje uit een kladblok. Daar schreven we onze 6 afspraken op. Bij zoiets zal het ook nog wel even blijven, want de agenda's voor 2005 beginnen pas met december.
Het is trouwens wel een beetje vreemd, om weer allemaal afspraken te hebben.
[Chantal]

za 16 okt Scheveningen Vanmiddag kwamen de ouders van JG op bezoek met tante Martha. Dineke vergat waarschijnlijk alweer 99% van de duizend vragen die ze ons wil stellen. Die lieverds willen natuurlijk ALLES weten, het kan nooit genoeg zijn.

Halverwege de middag reden we naar Breda, met een overvolle auto. Onze spullen die Jane en Dineke hadden meegenomen, zeulden wij nog maar weer eens een fiks aantal kilometers verder, naar ons huis in Breda. We reden niet direct naar ons huis, maar reden in een soort spiraal, met steeds kleiner wordende rondjes naar ons huis toe. Meer als een hond die rondjes draait voordat hij zijn behoefte doet dan als een paard die zijn stal ruikt.
Wat raar om hier weer te rijden!! Wat zag alles er goed uit! Her en der zagen we veranderingen, drempels, nieuwe gebouwen, wegen en straten die anders lopen, een kerk die er niet meer staat.
We cirkelden om ons huis heen, en zetten uiteindelijk de auto voor de deur. Gek! Ik kan het niet helpen, maar nou kom ik alweer met de woorden gek, vreemd en raar op de proppen. Maar zo voelt het gewoon.

We liepen eerst het pad bij de buren op om ze te verrassen, maar onze buuv had ons al in de gaten voordat we aanbelden. Wat ontzettend leuk om ze weer te zien! Gewoon geweldig en geweldig gewoon. Het leek wel alsof ze een voorgevoel hadden, dochter Merel had zelf chips gebakken, zoon Dries een appeltaart, Duco schonk wijn in, Marjolijn thee, bestelde later pizza's en het was alsof we nooit waren weggeweest.

Tussen de bedrijven door namen we even een kwartiertje een kijkje in ons huis. De huurders zijn er al een maand uit, en voordat ons huis weer officieel aan ons wordt overgedragen wilden we eens zien hoe het er uit zag.
Goed dus.
Erg goed.
Véél te goed.
Eigenlijk hadden we al zo'n klein beetje afstand van het huis genomen, en besloten om het maar te verkopen omdat dat juist nu in onze specifieke situatie wel eens fiscaal gunstig zou kunnen. Na er 2 jaar niet in te hebben gewoond, neem je toch afstand van bepaalde zaken. Een huis is ook maar een huis (en een boot is ook maar een boot).
Maar dan loop je weer door je huis, en het is echt absurd. Op dat moment werd ons huis ineens van 'een huis' weer ons thuis. Afzonderlijk van elkaar dachten we hetzelfde: we zouden er zó weer in terug willen. De fiscale voordelen waren ineens naar de achtergrond geschoven, dit was gevóel.
En nu staan we dus weer in dubio, en kunnen we de hele discussie, afwegingen, rekensommetjes die we al maanden maken, weer helemaal opnieuw doen. Ze zijn toch in een ander perspectief komen te staan.

Vervolgens gingen we weer terug naar de buren, en vergaten in alle consternatie alle spullen uit de auto te laden. Daar kwamen we pas achter op het afscheidsfeestje van mijn zus Lilian en haar bijna jarige man, die met kids 2 jaar in Londen gaan wonen. 's Nachts hebben we alsnog alles uitgeladen.
O, wat een fijn huis......
We hebben echt enórm geboft met onze Amerikaanse huurders. Het huis zag er perfect uit, picobello. Houten vloeren in de was gezet, een enorme deep clean uitgevoerd inclusief gewassen gordijnen, gereinigde vloerbedekking etc etc, en de schatten hebben bijvoorbeeld een kledingkast extra aan willen schaffen, en hebben dat dan ook nog in de stijl van de anders meubels gedaan in plaats van een ordinaire Gamma-kast. Alleen de tuin zag er bedroevend uit, maar als je dan zo hilarisch bent over je huis, dan kan je dat niet echt bijster veel schelen.
[Chantal]

zo 17 okt Scheveningen Na 2 jaar en bijna 3 maanden heb ik vandaag voor het eerst weer auto gereden.
Gesneden koek. Auto rijden verleer je dus nooit.
[Chantal]
ma 18 okt Scheveningen Ik ga per 1 november weer werken bij KPMG, mijn oude werkgever, maar JG staat nog aan het begin van een nieuw avontuur. Hij had vandaag zijn eerste sollicitatiegesprek uit een hele reeks. Pak uitgezocht, overhemd aan, stropdas erbij. Dat ziet er toch weer erg anders (maar zeker niet minder!) uit.
[Chantal]
di 19 okt Scheveningen JG heeft vandaag weer 2 gesprekken, en ik verdiep me nog maar weer eens in de Wet Inkomstenbelasting om me te buigen over de status van onze woning. Maar na nog een paar uurtjes bovenop die dagenlange discussies, uitzoekpartijen en adviezen is het natuurlijk een beetje te veel gevraagd dat ik ineens het licht zie.
De belastingdienst zou trouwens vandaag of morgen bellen. Vandaag deden ze dat in elk geval niet, hopelijk morgen meer nieuws.
[Chantal]
wo 20 okt Scheveningen De overdracht van ons huis vond vandaag plaats. Dat ging nogal soepel.
Onmiddellijk daarna: de makelaar.
Vervolgens een bezoekje, inclusief internetten, bij mijn paps en mams.
Daarna toch nog effe de stad in, een stadshap gegeten bij een nieuw eetcafé.
Terwijl we naar huis rijden, naar de boot in Scheveningen dus, hebben we ineens weer een nieuwe fiscaal idee. De belastingdienst heeft trouwens vandaag niet teruggebeld. Balen, want wij kunnen de juiste persoon bij de belastingtelefoon niet terugbellen omdat ze niet kunnen doorverbinden.
[Chantal]
do 21 okt Scheveningen JG heeft weer een sollicitatiegesprek en valt in pak onmiddellijk op in de haven.
Ik verdiep me weer eens in de mogelijkheden van ons nieuwe fiscale idee.
[Chantal]
vr 22 okt Scheveningen - Breda Nu zijn we nog geen week in Nederland, en ik heb de griep. Niet meer bestand tegen westerse ziektes kennelijk, ha ha.
Toch kachelen we aan het eind van de middag naar ons huis in Breda, met een volgepakte auto.
De kogel is namelijk door de kerk: we gaan weer terug in ons huis. We neigden er de afgelopen week meer en meer naar om dat te doen, ook al gooien we daarmee dan een mogelijk fiscaal voordeel, dat aanzienlijk zou zijn, in de toekomst weg. Na een telefoontje met de belastinginspecteur (dank aan Jaap voor het nummer!) is het zo goed als geregeld.

Dan moet opeens de boot winterklaar worden gemaakt. Raar.

En vervolgens zitten we ineens in ons huis.
[Chantal]

za 23 okt Breda We logeren in ons huis. Ons waterbed ligt namelijk nog in onderdelen op zolder, en het dekbed en kussens zijn nog in Groningen. We liggen dus een verdieping hoger dan 'normaal' (wat is normaal? De afgelopen 2 jaar sliepen we op zeeniveau) in de logeerkamer.

We reden nog een keer op en neer naar Scheveningen, laadden de wagen vol, en karden weer naar huis.
Maar wat is nu thuis? Het is raar (daar heb je dat woord weer), maar de boot voelt niet meer als thuis. Het ziet er een beetje kalig uit binnen, nu er twee ladingen naar 'huis' zijn. Niet alleen is het kaal, maar ook zien we duidelijk een waterlijnrandje een aantal centimeters hoger dan 'normaal'. Ook ons huis voelt nog niet als thuis. Kennelijk wordt je thuis gevormd door de dingen die je normaliter om je heen hebt, en die liggen momenteel nog overal en nergens.
Zo zie je maar weer: niets staat vast. Onze boot is ons thuis niet meer, ons huis nog niet, en de waterlijn is de waterlijn niet meer.
[Chantal]

zo 24 okt Breda We zitten nu alweer plannen te maken over de veranderingen die we in ons huis willen doorvoeren. Wat ons een paar jaar geleden nog mooi vonden, blijkt nu anders. We vinden het een beetje te kil in huis. Meer kleur, meer warmte, minder galm, dat is wat we nu willen. Is het de overgang van een boot naar een huis? Van teakhouten betimmering en een klein leefoppervlak in een wereld vol kleur naar witte muren, ecru gordijnen en relatief veel ruimte.
Maar ook ons gevoel over ruimte is raar. Enerzijds willen we graag meer ruimte, met name om ons heen, de tuin en woonkamer vinden we gewoon te klein. We hebben natuurlijk de afgelopen 2 jaar een megaruimte om ons heen gehad. Maar anderzijds vinden we het irritant dat we door het huis moeten roepen omdat de ene op de 2e verdieping de ander in de eetkamer of kelder niet kan verstaan. Alles is relatief.

In elk geval hebben we in gedachten minstens 20.000 euro uitgegeven. En dat terwijl we nog nul verdienen.
Is dit nu materialisme (niets geleerd de afgelopen 2 jaar....), of gewoon je nest bouwen.......?
[Chantal]

ma 25 okt Breda Ik zag vanochtend een kakkerlak in de kelder. Een dooie, liggend op zijn rug weliswaar, maar toch. We hebben nog NOOIT kakkerlakken in huis gehad. Die moeten vast met de huurders mee uit Californië zijn gekomen.
Nu we 3 dagen in ons huis bivakkeren, nog steeds op de logeerkamer overigens, beginnen we toch een beetje het idee te krijgen dat de huurders bepaald niet leden aan smetvrees. Dat was in eerste instantie niet te merken, door de deep clean die ze door hun werkgever hebben laten uitvoeren. Maar nu we wat beter kijken, kunnen we wel wat sporen zien van hoe het geweest is. Denk ik.

O, en terwijl JG vannacht wakker lag van mijn gehoest (nu was hij de pineut, gisteren ik), dacht hij getrippel/gekras te horen boven onze kamer. Op zolder dus. Brrrrr.
[Chantal]

di 26 okt Breda "En, is het niet vreselijk wennen?"
Dat is de vraag die ons het meest wordt gesteld (wij moeten toegeven dat we die vraag ook aan ex-thuiskomers hebben gesteld...).
Wij hebben nog helemáál niet het idee dat we moeten wennen. Tot vrijdag woonden we nog gewoon op de boot, in een stad die niet je eigen is, je doet dingen die je onderweg ook deed, en we zijn beiden nog niet aan het werk. Nu zitten we dan wel in ons huis, maar ook dat is niet wennen.

Vaak volgt er na die vraag een reeks nadelen en mindere kanten van onze terugkeer naar een 'normaal' bestaan. We snappen niet echt waar al die mensen het over hebben. Tot nu toe zien we nog vooral de voordelen van onze terugkeer, en daar reppen mensen niet over. Voor ons is alles nog leuk.

Tenminste, dat dacht ik. Vandaag heb ik een staaltje gekregen van overduidelijke niet-leukheid. En dat is dan nog een understatement. Mijn dag is niet meer goed te maken. De nacht ook niet waarschijnlijk, want dit zou wel eens garant kunnen staan voor een slapeloze nacht. Nachten. Nee, ik wijd hier niet verder over uit, want ik ben nog ziedend en tot 10 tellen hielp niet.
[Chantal]

wo 27 okt Breda Nog steeds boos. En teleurgesteld. Het helpt dat er nog genoeg te doen is in huis, en ik houd me dan ook de hele dag ledig met trap op trap af rennen, reorganiseren, wassen en schoonmaken, terwijl JG weer in sollicitatiepak de hort op is.
[Chantal]
do 28 okt Breda Deze dag beschouwen we als de allerlaatste vrij dag in ons werkloze bestaan. Morgen heeft JG namelijk weer een afspraak, weekend is gewoon weekend, en na het weekend begin ik met werken. En dus willen we alles uit deze dag halen. ALLES. Zo veel dat we gewoon niet weten wat we moeten doen. We hebben weer eens een van onze besluiteloze momenten, dubben een tijd en beslissen dan dat we naar Zaandam willen. Of all places. Maar onderweg komen we in de file terecht en omdat we daar geen zin hebben veranderen we ons plan, gaan van de snelweg af, en spelen toerist in eigen land. Door de weilanden rijden, over dijkjes, oude woonboerderijen bewonderen, met het pontje de rivier over. Dat soort dingen. Waarom doe je dit eigenlijk nooit? Het is hartstikke leuk.
[Chantal]
vr 29 okt Breda  
za 0 okt    
zo 31 okt Breda Laatste werkloze dag.
We reden naar Scheveningen, naar onze geliefde Pinical. Die onze oude vertrouwde Pinical niet meer is. Hij is zo kaal van binnen. We hebben nu al een stuk of 4 autoladingen spullen eruit gehaald en

 

Terug naar boven