Datum | Locatie | Logboek |
vr 1 okt | Het Kanaal - Dover |
Ik zie krijtrotsen! Het is bijna magisch: het lijkt net alsof ze zelf licht
geven. Maar de ratio corrigeert die gedachte, want het is natuurlijk gewoon
maanlicht dat de rotsen doet oplichten. Sinds 1 uur vannacht zitten we weer op het oostelijk halfrond. O, en onze bestemming hebben we gewijzigd naar Dover. La Coruña - Dover, hemel. Alsof het niks is. Maar het is zowat een kwart oceaanoversteek. Ik vond het wel weer erg lekker, zo'n langere oversteek (op die eerste dag na dan). [Chantal] Brrrr. In Maleisië zweten ze uit de boot, en wij varen in een
lichte mist met een waterig zonnetje Dover binnen. Het lijkt inderdaad niks.
Dat krijg je ervan als je vertrekt met het idee dat je doorgaat zolang het
leuk is. En waait natuurlijk. Althans, als er waaien voorspeld is. En ondertussen is het ook hier genieten van de kleine, bekende dingen.
Het geaffecteerde Engels van de Engelse Coastguard (maakt niet uit welk
station), het razendsnel uitgesproken Appèl-á-tous, Appèl-á-tous,
Appèl-á-tous van de Fransen die nog steeds te eigenwijs zijn om (de
aankondigingen) van hun weersvoorspellingen en navigatie-berichten in het
Engels uit te spreken, de drukte in het kanaal, dat je eindelijk weer de
marifoon op 16 kunt laten staan zonder dat er iemand boert, hijgt, kreunt,
fluit of dj speelt.
Leuk dat
Kanaal met springtij; volgas en met de boeg dwars op de
breakwater sukkelden we de havenkom van Dover in. Vervolgens was het even heel hard
tegensturen om niet vol in de kademuur te vliegen. Een kwartiertje later
lagen we vast. Na nog een uurtje zeilen te drogen hangen, boot afspoelen,
boot verkassen naar de binnenhaven vanwege de sterke ZW-wind en opruimen
waren we klaar om te bellen, in te checken, stad te verkennen en een pint te
pakken. De traditionele lokale specialiteit in de pub smaakte erg goed. Ook
al was het fish & chips.... :-) |
za 2 okt |
Dover Engeland |
Nu
weet ik het zeker. Ik vroeg me eergisteren af waarom ik zo hyper was. Gisteren was mijn stemming idem dito. En vanochtend was het helemáál erg. Ik heb, zonder te overdrijven, vanochtend in een tijdsbestek van nog geen anderhalf uur minstens 30 keer op mijn horloge gekeken. Ik ruimde de tafel al af voor JG klaar was met ontbijten, ging van de zenuwen opruimen en de gootsteen schoonmaken, zette alvast water op om een thermoskan mee te vullen (dat doen we nooit), en stond al te trappelen om weg te gaan voordat JG klaar was. En dat laatste is bijna een unicum. JG heeft geprobeerd om me niet uit te lachen, maar dat mislukte jammerlijk.
Maar
1 ding is zeker, nu weet ik dus zeker dat die stemming te maken had met het
feit dat we hier in Dover mijn zus Lilian, haar man Michel en hun kids
Dominique en Maxime zouden ontmoeten. |
zo 3 okt |
Dover Engeland |
Gisteravond voelde ik me alsof ik omwikkeld was door een deken van
gelukzaligheid. Niet alleen omdat ik mijn zus en haar gezin heb gezien, al was dat natuurlijk wel een factor. Maar eigenlijk omdat alles gewoon klopte. Het was een beetje raar, moeilijk uit te leggen. Alsof al het mooie van de vooruitzichten van wat de nabije toekomst zal brengen zich vermengde met het besef wat voor geweldigs we allemaal achter de rug hebben. En dan een sausje erover van het heden in Dover, met al haar heerlijke knulligheid (het lijkt hier wel alsof je regelrecht in een aflevering van Eastenders bent gestapt. Die hóófden alleen al. En massa's blokhakken. Blókhakken, nou vraag ik je, dat was toch al eeuwen geleden? En jassen die nog uit de oorlog lijken te komen. En die malle knullige pubs met vloerbedekking hier. Die voetbalhoofden van de mannen. Dat tááltje, waarbij alive wordt uitgesproken als een binnensmonds euloiv. Die ontzettende 'Engelsheid'. Het feit dat het percentage lelijke mensen drastisch toeneemt zodra je op Engelse bodem stapt. Maar dat alles terzijde). Een soort overkoepelende terugblik en vooruitblik op alleen maar mooie dingen, alsof de minder positieve kanten ervan gewoon niet bestaan. O, dit klinkt natuurlijk echt afschuwelijk hoogdravend. Maar ik heb je gewaarschuwd, dat het moeilijk uit te leggen was. [Chantal] Vandaag regent het. En volgens de havenmeester krijgen we
windkracht 10. |
ma 4 okt |
Dover Engeland |
De marina in Dover biedt wireless internet. Hartstikke mooi
natuurlijk. Maar wij liggen in zo'n uithoek dat we geen bereik hebben op
onze boot. Geen probleem, denk je dan. Het is wireless, dus je kunt overal in de haven terecht. Juist. Dat klopt theoretisch. Ware het niet dat ik ergens in het duistere verleden een mok thee over de laptop heb gemorst, en de batterij morsdood is (ik snap nu waar die term vandaan komt). We hebben dus stroom nodig. Ook niet zo'n punt, zou je denken: dan ga je naar het marinakantoor. En daar kwamen we er achter dat ook dat niet ging lukken omdat ze hier een andere standaard hebben voor stopcontacten en stekkers. Geen adapter, dus balen als een spreekwoordelijke stekker. (Bovendien, het tarief voor wireless internetten is hier £ 11,5. Per dag. Ook als je maar een uurtje internet. Leuke tarieven niet? Zo heb ik eergisteren ook een paar wassen gedraaid á £ 4 per was. Let wel, dan is het nog niet droog, dat kost extra.) Nog geen man overboord: overal heb je internetcafés. Dover is 1 internetcafé rijk. Wij gisteren met de laptop erheen, want ze zouden op zondag open zijn, en het zou mogelijk zijn om onze laptop aan het world wide web te hangen. Dicht. En zo kun je dus úren bezig zijn met dit soort dingen. Maar vandaag lukte het hier dan toch eindelijk om te internetten (tegen 'slechts' £ 4 voor een uur, en met een trucje toch de stekker in het stopcontact), en dus om de website te uploaden (aan de hits te zien zit iedereen met zeer grote smart te wachten op een update: vandaag een nieuw record, we krijgen net een SMS dat er al 207 hits zijn, en de dag is nog niet voorbij. Een absoluut, ontzettend, gigantisch, fenomenaal record. Goed zo mensen!!), onze mail binnen te halen, en last but not least het weer voor de komende week te bekijken. Tja, en dat laatste. |
di 5 okt | Dover |
We zouden het ook graag eerder weten, maar het weer is niet erg duidelijk
met wat het nu wil. We blijven nog 1 dag hier en morgenochtend melden we
hier wanneer we (eindelijk) terug zullen zijn! (dat zal of vrijdag of zondag worden). Kijk zelf maar mee op www.weeronline.nl. [Wij] Het is dat ze hier geen dijken hebben, maar anders zou de stront van
de dijken waaien. Dat nodigt nou niet bepaald uit om te vertrekken, terwijl
we eigenlijk van plan waren om dat vanavond te doen. Morgenavond is ook nog
de vraag. Ik heb schoonmaakkoorts. Van boven tot onder wordt de boot gestoft,
gezogen, en vooral gepoetst. Ik moet kennelijk iets om handen hebben. JG
vlucht op een gegeven moment maar weg. |
wo 6 okt | Dover |
Lang gekeken. We waren heel graag in het weekend aangekomen, maar dat zit er
niet in. Het wordt dus vrijdagmiddag... [JG] Ja, dat staat er nou zo even kort. Maar jullie willen niet weten hoe
lang we hebben getwijfeld en gezucht en geprobeerd te besluiten. Wat een
gedoe. Overal zitten voor- en nadelen aan.
Ondertussen zijn we alweer een dag of 5 in Dover, en hebben we nog steeds
het kasteel niet gezien. Noch de oudste zeegaande boot ter wereld, die hier
in het museum tentoongesteld is. En dat gaan we ook niet doen ook. |
do 7 okt | Dover - Het Kanaal - Noordzee |
De laatste etappe. Aan de ene kant voelde het helemaal niet zo, aan de
andere kant juist wel. Alles was gewoon perfect vandaag (afgezien van twijfels over restanten zeewier in de schroef van voor de aankomst bij Dover). Stralende zon in een strak blauwe lucht, maar vooral: wind in de rug van precies de goede sterkte. Beter konden we het ons niet wensen. We snelden met een enorme vaart richting Scheveningen. Met de halfwinder omhoog toonden we met trots onze grootste Nederlandse driekleur. Zo kwamen we al goed in de stemming. En laat je die dan staan gedurende de nacht? Ik voelde er niet zo veel voor. Varend langs de shipping lane, met diverse afslagen naar havens ben je dan toch beperkt wat uitwijken betreft. Maar bovendien, ik heb meestal de wacht van 19.00 tot 22.00, en het lijkt wel alsof er dan ALTIJD wat gebeurt. De wind verandert of van richting, of van kracht. Echt bijna altijd. Daarom heb ik een beetje een hekel aan die wacht. En wat gebeurt er? Net na zevenen varen we onder een hele lange sigaarvormige wolk, en gaat de wind bijna uit. Vervolgens draait hij alle kanten op. Halfwinder naar beneden. De genua, die aan de andere kant op de boom stond, ingerold, en het ijzeren zeil bij. Langzaam, want we liggen ver voor op schema, en komen op deze manier veeeeeeel te vroeg aan.
Deze keer was het ook raak tijdens mijn tweede wacht:
actie. De wind
wakkerde wat aan, was wat gekrompen, en het was net op het randje of er nu
te zeilen viel. Echter, de spiboom van bakboord naar stuurboord omzetten, een
klusje dat toch wel enige tijd in beslag neemt, is toch niet een van onze
favoriete bezigheden midden in de nacht. Al helemaal niet midden in de
aanlooproute naar de Westerschelde. Maar wij bikkels doen dat dan toch maar
even. |
vr 8 okt | Noordzee - Scheveningen |
De
hele natte cel is zout. Ik heb vannacht het toilet in de flush-stand laten
staan, stom. Het klotste lekker heen en weer op de douchevloer, toen ik
nietsvermoedend de deur open deed en vervolgens met mijn sokken in het water
stapte. Het voordeel was dat ik wel gelijk wakker was. Half 10. JG merkt
dat de motor even hapert. Even later gaat het weer goed. Hij sprint naar
buiten, loopt onderweg de nodige blauwe plekken op en zet de motor in zijn
vrij. Hij ziet nog net iets groenigs achter de boot drijven, waarschijnlijk
een visnet. Het laatste stuk moesten en zouden we natuurlijk zeilen, ook al stond er maar 7 knopen wind. Dat gaf niets, want we hadden tijd zat. Met de halfwinder omhoog sukkelden we naar Scheveningen. Ons stoere plan, om precies om 3 uur met de halfwinder de haven van Scheveningen in te varen, werd helaas gedwarsboomd door een aankomende en een vertrekkende ferry. We moesten wachten met naar binnen varen vanwege de uitgaande ferry, terwijl de binnenkomende ferry recht op ons af stevende. Met de halfwinder op draalden we nog een tijdje, maar uiteindelijk was het onmogelijk om naar de goede kant uit te wijken zonder te gijpen, dus moest die grote lap naar beneden. Jammer, maar al motorend hadden we bij de pieren wel veel meer tijd om te kijken wie er allemaal stond en onze armen uit de kom te zwaaien. Bijna iedereen had elkaar gevonden op de noordelijke pier, en het sfeertje straalde ervan af. En dan gaat het allemaal veel te snel. Jee, we zijn weer thuis................ |
za 8 okt | Scheveningen |
Als
ik zeg dat we het vrijdag fantastisch vonden, dan is dat een
understatement. Welk woord moet je hiervoor gebruiken? Ik kan het even
niet bedenken. Super dat op zo'n korte termijn toch nog zoveel mensen op de been waren om ons op een doordeweekse dag naar binnen te wuiven. Heel bijzonder. Hartverwarmend. Ook het latere bezoek. Iedereen ontzettend bedankt..... Het is wel een beetje raar nu. We hebben namelijk helemaal niet het idee dat het er op zit. Net alsof het fantastisch was om iedereen weer te zien, maar dat we nu weer over gaan tot de orde van de dag. Slapen op de boot. Thee en koffie drinken in de kuip. Een stuk lopen in de stad. Afwassen. Eten kopen bij de supermarkt. De mail ophalen. De website bijwerken. Ja, dat laatste. We moeten er nu toch maar eens een eind aan breien. Ik
zal het missen. Heel erg missen. Het zal raar zijn. Maar ik heb de oplossing
al: er komt een boek...... |
Epiloog Het gaat niet. Via de mail, telefoon en anderszins (we worden zelfs bij de supermarkt in Scheveningen aangesproken) horen we van bekenden en onbekenden dat mensen ons dagboek missen. Ook uit de Nedstatstatistiekjes blijkt het aantal hits na een week toch nog steeds aanzienlijk. Dus waarom zou ik dus niet nog even doorgaan met het dagboek? Ik blij,
lezer blij, iedereen blij. Toch? | ||
zo 10 okt | Scheveningen |
We troffen onze gastlandvlaggen bij de buurman in het want aan. Dat zat
er al aan te komen, want al die vlaggenlijntjes zijn natuurlijk niet
bijzonder sterk, en bleken inderdaad niet bestand tegen de ijzige harde wind
die er vandaag stond. Een lijntje was gebroken, het onderste deel van de
vlaggenlijn hing zielig over de railing, bijna in het water, de onderkant
van het bovenste deel was verstrikt geraakt in de verstaging van de
buurboot. Vanaf dat we
voet aan Nederlandse wal zetten hebben we weer een mobiele telefoon
(06-45990023). Dat is vreemd. We
hadden de afgelopen 2 jaar dan wel een satelliettelefoon, maar echt lekker
bellen doe je daarmee niet. Is het niet de vertraging die er regelmatig op
zit waardoor een normaal gesprek bijna niet mogelijk is, dan is het wel het gevoel dat de andere kant (wij iets minder, maar dan
nog) failliet gaat van de belkosten. |
ma 11 okt | Scheveningen |
We zijn de trotse bezitter van een auto. JG heeft vandaag Snotje opgehaald
in Hilversum. Snotje is het Peugeootje 205, dat Mark en Ruth aan ons hebben
gegeven. Je leest het goed, gegeven. Voor niets, nada, noppes. Cadeau
gedaan. Onvoorstelbaar toch?? Na 6 maanden terug in Nederland te zijn geweest, reisden Mark en Ruth net 2 dagen voor onze aankomst weer naar hun boot Thalassa II in Zuid-Amerika, om dit seizoen nog om Kaap Hoorn te varen. Erg jammer dat we elkaar net hebben gemist. Die naam hebben wij overigens niet verzonnen hoor, dat is geen ondankbaarheid. Dit geweldige autootje, dat gewoon zonder problemen doet wat ie moet doen, werd door Ruth 16 jaar geleden Snotje gedoopt vanwege de kleur. Zonder foto kunnen jullie je er dus wel iets bij voorstellen. Weten jullie dat dit de grootste bolide is die ik ooit heb bezeten? In een ver verleden heb ik alleen Fiat Pandaatjes gehad.... De rest van de dag
hielden we ons bezig met de vraag of ons huis tijdens onze reis fiscaal als
eigen woning of als bezitting zou worden aangemerkt. Dat maakt namelijk
verschil voor de hypotheekrente-aftrek over de afgelopen 2 jaar en de
eigen-woning-reserve die sinds 1 januari van dit jaar in het leven is
geroepen. |
di 12 okt | Scheveningen |
We crossten vandaag met onze bolide naar het zuiden op zoek naar een
winterligplaats voor onze Pinical (ons onderweg verwonderend over al die
groene ruimte in Nederland. Hoezo vol?). Het zou wel handig zijn om de boot
dichter bij huis (welk huis?) te hebben, zodat we voorbereidingen kunnen
treffen voor de grote klus die ons in het voorjaar te wachten staat: het
schilderen van het bovenwaterschip en de opbouw. Ja, Pinical staat dan wel te koop, maar alleen voor de juiste prijs. We hebben er veel in geïnvesteerd om hem uit te rusten voor zo'n lange reis, en al die toeters en bellen zijn natuurlijk niet nodig om in Nederland te varen. Dus als er geen koper is, dan houden we hem lekker, en verkopen gewoon alleen de toeters en bellen. [Chantal] |
wo 13 okt | Scheveningen |
We hebben tegenwoordig nog maar bijna één gesprekonderwerp. Terwijl we weer
in het zuiden des lands rondreden op zoek naar een geschikte ligplaats,
bespraken we ons nog maar weer eens voor de honderdduizendste keer de
fiscale situatie van ons huis. En wat we los van de fiscaliteit met het huis
zouden willen. Ondertussen hebben we weer een aantal telefoontjes gepleegd,
maar het blijft onduidelijk. Terwijl het zo langzamerhand toch wel handiger
wordt om weer in Brabant neer te strijken. We komen er natuurlijk weer niet uit, en besluiten dat we morgen de belastinginspecteur gaan bellen voor een afspraak. Wat die ligplaats
overigens betreft: we zouden ook wel in Scheveningen kunnen blijven liggen,
zij het dan niet in een box. Eigenlijk voelen we daar ook wel wat voor,
hoewel het nou niet bepaald vlak bij huis is. Het is namelijk een gezellige
haven met veel leven. We hebben nogal veel aanspraak van de leden van de
zeilvereniging (die erg actief is, met name ook in de winter), en dat vinden
we erg leuk. De vereniging zou ons er trouwens graag bij hebben, want ze
vinden ons nogal bijzonder. Snap je dat nou? |
do 14 okt | Scheveningen |
Overal ter wereld konden we internetten, maar hier in Scheveningen lijkt
internetten een onmogelijkheid. Het wireless netwerk hier in de haven
werkt bij ons om een of andere reden niet, en internetcafés zijn er niet.
Balen. Uiteindelijk lukte het vandaag pas in Den Haag. Een afspraak met de
belastinginspecteur maken blijkt nog niet zo eenvoudig. Die man wordt goed
afgeschermd, en dus moeten we eerst met een aanslagregelaar praten. Volgende
week.... |
vr 15 okt | Scheveningen |
"We missen jullie!", zegt een mevrouw tegen me bij de supermarkt. Huh? "Ja, we hebben 2 jaar lang jullie verslagen gevolgd, en nu is het ineens afgelopen!" Grappig hè. Ik antwoord dat ik zelf het dagboek ook erg mis, en dat ik eigenlijk van plan was om er nog maar een stukje aan te breien. Belofte maakt schuld, dus voilá, vandaar deze epiloog. Vandaag stond er
eigenlijk niets in de 'agenda'. We gingen naar de stad, probeerden een
cadeautje te vinden, en kochten voor onszelf een agenda. |
za 16 okt | Scheveningen |
Vanmiddag kwamen de ouders van JG op bezoek met tante Martha. Dineke vergat
waarschijnlijk alweer 99% van de duizend vragen die ze ons wil stellen. Die
lieverds willen natuurlijk ALLES weten, het kan nooit genoeg zijn.
Halverwege de middag reden we naar Breda, met een overvolle auto. Onze
spullen die Jane en Dineke hadden meegenomen, zeulden wij nog maar weer eens
een fiks aantal kilometers verder, naar ons huis in Breda. We reden niet
direct naar ons huis, maar reden in een soort spiraal, met steeds kleiner
wordende rondjes naar ons huis toe. Meer als een hond die rondjes draait
voordat hij zijn behoefte doet dan als een paard die zijn stal ruikt. We liepen eerst het pad bij de buren op om ze te verrassen, maar onze buuv had ons al in de gaten voordat we aanbelden. Wat ontzettend leuk om ze weer te zien! Gewoon geweldig en geweldig gewoon. Het leek wel alsof ze een voorgevoel hadden, dochter Merel had zelf chips gebakken, zoon Dries een appeltaart, Duco schonk wijn in, Marjolijn thee, bestelde later pizza's en het was alsof we nooit waren weggeweest. Tussen de bedrijven door namen we even een kwartiertje een kijkje in ons
huis. De huurders zijn er al een maand uit, en voordat ons huis weer
officieel aan ons wordt overgedragen wilden we eens zien hoe het er uit zag.
Vervolgens gingen we weer terug naar de buren, en vergaten in alle
consternatie alle spullen uit de auto te laden. Daar kwamen we pas achter op
het afscheidsfeestje van mijn zus Lilian en haar bijna jarige man, die met
kids 2 jaar in Londen gaan wonen. 's Nachts hebben we alsnog alles
uitgeladen. |
zo 17 okt | Scheveningen |
Na 2 jaar en bijna 3 maanden heb ik vandaag voor het eerst weer auto
gereden. Gesneden koek. Auto rijden verleer je dus nooit. [Chantal] |
ma 18 okt | Scheveningen |
Ik ga per 1 november weer werken bij KPMG, mijn oude werkgever, maar JG
staat nog aan het begin van een nieuw avontuur. Hij had vandaag zijn eerste
sollicitatiegesprek uit een hele reeks. Pak uitgezocht, overhemd aan,
stropdas erbij. Dat ziet er toch weer erg anders (maar zeker niet minder!)
uit. [Chantal] |
di 19 okt | Scheveningen |
JG heeft vandaag weer 2 gesprekken, en ik verdiep me nog maar weer eens in
de Wet Inkomstenbelasting om me te buigen over de status van onze woning.
Maar na nog een paar uurtjes bovenop die dagenlange discussies,
uitzoekpartijen en adviezen is het natuurlijk een beetje te veel gevraagd
dat ik ineens het licht zie. De belastingdienst zou trouwens vandaag of morgen bellen. Vandaag deden ze dat in elk geval niet, hopelijk morgen meer nieuws. [Chantal] |
wo 20 okt | Scheveningen |
De overdracht van ons huis vond vandaag plaats. Dat ging nogal soepel. Onmiddellijk daarna: de makelaar. Vervolgens een bezoekje, inclusief internetten, bij mijn paps en mams. Daarna toch nog effe de stad in, een stadshap gegeten bij een nieuw eetcafé. Terwijl we naar huis rijden, naar de boot in Scheveningen dus, hebben we ineens weer een nieuwe fiscaal idee. De belastingdienst heeft trouwens vandaag niet teruggebeld. Balen, want wij kunnen de juiste persoon bij de belastingtelefoon niet terugbellen omdat ze niet kunnen doorverbinden. [Chantal] |
do 21 okt | Scheveningen |
JG heeft weer een sollicitatiegesprek en valt in pak onmiddellijk op in de
haven. Ik verdiep me weer eens in de mogelijkheden van ons nieuwe fiscale idee. [Chantal] |
vr 22 okt | Scheveningen - Breda |
Nu zijn we nog geen week in Nederland, en ik heb de griep. Niet meer
bestand tegen westerse ziektes kennelijk, ha ha. Toch kachelen we aan het eind van de middag naar ons huis in Breda, met een volgepakte auto. De kogel is namelijk door de kerk: we gaan weer terug in ons huis. We neigden er de afgelopen week meer en meer naar om dat te doen, ook al gooien we daarmee dan een mogelijk fiscaal voordeel, dat aanzienlijk zou zijn, in de toekomst weg. Na een telefoontje met de belastinginspecteur (dank aan Jaap voor het nummer!) is het zo goed als geregeld. Dan moet opeens de boot winterklaar worden gemaakt. Raar. En vervolgens zitten we ineens in ons huis. |
za 23 okt | Breda |
We logeren in ons huis. Ons waterbed ligt namelijk nog in onderdelen op
zolder, en het dekbed en kussens zijn nog in Groningen. We liggen dus een
verdieping hoger dan 'normaal' (wat is normaal? De afgelopen 2 jaar sliepen
we op zeeniveau) in de logeerkamer. We reden nog een keer op en neer naar
Scheveningen, laadden de wagen vol, en karden weer naar huis. |
zo 24 okt | Breda |
We zitten nu alweer plannen te maken over de veranderingen die we in ons
huis willen doorvoeren. Wat ons een paar jaar geleden nog mooi vonden,
blijkt nu anders. We vinden het een beetje te kil in huis. Meer kleur, meer
warmte, minder galm, dat is wat we nu willen. Is het de overgang van een
boot naar een huis? Van teakhouten betimmering en een klein leefoppervlak in
een wereld vol kleur naar witte muren, ecru gordijnen en relatief veel
ruimte. Maar ook ons gevoel over ruimte is raar. Enerzijds willen we graag meer ruimte, met name om ons heen, de tuin en woonkamer vinden we gewoon te klein. We hebben natuurlijk de afgelopen 2 jaar een megaruimte om ons heen gehad. Maar anderzijds vinden we het irritant dat we door het huis moeten roepen omdat de ene op de 2e verdieping de ander in de eetkamer of kelder niet kan verstaan. Alles is relatief. In elk geval hebben we in gedachten
minstens 20.000 euro uitgegeven. En dat terwijl we nog nul verdienen. |
ma 25 okt | Breda |
Ik zag vanochtend een kakkerlak in de kelder. Een dooie, liggend op zijn rug weliswaar, maar
toch. We hebben nog NOOIT kakkerlakken in huis gehad. Die moeten vast met de
huurders mee uit Californië zijn gekomen. Nu we 3 dagen in ons huis bivakkeren, nog steeds op de logeerkamer overigens, beginnen we toch een beetje het idee te krijgen dat de huurders bepaald niet leden aan smetvrees. Dat was in eerste instantie niet te merken, door de deep clean die ze door hun werkgever hebben laten uitvoeren. Maar nu we wat beter kijken, kunnen we wel wat sporen zien van hoe het geweest is. Denk ik. O, en terwijl JG
vannacht wakker lag van mijn gehoest (nu was hij de pineut, gisteren ik),
dacht hij getrippel/gekras te horen boven onze kamer. Op zolder dus. Brrrrr. |
di 26 okt | Breda |
"En, is het niet vreselijk wennen?" Dat is de vraag die ons het meest wordt gesteld (wij moeten toegeven dat we die vraag ook aan ex-thuiskomers hebben gesteld...). Wij hebben nog helemáál niet het idee dat we moeten wennen. Tot vrijdag woonden we nog gewoon op de boot, in een stad die niet je eigen is, je doet dingen die je onderweg ook deed, en we zijn beiden nog niet aan het werk. Nu zitten we dan wel in ons huis, maar ook dat is niet wennen. Vaak volgt er na die vraag een reeks nadelen en mindere kanten van onze terugkeer naar een 'normaal' bestaan. We snappen niet echt waar al die mensen het over hebben. Tot nu toe zien we nog vooral de voordelen van onze terugkeer, en daar reppen mensen niet over. Voor ons is alles nog leuk. Tenminste, dat dacht ik. Vandaag heb ik een staaltje gekregen van
overduidelijke niet-leukheid. En dat is dan nog een understatement. Mijn dag
is niet meer goed te maken. De nacht ook niet waarschijnlijk, want dit zou
wel eens garant kunnen staan voor een slapeloze nacht. Nachten. Nee, ik
wijd hier niet verder over uit, want ik ben nog ziedend en tot 10 tellen
hielp niet. |
wo 27 okt | Breda |
Nog steeds boos. En teleurgesteld. Het helpt dat er nog genoeg te doen is in
huis, en ik houd me dan ook de hele dag ledig met trap op trap af rennen,
reorganiseren, wassen en schoonmaken, terwijl JG weer in sollicitatiepak de
hort op is. [Chantal] |
do 28 okt | Breda |
Deze dag beschouwen we als de allerlaatste vrij dag in ons werkloze bestaan.
Morgen heeft JG namelijk weer een afspraak, weekend is gewoon weekend, en na
het weekend begin ik met werken. En dus willen we alles uit deze dag halen.
ALLES. Zo veel dat we gewoon niet weten wat we moeten doen. We hebben weer
eens een van onze besluiteloze momenten, dubben een tijd en beslissen dan
dat we naar Zaandam willen. Of all places. Maar onderweg komen we in de file
terecht en omdat we daar geen zin hebben veranderen we ons plan, gaan van de
snelweg af, en spelen toerist in eigen land. Door de weilanden rijden, over
dijkjes, oude woonboerderijen bewonderen, met het pontje de rivier over. Dat
soort dingen. Waarom doe je dit eigenlijk nooit? Het is hartstikke leuk. [Chantal] |
vr 29 okt | Breda | |
za 0 okt | ||
zo 31 okt | Breda |
Laatste werkloze dag. We reden naar Scheveningen, naar onze geliefde Pinical. Die onze oude vertrouwde Pinical niet meer is. Hij is zo kaal van binnen. We hebben nu al een stuk of 4 autoladingen spullen eruit gehaald en |