Chaguaramas Bay
We
hebben vandaag ons Iridium abonnement opgezegd. Sinds 1 januari zijn de
abonnementskosten verhoogd, en dit vonden we toch te gortig worden. We
zijn dus vanaf vandaag niet meer te bereiken op ons sateliettelefoonnummer.
We gaan hier een prepaidkaart kopen, taxfree, en kunnen die iedere keer
taxfree opladen. Dat scheelt een boel duiten (we schrokken van de factuur
over december!!!!!).We zijn weer naar de West Mall gegaan om boodschappen te doen, en nog even te shoppen. In plaats van dat we met een hempje voor mij thuiskwamen (ik had permissie omdat er nogal wat geruineerd zijn, een stuk of 8 mooie truitjes), kwamen we thuis met twee geweldige zwembroeken voor JG (hij had er geen meer). Een van de twee is knaloranje (effen), en krijgt een patroontje als ie nat wordt (hi-tec!)
Vanavond hadden we Luis en Sharon van de Tin Can te eten. Heel gezellig, en we worden steeds wijzer over hoe het er elders allemaal aan toe gaat. Ze vinden het nogal wat, dat we dit in twee jaar gaan proberen te doen, maar eigenlijk zijn zij degenen geweest die met hun verhalen ons de definitieve knoop hebben doen doorhakken om rond de wereld te gaan. Natuurlijk was al wel het plan, maar omdat de tijd zo kort is spookten alternatieven zo nu en dan ook wel eens door ons hoofd. But the best is yet to come!!!! Aldus Sharon en Luis. Schatten van mensen.
Toen zij weggingen zijn we nog even naar het restaurantje hier bij Power Boats gegaan, want we hoorden daar echt een ontzettend goeie steelband spelen. Fantastisch gewoon, een man of 10, waarvan zeker 8 steeldrums. Oefenen voor Carnaval noemen ze dat... Niks te oefenen, dit was geweldig! Onze poetsman Mickey (we laten de romp poetsen, voor weinig geld, want anders doen we het wel zelf tenslotte), maar vooral onze motorman Desi ontpopten zich tot ware dansfanaten. Super!! Die Mickey kwam vandaag langs om afspraken te maken. JG was binnen, ik buiten, maar ze willen dus gewoon geen zaken doen met vrouwen (Go get the skipper, I talk to him. (!!!!!!)). Desi had ook al gezegd dat het a man's world was, maar we dachten dat dat wel mee zou vallen. Not dus.
By the way, JG heeft zich nu wel geschoren hoor, en is geen baardaap meer.
[Chantal]
Chaguaramas Bay
De timmerman is weer bezig geweest met het gat in het plafonnetje. JG
was op de fiets even weg, en ik was aan het afwassen om een beetje in de
gaten te houden waar de jongen mee bezig was. Dat ging nauwelijks, want
hij had tegen het stof een soort tentje om zich heen gebouwd van lakens.
Komt er ineens een partij rook uit dat tentje!!!!!! Plus de daarbij
behorende lucht!!!!!! Neeee, maar dat was normaal.......? Hij ging dus
stug door, en pas na een paar uur hadden we een gat. Denk je dat het
gewoon een beetje teakfineer is, dat tegen het plafond is geplakt,
neeeeeee, dikke plaat multiplex eronder. Het 'tentje' heeft waarschijnlijk
best wel stof tegengehouden, maar het was toch nog een slagveld in de
kajuit. Ik ben bijna de rest van de dag bezig geweest om alles op te
ruimen en schoon te maken. En dat ondanks het feit dat we alle handgrepen
(veredeld gat eigenlijk) in de kastjes en luiken hadden dichtgeplakt met
tape. Maar we hebben een gat. Vervolgens bleek dat de voorste van de 3
kapotte scepterpotten niet van onderaf gebout was (zoals de achterste van
de 3 kapotte scepterpotten), maar alleen gelast. Hij zat nog wel voor een
derde vast, en dat was dus een probleem. Na uitgebreid geprobeerd te
hebben om hem eraf te krijgen, besloot JG hem dan maar terug te buigen, en
het losse deel vast te bouten. En toen brak hij af. Nou ja, om een lang
verhaal kort te maken heeft JG weer een dagtaak gehad aan die scepterpot.
Wat is nou een scepterpot (hoor ik Dineke sr al vragen)????? Hiernaast is
ie, in vol ornaat!Ik ben begonnen aan het volgende project: een zoutwaterpomp. Je verbruikt toch wel veel water aan boord, en met een zoutwaterpomp kun je flink op de zoete watervoorraad besparen (natuurlijk alleen op zee, niet in de haven of op de ankerplaats). We hadden een voetpomp gekocht (dezelfde als we ook voor zoet water hebben), en die moet dus in de vloer komen. En een kraan natuurlijk in het aanrechtblad. Er moesten dus 2 gaten worden gemaakt (het is wel de dag van de gaten vandaag). Gatenboor, en klaar is kees? Nee, want het ene gat moet groter worden dan onze grootste gatenboor, en het andere gat moet kleiner worden dan onze kleinste gatenboor. Dat was dus een hell of a job, allemaal kleine gaatjes boren en vervolgens beitelen. En toen bleek de installatiehandleiding (groot woord) niet te kloppen. Had ik een mooi gat van 7,5 cm, past het ding er niet in! Dus nog maar even verder gebeiteld (hakkeltje eruit gehaald), en nu past ie.
O ja, het dynamoverhaal lijkt toch niets te worden, is dus jammer.
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Hè hè, eindelijk lijkt er een
beetje schot in te komen. Vanochtend stond eindelijk de zeilmaker 'voor de
deur'. Aan hem voorgelegd wat we wilden, en na even wat gekriebeld te
hebben kregen we gelijk een prijs. Deal. We krijgen nu een derde buis voor
de bimini (zonnekap boven de kuip), want die hangt door en is dus een
geweldige waterzak als het geregend heeft. Er moet dan ook een pocket met
een rits in het canvas komen (waar de buis in komt), en dat doen zij ook.
We hadden dit ook al via een ander geprobeerd, maar dan moesten we de
buizen bij de één laten buigen, en door een ander de pocket laten maken,
en je zult zien dat het dan niet past. Verder wilden we een stang vóór
de buiskap, zodat je je in plaats van aan de buiskap (de stof is daar al
flink aan het doorslijten) aan die stang kunt vastgrijpen als je de kajuit
in of uit wilt. Maar dat zou een arbeidsintensief verhaal worden, dus dat
doen we toch maar niet. In plaats daarvan hebben we gewapende slang
gekocht, die ik heb doorgezaagd, en om de buis (en stof) van de buiskap
heb gedaan. Juul, we hebben dus nu een bumper waar je naar hartelust je
hoofd tegen kunt stoten....... Verder krijgen we een soort gordijntjes aan
de zijkant van onze zonnetent (daar komt de zon nu namelijk gewoon
onderdoor als de zon een beetje laag staat). Van speciaal spul, beetje
doorzichtig, zodat de wind er nog wel enigszins doorheen kan. Klinkt
afschuwelijk lelijk hè? Misschien is het dat ook wel......Verder is de timmerman eindelijk begonnen. Hij heeft de maten opgenomen voor de boekenkastjes in de achterkajuit, en gaat daarmee aan de gang. En passant hadden we gevraagd of hij niet een apparaat had om een gat uit het plafonnetje (in de kajuit aan de zijkant, onder het gangboord) te zagen, zodat we van onderaf bij de bouten zouden kunnen waarmee de scepterpot vast zit. Dat bleek een lastigere vraag dan we dachten, want aan het eind van de dag was er nog geen gat.
En als het een beetje meezit arriveert de nieuwe Furlex voor onze genua as maandag hier in Trinidad, wordt het geval dinsdag gemonteerd, laat het woensdag worden, dan kunnen we donderdag weg.......... Als je dan gaat kijken wat je nog allemaal moet doen, heb je eigenlijk minder tijd dan je dacht.....
O ja, en onze buurman uit Frans Polynesië vertelde nog (op z'n Allo, allo's) dat hij de Flying Dutchman nog nooit gezien had, maar nu wel een Flyieng Dutch woemaan....... (mij dus, ik hing weer eens in de mast gisteren).
En last but certainly not least: Martijn heeft aan het thuisfront weer noeste arbeid geleverd, en ons verblijd met een lange administratiemail. Dank Martijn, hartstikke fijn! Ik kon hiermee aan de slag, en verder met mijn huiswerk. Ik werd blij van het invullen van onze aangiftes inkomstenbelasting!!
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Vandaag hadden we allebei onze
dag niet. Het schiet hier voor geen meter op. We liggen hier al 2 weken,
en als je kijkt wat er tot nu toe gebeurd is, dan vraag je je echt af wat
we in hemelsnaam hebben uitgevroten. Het is ontzettend moeilijk om iemand
aan boord te krijgen. Mensen beloven van alles, maar komen gewoon niet
opdagen. Spullen die we niet kunnen krijgen. We hebben een lijstje met de
dingen die we wilden doen vandaag, en aan het eind van de dag kun je er
gewoon maar 1 van de 7 dingen afstrepen. Ons humeur wordt er dus niet
beter op, en vandaag was dat goed te merken. Om onszelf een beetje op te
monteren zijn we 's avonds naar de film gegaan, en dat was een goed plan.
Verder geen nieuws.[Chantal]
Chaguaramas Bay
Wij hebben ook nog wel wat spul dat we willen verkopen, en hopelijk wordt de financiële schade hier in Trinidad dan een stukje minder groot.
Vanochtend is een van ons voor de vijfde keer naar een zeilmaker gelopen om een afspraak te maken. Die lui hier komen gewoon geen afspraken na. Nou, ik moet natuurlijk niet iedereen over een kam scheren, maar minstens de helft doet niet wat ie zegt. Vanochtend had JG waarschijnlijk meer geluk met een bedrijf die ons een aanbieding gaat doen voor het vervangen van onze dynamo voor een hoogrendement dynamo. Die sloegen meteen spijkers met koppen, lijken veel verstand ervan te hebben, dus wie weet worden wij straks verblijd met een nieuwe dynamo!
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Op zondag wordt er niet gewerkt
door de meesten, je merkt dan ook onmiddellijk de relatieve stilte. Geen
geschuur, gezaag e.d. Wij hadden onszelf ook vrij gegeven. Hoewel? Ik ben
zo ongeveer de hele middag crea-bea geweest, en heb een duidelijke blijk
hiervan achtergelaten in het gastenboek van de Tramontana. Ja, na tig
ontmoetingen gedurende ruim 5 maanden zijn we er namelijk eindelijk toe
gekomen om onze gastenboeken uit te wisselen. Onze wegen zullen nog lang
niet scheiden (wat wij HELEMAAL niet erg vinden!), pas in het westen van
de Pacific, waar zij naar Nieuw Zeeland zullen gaan (snif, maar dat duurt
nog heel lang).'s Avonds hebben we samen met Adrian en Julia van de Crème Brulée gegeten in het meest luxe restaurant hier op de werf (viel een beetje tegen, het voorafje op de Crème Brulée was veel lekkerder!!). Een beetje als afscheid, want morgen vertrekken ze naar Grenada, en de kans is klein dat we elkaar weer zien (alweer snif).
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Om kwart over zes vanochtend
ging de wekker........ Want de markt in Port of Spain stond op het
programma, en daar wil je dus VROEG zijn. Om 7.00 uur stonden wij met
Thijs en Nicolette en Sharon te wachten op een maxitaxi. Hoewel wachten?
Zelfs op dat tijdstip komt er om de haverklap een busje langsscheuren.
Luide socamuziek (de housemuziek van de Carieb hebben we geconstateerd,
het gaaaaaaaat maar door),
instappen, en voor 5 TT naar de markt, die vlak bij het centrum van Port
of Spain is. Echt een ENORME markt, met veel groente en fruit zoals
callaloo (de grootbladerige andijvie- cq spinazieachtige groente die Juul
als haardecoratie gebruikte, zie foto begin januari), okra, kokosnoten,
papaya, breadfruit, enorm lange sperziebonen van een centimeter of 30 a
40, ook wel bekende groente als wortels, bleekselderij, bloemkool,
broccoli, uien, knoflook, veel aardappelen etc etc, kruiden. Maar voordat
je bij de groente en het fruit bent kom je eerst door een enorme hal met 3
straatjes. Vis, vlees en kip. Het stinkt er enorm, en je ziet gewoon de
levende kippen in hokjes of op de toonbank. Verder heel veel balen met
verschillende soorten rijst, noten (best wel duur) en heel veel
verschillende soorten gedroogde bonen (naast de bekende spliterwten en
bruine bonen een hele verzameling van allerlei andere bonen). Hoewel je op
de markt vrij weinig Hindoestanen ziet (wel de bijbehorende kruiden), is
de bevolking van Trinidad (Tobago een stuk minder) een aardige mengelmoes
van (oorspronkelijk) Afrikanen, Hindoestanen, Chinezen en ook wel blanke mensen. Je
bent als blanke wel echt veruit in de minderheid, en dat merk je ook wel
als je hier rondloopt (behalve dan in Chaguaramas Bay, want dat zijn
allemaal yachties). In het centrum wordt je veel gewaarschuwd dat je goed
op je zakken en rugzak moet letten, er wordt kennelijk heel veel gejat.
Sowieso is er behoorlijk veel criminaliteit hier in Trinidad. De krant
staat vol met kleine criminaliteit. Maar ook de wat grotere criminaliteit
is niet van de lucht, want vandaag las ik op de voorpagina van een van de
lokale kranten (geweldig die dingen, ze zien er uit als de huis aan huis
kranten thuis, ook qua formaat) over kidnappingen en moorden. En een van
de mannen die de antifauling aanbrengt op de Tramontana was in zijn voet
geschoten, en wilde daar verder niets over kwijt......Maar weer terug naar mijn verhaal. Na de markt zijn we met z'n allen het centrum ingedoken, hebben daar wat rondgelopen, en zijn vervolgens naar een van de Amerikaans aandoende malls gegaan aan de rand van de stad. Daar zit o.a. de superdeluxe supermarkt, die we dus gelijk ff gecheckt hebben. Niets mis mee.
Vanavond hadden we Thijs en Nicolette te eten. Na inmiddels zo ongeveer een half jaar gecruised te hebben, en elkaar toch wel erg vaak te zijn tegen gekomen, zijn we eindelijk op het punt aanbeland dat we onze gastenboeken aan elkaar hebben overhandigd. Dat is eigenlijk het 'poesiealbum' van onze wereldreis, dat we meestal vergeten met het gevolg dat er nog bijna niets in staat. Zonde!!!!! Maar we hebben onszelf beloofd dat daar vanaf nu verandering in gaat komen. Eigenlijk zouden we nog naar een carnavalsavond gaan, groot feest hier ergens tussen de baai en Port of Spain, maar helaas was ik de enige die na tienen nog puf had. Maar het was dan ook erg vroeg vanochtend.....
[Chantal]
Chaguaramas Bay
's Avonds waren we uitgenodigd om met Dirk en Linda bij de Eclipse (Jeff en Evelien) te eten. Mmmmm, knoflookbrood en lasagne....
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Eerst
even één van m'n 2 lievelingsnichtjes (ok, ik heb er maar 2, maar
toch.....) feliciteren: dikke zoen voor Maxime, en speciaal voor haar deze
foto hiernaast.....
Ok, eerst goed nieuws of eerst
slecht nieuws? Ok, eerst het slechte nieuws.
Het slechte nieuws is dat inderdaad onze Furlex kapotte onderdelen
heeft. En zelfs meer onderdelen dan aanvankelijk gedacht. Vervangen
is best mogelijk, maar duuuuuur. Tenminste, wij vinden US $ 900 een boel
centen voor een rolsysteem van 16 jaar oud. Waar we wel ontzettend van
balen is dat bij de koop van ons schip een tuiger nog uitgebreid heeft
gekeken naar het rolsysteem, een aantal dingen heeft vervangen en
vervolgens vertelde dat het geval nog wel 16 jaar mee zou kunnen. NOT
dus!!!! $%^@#$#!!!!!! Waarschijnlijk kunnen we met een gerepareerde wel
weer een tijd vooruit, maar het moment van vervangen komt toch naderbij,
en het is wel heel frappant dat er nu in korte tijd veel onderdelen kapot
gaan (en dat met het overwegend lichte weer wat we tot nu toe hebben
gehad). Op een gegeven moment is de economische levensduur bereikt, en op
dat punt lijken we nu aangeland. Dus twee opties: levensduurverlenging of
vervangen (tja, een beetje beroepsdeformatie...). We hebben er lang over
gedubd, want het prijsverschil tussen de twee opties is nog wel erg groot.
Maar hoewel het een enorme rib uit ons lijf is, hebben we besloten
dat we toch maar voor een nieuw rolsysteem gaan. We hebben tenslotte een
budget voor dit soort dingen, maar het doet toch wel pijn, twee maanden
cruisebudget..... Helaas moet het geval in Zweden besteld worden, en duurt
het twee weken voordat het hier is, en dán moet het nog geïnstalleerd
worden.... Het is hier best aardig hoor, maar eigenlijk willen we zo snel
mogelijk weer weg.......
Het andere slechte nieuws is dat onze motor een minuscuul lekje had, dat
vandaag alleen maar groter is geworden toen er iemand naar gekeken had.
Shit. Een injector of het busje (ik heb er natuurlijk de ballen verstand
van) vervangen is VEEEEEL werk.
Het goede nieuws is dat we dan straks wel een mooi nieuw Furlex
genuarolsysteem hebben, die hopelijk veel soepeler loopt. En een stuk
extra vertrouwen is ook wat waard. En het andere goede nieuws is dat de
motorman de injector er toch met een speciaal tool redelijk snel uit had,
en met een busje eromheen (geloof ik) ook weer redelijk snel weer terug.
Lekje weg! En nog meer goed nieuws, namelijk hij zou nog een bracket voor
een tweede dynamo in voorraad hebben (zonder de Volvo dynamo), dus komen
de mogelijkheden voor een hoogrendement dynamo toch weer in zicht........
En het goede nieuws is ook dat we hier waarschijnlijk nog wel een paar
keer naar de film zullen gaan, als we hier toch nog 2 a 2,5 weken moeten
blijven. En dat we meer tijd hebben om te klussen (hum). En dat we het
eiland waarschijnlijk uitgebreider gaan bekijken dan wanneer we deze
trammelant allemaal niet hadden gehad....... Cruijff is right.....
Vandaag Vernon en Caroline van de Zeebra gesproken. We liepen ze al die
tijd in de Carieb net op het nippertje mis. Jammer genoeg vertrekken zij
vandaag naar Grenada, dus hebben onze wegen zich weer gelijk gescheiden.
Zij zijn Bin trouwens nog tegen gekomen in Barbados, en via via blijven we
zo toch nog een beetje op de hoogte van de omzwervingen van Bin. De
Tramontana staat inmiddels op de kant hier bij Power Boats (in plaats van
in het water), de Tin Can ook nog steeds, en inmiddels heeft de Eclipse
zich bij de Jade in de haven gevoegd. Aan het eind van de middag effe
langs de Crème Brulée gelopen, die op de kant staat, en het werd met
Adrian en Julia (Engelsen die al 7 jaar in Amsterdam wonen) een gezellige
boel.
[Chantal]
Chaguaramas Bay
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Nog meer minder geslaagd
nieuws. De aluminium- en staal meneer is langs geweest om een aantal zaken
te bespreken. Onze scepterpotten blijken naast gebout, ook op het dek
gelast te zijn. Lastig om de afgebroken scepterpotten weer op het dek
terug te plaatsen dus. Van bovenaf schroeven (tappen) is waarschijnlijk
niet sterk genoeg, en de man weigert om op onze boot te lassen als we in
het water liggen i.v.m. electrolysegevaar. Tja, en dat laatste willen we
natuurlijk ook niet, maar om de boot nou alleen daarvoor op de kant te
zetten, nee. Waarschijnlijk moeten we dus toch betimmering wegbreken om
van onderaf te kunnen bouten. En dan nog hopen dat we er dan bij kunnen en
dat bijv. niet de isolatie in de weg zit.
De beugel die we voor de buiskap willen hebben valt ook af, want dan zou
de buiskap te erg aangepast moeten worden, en dat zien we niet zo zitten,
want hij zit nu zo ontzettend mooi en strak. Kan alleen maar lelijker
worden. En nog wat van dat soort ongein. Ik begin inmiddels een houding te
krijgen van 'we doen alleen nog maar de direct noodzakelijke dingen zoals
het repareren van de zeereling en het genuarolsysteem, en de rest kan me
allemaal, plastisch gezegd, aan m'n reet roesten'. We zijn hier tenslotte
ook gekomen zonder al die extra's. Is nog eens een keer goed voor het
budget ook.
Ik heb vandaag ook ca 3 uur in het internetcafé doorgebracht om het
aangifteprogramma 2002 en het voorlopige teruggave programma 2003 te
downloaden, onze financiële situatie te bekijken en dergelijke. Maar de
verbinding werkte niet mee, downloaden duurde een eeuwigheid en lukte
uiteindelijk niet. Inloggen bij de banken maar gedeeltelijk. Op een
gegeven moment duurt het te lang, en word je eruit geknikkerd. En na 3
mislukte pogingen werd ons account geblokkeerd. FIJN!!! Kunnen we dát
weer gaan regelen. Dus heb ik de moed op een gegeven moment maar
opgegeven. Veel te traag, en morgen is er weer een dag.
We zijn de hele dag bezig met klussen en van hot naar her rennen. Is wel
leuk hoor, we zitten weer middenin het vertrouwde geluid van
schuurmachines, haakse slijpers, zaagmachines e.d. Iedereen is druk, je
komt een boel mensen tegen, maar overdag bij elkaar op de koffie is er
niet bij, alleen 's avonds. Maar dan ben je zo moe dat het toch niet laat
wordt. Om een uur of 10 zijn we allebei meestal bekaf, en dat terwijl wij
echte avondmensen zijn. Maar hier in de Carib ben ik meestal om een uur of
7 wakker, en dan is inslapen er niet meer bij.
Vanavond zijn we met z'n achten naar de film geweest. We hadden de enorme
bioscoop langs de weg naar Port of Spain al gezien, en bedacht dat we de
nieuwe James Bond echt moesten zien. Toen Adrian en Julia van de Crème
Brulée een paar dagen geleden bij ons aan boord waren, was het idee al
geboren, en we zijn dus met hen, Thijs en Nicolette, en Dirk en Linda
(vandaag hier aangekomen) naar Die Another Day geweest. HEERLIJK!!! Ze
zijn eigenlijk allemaal hetzelfde, maar het is toch weer iedere keer
geweldig.
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Gisteren
hebben we de website geupdate, en dan checken we meestal meteen of het
gelukt is, en hoeveel hits we de laatste tijd hadden. We vonden die 133
hits van een paar dagen geleden al zoveel en verdachten Wouter er al van
om een keer of 50 "refresh" gedaan te hebben. Toen we even later
de thuis-website voor de Pinical checkten, stond daar op de
Groothuispagina een krantenpagina van het Dagblad van het Noorden, met de
foto van mij aan het puzzelen (zie 3 januari) bij de oplossing van de
kerstpuzzel. We hebben echt goed zitten kijken of er geen trucage was
toegepast door Dineke, maar het leek zo echt....? Maar toen we even later
onze mail checkten bleken al die verdachtmakingen onterecht! We hebben dus
echt in de krant gestaan!!!!!! Lies bleek de foto naar het Dagblad van het
Noorden gestuurd te hebben, inclusief het adres van onze website en
vandaar al die hits op onze website!!! Wat ONTZETTEND leuk!!! We hopen dat
de schare lezers van onze website inderdaad wat wordt vergroot.Het is werkelijk niet te geloven, maar we hebben nog steeds groente over uit La Gomera. Ok, aardappelen uien en knoflook, dat kan ik me nog voorstellen, maar ik had ook nog 3 komkommers. Die waren weliswaar geel geworden, maar nog steeds stevig. Omdat ik toch m'n twijfels had, besloot ik er soep van te maken. En wie schetste mijn verbazing toen ik ze opensneed, en de komkommers gewoon nog zo fris en sappig als een hoentje waren. Nou ja, die soep moest er toch komen, maar eerlijk gezegd was dat niet zo'n succes, en hadden we de komkommers beter rauw kunnen oppeuzelen.
Vandaag hebben we iemand laten komen voor het houtwerk. We wilden namelijk naar het teakdek laten kijken, en binnen wilden we ook wat dingetjes laten doen. Ik was zelf al bezig geweest om alle losse latjes e.d. (die al vanaf de winter in de punt lagen, maar ja, geen prioriteit hè) vast te maken met montagekit en schroeven, wat hout weg te beitelen e.d., maar we willen heel graag boekenkastjes in de achterkajuit en nog wat andere kleine dingen. Ideaal, je loopt naar het bedrijfje toe, en ze komen gelijk kijken. Helaas gaat het niet allemáál zo voorspoedig........... Er kwam ook een bedrijfje langs om te kijken of we een hoogrendement dynamo (120 Amp) konden installeren op onze motor, hetzij als vervanging voor onze huidige dynamo (50 Amp), hetzij als tweede dynamo. Maar helaas pindakaas. Als vervanging voor de huidige dynamo zou de bestaande bracket aangepast moeten worden, en dan moet eerst de waterpomp eraf, en volgens JG moet je daar niet mee gaan rotzooien. En om hem als tweede dynamo te installeren moet je een tweede bracket bestellen bij Volvo Penta, en die verkopen ze waarschijnlijk alleen maar in één kit samen met een dynamo van 50 Amp. En die willen we dus niet. Dat schiet dus niet op.
Verder wilden we informeren naar een rolsysteem voor ons kotterzeil (tweede voorzeil). De persoon die kwam kijken keek eerst naar ons rolsysteem van de genua (eerste voorzeil), en constateerde dat er ergens een onderdeeltje ontbrak, en dat daardoor mogelijk twee andere onderdelen kapot zouden zijn. Maar om dat te constateren moet eerst het hele geval eraf. Dat is veel werk, dus veel arbeidsloon, en als het dan inderdaad kapot blijkt te zijn, zitten we echt met de gebakken peren. Het is namelijk niet op voorraad, en moet dus uit Zweden komen. Belachelijk duur ding, en als het met airfreight moet komen zijn we nog een fiks aantal dollars extra kwijt. Duimen dus!!! In elk geval is het tweede rolsysteem van de baan. Veel te duur.
We zijn hier voorlopig nog niet weg........... En dat is jammer, want we hebben al zo weinig tijd voor de Carib.
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Zondag vandaag, maar wel huiswerkdag. We hebben van Luis de drie-duimen-dikke West Marine catalogus te leen gekregen (vertrekkers-to-be: zorg dat je die aan boord hebt!!!!!), en we hebben inmiddels de twee-duimen-dikke Budget Marine catalogus (de grootste Caribische chandler) ook aan boord. Luis wil maandag een order plaatsen bij West Marine, en onze wensen kunnen dan ook mee besteld worden. Er is dus werk aan de winkel, want die boeken moeten worden doorgeploegd, keuzes gemaakt, prijzen vergeleken, maten opgenomen enz. En en passant beginnen we met de eerste klussen.
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Vandaag hebben we Juul op het
vliegtuig gezet. Hoewel het natuurlijk ook wel weer fijn is om na bijna 2
maanden weer met z'n tweetjes te zijn, heb ik toch wel een flinke traan
moeten wegpinken. Gelukkig voor Juul pas toen we weer terug op de boot
waren, want anders was het vast een tranenplengfestijn geworden. Gek is
dat, bij het vertrek uit Scheveningen kwamen de emoties ook pas na een
tijdje. Ik zal je missen Juul! Ga maar weer flink sparen hoor Juul, we
vonden het hartstikke leuk dat je er was! Vanochtend hadden we met twee bedrijven/mensen afspraken, om 10.00 uur en om 11.00 uur. Je weet natuurlijk niet hoe ze hier omgaan met afspraken, dus we hoopten dat ze niet tegelijkertijd zouden komen. Dat hadden we niet hoeven denken, want ze kwamen geen van beiden opdraven. Wel kwam Desi, onze motor- en roerman om half 12 langs, en dat terwijl hij eigenlijk pas maandag zou komen. Hij gaat de motor een servicebeurt geven en een piepklein lekkagetje verhelpen. Verder hebben we zijn advies gevraagd over de mogelijkheid om een tweede dynamo op onze motor te zetten (of de bestaande te vervangen voor een zwaardere). Aangezien we een tamelijk lichte motor (43 PK, en dat is inclusief turbo) hebben, vroegen we ons namelijk af of dat niet te belastend zou zijn, maar dat zou volgens hem geen probleem zijn. Dat hadden we al wel van meer mensen gehoord, maar je bent toch wat voorzichtig met zoiets te geloven als je het hoort van iemand die eraan kan verdienen. Maar we hadden al gehoord van anderen dat dit een van de beste mensen hier op het terrein is, en hij klonk wel recht door zee. Hij is ook de roerspecialist hier bij Power Boats, en we hebben hem de speling op de roeras laten zien. Het is maar een ietsiepietsie speling, er lekt niets, en het was bij toeval dat het JG opviel tijdens de Atlantische oversteek. We wisten ook niet hoeveel speling er mag zijn, en hoe het was toen we de boot kochten, dus voor het zelfde geld is er niets aan de hand. En dat was volgens Desi ook het geval. Het is volgens hem een teflon bus die er al vanaf de bouw van het schip in zit. In de loop der tijd raakt dat wel iets uitgesleten, maar dat gaat heeeeeeeeeel langzaam, teflon is heel sterk. Geen enkel probleem om de wereld te ronden, vond hij. Fijn om te weten, en bovendien hoeven we hier dan niet het water uit.
Even later kwam de taxichauffeur van de airporttaxi die Juul hier geregeld had. Echt ideaal, je kunt hier alles regelen. Kost verhoudingsgewijs geen drol, want om kwart voor 12 heen, om half 3 waren we weer terug, en dat voor TT $ 180 (ca EUR 30). Juul kon alvast wennen aan Nederlands weer, want het is vandaag een beetje grijs en regenachtig. Toen we terugkwamen van het vliegveld was ons bed dus helemaal natgeregend (raampje boven het bed stond nog open). Ach ja....... gelijk een mooi moment om toch maar alles te wassen. Hier hebben we wasmachines bij de hand.....
[Chantal]
Chaguaramas Bay
Tot slot hebben we nog wat over het terrein gestruind op zoek naar een leuk restaurantje om Juul d'r laatste avond te vieren. We hadden al het plan om een keer met de Tin Can (Sharon en Luis) en de Tramontana (Thijs en Nicolette) te gaan eten, en toen Luis gisteren hoorde dat Juul morgen zou vertrekken, zei hij op z'n Texaans: "We better do it fast then!" (net JR van Dallas). En dus hebben we gezellig gegeten bij het restaurantje hier op het terrein bij Power Boats.
[Chantal]
Chaguaramas Bay
De hoofdstad van Trinidad is
Port of Spain, en die stad bekijken stond vandaag op het programma. Hoe
gaat dat in zijn werk: je stapt hier het terrein af, gaat langs de weg
staan, en in no-time stopt er een maxitaxi voor je neus. Dat zijn
taxibusjes waar je voor $ 2 of 4 pp (afhankelijk van de afstand) mee kan.
Vaste route, een soort Turkse dolmus idee. In tegenstelling tot in
Barbados zit het busje vol als er 9 man in zit, in Barbados gingen er wel
22 man in!!!!! Onderweg hadden we al gehoord dat het centrum van Port of
Spain overdag veilig is; in de buitenwijken wil je niet komen. En ik kan
me voorstellen dat je voor het donker weer weg wilt zijn uit Port of
Spain. Er liggen toch wel tamelijk veel mensen op de grond te slapen, en
de criminaliteit op het eiland is best groot. We hebben dus een beetje
door het centrum gebanjerd. Heel typisch, af en toe een heel Engels
gebouw, nieuwe panden met spiegelramen, oude huisjes die schots en scheef
aan elkaar gebouwd zijn, kleine shopping malls (passages eigenlijk) in het
centrum en Amerikaans aandoende grote shoppingmalls aan de rand van de
stad. Lekker geshopt, Juul verbaast zich er keer op keer over wat voor soort winkels wij
binnenstappen. Echte ramsj-zaken waar je dan toch weer 
met wat handigs als
bamboe satéstokken naar buiten komt (hadden we eerder voor de bbq moeten
lenen bij de Tramontana). Maar ook op zoek geweest naar een nieuwe
zilveren ketting, want mijn eigen is helemaal zwart geworden (de
zilverdoek van Linda van de Jade hielp maar 2 dagen, daarna was het weer
hetzelfde), en gevonden. Nog ongeveer driekwartier in een drogist gestaan,
annex apotheek, waar een hele behulpzame "apotheker"(?) stond.
Die vond het waarschijnlijk wel leuk dat hij hele andere vragen kreeg dan
normaal (conserveringsmiddel voor de watermaker: schijnt te kunnen met
spul dat ook in de wijnmakerij wordt gebruikt bij het fermenteren. Jeff
van de Eclipse had ons de naam van het spul verteld, maar die waren we
natuurlijk vergeten). En en passant hebben we in een internetcafé de
website bekeken die Dineke gemaakt heeft. We voelen ons zeeeeeeeeer
vereerd met deze website die ons tweeën als doelgroep heeft, en ons op de
hoogte brengt van nieuws aan het thuisfront, maar vooral met heel veel
foto's. HEEL ERG leuk Dineke!!!!!!!!!Terug in Chaguaramas Bay zagen we de Tin Can op de kant staan, en zijn we aan boord geklommen bij Sharon en Luis. Zij hebben natuurlijk een wereld aan wijsheid in pacht over het oceaanzeilen na 6 jaar, en vinden het hartstikke leuk dat we honderd uit vragen. En je vraagt je af waar je je zorgen over maakt als je hoort dat zij in 6 jaar oceaanzeilen niet meer dan 5 keer 35 knopen of meer hebben gehad. Gezien het feit dat wij al een keer of 3 ca 35 knopen (of meer) wind hebben gehad geeft dat de burger moed! En bovendien vonden we die 35 knopen geen ramp. Nee, leuk is anders natuurlijk op zo'n moment, maar beangstigend is onze reis tot nu toe niet geweest.
[Chantal]
VROEG!!!!!!! Om 3 uur 's nachts
opgestaan, om iets voor vieren ankerop, en wat denk je? Geen wind! Wat een
verrassing..... Motorzeilen dus. Van Man Of War Bay naar Store Bay hadden
we ook maar kort wat wind, en hebben we dus ook het grootste stuk
gemotorzeild. Van Store Bay naar Man of War Bay ook gemotorzeild omdat we
de wind op de kop hadden (en vanwege de tijd niet konden gaan kruisen),
dus Juul weet bijna niet beter dan dat we een motorboot met zeilen hebben.
Maar die trouwe Zweedse ronkende vriend van ons heeft ons wel weer op tijd
in Chaguaramas Bay, Trinidad afgeleverd om geen overtimefee te hoeven
betalen. Inklaren ging soepel, en even later voeren we de box bij Power
Boats binnen. Lang geleden, in een haven! Er zijn hier in Chaguaramas Bay
legio watersportbedrijven, gelokaliseerd op ongeveer 5 a 6 aan elkaar
grenzende terreinen, Power Boats is een van die terreinen. Alles gaat hier
via de marifoon, bedrijven, schepen, iedereen communiceert hier op kanaal
68. Niet echt zoals het hoort, maar wel handig!We hoopten hier van de muggen af te zijn, maar dat is ijdele hoop als ik zo naar de groene heuvels kijk. In Tobago zijn we uiteindelijk allemaal lekgeprikt door die beesten (fijn dat JG en Juul solidair waren). Niets helpt. Gek dat we daar nog nooit iets over gelezen hadden.
[Chantal]
[Chantal]
We staan nogal in dubio over
ons reisplan hier in de Carib. Aangezien we tamelijk vroeg, zo begin
maart, door het Panamakanaal willen om genoeg tijd te hebben in de Pacific,
hebben we geen tijd om alle boven- en benedenwindse eilanden, plus de
maagdeneilanden en dan ook nog eens een keer de zuidelijker gelegen
Venezolaanse en ABC eilanden aan te doen. We moeten dus een keuze maken.
Gezien de korte tijd die we voor de Carib uit wilden trekken, en de
onbedorvenheid van de Venezolaanse eilanden, wilden we die wat
uitgebreider aandoen, en de rest skippen of beperkt aandoen, maar met de
huidige instabiliteit (understatement begrijpen we) in Venezuela (en zelfs
een negatief reisadvies voor die eilandjes) is dat plan van de baan. We
moeten dus iets anders, en dan is het nog steeds moeilijk kiezen. Binnen
een week of anderhalf willen we de keuze toch wel gemaakt hebben, maar het
lijkt erop dat we na Trinidad toch wel omhoog gaan langs de bovenwindse
eilanden, daarna ABC eilanden en naar het westen. Trinidad is een must, want dat is het jachtkluswalhalla van de
Carib. Lage lonen en alles redelijk gemakkelijk (en niet belachelijk duur)
te krijgen. Daar gaan we dus eerst klussen. We hebben niet echt hele grote
dingen, maar wel een boel kleine, en het gebeurt vaak dat een kleine klus
toch nog groot wordt. Ik maak me bijvoorbeeld zorgen over hoe we de
scepters en beschadigde scepterpotten (onderdeel van de zeereling) weer
goed aan het dek moeten bevestigen. Op het eerste gezicht lijkt dat niet
zo'n probleem, maar als je erover gaat nadenken? Er zit aan bakboordzijde
1 scepterpot los, 1 half los en bij 1 scepterpot is de scepter uit het
busje dat in de scepterpot zit. Volgens JG zie ik allemaal spoken, maar ik
zie daarin dus alweer 3 dingen die tijdrovend kunnen zijn. Losse
scepterpot: was van onderaf door het dek gebout, maar daar kun je niet
meer bij, is eerst volgeschuimd met isolatieschuim en vervolgens
ingetimmerd. Half losse scepterpot: die moet dus eerst los, en ik weet nog
dat we in Lissabon 3 dagen lang pogingen hebben ondernomen voordat we een
beschadigde verhaalklamp van het dek los hebbeen gekregen. De derde
scepter: het plastic busje waarmee de scepter in de pot zit is naar z'n
grootje. Zie zo'n ding maar eens te vervangen, want dat is maatwerk. Maar
JG denkt dat dat allemaal wel meevalt......... (?) Ik hoop dat ie gelijk
heeft.Waarschijnlijk gaan we pas echt flink klussen als Juul weg is, want anders is het voor haar natuurlijk niet leuk. Over Juul gesproken, na 3 dagen noemde JG ons al duo penotti. Mogen jullie raden wie er het bruinst was........... hum, grrrmpf. Nou ja, excuses genoeg, ik doe niet echt moeite, Juul wordt altijd al zwart en ik niet, enz. By the way, jammer dat carnaval zo laat valt, in maart pas......., want wat carnaval betreft steekt Trinidad de loef af ten opzichte van Brazilië. Dat is echt heeeeeeeeel jammer.
Enniewee, over vandaag valt niet zoveel te vertellen. We zijn vanochtend vroeg opgestaan, want we wilden weer naar Store Bay, en van daaruit de volgende dag naar Trinidad. JG is eerst met Juul naar Immigration geweest in Charlotteville. Ze moet namelijk op onze crewlist worden bijgeschreven omdat we Tobago verlaten. Gek want Trinidad is hetzelfde land. Nog gekker: we hadden zelfs ook in Charlotteville moeten inklaren, hoewel we al in Scarborough hadden ingeklaard. Maar het ging allemaal heel soepel, en een uur later waren ze weer terug. De toch naar Store Bay ging als een speer, deze keer met wind en stroom mee. Daar zagen we bij Pigeon Point (vlak bij het rif iets voor Store Bay) de Tin Can al liggen. De Tin Can was een paar dagen eerder een uur na de Tramontana aangekomen in Man Of War Bay, en dus kenden we Sharon en Luis al. Zij zijn inmiddels al 6 jaar onderweg met hun eigen gebouwde stalen schip (hoe kan het ook anders, gezien de naam....), ook de wereld rond geweest, en zijn nu op weg naar huis (Verenigde Staten) naar hun kids en kleinkids. Luis begint daar aan zijn volgende project, het bouwen van een huis in Colorado.
[Chantal]
(Man of War Bay)
Juul staat zo ongeveer iedere
morgen versteld omdat ik dan wéér in een andere bikini tevoorschijn kom.
En toen ze vroeg hoeveel ik er wel niet van had, moest ik tot mijn
schaamte erkennen dat ik voor twee weken lang variatie heb. OK, dat is dan
wel met een paar badpakken erbij. En dat is dan ook het enige, op
kledingvlak dan, waarop ik niet bezuinigd heb, want daar woon je tenslotte
bijna 2 jaar in. JG, die daarbij zat, snifte: "En ik heb niet eens
een zwembroek!" Die bleek namelijk een paar dagen eerder 's ochtends
van de zeereling verdwenen te zijn, met 1 zielige knijper als stille
getuige. Beetje te hard gewaaid. Maar eigenlijk niet getreurd, want dat
ding was al zo oud als Methusalem, en de brandgaten uit zijn rookperiode
zaten er nog in. Omdat mijn eerdere pogingen om hem aan een nieuwe
zwembroek te helpen op niets uit waren gelopen ("nee, daar heb ik nú
geen zin in, dat doen we een andere keer wel"), verdwijnt ie
tegenwoordig razendsnel vanuit de kuip in het water, met een helblauwe
minizwembroek, type KL 1993. Nog ouder dan Methusalem, dat ding, toch nog
wat nuttigs overgehouden aan de koninklijke landmacht. Nou ja, ieder
nadeel heb z'n voordeel, want die oogverblindende witte plekken vangen nu
toch nog een beetje zon. Hoewel? Hij is zo snel ineens.....Vandaag heeft JG samen met André geprobeerd om de drums van Burundi, zoals Bin ze genoemd heeft, uit onze verstaging te krijgen. En zowaar, dat is gelukt!!!! We zijn helemaal in onze sas. We missen het geluid bijna, maar horen nu in plaats daarvan alle andere geluidjes in onze boot. Echt HEEL fijn dat dit is opgelost, want we werden er echt Gallisch van. Wat ze nou hebben gedaan? Schapenvet in de zalinguiteinden gedaan. Ik had al eens eerder dikke klodders teflonvet ertussen gesmeerd, maar dat natuurproduct helpt dus gewoon als een tierelier. Het bleek dus niet de bevestiging van de zalingen aan de mast te zijn, zoals ze eerder deze week hadden uitgevogeld.
Ik heb de hele dag in de kombuis gestaan. We hadden voor een weeshuis aan vlees, en in tijden van overvloed is wecken de weg. Gewoon de hele dag in die dampende, vochtige hitte gestaan. Lekker hoor. Ja, die etensluchtjes wel ja.
's Avonds uit eten met ongeveer de halve baai bij Sharon en Pheb's. Eigenlijk hebben we wel een beetje genoeg van al dat gesocialise, maar ja, we hadden ons opgegeven. Kennelijk was iedereen een beetje eet-, drink- en gezelligheidsmoe, want het was tamelijk vroeg afgelopen, en dat vonden wij dus niet erg. Wel hebben we gesproken met een kletsgrage Duitse dame die we uit Tobago kenden. We dachten dat wij een tamelijk lange oversteek hadden gehad, maar zij hebben er nog 4 dagen langer over gedaan! En dat terwijl ze op dezelfde dag als wij zijn vertrokken, dus ongeveer dezelfde weersomstandigheden moeten hebben gehad. Toch een goeie tactiek gehad dus. Of zij een minder goeie natuurlijk. We hoorden van haar dat Bin vanuit Barbados nog steeds geen ticket heeft, en nog volop aan het duiken is, dat Arie Boom van de Iron Overload is aangekomen op Barbados, met een boel scheepstrammelant, en dat een stel Duitse jongens die we ook in La Gomera hadden gezien en totaal onverantwoordelijk vonden (lichtgewicht catamaran met twee drijvertjes, allemaal heel iel, geen kajuit, wat trampolines ertussen, geen leefruimte, potten en pannen op de trampoline, en dan daarmee de oceaan oversteken...... VOOR GEEN GOUD!!!!!!! al kreeg ik 10 miljoen) onderweg moesten blijven plakken en repareren aan hun catamaran en dus nu ook hadden besloten om daarmee niet meer verder te zeilen. De Carib-smalltalk was dus weer compleet.
[Chantal]
(Man of War Bay)
Vanavond was er een barbecue op het strand, door en voor het bootjesvolk
georganiseerd. Heel groots, er was zeker een man of 50 a 60 schat ik zo.
Omdat het gisteren vleesdag was, hadden we dit op zaterdag gepland. Ik ben
een halve middag bezig geweest om het vlees te "ontleden" en
daar bbq pennen van te maken, want het varkensvlees bleken ribs te zijn.
In elk geval was de bbq een groot succes. Morris, onze gids van een paar
dagen geleden, had het bbq plan geadopteerd en liep de avond van tevoren
al zenuwachtig rond, omdat hij van alles zou organiseren. Hij zou lokale
specerijen meenemen, lokale groente en vruchten zoals breadfruit (niet
veel aan), een
enorme gefileerde kingfish in aluminiumfolie gebakken op de bbq (zalig) en
tot slot had hij ook nog muziek geregeld. Wij dachten dat hij wel een
gettoblaster met lokale muziek zou regelen, maar hij had dus een steeltrio
georganiseerd. 
Eén van dat trio maakt steeldrums, schijnt in die wereld
nogal bekend te zijn, zelfs voor de Blue Diamonds (nou ja) heeft hij van
die steelpannen gemaakt. Hoewel er met die man bijna niet te communiceren
viel heeft Thijs van de Tramontana (die ongeveer tegelijkertijd met ons
vertrokken zijn vanuit Scheveningen en op het laatste moment met pijn in
zijn hart zijn drumstel van boord heeft gedaan, tja conservatorium
hè....) een flinke steelpan bij hem besteld. We hebben die nog niet mogen
aanschouwen maar het schijnt echt een groots geval te zijn. Thijs heeft
dus voortaan geen SSB of marifoon meer nodig, en kan de lokale bevolking
gewoon in inheemse muziektaal aanroepen.[Chantal]
(Man of War Bay)
Overdag zagen we een klein
badkuipje (niet precies een Optimist, maar wel zoiets) met een zeil
laveren in de baai. Na dat beter bestudeerd te hebben bleek het Jeff van
de Eclipse te zijn, die zijn bijbootje had omgetoverd van een dingy met
buitenboordmotor naar een minuscuul zeilbootje. Echt fantastisch, met een
grootzeil en een piepklein fokje. Toen hij een tijdje later vlak bij kwam
vroegen we of hij aan een pauze toe was. Na wat bij ons gedronken te
hebben ging Juul met hem mee: zeilles! Juul was al helemaal Gallisch
geworden van al die zeiltermen die door al dat bootjesvolk aan de lopende
band worden gebruikt. Onze eerste theorielessen wierpen niet echt vruchten
af, en dus hadden we haar gisteren al de Leidraad voor Kajuitzeiljachten
gegeven. Daar staan een boel zeiltermen in, maar van definities als
"lier: hulpmiddel om vallen en schoten mee door te zetten" werd
ze ook niets wijzer. Maar nu dus the real thing: zeilles. Na anderhalf uur
kwam Juul terug. Ze had braaf gedaan wat Jeff vertelde wat ze moest doen,
maar echt supereducatief was het ook niet. Maar toch erg leuk natuurlijk,
om rond Booby-island te gaan met zo'n piepbootje! By the way, ik heb nog
overwogen om een glossary met zeiltermen op te nemen in deze website, maar
ik kan nooit completer zijn dan http://members.lycos/lexicografie/index2.html.
Vrijdag (?) gehaktdag. Of
liever gezegd hakdag. De butcher komt op vrijdag namelijk naar
Charlotteville, om een uur of 5. In een pick-up truck. Het halve dorp
eromheen, en vervolgens al het bootjesvolk. Omdat het natuurlijk dan een
tijd duurt voordat je aan de beurt bent, laat iemand wat te drinken
aanrukken, en het is dus een gezellige boel aan de kaderand. De slager
staat achter zijn pick-up truck, en pakt links naar beef en rechts naar
pork uit (open!) kratten. Andere smaken heeft ie niet. Kip ook niet, die
moet je bij de groenten-pick-up halen (logisch toch?), die een eindje
verderop staat. "Who wants beef?!" En vervolgens hakt ie het 5
kilostuk met een groot hakmes op een stuk boomstam in stukken. Het wordt
gewogen op een koperen weegschaaltje en de slager zegt wat het kost, en
dat lijkt afhankelijk te zijn van hoe het stuk eruitziet, hoeveel bot en
vet er aan zit. Vervolgens moet je dat afrekenen bij zijn hulpslager, die
aan de zijkant van de truck staat. Goeie functiescheiding hoor!! Van
tevoren denk je bij jezelf dat je liever niet wilt weten 'what kind of
species' daar in de truck leven, maar als je het vlees eenmaal in je
handen hebt is het wonderbaarlijk koel. Maar toch die beef maar helemaal
doorbakken........ Wij gingen naar huis, na eerst lek gestoken te zijn
door alle muggen, met 3 pond beef en 3 pond pork.
's Avonds waren we uitgenodigd door Thijs en Nicolette, en hebben daar
heerlijk Indisch gegeten.
[Chantal]
(Man of War Bay)
[Chantal]
(Man of War Bay)
De
vissersbootjes in Tobago zien er uit zoals hiernaast. Een klein bootje met
een flinke buitenboordmotor en twee bamboehengels die krom staan. Daar
gaan 6 lijnen aan met kunstaas.'s Ochtends kwam een van de lokale vissersbootjes langs onze boot, en de visser begon een praatje met JG. JG vroeg op een bepaald moment of hij iets wilde drinken, en we hebben aan boord nog wat doorgekeuveld. Hij wilde wel van alles regelen voor ons, tripje met zijn boot naar de watervallen, dingen kopen voor de lokale prijs (zodra een blanke iets wil kopen, verdubbelt de prijs op zijn minst), hij waarschuwde om niet alleen op pad te gaan, overvallen en verkrachtingen enzo, en waarschijnlijk dacht hij zijn verdiensten wat op te krikken door ons op sleeptouw te nemen. Juul begon zich steeds ongemakkelijker te voelen, want opeens moest ze natuurlijk alleen mee met Dave (zo heette hij), en vonden zijn ogen steeds vaker hun weg naar Juul d'r decolleté. Maar we werden min of meer gesaved door André en Fiona, die langs kwamen na het snorkelen. Al dat Nederlands kon Dave toch niet zo volgen, dus op een gegeven moment taaide hij af. André kwam helpen met de verstaging. Die maakt nog steeds dat geluid dat door merg en been gaat. Zul je net zien dat ie dat vanochtend niet deed. Dagenlang, wekenlang maakt ie dat geluid, vanochtend niet. Maar JG en André zijn niet voor één gat te vangen, en even later zie ik André op de zaling zitten. Huh? Ik heb geen bootmansstoeltje gezien? Die klimt gewoon als een aapje, en trekt zichzelf aan een val omhoog. Ik heb aan JG voorgesteld dat ie dat ook maar moest leren, maar toen kwam er geen reactie...... Maar goed, André zat dus op de zaling, en als JG aan de verstaging begon de sjorren..... geen geluid. Hé dat is gek! Maar even later, toen André net anders zat, was het geluid er weer. De theorie is nu dus dat het geluid misschien wordt veroorzaakt door de aanhechting van de zalingen op de mast. Die moeten er dus af en in het vet gezet. En anders zit het misschien in de dekbevestiging? We hebben nu volgens mij alle theorieën al gehad, en hopelijk gaat er toch een keer een eind aan komen. Morgen afgesproken om de zalingen eraf te halen. Dat is wel een klus, want je wilt natuurlijk niet je mast overboord hebben, en dus moet die goed worden geborgd.
's Avonds was er een barbecue bij de strandtent waar we gisteren na de jungletocht hadden uitgepuft. Veel bootjesvolk, want we hadden afgesproken met de Jade, de Kees, de Eclipse, de Tramontana, de Tin Can (Amerikanen) en nog wat anderen. Er zouden ook veel locals zijn, was ons beloofd, plus live muziek. Maar toen we daar aan kwamen lopen zat iedereen aan twee lange tafels, zong een local (ja er was er één) wat Lional Richie achtige liedjes met een computer achter zich waar hij de liedjes en achtergrondmuziekjes mee selecteerde, dus we voelden ons echt enorm de toerist. Maar het werd toch wel erg gezellig. Dave kwam ook nog langs, Juul gelijk naar de andere kant van de tafel, en Dave bekende vervolgens aan mij dat hij toch wel erg gek was op Juul, maar dat ie het niet durfde te zeggen. Ik meldde dat ik het erg jammer vond voor hem, maar dat Juul al een vriend had...... O, maar als my husband mij niet goed behandelde, dan kon ik altijd bij Dave terecht. Hij zou me behandelen als een koningin. Hij meldde dat hij heeeeeel graag een blanke vrouw zou willen, en op mijn vraag wat het uitmaakte, zei hij: "It would mean a world of difference to me." Juul zal inmiddels o.a. met Morris, onze lokale gids van gisteren, te praten, die aan de andere kant van de tafel was aangeschoven, en Morris vertelde dat we moesten oppassen met Dave, maar ging niet in op details, en heeft waarschijnlijk wat later een woordje gesproken met Dave, want die taaide af. Al met al was het een hele leuke avond.
[Chantal]
* Nog even geduld voor de oceaanstatistiekjes, want toen ik alles klaar had, niet gesaved, computer had kuren, alles weg, shit....
(Man of War Bay)
Dirk had eergisteren het
gezelschap beloofd om een jungletour te regelen. Je kunt wel zo'n tour
doen via een toeristenbureau, zoals bij het vliegveld, maar dan ben je US$
60 pp kwijt, ga je per auto en stap je her en der eens uit om een stukje
te lopen. Wij wilden een echte jungletour met uitleg over flora en fauna.
En toen Dirk een beetje in het dorp had rondgevraagd, zei iedereen dat we
Morris moesten hebben. Morris heeft een fruitstandje in het dorp, Dirk en
Linda ernaartoe, en even later had hij een deal. US$ 20 p.p. en omdat we
met veel mensen zouden meedoen werd dat zelfs gereduceerd tot US$ 10. Dus
Dirk en Linda brachten gisteren per bijboot bij de halve ankerbaai het
nieuws: morgenochtend om 7.00 uur present..... Maar dit was wel iets
om niet te vergeten (ook mijn hielen zullen het zich nog wel even
herinneren....). Met een man of 14 hebben we echt een tocht door de jungle
gedaan, paadjes van platgetrapte bladeren, zo'n 40 cm breed. Nou ja,
paadjes is eigenlijk niet het goede woord. We hebben helaas geen foto's
van die smalle paadjes, want vaak is het ondoendlijk om een foto te nemen
omdat je allemaal achter elkaar loopt, dus niet even stil kan staan, en je
al je ledematen nodig hebt om in evenwicht te blijven. Of het is te
donker, of de foto is mislukt. Morris kapte af en toe met zijn
machete een weg voor ons, en kapte en passant voor iedereen een
wandelstok. Petje af voor Lenie en Jelle van de Joshua, die met peuter
Freekje en baby van 8 maanden die hele tocht hebben gedaan. Van alles
gezien, papaya's, mango's, cassave, kruiden, broodfruit, cashews,
kokosnoten, bamboe, een minuscuul slangetje, flinke spinnen, vogels (veel
gehoord, minder gezien), veel muggen, natuurlijk bananenbomen en nog veel
meer planten en bomen waarvan ik de naam niet meer weet. Onderweg, in the
middle of nowhere, verdwijnt Morris ergens in de bush om kalebasbomen te
checken die hij daar heeft geplant. Hij komt terug, blij dat er 4 van de
10 zijn aangeslagen. Hij plant ze in the middle of nowhere omdat iedereen
anders die kalebasjes (het is een hele kleine soort) van de boom jat. Het is echt
overal groen, er is bijna geen plekje dat niet begroeid is. Soms is het
een beetje kleiig, en moet je uitkijken dat je niet op je snufferd gaat.
Naast het "paadje" gaat de berg heel steil naar beneden, maar
als je valt, val je waarschijnlijk niet eens zo diep, want dan word je wel
aan een of andere tak gespiest of tegen bananenbomen aan gekwakt. En
passant nog een waterval gezien met heel helder bronwater, zo te drinken.
Krab erin, en de hond, die van niemand was, liep vrolijk de hele weg met
ons mee. We besloten de tocht bij een plaatselijke strandtent, de meesten
met een biertje. Ach, het is pas 11 uur, maar het leek alsof wel al de
hele dag op waren. Juul d'r broek is volgens mij niet meer te redden
gezien de vlekken (nou, misschien door haar eigen wasmachine, maar op de
hand is daar geen beginnen aan), en de rest van de broeken, sokken e.d.
heb ik minutieus ontdaan van alle zaadjes die zich eraan vastklitten. Het
is hier behoorlijk vochtig, dus het zweet gutste bij iedereen van het lijf
af. Duidelijk een manier om te zien waar je wenkbrauwen (en zelfs je
wimpers!!!) eigenlijk voor dienen.....Super!!!!
[Chantal]
(Man of War Bay)
Ondanks het latertje
gisteravond met bijgevolg een kater, had ik de wekker gezet om half 7. De
Tramontana zou namelijk na zonsopgang aankomen, en ik vond het bij onze
aankomst ook zo leuk dat iedereen er gelijk aangesneld kwam, dat ik me had
voorgenomen om hen te verwelkomen in deze prachtige baai. Om half 7 uit
bed dus, eerst een halve liter cola naar binnen gewerkt, en terwijl ik met
de zilverdoek van Linda mijn ketting (echt helemaal zwart!!) aan het
schoonmaken was, zag ik een stipje. Kijken met de verrekijker, en ja hoor,
dat waren ze!!! Ik heb JG dus gelijk uit bed getrommeld en even later
zaten we met Thijs en Nicolette aan de champagne. Smaakt best hoor, 's
ochtends! 's Middags kwam het er eindelijk van om Charlotteville te bekijken. Dat is echt een heel schattig dorpje aan de baai. Echt heel klein. Er staan van die snoephuisjes met mierzoete kleurtjes, af en toe loopt er een kip rond, met kuikentjes, kleine meisjes met schoolkostuum aan en vlechtpatroontjes op hun hoofd. Loop je langs een soort krot annex strandtent, staat er "internet" op de muur gekalkt, kijk je naar binnen, en daar staat dan een gloednieuwe computer in ruimte waar de zonnestralen door kieren naar binnenkomen. Bij een ander internet"café" moet eerst de eigenaar van de computer uit bed getrommeld worden, loopt naar de koelkast, en klokt vervolgens rum in ruime hoeveelheden naar binnen. Veel stalletjes met groente en fruit. Dat koop je hier dus niet in de supermarkt, die heeft dat niet eens. Supermarkt is trouwens een groot woord. De grootste hier in het dorp is zo'n 7 bij 10, en is natuurlijk verre van uitgebreid geassorteerd. Vlees hoef je niet te proberen, misschien ingevroren (en dan zijn het de bekende varkensstaarten en zo), maar als je wilt kun je vlees kopen bij Sharon en Phoebe's, een plaatselijk restaurantje. Op de ene dag kun je alleen kip kopen, de andere dag alleen varkensvlees, zo gaat dat. Alcoholische drank kun je ook niet in de supermarkt kopen, die hebben geen licentie. Dat koop je dus bij de plaatselijke liquor store (groot woord) of een restaurantje als Sharon en Phoebe's. Of op dinsdag en donderdag, want dan komt de drankwagen. Rum is hier niet weg te denken. Sigaretten koop je op dinsdag, want dan bevoorraadt de sigarettenleverancier het dorp. Een voetbalveld met verschillende variëteiten gras, soms zo'n 40 cm hoog, met een afwateringsgeultje erom heen om het regenwater van de bergen om te leiden, waar op een opstaand deel van het gras "Say no to drugs" is gekalkt. De plaatselijke visafslag, die volgens de pilot voorziet in 80% van de vis voor het eiland, alleen zou je dat niet zeggen. Echt fantastisch. Volgens mij zijn we verpest voor de rest van de Carib. We horen via meerdere kanalen dat Trinidad en Tobago de mooiste eilanden zijn, met de aardigste mensen, en bovendien het goedkoopst (nog steeds duur dus, vandaag hebben we local beer gekocht, 12 flesjes voor TT$ 72, zeg z'n euro per flesje).
Ik zit trouwens echt HE-LE-MAAL onder de muggenbulten. Nou vind ik dat nooit zo'n ramp, een muggenbult, maar ik word echt helemaal gek van de jeuk. Die dingen jeuken veel erger dan anders. Azaron, gebruik ik eigenlijk nooit, brengt geen uitkomst, echt niet te harden. JG heeft er NUL, en ik op 1 voet al wel een stuk of 6. Vandaag ben ik op onderzoek gegaan in onze achterkajuit, maar nul resultaat dus hè. Ook JG heeft nog een poging gedaan, maar dat mocht ook niet baten. Zo'n regenwoud voor de deur heeft ook zijn negatieve kanten. Maar verder klagen we daar niet over, want het is hier echt heeeeeeel erg prachtig.
[Chantal]
(Man of War Bay)
JG en ik zaten binnen, Juul buiten, toen ik iemand tegen Juul hoorde praten. Gek, want ik had geen buitenboordmotor van een dingy aan horen komen. Een schip dat de baai was binnengekomen. Zij hadden waarschijnlijk een hele andere reactie verwacht, want ik hoorde: "Jij bent toch Chantal?" Juul: "Nee ik ben de zus van Chantal." Inmiddels was ik buiten, en ja hoor...... het is er toch eindelijk van gekomen. Pinical meets Kees! We hadden al vaak contact gehad met André en Fiona van de JustInKees, maar we liepen elkaar elke keer net mis. Maar het is nu dan toch eindelijk gelukt. We riepen dat we wel even langs zouden komen. Dat bezoekje liep uit op een totale invasie, want even later kwamen Dirk en Linda er ook aan, vervolgens ook nog eens de mensen van de Joshua (2 mannen, 1 vrouw plus 1 kid, ze informeerden voorzichtig of Dirk en JG samen voeren, toen ze even wijn gingen halen bij ons aan boord) en Jeff (Engels) en Evelien (Nederlands) van de Eclipse. Ze wisten waarschijnlijk niet wat hen overkwam...... De bewoners van Charlotteville hier waarschijnlijk ook niet, ze moeten wel denken dat Nederland een enorm land is, want we zijn hier zwaar in de meerderheid. En niet eens afgesproken met elkaar!
[Chantal]
Er werd dus stevig geborreld op de
JustInKees, waarbij iedereen op elkaar gepakt zat. Volgens mij zijn zowel
de volledige wijn- als de biervoorraden van alle aanwezige bootbewoners er doorheen
gegaan in een paar uur tijd. Kortom: erg gezellig. Ondertussen had ik wel
al enige twijfels of ik echt wel in de Caribien zat... De invasie der
Nederlanders was toch wel erg groot! Verder vrij veel (redelijk typisch
Nederlandse) bewolking (oke, we kunnen nou niet bepaald kunnen zeggen dat
hier sneeuw ligt, laat staan dat het koud is, maar toch) en tot slot
werden we, toen André en Fiona moe waren van hun tocht (en de drank op
was), samen met de anderen door Jeff en Evelien uitgenodigd op hun boot om
NOTA BENE EEN BORD SNERT te komen eten! Dat is toch niet bepaald wat je
verwacht te eten na een reis van zo'n 21 uur, mijn verwarring was groot,
misschien had het vliegtuig gewoon een rondje gevlogen? Maar gelukkig, na
verloop van tijd werd ik toch gerustgesteld: ze spreken hier een totaal
andere taal, te weten Zeilees. Ik snapte er geen iota van, dus dat was wel
een goed teken. Goed, het grootste deel van het gezelschap verhuisde dus
naar de andere boot, de snert smaakte erg goed (er zat zelfs rookworst
in!), en daar werd tot in de late uurtjes weer verder gepimpeld (met dank
aan de nog enige volle fles wijn), zoals alleen echte Nederlanders dat
kunnen.
[Juul]
Op
naar Man Of War Bay, de mooiste baai van Tobago. De 'normale' manier om
Tobago te verkennen (vanuit Barbados dan), is van NO naar ZW, zie
hiernaast. Dat is logisch, vanwege de NO of O passaatwind. Wij waren
vanuit Barbados echter eerst naar Scarborough, de hoofdstad, gegaan om in
te klaren, en die ligt aan de Oostkant in de Zuidelijkste helft. Vandaar
naar Store Bay, het uiterste ZW puntje. En vandaag dus weer helemaal naar
Man Of War Bay, dat aan de westkust helemaal in het N ligt. Op het plaatje
hiernaast kun je onze route zien. Moet je wel wat beter kijken, want
vanwege het formaat is onze track-lijn wat dun. Die lijn heeft zo ongeveer
alle kleuren van de regenboog, want we hebben tegenwoordig ingesteld in
Maxsea dat de track afhankelijk van onze snelheid in een bepaalde kleur
moet worden weergegeven. Grofweg: hoe donkerder hoe sneller. Je kunt zien
dat toen we van Barbados naar Scarborough, Tobago gingen, we niet zo heel
snel gingen (met opzet, anders zouden we te vroeg zijn), vlak voor
aankomst weer wat snelheid maakten, vervolgens na het inklaren als een
speer richting Store Bay, 
en vandaag met zeer matige snelheid naar Man Of
War Bay. Zeer matig, omdat we tegen forse wind plus een beetje stroom in
moesten hakken. Leuke maidentrip voor Juul dus!! En ze vond het nog leuk
ook.De verschillende baaien langs de westkust hebben wel mooie namen: Mar Of War Bay dus, Pirates Bay, Englishmans Bay, Parlatuvier Bay, en twee groepjes eilandjes die The Brothers en The Sisters heten. Onderweg kwamen we een zeilschip tegen, en ..... hoe toevallig....... het was de Crème Brulée!!!!!! We zouden elkaar dichtbij passeren, en de Crème Brulée maakte een half rondje, en we hebben dus nog een minuut of 20 naast elkaar gevaren, met een meter of 10 a 20 ertussen, ondertussen hard roepend dan wel door de marifoon pratend. Geweldig! Zij waren onderweg naar Store Bay, waar wij dus net vandaan kwamen, en wij konden hun plekje in Man Of War Bay overnemen. We zien elkaar waarschijnlijk wel weer in Trinidad.
De westkust van Tobago is echt prachtig, enorm groen, en je kunt je het regenwoud al helemaal voorstellen. Dat beloofde veel voor Man Of War Bay, en die bleek inderdaad schitterend te zijn. Het schijnt een van de mooiste ankerbaaien te zijn van de Carib, en ik vrees dat we het hier wel een week uit kunnen houden.....
De Jade, die hier dus eigenlijk een schutkleur
heeft, lag er ook, en alweer zaten ze al aan boord voordat het anker goed
en wel in de grond stak. Omdat het de eerste keer ging krabben, moesten we
nog een keer ankerop en een nieuwe poging doen. JG was maar wat blij met
Dirk toen ons ankerlier het voor gezien hield. Omdat het hier vrij diep
is, hadden we al onze ketting, 60 meter, gestoken, dus het ophalen van het
anker kostte de nodige zweetdruppels. Dat ankerlier van ons heeft wel
kuren, die doet het meestal, maar soms heeft ze er geen zin in. Morgen
maar eens proberen of ze er dan wel zin in heeft, en anders wordt de
to-do-list weer een stukje langer.....Rechts zie je een stukje van de Man Of War Bay (met iets rechts naast het midden de Jade). Krijg je een indruk van hoe ontzeeeeettend groen het hier is.
[Chantal]
(Store Bay)
Gisteravond
was het een latertje. Eerst kon ik me niet losrukken van de Kerstpuzzel
(een soort rebuscryptogram) die de moeder van JG via Juul had bezorgd. Ze
weten hoe leuk ik die dingen vind, 1 keer per jaar staat die puzzel in het
Nieuwsblad van het Noorden, en dat is dus steevast werk aan de winkel
tijdens Kerst. Nu iets later dus, maar dat mag de pret niet drukken. Ik
heb nog niet alle raadsels, maar iedere keer wanneer je er weer naar kijkt
krijg je weer andere ideeën. Vervolgens
moest de website worden bijgewerkt. Ik liep een dag of 2 achter.......nee,
ik zit inderdaad niet iedere avond een verhaaltje te typen, ik antidateer
dus ook wel eens illegaal. Juul heeft nu kunnen zien hoeveel tijd het
kost, niet alleen het typen, maar vooral ook de foto's. Het
is erg leuk om te doen, maar ik merk wel dat de animo wat minder wordt,
waarschijnlijk doordat we de avonden nu altijd buiten zitten. 's Avonds is
het buiten heerlijk, zonde om binnen te zitten, terwijl we tot en met de
Canaries veel vaker binnen zaten. Bovendien bergen we de laptop hier weg
als we van de boot gaan, dus dat ding ligt niet al klaar.
Juul
begint al aardig te transformeren tot een yachtie. Het aantal ongelukkige
ontmoetingen tussen haar hoofd en de buiskap wordt al snel minder, en
vandaag had ze het in haar hoofd gekregen om de romp deels te poetsen
(waar wij natuurlijk totaal geen bezwaar tegen hebben), ze praat al in
termen als spiegels (en heeft het dan niet over van die dingen waar je je
zelf in kunt zien, maar de achterkant van de boot), en van zeeziekte heeft
ze al helemaal geen last meer.Gisteren heeft JG even ons gastenboek gecheckt, en we begrepen dat de JustInKees inmiddels onze boei in Barbados heeft overgenomen. Ze hebben Oud en Nieuw gevierd met de Jade en de Tobe. Jammer dat we ze net gemist hebben!!!!!!!!!! Maar we horen dat ze ook binnenkort naar Tobago komen, dus dan kunnen we ze eindelijk ontmoeten. De Jade is inmiddels al onderweg.
We kunnen vandaag benzine en lampolie (kerosine noemen ze dat hier) kopen bij het pompstation. Eerder deze week meldde de pompbediende dat een of andere idiote yachtie zijn hele voorraad lampolie had opgekocht. Vijftien liter!!!!! Is trouwens een vreemde gewaarwording, die pompstations hier. Er staat altijd een hele file auto's voor. Wij dachten dat dat misschien te maken had met het feit dat Venezuela olie moet invoeren in plaats van dat ze het uitvoert, maar dat is volgens onze taxichauffeur van eergisteren niet het geval. Trinidad / Tobago heeft haar eigen olie. Maar waarom die files er dan staan is ons niet duidelijk geworden.
[Chantal]
(Store Bay)
Vanmiddag
zijn we naar Bucco Reef geweest, dat hier om de hoek van de ankerbaai
ligt. Als je het zo zegt, lijkt het net dichtbij. Dat leek het eigenlijk
ook wel, maar dat viel tegen! Het was toch een flink eind lopen langs de
zee. Het water stond erg hoog, volgens ons was het springtij (zandzakken
gezien voor de deur van een van de gebouwtjes), en soms was gewoon het strand verdwenen, en
moesten we het even wat hoger opzoeken. Eigenlijk viel Bucco Reef behoorlijk
tegen. Aangezien we in onze ankerbaai al de nodige pelikanen hadden zien
rondvliegen (prachtige beesten by the way), had ik het vermoeden dat Bucco
Reef, waar het vrij ondiep is, wel een walhalla voor de vogels zou zijn. 
Nou
ja, misschien is dat ook wel zo, maar dat hebben wij dan gemist. Wel
hebben we veel toeristen gezien op de stranden met hutten die je kunt
huren voor $ 25 per dag. En de bekende Glass Bottom boten die we ook al op
de Canaries hadden gezien. Je vraagt je echt af of er echt wel een glazen
bodem in die boten zit (is dit naïef van mij?), want die dingen zitten
bomvol, twee verdiepingen. Dan zie je toch helemaal
niks? Geen vogels dus, wel echte tropische plaatjes met palmbomen en kokosnoten,
en wat koraal (plus af en toe rotsen) op het strand. Niet fijn voor de voeten
van Juul en mij (gezien de decoratieslippers van Juul). Juul heeft sowieso
wat met voeten, want die is nu behoorlijk blauw door minder fantastische
aanrakingen met twee rotsen.
Trouwens, ook haar hoofd moet het behoorlijk ontgelden, maar ze weet nu in
elk geval wel wat de buiskap is, want daar heeft haar hoofd al meerdere
malen mee kennis gemaakt.Vanavond hebben Juul en ik de raadselachtige groente in een ander gerecht verwerkt. De nieuwe kookboekjes van paps en mams (DANK!!) hadden ons veel inspiratie gegeven. Uiteindelijk werd het een stamppot, waarbij zo ongeveer ieder ingrediënt uit het recept werd vervangen door net iets anders. Maar het was wel lekker!
[Chantal]
(Store Bay)
We hadden vandaag gepland om helemaal niets te doen. Sinds we in de Carib zijn, hebben we namelijk nog geen boek in onze handen gehad. Niksen hadden we nog niet gedaan. Op zich doen we dat eigenlijk toch vrij weinig. Jaaaaa, ik weet wel dat 99% van de mensen die dit lezen daar geen barst van gelooft, en denken dat wij continu vakantie aan het vieren zijn, maar dat is dus echt niet zo. Dat zal wel lastig uit te leggen zijn, maar dat is dan maar jammer. Je bent gewoon een groot deel van de dag kwijt met allerlei dingen. Natuurlijk kun je een groot deel van de dag vullen met bootdingen, maar daarnaast besef je ook hoe gemakkelijk het thuis allemaal is met vaatwasser, wasmachine, twee auto's voor de deur, supermarkt zo ongeveer bij de volgende deur, watersportzaken bij de vleet, die gewoon hebben wat je nodig hebt, enz enz. Je hebt hier ook gewoon een dagelijks patroon. Niksen waren we dan kennelijk toch ontwend, want JG en ik zijn ondanks onze voornemens de hele dag bezig geweest met bootdingen. Ik heb bijvoorbeeld de koelkast ontdooid. Aangezien die vol zat met nog houdbare vleesjes (bacon e.d.), inmiddels een delicatesse trouwens, naast alle andere koelwaar, wil je die niet te lang bij "kamertemperatuur", hier iets boven de 30 graden, bewaren. Alles dus inpakken in een krat, met aluminiumfolie, badhanddoek erom, dekbed eromheen, en vervolgens de koelkast een handje helpen met ontdooien door heet water er in te zetten (helpt niet), met een mes (foei!) ijs eraf steken, met een föhn ook nog een handje helpen. En dan bevriest de koudeaccu gewoon onmiddellijk weer. Dat kost je dus gewoon een uur of 3, terwijl het je thuis nauwelijks tijd kost. JG heeft de
grasjes en de
eendekokkels aan de onderkant van de boot (op de waterlijn) geprobeerd
eraf te halen, met een hoosblik. Vervolgens naar de kant gegaan met de
bijboot, daar grotendeels leeg laten lopen omdat de bodemplaten er niet
goed in zaten, en vervolgens weer oppompen. Met dat soort dingen ben je
dus gewoon dagelijks bezig. Of bijvoorbeeld het boodschappen doen
(gisteren dus gedaan). Is niet even naar de winkel en klaar is kees.
Neeeeee,
eerst uitvinden of er een winkel is, waar die winkel dan is, boodschappen doen, groente en fruit
weer ergens anders (meestal), aan boord brengen met de bijboot, soms in
meerdere etappes. En aan boord is het dus niet een kwestie van
even je boodschappen uitpakken. Nee, vanuit de bijboot spullen uit de
dozen halen. Die wil je niet aan boord, want dat is een paradijs voor
kakkerlakkeneitjes. Daarna alle groente en fruit in zout water dompelen
(behalve kool en dat soort dingen natuurlijk), dan in een zoet waterbadje
en dan uitstallen op het dek om het goed te laten drogen. En als ze droog
zijn pas naar binnen en in de netten ophangen. Ik snap nu zelf ook pas die
artikelen die ik gelezen heb waarin eerdere vertrekkers schreven dat ze zo
nu en dan eens twee weken vakantie hielden tijdens zo'n reis. Natuurlijk
klagen we ABSOLUUT niet, want het hoort er gewoon bij, en is ook een groot
deel van de charme van zo'n reis, maar het is dus niet zo dat we een
luilekkerleven hebben. Het is wel een zaaaalig leven!!!!!!!! Dit relaas is
alleen maar bedoeld om verkeerde indrukken weg te nemen.
Dus, hoewel we vanochtend om half 9 al uit ons nest waren (is laat voor
ons doen hier in de Carib, nieuwjaar natuurlijk hè), ga ik zo meteen maar eens naar buiten
om eindelijk eens te niksen. En het is nu half 4. Snappie??????En om een uur of 5 was dat alweer afgelopen, maar ik klaag niet, want ik probeerde weer eens de keukenprinses uit te hangen. We hadden dus gisteren allerlei lokale groenten gekocht, en vandaag was het de beurt aan de sweet potato en bladgroente waarvan we absoluut niet weten wat het is (je kunt het hiernaast op de foto zien, maar dan als haardecoratie van Juul...). Grote gok dus, maar het verzinsel was erg geslaagd. Toch maar eens vragen wat het is. De smaak lijkt een beetje op andijvie-maar-dan-anders. En de sweet potato, ja, die smaakt natuurlijk als een aardappel, maar dan zoeter.
By the way, JG en ik hebben onze 8e jubileum vandaag!!! En by the way 2, Juul is gelukkig niet meer zeeziek, het kwam zeker inderdaad door de vermoeidheid. Gelukkig maar, want anders zijn het toch wel 3 lange weken!!! Bin kan daar over meepraten.
[Chantal]