Boodschappen inruimen; dat stond vandaag op het programma. En 3 volle boodschappenkarren met berg pasten dus wederom in de Pinical. Volgens mij is ie nog nooit zo vol geweest. En toch nog ruimte over!! Maar er moet nog wijn gekocht worden, dus die ruimte raakt ook nog wel vol. Verder heb ik nog wat stiekeme dingen gedaan. Kan ik volgens mij rustig opschrijven, want de mannen lezen dit toch niet.
's Middags kwamen Thijs en Nicolette langs, en die zijn de hele middag en avond gebleven. Sinds lange tijd weer eens nasi op.
Ik schrijf dit trouwens op 1 december, en hou het kort, want we gaan naar het internetcafé om te kijken of het weer eindelijk eens wat beter wordt. En dan hakken we de knoop door. Bijna iedereen hier in de haven heeft nu maandag als vertrekdag in zijn hoofd, en grote kans dat het bij ons ook maandag gaat gebeuren. We'll see...... We houden jullie nog even in spanning (en onszelf ook).
[Chantal]
Dit doe
ik dus NOOOOOIT meer. Vergeleken bij het vorige kappersavontuur is dit
echt een ramp. Het enige voordeel is dat ik straks 3 weken op de oceaan
zit, en geen hond zie, behalve de 2 mannen aan boord (dat is al erg
genoeg). Geen foto's dus van mijn hoofd de komende weken. Waarom kan dat
takkewijf nou niet eerst kijken naar hoe m'n haar zit voordat ze er een
plens water over gooit, en vervolgens denkt dat ik een zijscheiding (nota
bene!!!) heb, en kort haar? Gewoon overal 2 a 3 centimeter eraf, dat is
toch niet moeilijk? Dat kan IK zelfs. Maar je kunt bij de kapper de
achterkant niet in de gaten houden. De plukjes in m'n nek zijn er dus af,
en het is KORT. Ik voel me hier totaaaal niet happy mee. Volgende keer doe
ik het dus zelf, al duurt het 3 uur. En probeer er nu maar weer eens model
in de krijgen. Lang haar heeft toch wel zijn voordelen. Maar het
eerstkomende halfjaar hoef ik daar dus helemaal niet aan te denken. O ja,
nog een voordeel, onderweg is het misschien wel gemakkelijk. En nóg een
voordeel, als het warm is groeit je haar harder. Dit is echt k.. met
peren.[Chantal]
Inmiddels zijn Thijs en Nicolette van de
Tramontana gearriveerd, en hebben we weer even bijgepraat. Hun motor doet
het weer, het euvel bleek de opvoerpomp te zijn. Snel daarna weer aan de
slag gegaan, want we wilden de boot nog goed uitmesten voor we vertrekken.
Inmiddels ruikt de Pinical dus weer naar allesreiniger en chloor, en kan
ie er weer een beetje tegenaan. Snel nog even wassen doen, en daarna op
naar de supermarkt om grote inkopen te doen. Daar ben je dus zo een uur of
2 mee zoet. Nadat we de afspraak hadden gemaakt dat ze het morgenochtend
komen brengen, kregen we een minikerstboompje aangeboden van de
supermarkt. De kerstballen hadden we al in Las Palmas gekocht, dus die
"boom" binden we strak tegen de mast. Om 21.00 rolden we uit de
supermarkt, en zijn we aan tafel geschoven bij de plaatselijke pizzaboer.
Heel apart, eigenlijk is het een binnenpleintje, maar de hebben een plat
pannendakje gelegd, met gaten erin voor de palmen. Omdat het zo ontzettend
hard waait, met name in vlagen, hoor je regelmatig een hele regen van
dadels op het dak neerkomen. Omdat er dus ook gaten in het dak zitten voor
de stammen van de palmen, komt er zo nu en dan een ladinkje naar binnen.
De vloer ligt dan ook redelijk vol met dadels..
[Chantal]
By the way, eergisteravond hebben we bij Henk en Anja, de buren geborreld, en Henk was de eerste die ooit tegen me heeft gezegd dat accountancy hem zo'n leuk beroep leek. Hij was erg benieuwd wat ik deed, omdat ie me gisteren met de decoupeerzaag in de weer zag (hij was zelf aannemer, en vond dat dus wel leuk), en me eergisteren in de mast bezig zag. Henk kwam gisteren trouwens met een wonderpan aanzetten. Ze hebben er zelf ook al een, en hadden die aan ons laten zien. Kun je in een half uur een brood mee bakken (of toch maar gaan bakken onderweg?). De pan houdt het midden tussen een tulband en een pan (met kijkvenstertje!!). Doordat de warme lucht in het midden van de pan naar boven kan, en toch onder de deksel blijft hangen, krijg je een soort ovenidee. Onder de pan zet je een soort verhoginkje op het vuur, dus er is geen directe warmte van onderaf. We hebben Henk en Anja vanochtend uitgezwaaid, en zien ze hopelijk ergens aan de overkant weer terug. Trouwens, dat is nog zoiets, van dat bootjesvolk. Je maakt vrienden van elke leeftijd, dat is echt heel leuk. Wat in de Zeilen staat klopt inderdaad, het gros is dertiger of vijftiger.
JG en Bin zijn vandaag bezig geweest met de bevestiging van de beugel op ons achterschip. Die moest nog steeds geïsoleerd worden van het aluminium (hij is natuurlijk van RVS, dus het aluminium corrodeert dan), en aan de binnenkant van het schip moesten er ook nog steeds, voor de extra veiligheid, schetsplaatsen tegenaan gemonteerd worden. Is nu dus ook gebeurd. Nu zijn de belangrijkste dingen gebeurd, en kunnen we weg (op de boodschappen na. Ach, zonder kan natuurlijk ook wel, we hebben al zoveel aan boord...). Het kriebelt bij JG en mij enorm, we zijn beiden ontzettend eager om te beginnen aan de oversteek, ondanks het feit dat we het eiland nog niet gezien hebben. Maar dat zou natuurlijk eigenlijk wel dom zijn, het schijnt een prachtig eiland te zijn. En dus hakten we gisteravond na veel vijven en zessen de knoop door om het eiland toch maar te gaan bekijken. Achteraf krijgen we daar vast geen spijt van. Maar aan de andere kant..... de wind is fantastisch, komt uit het NO, perfect dus, en is kracht 6. Misschien wat minder comfortabel, maar wel lekker snel!!!!! Vandaag zag ik in het internetcafé dat voor as zaterdag (onze geplande vertrekdag) windstoten worden verwacht van 80 (ochtend), 70 (middag) en 60 (avond) knopen. En toch blijft het kriebelen, hoewel we uitrekenden dat 80 knopen toch wel windkracht 9 is (dat is het natuurlijk niet echt, het zijn alleen maar windstoten). En ook ondanks de voorspelde swell van een aardig aantal meters. Je verlegt toch wel je grenzen hoor. Desalniettemin hebben we toch maar, met een beetje pijn in het hart, besloten om zondag te vertrekken. De windstoten zijn dan afgenomen, en de wind is nog steeds NO en 6, dus ingrediënt voor een snel begin.
[Chantal]
Maar eigenlijk stond vandaag in het teken van PROVIAND. Vanochtend was het
markt, en daar hebben we 3 volle kisten met groente plus 2 tassen
weggehaald. Ik schat dat we zo'n 40 kilo groente en fruit hebben gekocht.
Als we daarmee scheurbuik niet buiten de deur weten te houden????
Waarschijnlijk is het veel te veel, maar dat zien we dan wel weer. Wat
hebben we allemaal? Wortels, knoflook, uien, courgettes, kolen,
aardappels, komkommers, paprika's, bleekselderij, zoete aardappel
(gigantisch ding, moeten we nog uitproberen, maar schijnt erg lekker te
zijn), sperzieboontjes, eieren, tomaten, peren, sinaasappels, bananen, en
dat was het wel zo'n beetje geloof ik. En dat moest natuurlijk grotendeels
worden afgewassen (m.u.v. citrusvruchten hoorden we, en natuurlijk uien,
kool, knoflook e.d.) en gedroogd, anders verwordt het tot een snotterige
bende. Omdat JG zo geoefend had met zijn doktershoofdband (echt handig hoor, met ledjes, geeft veel licht en vreet nauwelijks stroom, het ziet er alleen NIET uit...), vertrouwde ik mijn 3 hechtingen aan hem toe. En die heeft hij dus ook vakkundig verwijderd. Het ziet er prima uit, al is het toch wel een jaapje. 's Avonds heeft Bin ons getrakteerd op een overheerlijke haalpizza (3 dus) in de kuip. Mmmmmm....
Over overheerlijk gesproken. Over overheerlijk gesproken, Anja en Henk van de Ace (jeeee, wat een mooi schip) vertelden dat ze een broodbakmachine hebben. Supergemakkelijk, en in tegenstelling tot wat wij dachten vreet het minder stroom dan je zou denken. Bin dus op zoek naar zo'n ding.... komt ie een uur later terug, zonder broodbakmachine, maar met 4 kaarten met heiligen erop (en op de achterkant kalenders). Hij moest er wel 4 hebben, want op de ene stond de ene heilige voor het huppeldepup en op de andere de heilige voor het dit-en-dat. En we vertrokken in 2002, en gingen verder in 2003, dus we moesten ze hebben van allebei de jaren. Plus nog een grote religieuze kalender. Als het nou niet goed komt???
Met Bin z'n haar is het inmiddels wel goed gekomen. Hij leek wel een halve moor, maar is inmiddels gekortwiekt. Niet door mijn hand hoor, ik vond een uur (ik moet nog wat oefenen) met opgeheven arm toch wat te veel van het goede voor het minijaapje. Krijg je een lamme arm van trouwens hoor, van dat knippen!!!
[Chantal]
Hoewel
we nog niets van het eiland gezien hebben behalve haven en het stadje
(7.500 inwoners, dus stad is een groot woord), kun je goed merken dat het
een groen eiland is. Er zijn namelijk ineens weer vliegen, spinnen,
mieren, muggen en dergelijke. En niet te vergeten kakkerlakken, maar die
hebben we al sinds Lagos gesignaleerd. We proberen er alles aan te doen om
te voorkomen dat we die jongens aan boord krijgen, want dan ben je nog
niet jarig. De schoenen die we op de wal dragen, blijven dus op de wal.
Als we ze aan boord moeten nemen bij vertrek, laten we ze eerst omgekeerd
in de zon drogen, hopend dat eventuele eitjes dan verdrogen, en soms
spoelen we ze ook met zout water. Verder moet je natuurlijk erg goed
oppassen met boodschappen. De Serendip had eitjes ontdekt in een
eierdoosje, dus die doosjes komen ook niet aan boord (karton is trouwens
sowieso taboe). Ik ben blij dat ik wat eierdozen uit Europa heb bewaard.
Verder is het oppassen met groente en fruit, met name van de markt. Dat
laten we ook eerst in de zon drogen, en ik heb het voor de zekerheid ook
nog even in water (dat hier best aardig naar zwembad ruikt, de thee is in
elk geval niet te zuipen) ondergedompeld. Ik heb geen idee of de
houdbaarheid daardoor wordt verminderd.[Chantal]
Bin
en JG zijn de hele dag bezig geweest met het installeren van de
watermaker, dat is echt een flinke klus. De watermaker is geïnstalleerd
onder ons bed in de achterkajuit, en daar is het al niet bijzonder licht,
laat staan na half 7, wanneer het buiten donker is (het wordt echt heel
snel donker, de schemering is zo gepiept). Ze konden dus al goed oefenen
met de "dokterslampen" die Bin had meegenomen van thuis. Tegen
de tijd dat ze volleerd hoofdlampdrager zijn, vertrouw ik het verwijderen
van mijn drie hechtingen (morgen mogen ze er uit!!) wel aan hen toe. Ik
mocht weer voor timmervrouw spelen en kon de decoupeerzaag na 3,5 maand
weer tevoorschijn halen. De plank boven de watermaker moest een kopje
kleiner worden gemaakt. Bovendien was een van onze bedbodemplanken op
wonderbaarlijke wijze sinds deze winter groter geworden, dus die paste
niet helemaal meer. Verder een afdakje gemaakt voor het raampje in de
achterkajuit. Bij twijfelachtig weer kunnen we dat namelijk niet open
laten staan, en dan wordt het natuurlijk wel erg muf en warm achterin. Wie
zoiets bedacht heeft? Het raampje gaat naar binnen open (sowieso niet zo
handig), en zit onder de overloop van het grootzeil. Achter die rail (of
eigenlijk ervoor) is een gootje, waarin natuurlijk water blijft staan. Om
dat af te voeren zit er een gaatje midden onderin de rail, en vervolgens
loopt dat bijna regelrecht in onze snufferd (we zijn andersom in bed gaan
liggen, dat is minder muf en warm). Maar nu dus niet meer!!!!!
We zijn
de hele dag hard aan het werk geweest, tot ongeveer 01.00 uur. Toch weer
even geleden, zulke werktijden!! Tijdens een verplichte pauze, waarbij we
5 ferreterias (ijzerwarenzaken) hebben gehad op zoek naar een koppelstukje
voor de watermaker, zijn we ook nog even naar het internetcafé geweest.
Daar hebben we ons nieuwe oceaanlogboek uitgeprobeerd. Hartstikke goed,
wat Peter Donker (collega van Bin, Greenmont
Systems) gefabriekt heeft met Flexwindow (een product van Tijn, weer
een andere collega)!!! Zo kunnen we tijdens de oversteek kleine berichtjes
via de satelliettelefoon mailen, en komt dat automatisch op die pagina
terecht. Ons gewone, uitgebreide logboek handhaven we natuurlijk tijdens
de oversteek ook, maar dat kunnen we pas weer uploaden in een
internetcafé aan de overkant.We waren blij dat we in Mogan water hadden getankt, hoewel we daar voor het eerst moesten betalen voor ons water: EUR 5 voor ruim 500 liter!! Bij aankomst in San Sebastian de la Gomera bleek namelijk dat er geen water was in de haven. Tot grote consternatie van een Engelsman, die briesend ijsbeerde voor het havenkantoor omdat hij niet kon douchen. Er was iets mis met het druksysteem, en sinds vandaag is het pas weer in orde. Ook sneu, wil je aan drie weken oceaan beginnen, kun je je watertanks niet volgieten!! Trouwens, ik vraag me af of dat voor veel uitstel heeft gezorgd bij overstekers-to-be, want er is vandaag een laagje met wind uit de verkeerde hoek en regen, dus iedereen wacht tenminste tot woensdag, wanneer de wind weer uit het NO komt waaien. Ik verwacht dat het dan grote uittocht is. Wij hebben donderdag in ons hoofd, maar waarschijnlijk gaan we dat niet redden met klussen. En we willen natuurlijk ook nog een van de mooiste Canarische eilanden bekijken!!!!!!
[Chantal]
Klusdag weer.
Gisteren had ik de lijnenbende uitgezocht. In de bakskist hadden we
namelijk nog een berg lijnen liggen, een aantal nieuwe plus een aantal
oude (eigenlijk nog best wel goeie, maar ja, toch maar voor de zekerheid
vervangen). We wilden nog een val en de reeflijnen vervangen. Aangezien
ons nieuwe grootzeil een ander, handiger systeem van reeflijnen toelaat
(zodat het zeil wat strakker op de giek kan worden getrokken), moesten de
reeflijnen langer worden. En bovendien wilden we ze toch vervangen, want
er was er al één behoorlijk gaar. Ik kon dus even aan het rekenen met
benodigde lengtes en beschikbare lengtes. Trouwens, ik reken eigenlijk
best veel aan boord, zonder rekenmachine, want die ligt te ver weg.
Scheelt echt hoor, ik leer ineens weer hoofdrekenen... De mannen hebben de
reeflijnen vervangen (waarbij Bin zijn naaikunsten heeft toegepast...),
nadat ze mij weer in de mast hadden gehesen. Er moest namelijk nog een val
(niet echt direct nodig, maar voor nood wel handig) door de mast worden
gevoerd, en het touwtje dat daarvoor bij de aankoop van Pinical al door de
mast liep, was gebroken. Dat was dus weer een klusje op 20 meter hoogte,
en het uitzicht was erg goed. Helaas geen fototoestel meegenomen, dus
jullie kunnen niet meegenieten. Bovendien heb ik de zalinguiteinden (waar
de verstaging doorheen loopt) nog wat verder uitgevijld, en dikke klodders
teflonwax daarin en om de verstaging gesmeerd. Daarmee hopen we nu toch
echt van het akelige geluid af te zijn. Volgens mij kan ik klusjes bij de
zalinguiteinden inmiddels met m'n ogen dicht doen.....JG en Bin hebben de reefknuttels (lijntjes die door het zeil heen steken, waarmee je het gereefde zeil op de mast kunt binden) uit het zeil gehaald. Met onze nieuwe reeflijnen blijft het zeil sowieso beter op de giek, en verder hebben we natuurlijk maindroplijntjes (die ervoor zorgen dat het zeil niet van de giek afdondert als je het laat zakken). Die knuttels vonden we dus niet echt nodig, en volgens ons beschadigt het zeil er alleen maar extra door. Als we tig knopen wind hebben, en het zeil wil er alsnog vandoor, kunnen we er altijd weer een paar doorheen doen (je moet dan toch naar voren om ze om de giek te knopen).
Zoals zo vaak worden klusdagen aangenaam onderbroken door een bezoekje of praatje van deze of gene. Deze keer door Dirk en Linda van de "Jade", die voor onbepaalde tijd op reis zijn. Mmmmm, niet gek......
Bin heeft trouwens ons lek in de bijboot gevonden, althans van het ene compartiment. Het gat zit net onder de stootrand (bijna onder water), dus dat wordt leuk plakken, en duimen dat ie houdt. Still one to go, want de bodem is ook lek....
En ik, ik heb me verder weer nuttig gemaakt met "vrouwenwerkjes". Heel stereotiep wassen tot ik een ons weeg, en koken. Over dat laatste klaag ik niet!!
[Chantal]
Vanochtend hebben
we de markt, die er op zaterdag en woensdag is, geïnspecteerd. Voor de
oversteek naar de Carib willen we daar namelijk onze groente en fruit
kopen. Dat is beter dan groente en fruit van de supermarkt, want dat is
gekoeld, en dus alleen gekoeld te bewaren. Hoewel de markt niet groot is,
zag het er prima uit. Inslaan voor de oversteek kan hier dus prima, zoals
de Nexxus ons ook al mailde. De rest van de dag hebben we geklust, en zoals we al gewend zijn konden we aan het einde van de dag eigelijk niets van ons to-do-lijstje afvinken (ik moet natuurlijk wel een beetje blijven oefenen als ex-beroepsvinker). Allemaal klussen die nog niet af zijn. Nog een tijdje gekletst met Cees Traanberg van de Jonas (zie ook een van de laatste Zeilens...).
Er liggen een boel Nederlanders in de haven. We liggen naast de Ace uit Amsterdam, een ontzettend mooie Koopmans 49, De Zeebra ligt aan de steiger, de Jonas is er ook, en we hebben nog wel een stuk of 4 andere Nederlandse vlaggen gezien. Tegenover de Zeebra ligt een schip uit Nieuw-Zeeland. We hoorden van Vernon en Caroline dat het gezin met dat schip 6 uur onderweg was naar de Carib, toen de man, van een jaar of 50, een hartaanval kreeg. Hoewel hij met een heli van boord is gehaald, is hij gestorven. Van dit soort verhalen word je wel even stil.
's Avonds waren we net klaar met eten, toen Caroline ons kwam vertellen dat er in het auditorium een concert werd gegeven, en daarna allerlei bands op het podium. Dit zou het slot zijn van feestmaand november. Echt heel gek, tijdens het klassieke concert (Bartok, Albinoni e.d.) loopt iedereen af en aan, iets wat je je in Nederland niet voor kunt stellen. Na afloop liepen we naar het plein met het podium, maar daar was nog niets te beleven. In elk geval niet op het podium, en dus had de lokale bevolking (van jong tot oud) de gelegenheid te baat genomen om ons een staaltje Spaanse muziekkunst te laten zien. Een paar tamboerijntjes en een klink aantal castagnetten (ook van die grote!!), en je hebt fantastische Spaanse muziek in een driekwartsmaat. En dat werd nog eens opgeluisterd door jongeren (ook hele kleintjes!!) die spontaan met Spaanse dansen begonnen. Echt fantastisch om te zien. Echt veel variatie was er niet bij, maar dat mocht de pret niet drukken!! Toen het gemiezer overging in regen, werd het geheel gewoon voortgezet onder afdakjes. En de band bleef beteuterd op het podium staan. Hoewel het hier iedere dag nog geregend heeft, sinds we hier zijn, schijnt dat niet normaal te zijn. Met zo'n evenement houdt men er dus geen rekening mee, en het feest kon dus niet van start gaan omdat de elektronica niet op regen was voorbereid. Echt zonde, want ik hoorde van de havenmeester (die daar dus stond met z'n tamboerijn) dat het feest normaliter wel een uur of 5 duurt, en dat het hele plein dan afgeladen was. Jammer!!!! Op een gegeven moment begonnen de boxen toch wat geluiden van de band voort te brengen. Echt een flinke band, 11 koppen. Wij stonden geduldig te wachten, maar ik heb nog nooit zo'n lange soundcheck gehoord. Jee, wat duurde dat lang. Hadden ze ook eerder kunnen doen???? De hele soundcheck duurde langer dan het concert zelf. Maar natuurlijk wel erg leuk om dit mee te maken, met name het Spaanse volksdansen.
[Chantal]
Paps,
gefeliciteerd!! Plannen zijn er om gewijzigd te worden. Ook nu weer dus. Nadat ik gisteren de windvoorspellingen had bekeken (na vandaag west 20 knopen), en gezien had dat het lagedrukgebied ten NW van Finisterre daar golven van meer dan 11 meter tot gevolg had, werd mijn enthousiasme over ons plan ietwat gereduceerd. Maar als we in een keer naar La Gomera zouden willen, dan zouden we om een uur of 3 á half 4 's nachts moeten vertrekken om overdag aan te komen. ook niet echt iets waar je blij van wordt. Tijdens de (voortreffelijke!!!!!) welkomstpizza voor Bin in Mogán kwam JG op het lumineuze idee om na de pizza te vertrekken. En zo geschiedde. Om 22.00 gingen we ankerop en Bin heeft er dus zijn eerste nachtje doorvaren op zitten. Bevalt prima hoor, zo'n nachtrust met 3 wachtlopers!!! De swell was al
tamelijk flink,
maar.... guess what...... geen wind. In elk geval gedurende het grootste
deel van de tocht. Maar dat werd ruimschoots goedgemaakt doordat Bin de
eerste walvissen zag. Hoewel, walvissen? Daar waren ze misschien wat klein
voor. Maar ook te groot voor dolfijnen volgens mij. In elk geval kon ik ze niet vinden
in het vissenboek. Hiernaast een foto met een walvisvin (en Tenerife op de
achtergrond), ik heb helaas geen betere........[Chantal]
Awel,
gisteren hebben we per Renault Twingo
(zonder airco, maar met megaschuifdak; geen airco gemist gisteren) Gran
Canaria verkend. Wonderbaarlijk hoe goed dat ding reed trouwens. Maar
toegegeven, een groot deel van de dag stond de versnelling in z'n twee. We
zijn vanuit het zuiden eerst door het westelijk deel gereden. Heel ruig,
al die barranco's (ravijnen), waar eigenlijk nauwelijks wat groeit. Snel
ging het niet, met al die haarspeldbochten, maar het was wel erg mooi.
Alleen heb je het na de zoveelste barranco eigenlijk wel een beetje
gezien. Het viel ons hier ook weer op, net als in Lanzarote, dat de wegen
allemaal wel als nieuw lijken. Geen gaten in de weg, geen bijgewerkte
stukken, niets. Alleen maar donkergrijs asfalt. Vanaf het
Noordwesten, wordt het eiland iets minder ruig. Hoewel, toen we een weg
insloegen naar Cerubion de Valeron, reden we weer regelrecht een barranco
in. Cerubion de Valeron betreft een bijzonder overblijfsel van de Guanches,
de oorspronkelijke bewoners van d
e Canarische eilanden. In de lavarotsen
is een grote holte met allemaal holen of grotten te zien. Dit was een van
de graanschuren van de Guanches op het eiland. Waarschijnlijk heeft het
ook nog een rituele betekenis, maar dat is niet helemaal duidelijk. We
vervolgden onze weg naar Las Palmas, en verder naar het vliegveld, waar we
Bin van het vliegtuig haalden. Ja, ik weet het, dit is wel een hele kleine
nutshell, maar eerlijk gezegd vond ik Lanzarote een stuk mooier en
indrukwekkender.Bin bleek overgewicht te hebben (wat bagage betreft dan toch.........) van 35 kilo!!!!!!!!!!!! Hij had 3 joekels van tassen bij zich, en twee van de drie als handbagage vonden ze toch ietwat te gortig, helaas. Met z'n drieën plus al die bagage in de Twingo dus, en dat ging ook nog. Prima autootje hoor. Eenmaal op de boot kon Bin zich niet langer bedwingen, en heeft al zijn waar uitgestald in de kuip.
Die was dus HELEMAAL bezaaid met 9 potjes
pesto, tig boeken, filters voor de watermaker, drop, kaas, 10 pakken
Wiener melange, een hoofdlamp op ledjes (!!), een walkman, een klemlampje
voor op de laptop (ook op ledjes, ideaal die dingen, want ze verbruiken
nauwelijks stroom), duizend uur muziek, boxen voor in de kuip, ruim 200
(zeeziekte)pillen, allerlei vruchten-soort-van-theetjes, zoutjes, een kilopak amandelen, cursussen
Spaans en weet ik wat nog meer. Bin en iedereen bedankt voor de
moeite!!!!!!Hiernaast alvast wat foto's van Gran Canaria, meer volgt binnenkort.
Vandaag verkassen we naar Puerto de Mogan, 5 mijl verderop. Het plan is om morgen naar Tenerife te varen (ca 55 mijl), en de dag daarna naar La Gomera (22 mijl), waar we nog een aantal dagen willen blijven om de laatste voorbereidingen te doen, te socializen, eiland bekijken en dan.......
[Chantal]
Tja, wat die foto
van mij daar gisteren doet weet ik ook niet precies... :-) Dat ik raar kan
kijken wisten jullie al...Nog steeds afzien hier. We liggen in het baaitje voor een of ander time-sharing project wat echt groots en redelijk stijlvol is aangepakt. Veel groen, veel natuursteen en vooral ook veel foute (oude) mensen uit Engeland, Scandinavië en vooral ook Duitsland. Althans, dat lijkt zo als je de lokale radio beluistert met Duitse reclame en zo... Omdat het allemaal "eigen" appartementen zijn, vinden velen kennelijk ook dat je je zo mag gedragen. Dus gewoon in je ochtendjas het strand op om lekker te zwemmen, maar ook naar de winkel en koffie drinken lijkt het wel. Nu ja, ieder zijn meug zullen we maar zeggen. Ons bootje ligt er lekker beschermd voor anker zodat wij een dagje eiland kunnen verkennen en Bin kunnen ophalen. En het heeft ook wel wat; zie de foto. Let op het blauw van het water (bij het strand), de palmen en de bloemen langs de waterkant. En het mooie is; het water rechts is wel gewoon de oceaan.... Voor diegenen met minder goede ogen; wij zijn het 3e bootje van links.... Afzien he? -)
Bin, zie foto, daar zit je vanavond!!!
Kees, je wordt BTW nog zeer bedankt voor je objectieve rapportage. Ik ben blij dat te lezen dat het echt niet leuk was. Ik had ook niet anders verwacht.... :-) Toch wel raar; nooit meer gehaktballen op de ijskaart, geen obers meer op vakantie bij de ijskoeling, geen neusfluitjes en geen woensdagbraderieën met kater meer. Over trollen, bouwvakkers, kabouters, "hard werken he, op ja vakantie"-opmerkingen en "waar zuip ik ik de zomerfooi"-weekenden maar niet gesproken.
[JG]
OK,
sinds vandaag loop ik dus goed voor aap met een flink plakkaat net onder
m'n sleutelbeen. Toen we vanmiddag bovenin het complex waren, zagen we een
medische post, en ik wilde toch eigenlijk wel graag even naar een bultje
vlak onder m'n sleutelbeen laten kijken. De Noorse arts boezemde me
voldoende vertrouwen in, en inmiddels loop ik dus met een wit plakkaat.
Weg bultje!!! En waarschijnlijk een littekentje rijker...... Het complex is trouwens een timesharingcomplex, zo hoorden we van Wendy. Wel heel mooi aangelegd, alleen de mensen zijn zo lelijk....
By the way, gisteren hoorden we op een gegeven moment allemaal sirenes, en zagen brandweer(??)auto's en een rondcirkelende helikopter. Kennelijk heeft Van der Valk niet het patent op instortende gebouwen, want Wendy sms-te later gisteravond dat ze van hun taxichauffeur hadden gehoord dat er een (deel van een) appartementencomplex was ingestort.
Voor morgen hebben we een autootje gehuurd, want we kunnen het Bin natuurlijk niet aandoen om hem ook nog eens zelf voor vervoer van vliegveld naar boot te laten zorgen met al die kilo's bagage. De kleinste (en natuurlijk goedkoopste) auto bleek morgen niet beschikbaar te zijn, waarna JG bijna een zucht van opluchting slaakte, want eigenlijk wilde hij mijn zuslief niet het genoegen doen om in dit vehikel (JG vindt de nieuwste aanwinst van Juul geen auto) te gaan rondrijden.
[Chantal]
Op
het gevaar af dat ik voor KPMG-ers het gras ietwat voor de voeten van
Wendy wegmaai (zie volgende Cross Country editie), doe ik toch maar
verslag van vandaag.Voordat Wendy en Onno er waren, hoorden we op het weerbericht dat er voor vandaag squalls en "rough seas" voorspeld waren. Zul je net zien als zij erbij zijn...... Squalls zijn kleine wind/waterhoosjes, je ziet ze overdag altijd wel aankomen, zodat je op tijd kunt reven. Er kan namelijk aardig wat wind (en water) in zitten. Het zou voor ons de eerste keer zijn, want wij hebben ze onderweg nog niet gehad.
Toen Wendy en Onno belden dat ze bij het Anfi del Mar complex waren aanbeland, zou ik ze per bijboot ophalen, maar je zult het (alweer!!) net zien.......... het motortje weigerde dienst (terwijl ie altijd loopt als een zonnetje). Weer bellen dus (we hadden al een hotline de afgelopen week) dat ze nog ff geduld moesten hebben. JG dus aan de gang met het motortje, maar die kreeg er ook geen leven in. Roeien dus. Konden ze me toch nog aan het werk zien.....
Na een rondleiding door de boot en de nodige koffie en thee, gingen we op weg naar Puerto Mogán, waar we een plek in de haven hadden gereserveerd. Hoewel het er eerst op leek dat we te weinig wind hadden om te zeilen, konden we toch de zeilen hijsen, en zeilden we heeeeeel relaxed met een omwegje naar Puerto Mogán, dat 5 mijl verderop ligt. Niets te merken van rough seas, en squalls hebben we alleen op afstand gezien (zie foto). In Puerto Mogán wilden men ons op een plekje hebben in een belachelijk nauw straatje. Maar wij niet dus. We hadden gewoon brutaler moeten zijn (die hebben spreekwoordelijk de halve wereld, en zoals jullie weten willen wij de héle wereld), en de mooie plek vooraan in beslag moeten nemen, maar we besloten dan maar voor anker te gaan. De ankerplek van Mogán vonden we minder beschut dan die van Anfi del Mar, en dus tuften we dezelfde 5 mijl weer
terug,
ondertussen flink werkend aan de reuk des adems met behulp van chorizo
worst, onder het genot van de nodige biertjes. We hadden totaal geen
mededogen met deze 2 arme KPMG-ers en hebben alle KPMG nieuwtjes uit hun
gezogen. Ik weet dus weer alles. Nou ja, alles??? O.a. dat Mathé en
Pascal aan hun voetenwerk hebben gewerkt op het personeelsfeest, dat
Pascal weer uit 't ziekenhuis is (gelukkig.... tja, karten, koelkasten
sjouwen, en dan straks ook nog willen verhuizen???? ik weet 't niet
hoor...), dat Katja Schuurman in de playboy heeft gestaan, dat Stijn de
beste plek op kantoor heeft, namelijk mijn ex-werkplek, dat Wendy van Dijk
Xander-deBuisonnier-(ofzoiets)-loos is maar wel zwanger), wie welke auto
heeft besteld of zal bestellen, dat Willem-Jan en Wendy twee uur kunnen
doen over een ritje van een kwartier (ik insinueer niks.... ha ha), dat
Wendy kan invallen voor haar naamgenoot als Ushi en nog veeeeeeeeel meer.
We hebben enórm gelachen, en het was dus ook laat toen we uiteindelijk de bar uitkwamen en elkaar
voor de komende 1,5 jaar gedag hebben gezegd. Wendy en Onno, we
hebben enorm genoten van vandaag!!! En jullie kunnen er zeker van zijn dat
we jullie leesvoer tot de laatste letter zullen spellen....[Chantal]
Anyway, we hebben zaaaalig gezeild. De voorspelde 3 a 4 meter swell viel mee. Of zou het aan de zeeziektepillen gelegen hebben??? In elk geval lag ik wel weer de halve middag te maffen. Irritant bijverschijnsel van die pillen; neem je een pil om lekkerder te kunnen zeilen, lig je de halve middag in coma. Maar we hebben vandaag wel een beetje het passaatgevoel kunnen ondervinden, en we moeten zeggen dat dat totaal geen straf is!
Na een dikke 45 mijl zagen we de baai bij het toeristisch complex Anfi del Mar al liggen. De baai zag er beschut en mooi uit, en aanlokkelijker dan de verderop gelegen ankerplaats bij Puerto Rico (daar lag trouwens ook niemand). En hier liggen we dan dus aan onze spijker.
Net nadat we hadden geankerd werd de hotline Bin - Pinical weer eens geactiveerd. Over 3 dagen vliegt Bin hierheen, en we hebben Bin de afgelopen weken schaamteloos overvoerd met verzoekplaatjes. Wij vrezen met grote vreze voor het aantal kilo's bagage. Gelukkig heeft hij jan-en-alleman van het thuisfront aan het werk gezet als hulppieten. En als we horen wat hij allemaal meeneemt, dan wordt het echt een vroege Sinterklaas. Een echte zak van Sinterklaas incluis, die we natuurlijk tot het moment suprème zullen bewaren!!
By the way, hebben we al vermeld hoe dat gaat, dingen kopen als de Babylonische spraakverwarring weer eens de kop opsteekt? Probeer maar eens een biefstuk te krijgen bij een slagersvrouw die alleen maar Spaans kan praten. In arren moede probeerde ik het maar op Mia-manier (van de Skua), d.w.z. op je kont slaan en boeeeeee roepen. Nou, het kan bij Mia dan misschien wel werken, maar bij mij dus duidelijk niet. Inmiddels weten we dat je Filetto moet zeggen (maar dan krijg je wel een keurig dun gesneden lap, ach.....het is wel zaaaaalig. Gewéldig vlees hier). En bijvoorbeeld dingen bij de ferretteria (ijzerwarenzaak) waar ze natuurlijk al helemáál geen woord buiten de deur spreken? Ach, technisch tekenen is misschien ook iets voor op de CV????
[Chantal]
Verder hebben we ontdekt dat er een overdrukkraan in de leiding naar de boiler zit die een beetje lekt (dus dat is de boosdoener van ons beetje zoete water in de bilge), en bovendien overbodig is (de boiler is waarschijnlijk een keer vervangen door, de huidige heeft een overdrukgevalletje). We willen dus gewoon de slangen met elkaar verbinden. Très simple, zou je zeggen, maar ook dit is natuurlijk weer net een slang met een afwijkende maat.
Wij dus op zoek naar koppelstukjes voor de watermaker en een koppelstukje voor de boilerslang. Aangezien de winkels op zaterdagmiddag dicht zijn, kunnen we dat alleen 's ochtends doen. Wij op tijd opgestaan dus, maar buien verhinderden keer op keer dat we weg konden. En toen we eindelijk met de bijboot tegen de golfjes opboksten (op een of andere manier word je altijd nat) bedacht ik me dat we de diskette vergeten waren (die we altijd gebruiken om de website te uploaden en dingen op te halen in het internetcafé). Terug dus. En laten die Spanjaarden nou niet om 14.00 uur de deuren sluiten, maar om 13.00 uur. Twee minuten te laat dus voor de zaak waar we hoopten die spullen te kunnen krijgen. Aangezien we morgen weggaan, en de kans dat we dit soort dingen ergens anders kunnen krijgen een stuk kleiner is, hebben we toch weer een flink deel van de stad gezien om her en der wat spulletjes vandaan te halen. En deels is het gelukt (watermakerkoppelstukjes), zij het enigszins gefabriekt (3 koppelstukjes aan elkaar), maar deels ook niet (koppelstukje boilerslang). Op onze speurtocht hebben we ook de Mercado Municipal gevonden, zo'n marktgebouw dat eigenlijk ieder zichzelf respecterend(e) dorp (of stad) heeft. Wat een feest!!!!!! Wel 30 fruit- en groente"kramen", verse kruidenkraam, specerijenkraam, slagers, visboeren, kaasboeren, bakkers, noem maar op!!! Flink wat kruiden en specerijen gekocht, in hoeveelheden waarbij de respectievelijke kraamhouders ons enigszins bevreemd aankeken. Voor de oversteek naar de Carib zou je eigenlijk hier je inkopen willen doen, want hier kun je hele verse, en ongekoelde proviand inkopen. Vooral dat ongekoelde is belangrijk, want eenmaal gekoeld zijn fruit en groente eigenlijk alleen nog maar gekoeld te bewaren. En koelkastruimte is zeer schaars. Eigenlijk willen we dus niet weg hier, we willen nog veel meer socializen, vinden deze stad heerlijk en het is een perfecte vertrekhaven voor de grote oversteek. Maar aan de andere kant van het eiland wachten Wendy en Onno (en waarschijnlijk ook beter weer), en die willen we toch ook wel erg graag zien!!! We have to face it, elke keer wanneer we ergens wat langer zijn, willen we niet weg. De remedie is gewoon vertrekken, en dat doen we dus ook (en we kunnen altijd weer terug....).
We smullen iedere keer weer van de mailtjes die we krijgen. Het is feest als we inbellen, en we dringen dan ook om als eerste aan de kaartentafel de mailtjes te kunnen lezen. Gisteren was het weer raak, en ik kan het toch niet laten om een quootje te geven (zonder toestemming, dus vergeef me):
"......., inmiddels is het net een soap, ik krijg bijna ontwenningsverschijnselen als ik een tijdje niets lees, eindig je met opzet met een cliffhanger iedere dag? (kijk morgen weer naarrrrr: Pinical!!! Heeft Jan Gerrit weer een kater? Kan Chantal haar pose van opgewekte keukenprinses volhouden? Welke mystery-guest heeft het briefje op de kajuit geplakt? Dit alles morgennn, in een nieuwe aflevering vannnn.... Pinical!!!" Dien, je moet zelf een boek gaan schrijven!!!!! (ik ben ook in voor een coproductie trouwens).
[Chantal]
Zoals
we al wisten van de weerinformatie die we hadden, zou het vannacht en
vandaag flink gaan waaien. En dat deed het dus ook. Een onrustige nacht
dus, die werd afgesloten met een "reddingsoperatie". Vanochtend
ging namelijk de boot van onze buurbelg krabben, en natuurlijk net terwijl
hij vandaag door een "vriendin" het eiland wordt rondgereden. JG
heeft samen met 4 andere omliggende buurmannen geprobeerd om het onbemande
en ongeleide projectiel tot stilstand te brengen door meer ketting uit te
brengen. Het anker bleef echter krabben, en dus motor aan en ankerop met 5
bijbootjes eraan geknoopt. De knop van het ankerlier konden ze niet
vinden, en een lierhendel evenmin, dus 4 mannen stonden aan de ketting te
sjorren met de vijfde achter het roer. En even later was onze buurbelg in
plaats van een zijbuur (en vanochtend dus een achterbuur) een voorbuur
geworden. Op zich is dat minder geslaagd natuurlijk als ie weer gaat
krabben, maar JG's suggestie om hem ergens anders neer te leggen was
tevergeefs. En toegegeven, het was wel een goeie plek.Klusdag dus vandaag. Ik heb een kombuisband gemaakt, een band waar je in (of eigenlijk tegenaan) kunt hangen als je onder helling moet koken. JG is begonnen met het aansluiten van de watermaker, maar bij het doorlezen van de installatieaanwijzingen bleek dat de afvoer niet onder de waterlijn moest, zoals een zeker watersportbedrijf waar we inmiddels geen vrienden meer mee zijn, maar boven. We hebben dus een huiddoorvoer in de bodem teveel, en een boven de waterlijn te weinig. Wel oplosbaar natuurlijk, maar dit soort dingen kosten tijd. En ergernis. Verder hebben we nieuwe stekkers gemaakt aan de flexibele zonnepanelen. Die er aan zaten werkten alleen als je ze op een bepaalde manier in het stopcontact stak. Overigens vragen wij ons sowieso af of die zonnepanelen wel iets opleveren. Het lijkt er meer op dat er juist stroom naar de zonnepanelen loopt.
Af en toe is er een of andere leukerd die, ondanks het standaardverzoek onder aan onze mailtjes, toch een bijlage stuurt naar het onboard mailadres. Vandaag hadden we er weer een te pakken. Na 10 minuten inbellen waren we EUR 12 armer (en dat is toch een aanzienlijk deel van ons dagbudget), en hebben we de mail maar afgebroken. We moeten nu eerst naar het internetcafé (ook weer EUR 1,50) om die mail eraf te gooien, voor we weer bereikbaar zijn. Ook krijgen we nog al eens reply-to-all mailtjes. Hoe graag wij ook mail krijgen, dit soort dingen kunnen we natuurlijk missen als kiespijn. Dus nogmaals het verzoek aan iedereen die dit leest om even na te denken alvorens een mail te versturen. MAAR BLIJF VOORAL MAILEN, WANT DAT STELLEN WE ZEEEEER OP PRIJS!!!
[Chantal]
By the way, het is heel gemakkelijk om jullie een idee te geven van de planten en bomen hier. Denk aan willekeurige kamerplant, en je vindt ze hier out in the open. Maar dan wel van het formaat boom. Zo'n kerstster bijvoorbeeld; heb ik op Lanzarote gezien met een afmeting van ongeveer 2,5 meter breed bij 3 meter hoog. Bómen van ficussen; de cactussen die je thuis in een potje hebt, maar hier bloeien tot boompjes (zie foto's Lanzarote); Yuca's, ook van het formaat boom. Vingerplanten, grote boom. Etc etc (namelijk al die andere kamerplanten waarvan ik de naam niet weet).
[Chantal]
Na eergisteren het oude gedeelte gezien te hebben, wilden we gisteren het nieuwe gedeelte van Las Palmas gaan ontdekken. Op Lanzarote hadden we al gehoord over een gigawarenhuis, waar je werkelijk ALLES kunt kopen (tot en met auto's), El Corte Inglès. Al vrij snel toen we in het nieuwe gedeelte waren, zagen we het al, en wij dus daar naar binnen. Drie uur later................... kwamen wij volgeladen met tassen naar buiten (auto's hebben we trouwens niet kunnen ontdekken, wel een 12V kaartleeslampje voor in de auto, dat wij nu tot nachtwacht-boek-lees-lampje transformeren). Eindelijk eens geshopt, dat is echt heeeeeel lang geleden. Tot onze buit behoren o.a. twee goede hapjes- en koekepannen en een mixer (ja, toch, dus de wortelsoep behoort weer tot de mogelijkheden), dus dat is goed voor de inwendige mens en daar zullen we nog lang plezier van hebben. De rest van het nieuwe gedeelte van de stad moest nog een dagje wachten, want het was inmiddels donker.
Eenmaal in de haven, waar we onze bijboot aan de steiger bij de Serendip hadden achtergelaten, nodigden Emma en Craig ons uit om (illegaal) naar de openingsparty van de ARC te komen. Overigens hebben ze ons sowieso gezegd dat als we aan activiteiten (feestjes, workshops e.d.) mee willen doen, ze ons met alle plezier voor crew van de Serendip willen laten doorgaan. Maar niemand die ernaar vroeg 's avonds bij de openluchtgelegenheid (een soort grand café, maar dan in de openlucht) waar het feest zich afspeelde. Was erg leuk, vooral het Zuid Amerikaanse carnavalsoptochtje compleet met mooie dames met tooien en muziek. Er waren natuurlijk nog wel meer illegale feestgangers, o.a. mensen die zich als crew willen aansluiten bij een van de ARC-schepen. De concurrentie onder deze mensen schijnt erg groot te zijn. Overal vind je briefjes van boat-seekers.
Vanochtend werden we wakker met regen!!!!
Het zal toch niet waar zijn, net wanneer Wendy en Onno (collega's, o nee,
ex-collega's) op de Canaries zijn aangekomen. Vliegensvlug uit bed, ramen
en luiken dicht, en nadat de bui was overgewaaid naar buiten om te
profiteren van dit zoete water en het RVS af te nemen. Alle RVS begint wat
roest te vertonen. Zout water is echt onverbiddelijk. We liggen hier
trouwens behoorlijk te bewegen op de ankerplaats, vooral 's ochtends
wanneer de grote schepen activiteit beginnen te vertonen. Zonder iets
gegeten te hebben aan het werk getogen, voelden we beiden het allereerste
begin van zeeziekte. Op de ankerplaats!!!
Vandaag zijn we (min of meer tevergeefs) verder op onderzoek gegaan naar
mogelijkheden voor de JustInKees
om hun verstaging te vervangen. Aangezien dit al de 2e gebroken stag is,
willen ze alle stagen vernieuwen. Dat is helaas gemakkelijker gezegd dan
gedaan met hun type verstaging (rodrigging). We hebben en passent ook geïnformeerd
naar mogelijkheden voor een rolinstallatie voor onze kotterfok. Ons
kottertuig hebben we tot nu toe namelijk nog niet gebruikt, en dat is toch
een beetje zonde van de investering die we daarin gedaan hebben. Reden is
dat in eerste instantie de bijboot omgekeerd op het voordek lag, en dus de
kotterstag was weggenomen (naar de zijkant gezet). Voor de oversteek naar
de Canaries hadden we de bijboot leeg laten lopen, en wel de kotterstag
geplaatst, zelfs de zeilzak al op het dek gebonden en leuvers aangeslagen.
Bij de oversteek naar de Canaries was de wind er niet naar om hem te
gebruiken; tussen Lanzarote en Gran Canaria wel, maar we vinden het toch
wel een gehannes. Er zijn systemen waarbij je een voorzeil toch op leuvers
kunt oprollen, maar we moeten toch nog even nadenken over de pegels.
Over pegels gesproken, gisteren heeft JG ingeklaard (Canaries behoren niet
to
t
de EU) en netjes ingecheckt. Dat is voorlopig de laatste keer dat we
eerlijk waren, want we moesten ruim EUR 33 dokken!!!! Voor een
ankerplaats!!! Inclusief bijna EUR 3 voor water en elektriciteit..... Ja,
dat water snappen we, daar liggen we in.....
Verder hebben we het nieuwe centrum van de stad nu beter kunnen verkennen
(het oude was overigens veel leuker). En last but not least hebben we in 4
etappes (waarom heeft 1 zaak nou niet gewoon alles?) spullen gekocht voor
onze boot, nodig voor het afwerken (of liever gezegd reduceren) van onze
to-do lijst. Je voelt je wel lopen hoor, met 3 jerrycans (Belachelijk
duur!!!! Voor vertrekkers-to-be: regel dat nog in Nederland, wanneer je
nog tijd hebt om 2e hands te regelen), 10 meter slang, 1,80 meter
stagisolatie e.d. Alleen ander bootjesvolk kijkt je begrijpend aan...
Eind van de middag kregen we bezoek van d'n Belg Jacques (o nee, Vlaming
moet ik zeggen), een solozeiler die naast ons op de ankerplaats ligt. Een
bijzonder figuur mogen we wel zeggen ("A bon!").
[Chantal]
PS: Had ik al vermeld dat JG op Lanzarote nazareth-nikes heeft gekocht?
Op de terugweg even langs de Hiperdino supermarkt die we al hadden gezien, en dat was ook een feest. Een walhalla van twee verdiepingen. En zo kwam het dat we een driegangen diner verorberden, biefstuk met pepersaus met vooraf 3 soorten jamon en chorizo, en toe een Canarisch gofio-desert. Gofio is een graanproduct, een soort meel, dat de Guanches, de oorspronkelijke Canarische eilandbewoners, al verbouwden en aten. Van het meel kun je balletjes vormen, waarmee je saus kunt opdippen. Ieder dorp of zo heeft zijn eigen saus. Wat trouwens ook Canarisch is zijn kleine aardappeltjes in de schil die worden gekookt in zeewater, waardoor er een korstje van zout op komt. Ook erg lekker, maar helaas niet uit te proberen in de haven of ankerplaats, want dan zou er wel eens een andersoortig korstje op de aardappeltjes kunnen komen....
[Chantal]
[Chantal]
Tegen de
verwachtingen in werd de wind na het verlaten van de acceleratiezone bij
Fuerteventura niet echt veel minder. De hele nacht is het zo'n 16 knopen
blijven waaien. Eindelijk goede wind...... alleen konden we het nu even
niet gebruiken. Om onze snelheid te beperken zeilden we alleen met een
puntje genua. Met een zijwaarts inkomende swell was dat hobbelen geblazen.
Lang leve de zeeziekte..., liggend je wacht uitzitten is dan het devies
(en om de 10 minuten even opstaan om alles te checken). Je kunt dan
eigenlijk beter wat meer zeil voeren. In de loop van de nacht werd de wind
ook steeds voorlijker, zodat we nog behoorlijk moesten knijpen om niet op
het eind te hoeven kruisen. Ook dat knijpen is zonder grootzeil nogal
lastig, dus voor de laatste 3 uur hebben we toch het grootzeil maar
bijgezet. We hebben vanochtend een (schaars) plekje veroverd in het ankergedeelte van Puerto de la Luz in Las Palmas, Gran Canaria. De marina ligt bomvol, het feit dat de ARC hier start op 24 november is de belangrijkste oorzaak. De ARC is de Atlantic Rally voor Cruisers, d.w.z. in georganiseerd verband oversteken richting de Carib, voor veel geld (ik geloof $ 100 per meter scheepslengte) met de schijn van extra veiligheid omdat je met z'n 250-en onderweg bent, plus een bbq in St Lucia (één van de vorige deelnemers heeft over de ARC geschreven dat dat de duurste lapjes vlees ooit waren). Wat we tot nu toe gehoord hebben van deelnemers of deelnemers-to-be is die extra "veiligheid" voor de meeste mensen de belangrijkste reden om mee te doen. Ze vergeten dan misschien die andere paar duizend schepen die ongeveer tegelijkertijd oversteken. Van de 250 deelnemers zijn er slechts een stuk of 20 racers, dus van een grote race kun je dan ook niet echt spreken.
Zo'n nachtje doorzeilen valt eigenlijk iedere keer wat tegen. Je komt zo snel natuurlijk niet in een ritme, dus we slapen dan beiden slecht. Het lijkt leuk bedacht, want als je 's nachts vaart, heb je ook nog wat aan je dag. Maar in de praktijk is dat niet zo. Het is misschien toch beter om, als je een tocht niet bij daglicht redt, niet een nacht door te varen, maar gewoon heel vroeg op te staan, bijv om vijf uur of zo. Als je de avond van tevoren op tijd te kooi gaat, krijg je toch genoeg slaap. En zo word je iedere keer wat wijzer.
Overigens duren de dagen sowieso niet zo lang. De zon gaat pas op tegen half acht, en ik schat dat om een uur of half 7 of 7 uur het weer gebeurd is. De schemering duurt maar heel kort, en dat zal nog wel korter worden naarmate we meer richting evenaar komen.
In de ankerbaai liggen ook Vernon en Caroline van de Zeebra, en in de haven hebben we de Serendip met Emma en Craig ontdekt. Laten ze nou net een fles champagne open willen trekken als wij daar aan boord springen......
Van Fiona en André van de JustInKees, die we nog moeten ontmoeten, maar met wie we inmiddels al veelvuldig mailcontact hebben, hebben we gehoord dat ze onderweg van Gibraltar naar Lanzarote zijn uitgeweken naar Marokko i.v.m. 40 knopen wind. Op hun verzoek om wat weerinformatie heb ik het een en ander teruggemaild, en toen we net de mail binnenhaalden las ik dat ze na hun avontuurtje in de Marokkaanse baai onderweg naar Lanzarote 's nachts een stag hebben gebroken (dat is hun tweede stag al!!). Met de mast geborgd waren ze op de motor verder gegaan. Wat een pech!
By the way, de foto hiernaast is geen trucage!!!!
[Chantal]
Lies, ik heb je verhaal/verslag van
zaterdagavond gelezen. Fantastisch!!! Ik baal alleen nog maar meer dat ik
er niet bij was, maar toch erg leuk. Ik heb er zaterdagnacht (toen we
onderweg waren van Fuerteventura naar Gran Canaria) vaak aan zitten denken
en ook nog geprobeerd te bellen. Dat laatste lukte helaas niet. Als je nog
meer te binnen schiet hou ik me aanbevolen.......!!!!
[JG]
We hebben de wachten omgedraaid omdat JG nog steeds tamelijk moe is. Die ligt nu (20.11 uur) dus lekker te pitten tot 23.30, neemt daarna de hondenwacht tot 03.30, waarna ik de fakkel weer voor 4 uur overneem.
We zijn nu ten zuiden van Fuerteventura, en het is heel grappig dat ik op de radar de glooiingen van het land kan zien. Twee mijl uit de kust, en het is hier al 780 meter diep. Dat is nog eens wat anders dan de Noordzee.
We hebben trouwens inmiddels gehoord van er met de zo gehavende Jan van Gent (total-loss) is gebeurd, die we in Puerto Calero op de kant zagen staan. Bij het ronden van een kaap in het Zuiden van Lanzarote is de motor uitgevallen, en kennelijk konden ze niet meer onder zeil wegkomen (wij halen daarom áltijd, ook als je maar 2 mijl moet varen op de motor, de huik van het grootzeil, zodat je het kunt gebruiken als dat nodig is. Waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat de Jan van Gent daarmee de fout is ingegaan, want dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn). Echt een heel triest gezicht. Voor niet-zeilers misschien moeilijk te begrijpen, maar vlak bij land loop je meestal meer risico dan midden op de oceaan.
[Chantal]
20.49: We zitten ineens in een heel raar
hobbelig zeetje. Eerste reactie is kijken of de zeebodem ineens veel
dieper of ondieper wordt. Maar het plotten van onze positie op de kaart
laat geen vreemde dingen zien. Dieptemeter trouwens ook niet, maar die
laat het bij meer dan 180 meter toch afweten. En ja hoor, de wind is
ineens 18 tot 20 knopen, we zitten nu denk ik in de andere
acceleratiezone, ten ZW van Fuerteventura. Die begint wel wat eerder dan
ik had verwacht op basis van de tekeningen in de pilot.
[Chantal]
21.09: Wat schetst mijn verbazing als ik op
de windmeter kijk naar de maximale windsterkte van deze trip tot nu toe?
35,7 knopen!!!!! Dat is toch wel een hele heftige acceleratiezone met
windstoten van 8 Bft!!! Maar misschien helpen valwinden ook wel een handje
mee. Het zuidelijk schiereiland van Fuerteventura, Jandía, is namelijk
het hoogste deel van Fuerteventura (dat sowieso hogere bergen heeft dan
Lanzarote). Ik zit trouwens gewoon binnen, prima uit te houden hoor.
Alleen een beetje hobbelig. Precies zoals het in een vliegtuig wel eens
hobbelig kan zijn. Even wachten maar met een boekje lezen.....
[Chantal]
Moeilijk wegkomen
uit Puerto del Castillo. Gezien de prijs (29 euro voor 1 nacht...) wilden we
geen dag langer blijven. Van dat geld kun je ook erg lekker uit eten,
nietwaar?!?! Ik voelde me dan ook niet bezwaard om, hoewel water hier met
veel moeite gewonnen wordt, de boot weer even van boven tot onder en van
links naar rechts af te spoelen...:-)Daarna raakten we aan de praat met de buren, die met een 38-voeter op de terugweg zijn naar Aruba. Daar kwamen ze ook vandaan. Toen de motor (eindelijk) liep en we bezig waren de landvasten los te maken kwam er een Engelsman een praatje maken. Zij waren vorig jaar blijven hangen, hadden wat gewerkt (ik denk bij het marina complex, anders hadden ze daar niet gelegen...) en bleven dat nog maar een winter doen. Volgend jaar willen ze door naar de Carieb.
Wel weer info losgepeuterd over de plaatsjes waar we nu naar onderweg zijn, Gran Tarajal. En verder de bijna standaardpraat over hoe druk het overal is. Daar had de Aruba-meneer het ook al over, maar wij hebben er nog niet zoveel van gemerkt, dus we gaan gewoon. Ik denk dat je uiteindelijk overal wel kunt liggen; het zal heus niet allemaal ideaal zijn, maar so what. De tijd zal het leren... :-)
Eindelijk weer contact gehad met de Tramontana; zij waren inmiddels ook (in 3,5 dag!!!) op Lanzarote aangekomen vanuit Portugal. Heeft ze wel een spinakerboom gekost.... Contact ging in eerste instantie via de GSM, maar enkel en alleen om een SSB-frequentie af te spreken om rustig (lees: gratis) verder te kunnen praten. Van hem hebben we ook de frequenties gekregen waarop een aantal NL-vertrekkers dagelijks contact heeft. Dat doen ze echter wel om 08.00 uur UTC, dus voor onze begrippen wel erg vroeg.... :-) Zal wel komen omdat de meesten kinderen bij zich hebben? Nu ja, morgen maar eens kijken en luisteren.
Enne Kees, sorry dat we je zo aan het schrikken hebben gemaakt met onze foto, maar zo zien we er nu eenmaal uit hier....:); ik hoop dat je het komend weekend onder het genot van een borreltje van je af kunt zetten op Ameland! Ik vind het enorm jammer dat ik daar niet bij kan zijn....
[JG]
PS: Inmiddels aangeland in het het plaatsje. Helemaal niets.....
Behalve dan een Duitser met een stalen boot
die er niet uit ziet. Hij zelf ook niet trouwens, hij zou niet misstaan in
een Tiroler entourage.
[Chantal]
Het is
verbazingwekkend hoeveel tijd het altijd weer kost om onze Pinical weer om
te toveren van een woonboot naar een zeilboot. Hoes over de bimini
(inklapbare zonnetent) doen, huik van het grootzeil af, alles binnen
(buiten trouwens ook) opruimen en vastzetten, kotterfok klaarleggen en aan
de kotterstag aanslaan, fietsjes van het dek weer naar binnen, in de hoes
doen en vastbinden, plekje vinden voor de flippers die we gisteren hebben
gekocht, en alle andere dingen die ik gisteren al vermeldde. Goed beschouwd
ben je met z'n tweeën zo een halve dag bezig. Maar we zijn hier natuurlijk
al vanaf 29 oktober, en hoe langer je ergens bent, hoe meer Pinical tot
woonboot verwordt.Now we're talking, dit was een heerlijk zeildagje! Bakstagwindje (schuin van achteren), niet te hard, niet te zacht (behalve op het eind, maar ach), heerlijk! Zelfs onze panfluit zat vrolijk mee te fluiten c.q. brommen. Panfluit? Ja, we hebben een panfluit aan boord, namelijk een van de gaatjes in de hekstoel! Sommige koersen kan hij buitengewoon waarderen, en dat demonstreert hij dan ook met gefluit of gebrom.
We hebben vandaag de windvaanstuurinstallatie goed kunnen uitproberen. Erg hè, voor de eerste keer. Hoewel we dit gevaarte in Bruinisse al hadden geïnstalleerd op de spiegel (voor leken: de achterkant van de boot), is de rest van de onderdelen en benodigde lijntjes pas beetje bij beetje toegevoegd, en het hele spul is sinds gisteren voltooid. En het werkt!! Het is weliswaar veel meer gedoe dan een elektrische stuurautomaat, maar oefening zal wel kunst baren, en dit vreet tenminste geen stroom. We worden steeds meer selfsupporting. Onze koers is met de windvaan wel wat wiebeliger (te zien aan het Maxsea kaartje hiernaast met onze track), maar dat neem je natuurlijk op de koop toe.
Ik blijf last houden van wat zeeziekte. Niet veel, gewoon katterigheid. Met name als we weer een tijdje aan wal zijn geweest, dan moet ik echt weer inslingeren. Daarna gaat het meestal wel weer over.
Vandaag ben ik toch wel flink geschrokken. Met de zon achter ons nieuwe grootzeil leken er allemaal kleine, onregelmatig gevormde gaatjes in te zitten. Misschien maak ik me druk om niets, maar dat wil ik toch wel eens van dichtbij bekijken. Zodra we ergens liggen en er weinig wind is, wil ik dat toch wel inspecteren. Niet alleen zou het vreselijk balen zijn (en veel gedoe) als ons nieuwe dure grootzeil nu al dat soort verschijnselen zou krijgen (en dat terwijl we zo ontzéttend veel gemotord hebben, ik schat dat we met dit zeil nog maar maximaal zo'n 1.000 mijl gezeild hebben), maar we hebben geen tweede grootzeil meegenomen,juist omdát we een nieuwe hebben. Die inspectie staat nu dus met prioriteit 1 op onze to-do-list. Die laatste verdwijnt trouwens nooit; er staan inmiddels, schat ik, al wel een stuk of 40 dingen op. Het is trouwens vreemd hoe het kan gaan met die to do lijsten. Sommige zaken die er voor vertrek al opstonden met redelijk hoge prioriteit, zijn van de lijst verdwenen of staan ergens met lage prioriteit. Maar ook andersom is het geval.
De haven waar we nu liggen is in Puerto del Castillo. Helaas maakt het plaatsje de pretenties van haar naam niet waar. Het kasteel, dat er niet authentiek uit ziet maar het toch wel zal zijn, is nogal ondergesneeuwd in de toeristische omgeving. Het is desondanks geen toeristencomplex met allemaal hotel- en appartementenkolossen, maar met name laagbouw, en best aardig aangelegd. Maar behalve dit (met name gezins-)toerisme is hier niets te beleven, en dus gaan we morgen weer verder. Fuerteventura is qua oppervlakte het tweede eiland van de Canarische eilanden, en daar hadden we ons wat op verkeken bij onze tamelijk flexibele planning (om collega's Wendy en Onno respectievelijk opstapper Bin te ontmoeten op Gran Canaria, in respectievelijk Puerto Rico en Las Palmas). Het Zuidelijkste puntje van Fuerteventura, Morro Jable, is namelijk nog wel een flinke dagtocht met ruim 35 mijl. We gaan morgen eerst een kijkje nemen in Gran Tarajal, en dan zien we wel.
Ze waarschuwen nu al dagen op de Navtex voor een sprinkhanenplaag in het Zuid- en Zuidoosten van Spanje vanuit Marokko, die hier ook wel eens zou kunnen arriveren. Klinkt als een stuk uit de bijbel....
[Chantal]
Vernon
en Caroline van de Zeebra, die we al eerder in Sines (Portugal)
hadden ontmoet, hadden gisteren een briefje op onze boot gehangen met de
uitnodiging om 's avonds een borrel bij hen te komen drinken. En dus
hebben we alle verhalen weer kunnen uitwisselen. Toch frappant dat zij al
walvissen, zeeschildpadden en massa's dolfijnen hebben gezien, en wij
alleen maar een paar dolfijnen.Laatste dag in Lanzarote vandaag, want morgen vertrekken we naar Fuerteventura. Je kunt het vanaf hier zien liggen, en het is zo'n 35 mijl varen naar de haven die wij op het oog hebben. Vandaag dus nog allerlei dingen doen, zoals website updaten, watertanks vullen, nog een keer zo'n overheerlijke sandwich nuttigen op het terras (een must), internetten, zwemvliezen kopen (ze schijnen hier goeie te hebben voor niet te veel geld), wassen, laatste dingetjes doen aan de windvaanstuurinrichting, want die willen we toch eindelijk eens een keer uitproberen (als de wind niet prompt besluit om morgen te gaan liggen na al die dagen flink te hebben geblazen), alle batterijen en accu's opladen, gasflessen omwisselen etc.
[Chantal]
Terwijl
JG een dagje met de Serendip mee ging om een wedstrijdje te doen tegen de
Oriole, had ik de Pinical helemaal voor mezelf nadat ik honderd foto's van
beide schepen had gemaakt. Zaaaaalig. Het was eigenlijk mijn bedoeling om
tegen de avond flink wat bruiner te zijn (want dat bruin mag nog steeds
geen naam hebben), maar wolken voorkwamen dat enige factor zonnebrand mijn
huid kon aanraken. De hele dag dus lekker een beetje aangelummeld.
Gelachen om een stel Engelsen die met een motorboot (zo'n strijkijzer)
waren weggeweest. Kennelijk om te vissen, want nadat ze de boot hadden
afgespoeld, lieten ze zich fotograferen met de vangst van de dag, een
opblaasdolfijn. "Hurry, people are watching!!" 
Hoewel
het gehakt dat we in Puerto del Carmen hadden gekocht een
houdbaarheidsdatum had van 17 november (!!) durfde ik het toch niet aan om
dat uit te proberen. En dus was het weer wecktijd, deze keer chili con
carne. Superhandig bij een oversteek, want je hoeft het alleen maar op te
warmen, en geen water te koken voor pasta of puree. Een paar dagen geleden hebben we trouwens onze eerste weckmaaltijd genuttigd. Op een van de mindere dagen van de oversteek hiernaartoe had JG al zo'n pot in handen gehad, maar toen bedacht ik dat we toch echt wel gesjochten zouden zijn als we daar onderweg beiden ziek van zouden worden. Het idee was dus dat we die maar aan de wal zouden nuttigen, want als dan de nood aan de man is, is het wat minder erg. Ons eerste uitprobeersel was kip tandoori, en hoewel het er in de pot niet echt appetijtelijk uitzag, rook het behoorlijk lekker toen we de pot openden. En het smaakte gewoon precies naar kip tandoori, zij het dat de groente wat minder knapperig was (daarom heb ik nu bij de chili con carne alles behalve het gehakt gewoon rauw in de potten gedaan, en vervolgens geweckt). Proef geslaagd dus.
Hoewel ik thuis al 3 maanden potten had opgespaard (tot grote wanhoop van JG) heb ik uiteindelijk toch maar een paar potten meegenomen (tot genoegen van JG). En dat wreekt zich nu, want ik heb veel te weinig potten, en die lui hier kennen alleen maar blikgroenten en geen potgroenten, dus aanvulling is lastig. In Portugal hebben we uiteindelijk maar 2 dure potten met groenten in het zuur gekocht, want dat waren zo ongeveer de enige geschikte potten. Maar die staan nog steeds duur te wezen in het opbergvak, want wie heeft er nou zin in groente in het zuur??
[Chantal]
De wind zit al heel steady (fors: de hele dag en nacht tussen de 4-5 Bft) in de Noordoosthoek, hetgeen voorzichtig suggereert dat de passaatwinden dit jaar "vroeg" op gang komen. Volgens mensen hier in de haven een goed teken voor de rest van de winter. We zijn benieuwd.....
We gaan overmorgen naar Fuerteventura en daar vandaan naar Gran Canaria. Hier ontmoeten we collega's en komt ook Bin de 20e aan boord. Daarna nog een paar dagen cruisen rond Tenerife, La Gomera en wellicht La Palma voordat we vertrekken richting de Carieb. In die laatste week kunnen we dan ook de laatste voorbereidingen treffen en werkzaamheden uitvoeren. Voor een leek lijkt het soms wel alsof je de hele tijd aan het werk bent. Niets is minder waar! Gelukkig! Gewoon onderhoud gaat natuurlijk wel door. En omdat je het schip en de uitrusting intensief gebruikt is dat wel meer dan thuis. Daarnaast zijn er ook gewoon dingen die je wilt aanpassen omdat het je niet bevalt en zaken die op het lijstje "ooit nog eens doen" staan omdat ze niet echt noodzakelijk zijn maar wel handig. Zo kun je jezelf zo druk maken als je wilt.... :-) En gelukkig maar overigens; van de hele dag een beetje zitten en bier drinken wordt je ook niet blij....
We hebben ook gemerkt dat mensen geprobeerd hebben te bellen. Het bereik van de GSM is in onze hoek van de haven heel slecht, zodat dat niet altijd lukt kennelijk. Bovendien is het beltegoed van de spaanse GSM op, dus we kunnen nog wel gebeld worden, maar niet meer de voicemail uitluisteren. Ook de SSB ontvangst is heel beroerd; contact met anderen is niet mogelijk gebleken, dat zal hopelijk verderop weer beter zijn.
[JG]
Op
deze tweede dag dat we de auto hadden, was ons doel het Noorden. Dwars
door de bergen, toen ik in de reisgids las dat er op zondagochtend een
grote markt is in Teguise. Wij dus daarheen. Kortste weg was een bruin
weggetje op de kaart. Het weggetje bleek iets meer dan een karrenspoor, en
aangezien wij geen terreinauto hadden (en dat was daar wel nodig, merkten
wij binnen 1 km), zijn we dus maar met een omweg gegaan. Buiten het dorp
werd je al diverse parkeerplaatsen op gedirigeerd, en eenmaal op de markt
hebben we ons verbaasd over zoveel troep, en zoveel mensen. Gauw weg dus,
richting het uiterste Noorden, waar Manrique een uitkijkpunt heeft gecreëerd
op (of eigenlijk in) het topje van de lavaberg. Die berg hadden wij eerder
al van beneden gezien, toen we in de Rio tussen Isla Graciosa en Lanzarote
voor anker lagen. We hadden toen al zitten kijken waar het uitkijkpunt zou
zijn, want we zagen niets. Het is dan ook echt uitgehakt, en wederom een
geweldige vondst van Manrique. Voordat je bij de Mirador del Rio bent, zie
je nog helemaal niets. Pas in het "gebouw", waar ook een
restaurant is, zie je het uitzicht door 2 gigantisch grote ramen, of op
een van de terrassen. Kijk maar op de foto's
hoe dit is weggewerkt in de rotsen.Na geluncht te hebben in een kustplaatsje, zijn we langs de Oostkust zuidwaarts gegaan, en hebben de Jameos del Agua bekeken. In deze lavagrotten, waar Manrique ook heeft huisgehouden, leven in het water de enige Albinokreeftjes ter wereld. Ze zijn blind, en ongeveer anderhalve centimeter groot. In een van de grotten is een auditorium, waar 600 mensen in kunnen. Op zich vonden we deze grotten wel mooi, maar het natuurlijke karakter is wel voor een groot deel verloren gegaan, vinden wij.
Na deze grotten zijn we verder langs de kust naar het zuiden gereden. Je komt dan door cactusvelden, waar ze cochenilleluizen op cactussen kweken. Deze luizen worden als (rode) kleurstof gebruikt (hoewel chemische kleurstoffen steeds meer oprukken) voor bijv lipstick. Het cactuspark van Manrique hebben we overgeslagen. We zijn bijna overvoerd met Manrique......
Onderweg hadden we, ook gisteren, al wonderlijke boompjes gezien, zie Foto's. Vandaag heb ik uitgevonden dat het geen boompjes zijn, maar de bloei van een Cactussoort. Op de foto is dat te zien als je heel goed kijkt.
Wederom een geweldige dag!
[Chantal]
We hebben toch een auto kunnen huren voor 2 dagen, dus vandaag zijn we erop uit getrokken. De reisgids was zeer behulpzaam, je zou anders toch veel moois missen.
Onze trip ging eerst naar La Gería, een bergrug met een bijzonder artistiek landschap. Voor de grote uitbarsting van de vuurbergen (1730 tot 1736!!) was dit de graanschuur van het eiland. Toen de akkers ongeschikt waren geworden voor het graan, is men daar droge akkerbouw toe gaan passen. Er worden trechters in de grond gegraven, die worden opgevuld met teelaarde, en toegedekt met watervasthoudende zwarte lavasteentjes. Het blijven echter kuiltjes, en vaak worden ze afgeschermd voor weer en wind met kleine muurtjes. Het zijn meestal wijnranken die daar groeien. Echt een vreemd landschap.
Vervolgens
zijn we naar het huis gegaan van César Manrique. Wat Gaudí betekent voor
Barcelona, dat betekent César Manrique
voor Lanzarote. Wat een geweldige kunstenaar / architect was dat zeg!
Werkelijk OVERAL op het eiland kom je creaties van hem tegen. Met zijn
woonstee in een lavaveld met 5 onderaardse kraters is hij er in geslaagd
om de wereld te tonen hoe je op een onherbergzame plek een luxueuze
behuizing met een unieke sfeer kunt bouwen. Het is echt fantastisch, het
huis is voor een groot deel ondergronds, en het lavagesteente is overal
zichtbaar. De binnen- en buitenruimtes gaan vloeiend in elkaar over, zo
groeit er een palm in een van de vertrekken, en van boven zie je dan
alleen de kroon van palmbladeren. De onderste helft van de vertrekken (ook
lavasteen) zijn wit gemaakt, en het is heerlijk koel. Overal kunst (van
hemzelf en anderen), zowel binnen als buiten. Buiten staan een aantal
windsculpturen van hem, die ook fantastisch zijn. Ik vind het trouwens
niet gek dat hij geïnspireerd raakte door de wind, want het waait hier
altijd stevig.Wij vervolgden onze weg naar Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote, aan de Oostkust. Niet echt een opzienbarende stad, maar natuurlijk wel even bij de haven gekeken, en een heerlijke salade gegeten.
Daarna dwars door het eiland gereden naar de Montañas del Fuego in het zuidwesten, de vuurbergen. Onderweg kwamen we door Malpais, ofwel slechte grond. Hele grote gebieden waar de aarde wel omgeploegd lijkt, maar het zijn brokken lavasteen. Hoewel Lanzarote voornamelijk zwart is, en er nauwelijks iets groeit, is het echt prachtig, zo mooi. Het deel met de Vuurbergen is een beschermd natuurpark, Timanfaya. Er loopt een weg doorheen richting een restaurant, waar ze eten bbq-en boven de grond. Als je in een gat takken gooit, vliegen ze in brand. Het restaurant is trouwens ook een creatie van Manrique. Na dat bekeken te hebben vervolgden wij onze weg, en waren al vrij snel weer bij de uitgang van het park. Hebben we iets gemist???? Het is erg mooi hoor, daar niet van. Toen we weer voorbij de poort waren realiseerden we ons dat we waarschijnlijk een van die bussen hadden moeten pakken, en dan zou je nog meer zien....Wisten wij veel? We hadden toch een auto? Nou ja.
Daarna
richting westkust gereden, waar we de zoutpannen hebben gezien, en
verderop rotsen aan het water (met een grot) die "De borrelenden
worden genoemd". En tot slot nog bij Il Golfo een zoutwaterlagune in
een schitterend landschap.En nu we toch een auto hadden hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt en grote boodschappen gedaan in Puerto del Carmen. Wat een toerisme daar! Met name de ontzettend lange never-ending boulevard, waaraan alle restaurants, parfumeriezaken (7 op een rij gezien), barren, juweliers, discotheken etc etc zitten. Blij dat wij 5 kilometer verder zitten.
Na zo'n dag heb je natuurlijk geen zin om te koken, dus gingen we naar de pizzeria aan de haven. Waar we Craig en Emma weer tegenkwamen, en wederom een gezellige avond hebben gehad.
[Chantal]
PS: Voor véél meer foto's, zie Foto's Lanzarote
Jee, het is alweer
november! Wat gaat dat hard. En aan de andere kant ook weer niet. Toen JG
namelijk gisteren aan me vroeg waaraan ik zat te denken toen ik een beetje
glazig zat te staren, moest ik antwoorden: "Aan de goederenbeweging
van Wuppermann". Nou ja zeg! En hoe ik daarbij kwam? Ik geloof dat
het iets te maken had met het wiel uitvinden of ergens met een frisse blik
naar kijken, maar de precieze gedachtekronkel weet ik niet meer.Gisteravond zijn we met Craig en Emma een pizza gaan eten. Dit uitstapje werd verlengd in de bar naast het Italiaanse restaurant, en tot slot nog een afzakkertje in de kuip. Hetgeen tot resultaat had dat JG vandaag een flinke kater had. Tja, dat krijg je als je met een Engelsman op stap gaat. Emma en ik gingen weliswaar gelijk met hen op, maar dan niet met halve liters, dus dat scheelt meerdere slokken op een borrel. We hebben een uitnodiging in de zak om in Grenada mee te racen met de Serendip, want hoewel ze de oversteek naar de Carib met z'n zessen doen, hebben ze dan nog niet genoeg mensen. Met z'n tienen moeten ze toch wel zijn....
We wilden nou toch eindelijk eens een auto huren, maar het autoverhuurbedrijf waarvan we het nummer hadden gekregen bleek pas op 7 november weer een auto beschikbaar te hebben. Het dichtstbijzijnde dorpje is Puerto del Carmen, met maar liefst 7 autoverhuurbedrijven (met dank aan Wouter voor deze info). We hebben dus onze vouwfietsen tevoorschijn gehaald en zijn naar Puerto del Carmen gefietst. Een tochtje van ca 5 km met forse wind tegen, en voornamelijk wat omhoog, maar wel leuk. Eenmaal daar bleken alle autoverhuurbedrijven dicht. Allerheiligen. Hadden we kunnen weten, want gisteravond zagen we allemaal Halloween-verklede kinderen. Puerto del Carmen is verder gigantisch toeristisch, en bijzonder interessant vonden we het dus ook niet. Het tochtje terug naar de haven Puerto Calero was heeeeel fijn (naar beneden).
[Chantal]