Hoe is het begonnen?

Ja, goeie vraag. Het is moeilijk om dat terug te roepen.
Wellicht is het allereerste begin een boek geweest dat wij bij De Slegte kochten over een solozeiler, die aan een wedstrijd meedeed om non stop rond de wereld te zeilen. Tijdens onze vakantie in 1999 in een ruk uitgelezen. Je kon het gewoonweg niet wegleggen. Dat was het eerste boek in een lange reeks, want hierna kochten we zo ongeveer elk boek dat over mensen ging die de wereld rond hebben gezeild. Op onze lijst staan o.a. de volgende boeken (van de titels zou je niet blij worden...):

Solo van Tania Aebi	Een meisje van 18 jaar die met een relatief klein bootje alleen de wereld rond is gegaan. Ook niet weg te leggen. Overigens onvoorstelbaar dat iemand met zo weinig ervaring en voorbereiding zo'n wereldreis met goed gevolg maakt.
De wereld is rond van Jean Heylbroeck	Een Belg die solo rond de wereld heeft gezeild, heeft veel problemen gehad (vaak aan zichzelf te wijten??)
De woeste zee van Dougal Robertson	Logboek van een schipbreuk
Mayday van Joachim Schult	Verhalen over jachten in nood
Met de Joshua de wereld rond van Bernard Moitessier	In de zestigerjaren, ook rond Kaap Hoorn
De diepte in van G. Bruce Knecht	Over de Sydney - Hobart race van 1998

En dan de vragen die we wel eens aan elkaar stelden. "Hoe zouden we zus of zo doen als we op wereldreis zouden gaan?" "Zou je beter zus of zo'n uitrusting kunnen hebben als je op wereldreis bent?" enz enz.
En natuurlijk hadden we het wel eens over een wereldreis, maar altijd hypothetisch, je denkt er wel over, maar je doet het toch niet.

Op een bepaald moment besloten we om een andere boot te kopen. Onze eerste boot, een Dehler Duetta 94 (31 voet), hadden we gekocht om uit te proberen of Chantal zeilen wel leuk genoeg zou vinden om een boot te hebben (na een paar jaar een zeilboot gehuurd te hebben in de vakanties). Met van te voren de afspraak dat we onszelf niet zouden verplichten om ieder weekend naar die boot te gaan, en toch nog zeker wel eens een andere vakantie te boeken. Het resultaat was dat we ieder weekend in het zeilseizoen op de boot zaten, en geen enkele andere vakantie hebben geboekt sinds we de Dehler hadden. Op wat stedentrips na en een spontane actie op 28 mei 2000 (de verjaardag van Chantal en de start van een zeilvakantie), met windkracht 11 en geen uitzicht op verbetering van het weer, in de auto te stappen en door te rijden naar de Pyreneeën en Barcelona.

Goed, het was dus duidelijk dat het zeilen beviel, en we wilden graag een wat groter schip. Een paar zaken vonden we erg belangrijk: een grote kuip (je leeft tenslotte voornamelijk buiten, en bij de Dehler waren we al een lekker grote kuip gewend), bedden die lang genoeg zouden zijn voor JG, en een douche aan boord, en natuurlijk moest het niet een trage bak zijn en het moest er ook nog een beetje uitzien. Valt wel mee dachten wij, maar dat viel dus tegen.
Na een aantal maanden hebben wij de Pinical gevonden. Overigens geen liefde op het eerste gezicht, maar wel op het tweede. In onze zoektocht naar een schip hadden we absoluut niet in ons achterhoofd dat we een wereldreis zouden gaan maken. Toen we de Pinical zagen hadden we wel zoiets van 'hiermee zou het eventueel wel kunnen" gezien de degelijkheid en de grote tanks.
Na onze vakantie van 2001 naar Zuid Engeland (tot Cowes) concludeerden we dat we toch echt wel een ontzettend fijn schip hadden gekocht, en het gevoel dat het schip geschikt was voor een werelreis was versterkt.

Tja, en wat doe je dan? Het zit dan eenmaal in je kop en je krijgt het er op een bepaald moment niet meer uit. Maar er moet nog wel een beslissing worden genomen. Dat is natuurlijk geen gemakkelijke beslissing, want er hangt nogal wat mee samen, en niet in het minst de carrières. Er is waarschijnlijk nooit een ideaal moment om zo'n wereldreis te maken, maar de beslissing moest toch worden genomen. Zoiets groeit natuurlijk ook, en op een bepaald moment realiseer je je dat je het nu moet doen of pas als je met pensioen bent, en dan maar hopen dat je er dan nog gezond en vitaal genoeg voor bent. En natuurlijk niet onbelangrijk: kun je het wel betalen?
Nou, het resultaat van onze overpeinzingen is nu wel duidelijk: we gaan het doen!

Volgende beslissing: waarheen en hoe lang? De keuze was voor ons ofwel een rondje Atlantic, dus een jaar weg, ofwel de wereld, en dan heb je dus minimaal 2 jaar nodig. Die beslissing was minder moeilijk; wij denken dat je pas na het Panama kanaal de echt geciviliseerde wereld verlaat, en die kant lijkt ons juist het mooist en interessantst. Die 2 jaar is wel krap, maar we willen ook weer niet al te erg vervreemden van het leven van alledag. We willen en moeten tenslotte na die 2 jaar ook weer aan de slag.